หมากแดง 100 กอ




ช่วงนี้แขกไปใครมาให้ต้องต้อนรับหลายคน ทำให้เวลาว่างต่อเนื่องน้อย ว่าจะเล่าเรื่องญี่ปุ่นต่อ จึงพักไว้ก่อน เพราะต้องดูภาพจำนวนมากเพื่อเลือกมาย่อประกอบเรื่อง ขอเก็บเรื่องเก่าซึ่งเคยเขียนเล่าในห้องจตุจักร มาหารับประทานพลางๆละกันนะคะ


เนื่องจากเป็นภาพเก่าๆ สมัยนั้นพันธ์ทิพย์อนุญาตให้แปะภาพได้เพียงขนาดไม่เกิน 50 KB จึงเล็กไปหน่อยค่ะ



เล่าเรื่องนี้ให้อ่านเล่นขำๆ เป็นตัวอย่างอันดี ของความผิดพลาดทางการสื่อสารด้วยคำพูด บางครั้งเมื่อสั่งงานคนอื่น ด้วยข้อความสั้นๆ ซึ่งคิดเองว่าใจความนั้นชัดเจนดีแล้ว แต่ผลงานอาจไม่ได้อย่างที่เราคาด


บ้านเรามีรั้วที่ขี้เหร่มาก เพราะว่าส่วนโค้งของเหล็กกับส่วนสูงของเสาปูนไม่สัมพันธ์กัน เหล็กสั้นไปประมาณ 5-60 cm แต่ตอนนั้นรำคาญพวกช่างทั้งหลายมาก อยากให้เขาไปให้พ้นๆบ้านเต็มทีแล้ว จึงหยวน กะว่า ต่อไปหาช่างใหม่ได้ จะเปลี่ยนใหม่เป็นรั้วปูนผสมเหล็กผสมค้างสำหรับให้ต้นไม้ไต่ได้ด้วย 3 in one เอาเข้าจริงพอสร้างบ้านเสร็จก็จนกรอบ ไม่มีปัญญาจะปรับปรุงอะไรทั้งสิ้น









เดิมทีพื้นที่นอกรั้วด้านนี้เป็นหนองน้ำขนาด 14 ไร่ 5 ปีต่อมามีท่านเศรษฐีมาซื้อปรับสภาพเพื่อทำบ้านจัดสรรขาย จึงถมดินสูงขึ้นมามาก จนเมื่อมองจากด้านนอกเข้ามาแล้ว รั้วครึ่งล่างส่วนที่เป็นปูนของบ้านเรา จมอยู่ใต้ดิน


***



เมื่อพื้นที่ด้านในรั้วต่ำกว่านอกรั้ว น้ำไม่มีทางไหล นอกจากซับลงใต้ดินอย่างช้าๆ เป็นเหตุให้น้ำท่วมขังบริเวณปลายสวนอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะเมื่อฝนตกต่อเนื่องติดกันหลายวัน ต้นไม้ที่เคยปลูกบริเวณนั้น เช่น หิรัญญิกา ศรีมาลา มะม่วง เฮลิโคเนีย 12 พันธ์ุ จำปูน จำปีสิรินธร กลาย ไผ่ทอง ลำดวน เอ๊ย พอไล่จริงๆ เยอะนะเนี่ยะ น้ำตาอาบแก้ม ด้วยความเสียดาย ต่างโดนน้ำท่วมตายกันหมด


*****


เริ่มสองจิตสองใจ ระหว่างการถมที่ปรับระดับ กับการปลูกต้นไม้แทนรั้ว เพราะว่า เมื่อเขายังสร้างบ้านไม่เสร็จ ย่อมหมายความว่างานยังไม่จบ ถมดินไป เขาก็ถมสูงกว่าเราได้อีกอยู่ดี



ซาตานแอบกระซิบที่หูซ้ายว่า งั้นรอให้เขาเสร็จก่อน จะกี่ปีกี่ชาติก็ช่าง รอได้ เพราะเราไม่มีสิ่งปลูกสร้างเสียหายอยู่ตรงนั้น เขาสร้างอาคารเสร็จเมื่อไหร่ แก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว แค้นนี้ค่อยชำระ เราค่อยถมละกัน จะได้ไม่เสียเงินหลายครั้ง


ถ้าถมที่ ก็ต้องทำรั้วใหม่สามด้านนะ มันเป็นเงินล้านอยู่เหมือนกัน การต้องจ่ายเงินโดยไม่เต็มใจเหมือนความสุขวิ่งตามเงินออกไปด้วย --ว่ามะ? รั้วสูงได้อย่างมากแค่ 2-3 เมตร เกินนั้นผิดกฎหมาย แต่ต้นไม้สูงสิบเมตรยังได้





ระหว่างนี้จึงไปถามไถ่ดูว่า มีต้นอะไรทนน้ำท่วมขังระยะสั้น น่าปลูกเป็นแนวรั้วบ้าง ได้มาหลายชื่อ สนใจสองตระกูล คือลำพูลำแพน และตระกูลหมาก


อันที่จริงสนใจลำพูมาก เผื่อว่าหิ่งห้อยจะมาบินวิบวับเล่นริมรั้วบ้านเราทุกวัน น่าจะโรแมนติกดีนะ ไม่ต้องไปถึงอัมพวาก็ได้ดู และรากของเขามีลักษณะพิเศษ คือเป็นเหมือนกริชแหลมๆ แทงขึ้นมาที่พื้นรอบๆ ป้องกันขโมยได้อีกแน่ะ แต่ว่าข้อเสียคือถ้าคุณรากทะลุไปขึ้นเขตรั้วฝั่งโน้นบ้างล่ะ คงเป็นคดีความกันน่ะซี


ในที่สุดตกลงใจที่หมากแดง เพราะมีลักษณะเป็นไม้กอ แทงลำต้นขึ้นข้างๆ มีสีสวย และเมื่อโตเต็มที่มีความสูงหลายเมตร ฝันเฟื่องว่า ถ้าเราปลูกมากๆ ใกล้ๆกัน เป็นแถวยาวไปตลอดแนวรั้วนะ ลำต้นจะเบียดชิดกัน เป็นกำแพงธรรมชาติสีแดงสวย ไม่ต้องถมที่ ไม่ต้องทำรั้วใหม่


จัดการเตรียมของ ได้แก่ หมากแดงหนึ่งร้อยกอ ดิน และปุ๋ยคอก (ไว้รองก้นหลุมเวลาปลูก)







บริษัทที่รับตัดหญ้าให้เป็นรายเดือน รับหาคนมาปลูกให้ ได้เจ้าเณรเสื้อเขียวมาสามคน

จึงสั่งงานความว่า "รั้วด้านนี้ ยาว 55 เมตร ปลูกหมากแดง 100 กอ ห่างออกมาจากกำแพง 1 เมตร ให้ระยะห่างระหว่างกอเท่าๆกัน ยาวไปตลอดแนวรั้ว"


สั่งเสร็จเขาดึงสายวัดออกมา ช่วยกันวัดความยาวของแนวรั้ว หยิบโทรศัพท์มือถือ เปลี่ยนเป็นโหมดเครื่องคิดเลข กดคำณวนหาระยะห่าง ซึ่งเราก็เหน็บทันทีว่า 55 หาร 100 ต้องใช้เครื่องคิดเลขด้วยนะ

เสร็จแล้วหากิ่งไม้แห้งมาหักเท่ากับความยาวที่คำณวนได้เมื่อกี้
จัดการวางทาบ ขุดหลุมปลูก









ดูเขาทำต้นสองต้นก็พอแล้ว งานเรียบร้อยดี หลบแดดขึ้นไปเอ้เต้ เอเต ดูอยู่บนระเบียงบ้าน
เกือบเสร็จ ลงมาตรวจงานก่อนจ่ายค่าแรง



Hmm...m








คนหนึ่งพูดขึ้นว่า คุณป้าครับ ต้นไม้ไม่พอครับ ขาด 2 กอ
ผมขุดหลุม เตรียมไว้แล้วครับ ป้าซื้อต้นไม้เพิ่ม เดี๋ยวผมมาลงให้

จึงถามด้วยความสงสัย

" เขาส่งไม่ครบ มี 98 กอหรือ ???"
"ครบครับ แต่ผมวัดระยะผิด" !!!!






จัด emo ระบายอารมณ์ไปหนึ่งชุด




หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก สมน้ำหน้าตัวเอง สั่งไม่ชัดเจน คิดเองว่าชัดเจนแล้ว คาดเองว่าเขาเข้าใจ


ลืมพื้นฐานไปว่า คนงานนั้น บางครั้งเขาแก้ปัญหาไม่เป็น

----- คำสั่ง เท่าๆกัน ทำให้เขาคิดว่า ตัดไม้มาวัด เป็นการกระทำที่ฉลาด

----- เขาอาจไม่รู้จักลักษณะของต้นไม้ชนิดนี้ ว่าเป็นไม้แตกกอ สามารถแทงยอดใหม่ออกด้านข้างต้นแม่ได้ เมื่อปลูกไปนานๆ กอจะขยาย ทำให้ลำต้นของแต่ละกอเข้ามาเบียดชิดกันอยู่ดี ระยะที่ห่างพอดีเปี๊ยะ จึงไม่ใช่เรื่องสำคัญ

----- อาชีพหลักของเขา ขัดคำสั่งไม่ได้ เมื่อสั่งให้เท่ากันก็ต้องเป็นไปตามนั้น

----- วางแผนล่วงหน้าไม่เป็น ไม่คิดเผื่อความผิดพลาด

----- ใช้คนผิดประเภท ถ้าเขาเป็นชาวสวน เรื่องนี้คงไม่เกิด ชาวสวนไม่สนใจวินัย อย่างมาก ก็วัดระยะคร่าวๆ นำต้นไม้แต่ละถุง มาวางเตรียมไว้ใกล้ที่ปลูก กะระยะให้สวยงามด้วยสายตา เท่านั้นก็เพียงพอ



Create Date : 13 สิงหาคม 2552
Last Update : 18 สิงหาคม 2552 12:43:55 น. 2 comments
Counter : 2583 Pageviews.

 
อะไรจะปลูกมากมายก่ายกองขนาดนี้


โดย: endless man วันที่: 14 สิงหาคม 2552 เวลา:9:42:14 น.  

 
บ้านเรามีสองกอ มาเจอบ้านนี้ต้องหลบ


โดย: puipom วันที่: 15 สิงหาคม 2552 เวลา:0:48:34 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

anthurium
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




anthurium



#ชื่อเล่น ป้อมป๋อมเปาะ ผักชีโรยหน้า น้ำปลาเหยาะ กะปิใส่หน่อย อร่อยเหาะ




# ชอบถ่ายภาพ(ซึ่งไม่เก่งซะที) รักสุนัข ท่องเที่ยว ดอกไม้ ชื่นชมธรรมชาติ

Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2552
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
13 สิงหาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add anthurium's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.