--- ส นิ ม ส ร้ อ ย 'รงค์ วงษ์สวรรค์ ---
สารภาพกับเพื่อนว่า ไม่เคยอ่านงานของคุณ 'รงค์ วงษ์สวรรค์เลย(เชยสะเด็ดยาด) ในวงการน้ำหมึก ชื่อเสียงของนักเขียนท่านนี้ไม่ธรรมดา แต่ฉันไม่เคยเฉี่ยวเฉียดตัวหนังสือของเขา สมัยหนึ่งตอนอยู่กับแม่ เคยได้ยินชื่อนักเขียนท่านนี้ในหนังสือต่วยตูนที่แม่รับอ่านประจำ ฉันก็อ่าน แต่ไม่จริงจัง นึกไม่ออกว่าอ่านอะไร ชอบอะไร อ่านฆ่าเวลาหรือเปล่านะ คงไม่เหมือนอ่านสตรีสาร ลลนาหรือดิฉัน ที่ทำให้ฉันชอบคอลัมน์เล็ก ๆ อย่างโต๋เต๋ของคุณจิราธร จิรประวัติ อยากวาดรูปและเขียนอะไรแบบนั้นบ้าง เพราะคิดว่าพอจะเป็นไปได้
เมื่อถามเพื่อนอีกครั้งว่า ถ้าจะอ่านงานคุณ 'รงค์ พอจะแนะนำได้ไหมว่าควรอ่านอะไรเล่มแรก เพื่อนบอกว่า สนิมสร้อยสิ อยากให้อ่านเล่มนี้ ฉันเพิ่งหามาได้และจะเริ่มอ่านงานของเขาเป็นเล่มแรก
..
..
ส นิ ม ส ร้ อ ย
'รงค์ วงษ์สวรรค์
สนิมสร้อยหรือถนิมสร้อย หมายถึง หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ทำเป็นเหยาะแหยะ ทำเป็นอ่อนแอ (ใช้เป็นคำตำหนิ) เช่น ดุว่านิดหน่อยก็น้ำตาร่วง ทำเป็นแม่สนิมสร้อยไปได้
ผู้เขียนใช้ชื่อสนิมสร้อยในทำนองประชดประชันอะไรทำนองนั้นเพราะในความเป็นจริง โสเภณีเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตมาก เป็นงานที่หนักที่สุดเลย
ใช่แล้วค่ะ นวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวชีวิตในซ่องโสเภณีแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ โลกเล็ก ๆ ใบนี้มีหลายชีวิตมาอยู่รวมกัน ทุกคนมีที่มา ไม่ใช่เพียงเพราะรักสบายอยากได้เงิน ฉันไม่เคยคิดว่าอาชีพนี้สบาย แต่เมื่อครั้งยังเด็ก เคยรังเกียจหญิงที่ทำมาหากินประเภทนี้ ไม่อยากใกล้ รับรู้โดยมวลรวมว่าเป็นอาชีพที่น่ารังเกียจของสังคม ขายเนื้อขายตัว รักสบาย ... แต่เมื่อโตขึ้น ความคิดเกี่ยวกับผู้หญิงหากินในสายตาของข้าพเจ้านั้นเปลี่ยนไป ไม่ดัดจริตเหมือนสมัยเด็ก ๆ ที่แยกแยะอะไรไม่ได้ แน่นอนว่าไม่ใช่อาชีพที่น่ายกย่อง แต่อย่างน้อยที่สุดพวกเธอก็ไม่ได้คอร์รัปชั่นเหมือนนักการเมืองขี้โกงในประเทศเรา หรือนักคอร์รัปชั่นในทุกสาขาอาชีพ
เมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้ด้วยสายตาของผู้เขียนผ่านตัวละครชื่อก้าน แมงดาในซ่องโสเภณีแห่งนี้ ดูเหมือนผู้เขียนต้องการสื่อให้เห็นถึงความเป็นมนุษย์ ในแง่ของความเป็นปุถุชนธรรมดาที่ไม่มีใครเกิดมาอยากทำชั่ว บางทีโชคชะตาก็เล่นตลกกับพวกเขาเกินไป หลายชีวิตก็เป็นเพราะสภาพกดดันจากสิ่งแวดล้อมภายในครอบครัว ยิ่งอ่านก็รู้สึกเห็นใจ เหมือนเราได้รับฟังความรู้สึกต่าง ๆ นานาของพวกเขาโดยไม่ตัดสินว่าใดผิดหรือถูก
อ่านแล้วเศร้าใจพูดไม่ออก สงสารใจของพวกเธอ ไม่สนุกร่าเริงเหมือนคารมคม(หยาบ)คาย ตลกโปกฮา ที่ผุดขึ้นมาอย่างครึกครื้นหรอก ใครก็มีความฝัน ความหวังด้วยกันทั้งนั้น ชีวิตที่มั่งคั่งด้วยคำสบประมาทของผู้คนก็หวังจะได้รับน้ำใจน้ำคำดี ๆ หวังว่าจะพบรักแท้สักคนแต่เธอเหล่านั้นก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ผู้ชายที่ไหนจะมายกย่องเชิดชูให้เป็นเมียออกหน้าออกตา พวกเธออาจไม่นับถือความรักแต่พวกเธอก็ต้องการความรัก ก็เหมือนกับการไม่มั่นใจในผู้ชายก็เท่ากับว่าไม่มั่นใจในตัวเอง
ข้าพเจ้ายังเห็นภาพของตัวละครที่มีเลื้อดเนื้อชีวิต มีมิติวิญญาณ มีหัวใจ ไม่ว่าจะเป็นพี่สมร ก้าน กลีบผกา อิ่มตา มาลี สมใจ พิศวง อมรา บังอร สมทรง สิรี สุนี นรี ฯลฯ หลายคนมีปัญหาในครอบครัว ทำให้ฉันคิดว่าการมีครอบครัวที่หมายถึงมีพ่อ แม่ พี่น้องอยู่กันครบนั้นมันก็ไม่ใช่บ้านเสียทีเดียว บางคนหนีนรกที่บ้านไปเจอนรกอีกขุมหนึ่งรออยู่ มีแรงผลักที่ทำให้ผู้หญิงบางคนมาทำมาหากินด้วยอาชีพนี้ซึ่งข้าพเจ้าคิดว่าไม่ธรรมดา น่าปวดร้าวมากที่แม่ของตัวให้นอนกับสามีใหม่เพื่อมัดใจให้เขาอยู่นาน ๆ บางบ้านก็กลัวลูกสาวให้ท่าจนกลายเป็นศัตรูกับลูก ชีวิตที่ขาดความไว้เนื้อเชื่อใจผู้คน ชีวิตที่แม้แต่ความรักจากแม่ผู้ให้กำเนิดยังไม่มีให้ ความรักคือคำพูดที่หอมหวานแต่ปราศจากวิญญาณของพวกเธอเพราะฝังหัวแต่ว่าใครจะมาจริงใจกับพวกเธอ หลายคนฝันถึงการแต่งงาน บางคนได้แต่งงานสมหน้าสมตาแต่ชีวิตพลิกผันจนตั้งรับแทบไม่ทัน วนเวียนกลับมาในโลกใบเดิม โลกที่จำกัดด้วยคำว่าศีลธรรมมาวัดค่าความเป็นคน
ขอบคุณค่ะ
ภูเพยีย
๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [