ชีวิตกับความตายเป็นของคู่กัน



การระลึกว่าความตายอาจมาถึงเราเมื่อไรก็ได้

ยังทำให้เราเห็นถึงคุณค่าของแต่ละวันที่เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้

เพราะเราไม่รู้เลยว่าวันพรุ่งนี้จะมีหรือไม่

ทำให้เราเห็นถึงคุณค่าของแต่ละวันที่คนรักยังอยู่กับเรา

 เพราะเราไม่รู้เลยว่าวันพรุ่งนี้จะได้พบกันอีกหรือไม่

ทำให้เราชื่นชมกับสิ่งดี ๆ ที่มีอยู่กับตัวและรอบตัว

 เพราะเราไม่รู้เลยว่าวันพรุ่งนี้

เราจะมีโอกาสชื่นชมสิ่งเหล่านั้นหรือไม่

ทำให้เราติดต่อสัมพันธ์กับผู้อื่นด้วยความใส่ใจ

 เพราะเราไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะได้พบกันอีกหรือไม่

กล่าวโดยสรุปการเจริญมรณสติอยู่เสมอ

ช่วยกระตุ้นให้เราขวนขวายในสิ่งที่ชอบผัดผ่อน

ปล่อยวางในสิ่งที่ชอบยึดติด

 และเห็นคุณค่าของทุกสิ่งที่มีอยู่หรือกระทำอยู่ในปัจจุบัน

ทั้งหมดนี้ไม่เพียงเอื้ออำนวยให้เราสามารถตายอย่างสงบเท่านั้น

 แต่ยังช่วยให้อยู่อย่างมีความสุขด้วย

ชีวิตกับความตายเป็นสิ่งที่ไม่ได้แยกจากกัน

ความข้อนี้นอกจากจะหมายความว่า

ชีวิตกับความตายเป็นของคู่กันแล้ว

ยังหมายความอีกว่าเราอยู่อย่างไร เราก็ตายอย่างนั้น

ถ้าหากเราต้องการ “ตายดี” ก็ต้องมีชีวิตที่ดีงาม

 กล่าวคือสร้างสมคุณงามความดีหรือบุญกุศล

 ถึงพร้อมด้วยประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน

 นอกจากการหมั่นบำเพ็ญทาน และรักษาศีล

ตลอดจนช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นแล้ว

ที่ขาดไม่ได้ก็คือ การเจริญภาวนาเป็นนิจ

หมายถึงการฝึกฝนใจให้บังเกิดความสงบและความสว่าง

 รู้เท่าทันความเป็นจริงของชีวิต จนไม่เผลอเป็นทุกข์

เพราะความผันผวนปรวนแปรต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

พระไพศาล วิสาโล












ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์ไพศาล วิลาโล
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ