พบสุขที่จิต พบมิตรที่ใจ
ผู้คนเป็นอันมากยอมทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง
เพื่อไขว่คว้าหาความสุข
ทั้งนี้เพราะคิดว่าความสุขนั้นอยู่นอกตัว
ถ้าได้กินของอร่อย ฟังเพลงเพราะ
ได้ของถูกใจ เที่ยวต่างประเทศ
ได้คนรู้ใจมาเป็นคู่ครอง จึงจะมีความสุข
แต่น้อยคนที่ตระหนักว่า
ความสุขนั้นพบได้ที่ใจตน
หลายคนทำอะไรต่ออะไรมากมาย
เพราะอยากได้ความสุข
แต่ก็ไม่พบความสุขเสียที
ทั้งนี้ก็เพราะมีสิ่งหนึ่งที่เขามองข้ามไป
นั่นคือ การดูแลรักษาใจของตน
ซึ่งต้องอาศัยการหมั่นมอง
หมั่นสังเกตจิตใจของตนอยู่เสมอ
เป็นเพราะละเลยจิตใจของตน
ผู้คนจึงนอกจากหาความสุขไม่พบแล้ว
ยังรู้สึกเหินห่างหมางเมินกับใจตน
การอยู่คนเดียวจึงเป็นความทุกข์ทรมาน
เกิดความรู้สึกเหงาเปล่าเปลี่ยว
ทั้ง ๆ ที่มิตรที่ดีที่สุดนั้นพบได้ที่ใจตนเช่นกัน
เมื่อใดก็ตามที่พบว่าความสุขหาได้ที่ใจ
และมิตรที่ประเสริฐที่สุดก็คือใจของตน
เมื่อนั้นเราก็มีความสุขได้ในทุกหนแห่ง
เจออะไรก็ไม่ทุกข์ มีเท่าไรก็ไม่รู้สึกยากไร้
อยู่คนเดียวก็ไม่รู้สึกอ้างว้าง
ใครจะมองเราอย่างไรใจก็ไม่หวั่นไหว
สูญเสียเท่าใดใจก็ไม่เสียศูนย์
ภาวะเช่นนี้ย่อมประเสริฐกว่า
ชีวิตที่ร่ำรวยมั่งคั่ง มียศศักดิ์อัครฐาน
ชื่อเสียงขจรไกล แต่ข้างในกลับไร้สุข
ไม่รู้สึกพอในสิ่งที่ได้มา
หวั่นไหวเพราะกลัวสูญเสีย
และหงอยเหงาอ้างว้างเพราะไร้เพื่อนแท้
พระไพศาล วิสาโล
ขอบคุณที่มา fb. วัดป่าสุคะโตธรรมชาติที่พักใจ
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
วันที่: 21 มกราคม 2560 เวลา:13:02:12 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [