"อยู่ที่การฝึกฝนอบรม"

เอาเวลาที่เราไปเที่ยวนี้มาปฏิบัติแทน

มาหาความสุขอีกแบบหนึ่ง

แทนที่จะหาความสุขจากการไปเที่ยว

ก็มาหาความสุขจากการมาทำใจให้สงบ

 มาเจริญสติ มานั่งสมาธิ

ใหม่ๆ มันอาจจะไม่ ค่อยได้ผล

แล้วมันอาจจะรู้สึกหงุดหงิด

เศร้าสร้อยหงอยเหงา

 ก็ต้องใช้ขันติความอดทน

เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดา

ของการเปลี่ยนระบบ เราเคยใช้มือขวา

แล้วเกิดมือขวามันเสียเหลือมือซ้าย

ก็ต้องมาหัดใช้มือซ้าย เวลาใช้มือซ้ายใหม่ๆ

มันก็จะรู้สึกยากลำบาก แต่มันมีมือเดียว

จะทำยังไงได้ ก็หัดใช้ไปเรื่อยๆ

 ต่อไปมันก็จะใช้ได้เหมือนกับใช้มือขวา

 คนบางคนไม่มีมือนี้ใช้เท้าก็มี

เคยเห็นคนเขาใช้เท้าวาดภาพ

สวยกว่าเราใช้มือวาด

เพราะเขาก็ใช้การฝึกฝนอบรม หัดใช้ไปเรื่อยๆ

 เท้ามันก็สามารถใช้แทนมือได้

 เพราะผู้ที่วาดไม่ได้เป็นมือซ้ายมือขวา

หรือเท้าซ้ายเท้าขวา ผู้ที่วาดก็คือจิตนี่แหละ

 เพียงแต่ว่าจิตต้องใช้ร่างกายเป็นเครื่องมือ

 เป็นตัววาดอีกทีหนึ่ง นี้เคยใช้มือขวา

มันก็จะถนัดมือขวา ก็จะใช้แต่มือขวาไปเรื่อยๆ

 แต่พอมือขวาเสียก็ต้องมาหัดใช้มือซ้ายแทน

 เดี๋ยวใช้ไปสักพักก็ใช้ได้เหมือนกับใช้มือขวา

 ไม่อย่างนั้นคนถนัดมือซ้ายทำไมเขาใช้ได้

เหมือนกับคนที่ถนัดมือขวา

 ก็เพราะว่ามันอยู่ที่ความถนัดเท่านั้นเอง

 มือซ้ายกับมือขวามันก็ไม่มีอะไรแตกต่างกัน

 เพียงแต่ว่ามันอยู่ด้านซ้ายหรือด้านขวาเท่านั้นเอง

 อันนี้ก็เหมือนกัน เราเคยหาความสุข

ทางตาหูจมูกลิ้นกาย พอเราต้องเลิกหา

หยุดหา มันก็จะรู้สึกไม่คล่องแคล่วว่องไว

 ไม่สบายไม่สะดวกเหมือนกับการหาความสุข

ทางตาหูจมูกลิ้นกาย ตอนมาเริ่มใหม่ๆ

มาฝึกสติใหม่ๆ มันก็รู้สึกเคอะๆ เขินๆ

เหมือนกับคนที่หัดเดินหรือหัดใช้มือซ้าย

 นี่ถ้าเกิดถนัดมือขวาแล้วต้องมาหัดใช้มือซ้าย

มันก็จะรู้สึกมันติดขัดยังไงไป แต่หัดใช้ไปเรื่อยๆ

 เดี๋ยวมันก็ชำนาญเอง หัดไปเรื่อยๆ ฝืนไปเรื่อยๆ

 อดทนไปเรื่อยๆ พยายามเจริญสติเรื่อยๆ

นั่งสมาธิบ่อยๆ ทำจิตรวมให้ได้

 จิตรวมแล้วทีนี้ก็จะถนัดแล้ว ทีนี้ก็จะมีความสุขแล้ว

 ทีนี้จะไม่อยากไปทำอะไร อยากจะนั่งสมาธิ

 อยากจะมีความสงบอย่างเดียว

นี่แหละเป็นสิ่งที่เราต้องฟันฝ่าอุปสรรค.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

............................

สนทนาธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๖๐








ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ