บันทึกเรื่องราวการขายอาหารในจีน; ก้าวที่ยากกว่าก้าวแรก

เนื่องจากชอบตั้งกฎให้ตัวเอง (และก้อแหกกฎบ่อยๆ 555) วันนี้เลยจะตั้งกฎใหม่ว่าต้องอัพบล็อคทุกสี่วัน อัพเวยป๋อ ทุกสองวัน เด่วคอยดูว่าจะทำได้นานเเค่ไหน...

ขายข้าวมาได้เดือนกว่าๆเมนูหลักมีอยู่สองอย่าง ข้าวกะเพราหมูสับไข่ดาว กับ ข้าวหมูทอดไข่ดาว เเต่ก้อขายได้เรื่อยๆนะ ฮาาาาาา อาจจะมี ข้าวไข่เจียว ไข่ดาว ไข่ต้ม บ้างประปรายเเล้วเเต่คนสั่ง ลูกค้าก้อหน้าเดิมๆเนี่ยเเล่ะ เพื่อนๆกันทั้งนั้น...

สัปดาห์นึงทำอาหารประมาณห้าวัน อยู่ครัวมากกว่าอยู่ห้องอีกมั้ง บางทีก้อคิดนะ ว่ากำลังทำไรอยู่ฟระ ขายข้าวกล่องเนี่ยนะ เอาเวลามาเขียนทีสิสมั้ยๆๆๆ...

แต่ก้อนะ ใช่ว่าไม่ทำอาหารเเละจะมาเขียนทีสิส ก้อคงเอาเวลาไปไร้สาระ เเย่กว่าทำอาหารเยอะ คือทำไปก้อถือว่าเปนสกิลติดตัว นี่ก้อคิดจิงๆนะ ว่าถ้าเปนไปได้ จะเปิดร้านที่นี่เลย เขียนเปน business plan คร่าวๆ ไว้เเล้วนะ เมนูก้อไม่เยอะ เอาอาหารไทยที่คนต่างชาติรู้จักพอ...

ปัญหาที่เจอก้อคือ ฝีมือมันไม่ค่อยนิ่งบางทีใส่ซอส ซีอิ๊ว น้ำตาล หนักมือไป รสชาติก้อเพี้ยนไปบ้าง ยิ่งถ้าเป็นน้องคนไทยนี่รู้ไวมาก ก้อขอบคุนที่ยังให้การสนับสนุนพี่มาตลอด ฮ่าๆๆๆ เเต่ถ้าเปนเพื่อนต่างชาตินะ สบายๆ อะไรๆก้อ ห่าวชือๆ 555 ลิ้นคนไทยนี่มันไวจริงๆ...

เออ พูดถึงกะเพรา เมนูง่ายๆ เเต่ทำๆไปบางทีก้อยากนะ ปันหายิบย่อยอย่างเรื่องสัดส่วนเครื่องปรุง หมูอีก คือตัดปันหา ไม่ต้องหั่นหมู ก้อซื้อหมูบดมา เเช่ช่องฟรีซ พอจะทำก้อเอามาละลาย บางทีละลายไม่ทัน ยังเป็นน้ำเเข็งอยู่ บางทีผัดๆไป ดันลืมหยิบใบกะเพราออกมาจากตู้เย็น เสียเวลาอีก คือก้อเพราะเตรียมตัวไม่พร้อมด้วย เเต่ก้อพยายามคิดว่าเปนประสบกานๆ...

หมูทอดนี่ก้อเหมือนง่าย คือทุกอย่างมันก้อง่ายเเล่ะ เเต่ทำๆบ่อยๆ ก้อต้องเจอปันหาบ้าง สูตรหมักหมูนี่ก้อเอาจากเนตเนี่ยเเล่ะ เพื่อนส่งมาให้ โอเค สูตรถูก เเต่บางทีไม่รู้ว่าไอหมูที่ซื้อมานี่มันหนักเท่าไรนี่สิ หมักนานไปก้อเค็มไปอีก ทอดไฟเเรงไปก้อจะไหมั ไฟอ่อนไปก้ออมน้ำมัน ทอดนานไปเนื้อเเข็ง ทอดเร็วไปก้อไม่สุก เมนูนี้ทำวันเเรกๆ ก้อโอเค ทำเรื่อยๆ เริ่มมีบอกว่าเค็มไป อาาาาา ทำให้มันเหมือนเดิมทุกวันนี่ยากจิงๆ...

อ่อๆไอหมูทอดนี่ก้อมีปันหาอีกนิด คือตอนเเรกใช้หมูสามชั้น ติดว่ามันเยอะไป เลยจะซื้อคอหมู ประเด็นคือไม่รุ้ว่าภาษาจีนเรียกว่าไร 555 อธิบายคนขายก้อไม่รุ้เรื่องอีก กว่าจะระลึกได้ว่าเออ หารูปไปให้ดูสิวะ ก้อโง่ไปหลายวัน อ่อๆมีอยู่วันลองใช้สันนอกทอด โคตรเเข็งเลย 555 ใครจะทำหมูทอด อย่าใช้เชียว...

เเถมภาษาจีน
Wu hua rou หมูสามชั้น
Mei hua rou คอหมู
Da li ji สันนอก
Xiao li ji สันใน
Jia xin rou ขาหน้าหรือขาหลังไม่รุ้ รุ้เเค่ว่าถูกสุด เอามาผัดนุ่นนี่ได้ เเต่บางทีมันเยอะไปหน่อย
Zheng qi ระเบียบเรียบร้อย คือใช้ในเเง่ว่า หมูชิ้นนี้มันเรียงตัวสวยดีไรงี้
Fei rou เนื้อติดมัน
Shou rou เนื้อไม่ติดมัน
เวลาจะซื้อละจะบอกว่าหมูชิ้นนี้มันไปก้อบอกว่า tai fei le, yao shou yi dian. 太肥了,要瘦一点。
Qie หั่น
Tiao เส้น เปนคำลักษณนาม ใช้กะเนื้อหมูก้อได้
Kuan กว้าง เเบบจะบอกว่าหั่นหมูให้เส้นนึง หนาหนึ่งนิ้วไรประมานนี้ 帮我切一条,大概一寸宽的。

จริงๆๆๆเเล้วเนี่ย สารภาพว่าไม่ได้เปนคนชอบทำอาหารนะ คือติดขี้เกียจด้วย มีไรก้อเข้าเวฟตลอด พอมาทำขายเท่านั้นล่ะ ต้องทำทุกวันเลย ฮาาาา...

เออ เวลามีคนติว่า วันนี้เค็มไป จืดไป เเข็งไป ก้อรุ้นะว่าเปนเรื่องดี คือจะได้เอามาปรับปรุงเเก้ไข เเต่มันก้อรุ้สึกเจบแปล๊บๆ ฮาาา เหมือนทำพลาดอีกละ เเต่เข้าใจจิงๆว่าเปนเรื่องที่ดี คือไม่งั้นเราก้อไม่รุ้ตัว ต้องฝึกใจให้เข้มเเข็งรับคำติชมให้ได้มากกว่านี้ ไม่งั้นถ้าเพื่อนไม่วิจานเลยนี่สิเเย่กว่า...

ขออวดหน่อยว่าทำผัดไทยเป็นเเล้ว ไว้จะเป็นเมนูใหม่ ทำเองตั้งเเต่น้ำซอสยันคั่วถั่ว นี่ถ้าทำได้คงตากพริก ทำพริกป่นเองละ 5555 มีเพื่อนบอกว่าอร่อยด้วยนาาา ปลื้มมมม เเม้จะยังไม่สมบูรน์ เเต่ก้อจะพยายามต่อไปนะ...

สุดท้าย สิ่งที่นึกตลอดช่วงนี้ก้อคือ ก้าวที่ยากกว่าก้าวเเรก ไม่ใช่ก้าวที่สอง สาม สี่ เเต่เป็นก้าวที่สม่ำเสมอต่างหากล่ะ...

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2557 Last Update : 13 พฤศจิกายน 2557 21:07:50 น. Counter : 845 Pageviews.		0 comments
Share Tweet