พรรษา 3 นั้น ชีวิตที่ศึกษาและปฏิบัติมา ในการบวชทำให้เราได้เรียนรู้การเป็นอยู่ การใช้ชิวิตการพักผ่อน การรับประทานอาหาร การศึกษาเล่าเรียน  ชีวิตคนเราทุกๆคน ตั้งแต่เกิดมาถูกปลูกฝัง ด้วยตัวอักษา ด้วยอารมณ์ ความนึกคิด ตามสภาวะแวดล้อมสังคมนั้นๆ ชีวิตคนเราเหมือนละคร มีสุข มีทุกข์ แต่ละคนต่างมีบทบาทและแสดงอารมณ์ ออกมาไม่เหมือนกัน พระก็ต้องมีบทบาทความเป็นพระ ควรตื่นอย่างไร กินอย่างไร นี่คือละคร แต่ละครบางบท บางตอนนั้นน่ากลัว แทบจะขาดใจ มีอยู่คืนหนึ่งอาตมาได้พักผ่อน ได้หลับไป รู้สึกตัว แต่ไม่ลืมตา เห็นภาพมีคนมานิมนต์ ไปช่วยผู้ที่ถูกผีเข้า หรือสวดมนต์ล้างสิ่งอัปมงคล ไม่ดี แล้วก็เห็นภาพตนเอง ห่มคลุมจีวร เดินทางไปบ้านหลังนั้น มีแม่ขาวจำนวนมาก แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ทันใดนั้นมองไปเห็นผู้ที่มานิมนต์ เลยตามไป แต่ปรากฎว่าเค้าให้ลอดไปตามบันได ซึ่งมีช่องขนาดเล็ก ก็ลอดเข้าไปได้ครึ่งตัว ตั้งสติได้ เมื่อมีโยมแม่ขาวพูดขึ้นว่า อาจารย์ทำไมต้องเข้าไปด้วย ที่โล่งๆมีมากมาย ? ตั้งสติได้ปุ็ป  !!  มือของผู้ที่เราลอดตามเข้าไปยื่นมาล้วงตรงหน้าอกหายใจไม่ออก เหมือนมันจะหวังเอาหัวใจอย่างงั้นแหล่ะ ก็ฝืนเกรงไว้ นานอยู่พักนึงก็พยายามลืมตาตั้งสติ ปรากฎว่าปวดหน้าอกหายใจไม่ออก รู็สึกว่าตายก็ตาย เกือบ 10 นาที จึงลุกขึ้น

Create Date : 23 พฤศจิกายน 2559		0 comments
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2559 3:34:33 น.
Counter : 1093 Pageviews.
Share Tweet