Group Blog
All Blog
### อย่าหลงในตัณหาจะทำให้เราเกิดทุกข์ ###











ชายหนุ่มทำโทรศัพท์มือถือหาย

 รู้สึกเป็นทุกข์อย่างมากเพราะเพิ่งซื้อมาได้ไม่นาน

 แถมราคาก็แพงด้วย จึงไปหาหลวงพ่อขอคำปรึกษา

 เผื่อจะได้ของคืนมา

หลวงพ่อฟังปัญหาแล้ว

 แทนที่จะซักถามเรื่องโทรศัพท์มือถือ กลับถามว่า

“มีทองไหม ?”

“มีครับ”

“อีกไม่นานทองก็จะหาย” แล้วท่านก็ถามต่อว่า “มีรถไหม ?”

“มีครับ”

“อีกไม่นานรถก็จะหาย...แล้วมีแฟนไหม?”

“มีครับ”

“อีกไม่นานแฟนก็จะหาย”

ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็ได้คิด

ปัญหาถูกเปลื้องไปจากใจ

กราบหลวงพ่อแล้วเดินออกจากกุฏิด้วยสีหน้าที่ดีขึ้น

ชายหนุ่มไม่รู้สึกเป็นทุกข์ที่สูญโทรศัพท์มือถืออีกต่อไป

 เพราะได้คิดว่านั่นเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก

เมื่อเทียบกับความสูญเสียอีกมากมาย

ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

 เขาคงระลึกได้อีกด้วยว่าความสูญเสียพลัดพรากนั้น

เป็นธรรมดาของชีวิต

 หลวงพ่อไม่ได้แช่งว่า ทอง รถ และแฟนของเขา

จะมีอันเป็นไป หากแต่ท่านพูดถึงสัจธรรมของชีวิต

ที่ไม่มีใครหนีพ้น เพราะมีกับเสียนั้นเป็นของคู่กัน

คนเรามักลืมคิดถึงธรรมดาของชีวิต

ที่ต้องมีการพลัดพรากสูญเสีย

 เมื่อมีหรือได้อะไรก็ตามก็ทึกทักเอาว่า

มันจะต้องอยู่กับเราไปตลอด

เรายอมไม่ได้ที่มันจะพรากจากเราไป

(เว้นเสียแต่ว่าเราเป็นฝ่ายละทิ้งมันไปเอง)

น้อยนักที่เราจะเผื่อใจนึกถึงความไม่เที่ยงของสิ่งที่เรามี .

พระไพศาล วิสาโล







ขอบคุณที่มา fb. พระไพศาล วิสาโล
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 21 มิถุนายน 2559
Last Update : 21 มิถุนายน 2559 9:42:06 น.
Counter : 812 Pageviews.

1 comments
  
คำสอน ให้แง่คิด มุมมอง ดี ๆ ขออนุญาตแชร์นะครับ
โดย: YAI (สมาชิกหมายเลข 3294129 ) วันที่: 26 กรกฎาคม 2559 เวลา:8:10:39 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ