เรื่องสนุกที่รู้สึกประทับใจมันอยู่ตรงนี้ เห็นคนเสื้อขาวกลางเฟรมในรูปด้านล่างไม๊คะ 

เค้าเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ พวกเราเล่นหนังอินเดียกันอยู่ 2 รอบ เอ่า .... งง งงกันอ่ะดิคะ

คือ เราเดินขึ้น เค้าเดินฝั่งตรงข้าม เดินลง  

เราอ้อมไปอีกฝั่งเดินลง เค้าก็กลับมาอีกฝั่ง เดินขึ้น อ้อมไปอ้อมมาอยู่แบบนี้ค่ะ  

เพื่อนเริ่มก่อน นางเริ่มสังเกตุว่ามีสายตาพิฆาตมาที่เราค่ะ ประมาณว่า มอง มอง มองจนรู้สึกได้ค่ะ 

แต่...ไอ้เราก็คิดว่า เรา2 คนก็ประหลาดกว่าคนอื่นแถวนี้อยู่แล้ว ชาวบ้านเค้าแต่งตัวกันปกติ แต่ 2นางนี่เล่นลากชุดฟรุ้งฟริ้งกันมาเล็กน้อย เสมือนใส่มาเดินชายหาด มันใช่ไม๊คะเพื่อนน ?? 

มันก็ถูกแล้วเพื่อนที่จะมีคนมองเราแบบนี้ ก็ยังไม่ได้อะไรนะตอนนั้น

"ไม่นะ ชิโน ฉันว่าเค้ามองแก  มองแกแน่ๆ"  เราเลยเริ่มสังเกตุการณ์จากตรงนั้น 

ลงนั่งถ่ายรูปข้างน้ำพุบ้าง เดินอ้อมไปมาบ้าง ปรากฏว่าเค้าอยู่ในสายตาเราตลอด ไม่สิ เราถูกสะกดอยู่ในสายตาเค้าตลอด ไม่นานค่ะ เลยตัดสินใจว่า เดินเข้าหาเลยละกัน 

จังหวะ ที่เรากำลังเดินเข้าไป เค้าผู้นั้นก็เดินเข้ามา >>

เฮ๊ย เค้าเดินมาหาแกจริงๆ ชิโน ฉันบอกแล้ว ... ตึก ตึก ตึก

ทันใดนั้นเอง  "#$%#%$#$%^ นิฮ่องโหงะ (โกะ)  #$#%$% " คือจับใจความได้แค่นี่   55+ 

โชคดีเราฉลาดไง เรื่องของเรื่องคือดูหนังมาก็เยอะไง เลยพอจะเข้าใจว่าเค้าพูดว่าอะไร 

งานมโนแน่นอนค่ะ คิดเอาเองทั้งหมดจ่ะ  

"วะตะชิวะ ไทยจิ้น เดส" "i'm sorry i'm form thailand ,you japan right?" 

พอเราพูดจบ เค้าก็ยิ้มๆ พยักหนัา พูดต่อซักอัน มโนเองว่า เค้าคงพูดประมาณว่า 

"คิดว่าเราเป็นคนญี่ปุ่น" แล้วเค้าก็ยกมือ เหมือนเป็นการขอโทษ และบ๊ะบาย อำลาและจากไป

อะ โนนนนน ..... อยากจะพูดจะถามต่อ แต่คิดไม่ออก มองเพลิน ...^^

เฮ๊ย .... คือแบบว่า เค้าหน้าตาน่ารักมาก สูงซัก 175-180 เห็นจะได้ ผอม ขาว สเปคเลย  

สูง ยาว ขาว ตี๋ เกาหลี ซารังเฮว่ะ 55+ (ที่จริงนี่เคยคลั่งซี่รี่ญีุ่ปุ่นมาก่อนนะ บอกเลย )

พอมาเจอแบบนี้ อร้ายยย เค้าน่าร๊ากมว๊าก มาก  คริๆ 

จากนั้นคุณเพื่อนตัวดีก็เริ่มเชียร์ ยุส่งด้วยค่ะงานนี้ 

คือจังหวะคิดและตกลงกันว่าจะเดินไปหาเค้า แล้วถามเค้าเลยดีกว่า 

ว่าเค้าต้องการความช่วยเหลืออะไรไม๊ (ที่จริงนางต้องการต่อยอด 55+ ) 

ปฏิบัติการมโนเริ่มจ่ะ แต่.....

พอสรุปตกลงกันกะเพื่อนได้ แล้วเดินมองหาอีกที 

ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาและดูดีคนนั้น ก็ได้หายแว๊บไปจากบริเวณ

นี่ก็ได้แต่ร้องในใจ ... เสี๊ยดายจัง เฮ้อ เสียดายจัง  ... 

หลังจากผ่านเหตุการณ์ตรงนั้นไปแล้วพวกเราก็มีเรื่องเม้าท์มอยกันมากมาย 

ได้ภาพนี้ตามมา ไม่ต้องอธิบายเพิ่มใช่มะคะ ว่าตอนนั้นนี่รู้สึกอย่างไร  

ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ... โอ๊ย มีฟามสุข ดูดิ

พยายามจะเก็บภาพมาให้ได้มากที่สุด แต่ก็นะ ไม่รู้มันใช้ได้บ้างรึเปล่า 

(ได้แค่นี้ก็เก่งแล้วเรา ขาตั้งกล้องอะไรก็ไม่มี ถือว่า OK นะ สำหรับเรา ) 

ทริปวันที่ 2 ผ่านไปได้ด้วยดี อย่างสวยงาม สนุกสนาน รื่นเริงบันเทิงใจ ไม่เหนื่อยอะไรมากเลย 

เพราะว่าเราไม่ได้รีบเร่ง แต่ละสถานทีีี่ที่ไป เราใช้เวลากับมันค่อนข้างนาน เพื่อให้รู้สึกว่ามาเที่ยว 

ไม่ได้มาเหยี่ยบๆ ย่ำๆ ทัวร์ แล้วก็ไป  เน๊อะ 

ออกจากที่นี่กลับมาเดินเล่นที่ตลาดหน้าโรงแรมต่อค่ะ เดินมันทุกวัน หานั่นนี่ดูไปเรื่อย เดินมองผู้คน 

เดินมองของ คนขายก็ทักทายกันจนแซวกันได้แล้วเลยทีเดียว เพราะเมื่อวานเราซื้อของไป เข้าร้านนั้นออกร้านนี้ จนวันนี้มีพ่อค้าบางคนจำหน้าพวกเราได้ด้วย  ปล.ตลาดนี้หาแม่ค้าแทบไม่มีเลย คนขายเกือบทั้งหมด เป็นพ่อค้าหมดเลยจ่ะ แล้วเรามากัน 2 สาว(แก่) มีหราเค้าจะไม่แซว ก็ประมาณนั้นนะ

จบวันที่ 2 แล้วจ๊า รอติดตามทริปเบาๆ ชิลๆ ของเราในวันที่ 3 ต่อไปนะคะ 

*** ขอบคุณที่ติดตามค่ะ  ***