Group Blog
All Blog
<<< ธรรมะโอสถ >>>











“ธรรมะโอสถ”

ถาม : เมื่อเจ็บป่วยเราควรจะรักษาด้วยหมอ

หรือธรรมะโอสถดีครับ

พระอาจารย์ : ถ้าเราปฏิบัติ

เราก็ต้องเอาธรรมะโอสถก่อน

 เพราะว่าร่างกายนี้รักษายังไงถึงแม้มันจะหาย

มันก็ต้องมาเจ็บอยู่ดี แล้วเราก็จะไม่สามารถรักษาใจได้

 ฉะนั้นถ้าเราเป็นนักปฏิบัติเราต้องรักษาใจก่อน

เช่นเวลาเราเจ็บไข้ได้ป่วย บางทีเราปล่อยให้มันเจ็บไป

 แล้วเรามาวัดใจเรา มาทดสอบใจเรา

ว่าเราปล่อยมันได้หรือเปล่า มันเป็นข้อสอบ

ถ้าเราอยากจะทำข้อสอบก็ต้องให้มันป่วยมันถึงจะทำได้

 ตอนที่มันไม่ป่วยมันก็เป็นการทำการบ้าน

คิดว่าเดี๋ยวร่างกายเราต้องเจ็บ มันก็คิดได้

แต่มันจะทุกข์หรือไม่ทุกข์นี้มันยังไม่รู้

 มันจะมารู้ตอนที่มันเจ็บจริงๆ ป่วยจริงๆ

 แล้วปล่อยมันได้หรือเปล่า ไม่รักษามันได้หรือเปล่า

 ปล่อยให้มันตายได้หรือเปล่า ถ้าปล่อยได้

ใจหายป่วยล่ะ พอใจหายป่วยถ้าเกิดหาย

เกิดร่างกายยังไม่ตาย ต่อไปก็รักษามันก็ได้

ไม่รักษามันก็ได้ไม่สำคัญ เพราะร่างกายนี้

รักษายังไงสักวันหนึ่งมันก็รักษาไม่ได้อยู่ดี

ฉะนั้นถ้าเราเป็นนักปฏิบัติเราต้องเอาธรรมะโอสถก่อน

เพราะมันเป็นรางวัลหรือเป็นข้อสอบของเรา

ที่เราต้องทำให้ได้ เพราะถ้าเราทำได้แล้ว

ต่อไปเราจะไม่ทุกข์กับความเจ็บไข้ได้ป่วยของร่างกาย.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

...........................

สนทนาธรรมบนเขา

วันที่  ๒๒  กันยายน  ๒๕๖๐







ขอบคุณที่มา  fb.  พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 23 กันยายน 2560
Last Update : 23 กันยายน 2560 10:02:28 น.
Counter : 772 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ