สะหลีจันตา_ณัฐณรา

หนังสือทำมือ

จำนวนหน้า 429 หน้า  ราคา 400 บาท

คำโปรย...

“ถ้าผู้หญิงเปรียบเหมือนสี สีชมพูคงเปรียบกับผู้หญิงอ่อนหวาน ผู้หญิงร่าเริงเบิกบานก็เหมือนสีเหลืองที่สดใส ผู้หญฺงมองโ,กในแง่ดีคงเหมือนสีฟ้าสว่าง ๆ ผู้หญิงใจหว้างก็เปรียบเหมือนสีขาวสะอาดตา”

เขาพูดขณะเท้าคางมองเธอ แล้วก็ยิ้มกว้างจนตายิบหยี

“แต่ผู้หญิงแบบคุณหลีคงเป็นสีเขียวขี้ม้า”

สะหลีจันตาย่นคิ้ว  “เขียวขี้ม้า? จะบอกว่าฉันแก่งั้นสิ”

เขาหัวเราะ ยื่นมือที่เปื้อนคราบดำของน้ำมันเครื่องโบกไปมา

“เปล่าครับ ถึงคุณหลีจะแก่จริง ๆ ก็เถอะ แต่ที่ผมบอกว่าเห็นสีนี้แล้วคิดถึงคุณ เพราะผมชอบสีเขียวขี้ม้าต่างหากล่ะ”   ชายหนุ่มยิ้ม พูดย้ำเสียงจริงจัง

“ชอบมาก...จริง ๆ”

————— หลังอ่าน —————

นางเอกชื่อ สะหลีจันตา  ชื่อแปลกดี  มีความหมายถึงดอกราชาวดี

พระเอกชื่อ พัทลุง อันนี้ขำอะ  ชื่อเล่นว่า ลุง  ยังไม่ทันจะแก่ ก็กลายเป็นคุณลุงไปซะได้

ปกสวย อ่านเลยไม่ดอง

ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแนวโรแมนติกคอมเมดี้ อ่านเบาๆ ไปไรงี้  แต่ที่ไหนได้ ... มันแนวหนังชีวิตขนาดย่อม ๆ 

นางเอกเป็นพวกปากร้ายแต่ใจดี พยายามเป็นหญิงแกร่ง ซ่อนน้ำตาไม่ให้ใครเห็น เก็บกดน่าดู  

ส่วนพระเอกหนุ่มล่ำ อารมณ์ดี แถมยังสายตาดี เห็นความงามในจิตใจนางเอก

จากตอนเริ่มอ่านที่แบบ เอ๊ะ ทำไมนางเอกไม่อ่อนโยน กะจะวางละ  แต่ อ่านไปอ่านมา อินมากจ้าแม่ 

ความดราม่าเริ่มที่ครอบครัวนางเอก พ่อขี้เมาแล้วทำร้ายแม่กับลูก ๆ เธอเลยมีปมฝังใจ และเมื่อครอบครัวเหลือเพียงแม่กับน้องสาว เธอก็ทำหน้าที่เสาหลักของบ้าน ดูแลทุกคน ทำให้ต้องเข้มแข็ง   แต่กลายเป็นว่า อะไรที่มันตึงไปมันก็ไม่ดี  คนรอบข้างต่างมองว่าเธอเป็นคนดุ เจ้าระเบียบ ไร้น้ำใจ  ที่ทำงานลูกน้องตั้งฉายาให้ว่า ยัยป้ามหาภัย  ไม่มีใครอยากเข้าใกล้  โดนนินทาประจำ  แต่เธอก็ถือคติไม่สนใจเสียงนกเสียงกา ให้ความสำคัญเฉพาะกับงานและคนที่เธอรักเท่านั้น  ...  แต่ความจริงนะ  มันก็มีความเจ็บปวดความอ้างว้างที่ซ่อนไว้ข้างใน 

ตัวเรื่องก็จะเล่าเรื่องที่บ้าน ที่ทำงาน เรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัว กับน้องสาว กับแม่ กับญาติฝั่งพ่อ ที่เธอกเกลียด   ตัวนางเอกส่วนใหญ่จะมาดนิ่งไม่แสดงอารมณ์ แต่ก็มีหลุดแบบแรง ๆ บ้าง เมื่อมันมีเหตุ  

ส่วนพระเอกนั้นช่างแสนดี และก็ตลก  มีพระเอกมาเบรกความเครียดได้ดีเลย  เพราะคุณลุงเขานิสัยดี  แถมยังเข้าอกเข้าใจนางเอก  มองผ่านความหน้านิ่งของนางเอกเข้าไปเห็นถึงอารมณ์ต่าง ๆ ได้นี่นับถือเขาจริง ๆ 

อ่านแล้วชอบมากค่ะ