|
|
ศึกชิงเกงจิ๋ว (๓)
คุ้ยสามก๊ก
ชุด ศึกชิงเกงจิ๋ว
ตอนที่ ๓ ซุนกวนตีเกงจิ๋ว
เล่าเซี่ยงชุน
เมื่อ ลกซุน ไปอยู่ที่ด่านลกเค้าแล้ว วันหนึ่งก็ให้คนถือเครื่องบรรณาการไปถึงกวนอ โดยมีหนังสือกำกับไปว่า บัดนี้ ซุนกวน ให้ข้าพเจ้าออกมารักษาตำบลลกเค้าแทน ลิบอง ข้าพเจ้าขัดมิได้ก็ออกมาอยู่ ขอท่านจงเป็นที่พึ่งแก่ข้าพเจ้าด้วย
กวนอู จึงถามผู้ถือหนังสือว่า ลิบองซึ่งรักษาอยู่ก่อนนั้นไปไหนเสียเล่า ผู้ถือหนังสือก็บอกว่า ลิบอง นั้นป่วยอยู่ จึงให้ ลกซุน ออกมารักษาแทน กวนอูก็ว่า
ซุนกวน นั้นก็เป็นคนดี เหตุไฉนจึงใช้ให้ลูกเด็กออกมาอยู่ดังนี้
ผู้ถือหนังสือก็ว่า ลกซุน ให้ตนถือหนังสือกับสิ่งของทั้งปวงมาคำนับ กวนอู จะให้ทั้งสองฝ่ายเป็นไมตรีแก่กัน ขอท่านได้รับเอาสิ่งของทั้งนี้ไว้เถิด
กวนอูก็รู้ว่า ลกซุน ถ่อมตัว ก็หัวเราะแล้วให้ทหารรับเอาสิ่งของทั้งปวงไว้ ผู้ถือหนังสือก็กลับไปบอกแก่ ลกซุน ว่ากวนอูมีความยินดีนัก เห็นจะไว้ใจหาเกรงซึ่งเมืองกังตั๋งจะมาตีไม่
ลกซุน ก็ดีใจจึงแต่งทหารไปสอดแนมดูก็รู้ว่า ในเมืองเกงจิ๋วหาตระเตรียมการไม่ แลยกทหารเตรียมไปรบในเมืองอ้วนเซีย แล้วเห็น กวนอู จะยับยี้งให้แผลจากเกาทัณฑ์หายสนิท จึงจะยกทัพไปตีเอาเมืองอ้วนเซีย ลกซุน จึงเอาเนื้อความนั้นไปแจ้งแก่ ซุนกวน ทราบ
ซุนกวน จึงปรึกษากับ ลิบองว่า จะให้ ลิบอง กับ ซุนเกียว บุตรของตนยกไปตีเมืองเกงจิ๋ว แต่ ลิบอง แย้งว่า
ซึ่งท่านจะให้ ซุนเกียว กับ ข้าพเจ้าไปทำการด้วยกันนั้น ข้าพเจ้าเห็นขัดข้องอยู่ แม้ท่านจะให้ ซุนเกียว ไป ก๋ให้ไปแต่ผู้เดียวเถิด ท่านจำไม่ได้หรือ เมื่อครั้งท่านตั้ง จิวยี่ กับ เทียเภา ซึ่งเป็นคนเก่าของท่าน เป็นแม่ทัพว้ายขวาทำการด้วยกัน แลฝ่ายจิวยี่มีสติปัญญาจะว่าสิ่งใด เทียเภา ซึ่งเป็นแม่ทัพซ้าย ก็ประนอมด้วยปัญญาของ จิวยี่ จึงทำการด้วยกันได้ และบัดนี้ท่านจะให้ข้าพเจ้าไปกับ ซุนกียว นั้น ปัญญาข้าพเจ้าหาเหมือนหนึ่ง จิวยี่ ไม่ สิ่งใดที่จะว่ากล่าวกันนั้นเห็นจะขัดสน แล ซุนเกียว นั้น มีสติปัญญากล้าแข็งอยู่ ขอท่านจงใช้ให้ ซุนเกียว ไปแต่ผู้เดียวเถิด ก็จะทำได้ไม่ขัดสน
ซุนกวนก็เห็นด้วย จึงตั้งให้ ลิบอง เป็นแม่ทัพหลวง เป็นใหญ่กว่าทหารในแว่นแคว้นกังตั๋ง สำหรับคิดการศึกทั้งปวง และตั้งให้ ซุนเกียว เป็นนายทหารกองเสบียง อยู่ในบังคับบัญชาของ ลิบอง
ลิบองจึงจัดแจงทหารลงไปซ่อนตัวในเรือแปดสิบลำ แตให้คนควบคุมเรือแต่งกายเป็นพ่อค้าธรรมดา และให้ ฮันต๋ง นิวท่าย เจียวขิม จูเหียน พัวเจี้ยง ชีเซ่ง เตงฮอง เป็นนายทหารควบคุม ตระเตรียมไว้ จะได้ยกไปเมืองเกงจิ๋ว และทหารที่ไม่ได้ไปกับกองทัพเรือนั้น ให้เป็นทัพหนุนไปกับ ซุนกวน เมื่อจัดแจงเรียบร้อยแล้ว ก็มีหนังสือไปถึง โจโฉ ให้เร่งยกกองทัพ ไปตีกวนอู ซึ่งอยู่ ณ เมืองอ้วนเซียนั้นให้ได้ แล้วจึงให้ทหารไปบอก ลกซุนว่า บัดนี้การซึ่งคิดกันไว้นั้น ได้เตรียมกองทัพไว้เรียบร้อยแล้ว แล้วก็ยกกองทัพเรือ ไปตามแม่น้ำซินเอี๋ยง ที่ร้านไฟตำบลแฮเค้า
ทหารที่รักษาด่านร้านไฟ ถามว่ามาจากไหน คนบนเรือก็บอกว่า เรือถูกพายุพัดหลงมา แล้วก็เอาข้าวของขึ้นไปให้ทหารที่รักษาร้านไฟ และขออาศัยจอดเรือพักอยู่ชั่วคราว พอตกค่ำ ทหารที่แอบอยู่ในเรือ ก็ขึ้นไปล้อมจับทหารที่รักษาการณ์นั้นลงมาหมด และทำดังนั้นทุกร้าน จนถึงเมืองเกงจิ๋ว ลิบองก็ปลอบเอาใจทหารเชลยให้ยอมเป็นพวกด้วย แล้วก็ให้เรียกชาวเมืองผู้รักษาประตู ให้เปิดประตูเมืองรับ นายประตูก็เข้าใจว่าเป็นพวกเดียวกัน จึงเปิดประตูรับ ลิบองจึงพาทหารเข้ายึดเมืองเกงจิ๋วไว้ได้อย่างง่ายดาย ไม่มีผู้ใดต่อสู้เลย
ลิบองก็ประกาศแกทหารทั้งปวง ว่า ถ้าผู้ใดบังอาจฆ่าฟัน แลริบทรัพย์สินชาวเมือง ให้ได้ความเดือดร้อน จะลงโทษผู้นั้นถึงตาย บรรดาขุนนางทั้งปวงในเมืองเกงจิ๋ว ก็ให้คงอยู่ตามตำแหน่ง แลบุตรภรรยาของ กวนอู ก็ให้พิทักษ์รักษาไว้ หามีผู้ใดทำอันตรายไม่ แล้วลิบองจึงมีหนังสือแจ้งให้ซุนกวนยกทหารที่เหลือ เข้าเมืองเกงจิ๋วได้
จากนั้น จีหลวน เพื่อนเก่าของ เปาสูหยิน ซึ่งอยู่รักษาเมืองกังอั๋น ก็อาสาไปเกลี้ยกล่อม เปาสูหยิน ให้ยอมอ่อนน้อม ต่อ ซุนกวน เปาสูหยิน เกรงกลัวจะถูก กวนอู ลงโทษคดีไฟไหม้อยู่แล้ว จึงยอมเข้าเป็นพวก ซุนกวน และเลยไปชักชวน บิฮอง ที่อยู่เมืองลำกุ๋น ให้ย้ายก๊กด้วย แต่ บิฮอง จงรักภักดีต่อพระเจ้าเล่าปี่ จึงลังเลอยู่ พอดีมีทหารถือคำสั่งจากกวนอู ให้จัดเสบียง หกร้อยเกวียน ไปส่งโดยด่วน ทั้งสองนายก็ปรึกษากันว่าจะทำอย่างไร เมืองเกงจิ๋วก็ถูก ซุนกวน ยึดได้แล้ว จะเอาเสบียงที่ไหนได้ตามคำสั่ง เปาสูหยิน จึงชักกระบี่ออก ฟันทหารที่ถือคำสั่งกวนอูถึงแก่ความตาย แล้วพากันยอมอ่อนน้อมให้ ซุนกวนเข้ายึดครองเมืองทั้งสองแต่โดยดี
ฝ่ายพระเจ้าวุยอ๋อง เมื่อได้รับหนังสือจาก ซุนกวน ว่ายึดเมืองเกงจิ๋วได้แล้ว ขอให้เร่งตีทัพของกวนอูให้สำเร็จ จึงให้ ซิหลง คุมทหารเข้าตีค่ายของ กวนเป๋ง และ เลียวฮัว ได้รบกันหลายยก แต่พอ กวนอูได้รับข่าวว่า เมืองเกงจิ๋วเสียแก่ ซุนกวน แล้ว และ เปาสูหยิน กับ บิฮอง ก็ยอมอ่อนน้อมกับข้าศึกแล้ว ก็เสียกำลังใจ ทั้งทหารที่เป็นชาวเมืองเกงจิ๋ว ก็พลอยขวัญเสียไปด้วย ต้องถอยไปจากเมืองอ้วนเซีย
เมื่อยกพลมาถึงกลางทางที่จะไปเมืองเกงจิ๋ว ก็หารือกับ เตียวลุย ซึ่งเป็นที่ปรึกษา ว่า
บัดนี้ทหาร ซุนกวน ตั้งสกัดอยู่ข้างหลัง เหล่าทหาร โจโฉ ก็คอยเราอยู่ เรามาตั้งในหว่างข้าศึก กองทัพซึ่งเราให้ไปขอก็ยังไม่มา เราจะคิดอ่านประการใดดี
เตียวลุย จึงว่า
เมื่อครั้ง ลิบองมาตั้งอยู่ที่ลกเค้านั้น ก็ให้หนังสือมาถึงท่านว่า จะให้ เล่าปี่ กับ ซุนกวน ปรองดองกันจะไปกำจัด โจโฉ เสีย บัดนี้ ลิบองกลับเข้าด้วยกับ โจโฉ ขอท่านแต่งทหารไปต่อว่า ลิบอง จะว่าประการใด
เมื่อ ลิบอง ได้รับหนังสือต่อว่าจาก กวนอู แล้ว ก็นึกว่าตนเองก็เคยชอบพอกัยกวนอูอยู่ แต่ตนไม่ได้เป็นใหญ่ ต้องทำตามที่นายสั่ง จึงไม่รู้ที่จะตอบประการใด ฝ่ายบุตรภรรยาทหารทั้งปวงแลภรรยา กวนอู ต่างคนต่างก็มาถามข่าวทหารซึ่งไปในกองทัพนั้น และต่างก็ฝากข้าวของไปถึงทหารญาติของตน และวานให้ผู้นำสารไปบอกว่า ครอบครัวอยู่สุขสบายดี ลิบองสั่งมิให้ผู้ใดทำอันตราย เมื่อผู้นำสารกลับไปยอกแก่ กวนอู ก็โกรธ ร้องว่า
ซึ่ง ลิบองทำเป็นมิตรมาแต่ก่อนนั้น เป็นอุบายสิ้นทั้งนั้น ถ้าเราตายเสียแล้วก็แล้วไป ถ้ายังมิตายจะคิด ฆ่าลิบอง เสียให้ได้
เมื่อทหารในกองทัพของ กวนอู ได้รู้ข่าวว่าครอบครัวของพวกตน สบายดื ต่างก็ไม่เต็มใจที่ กวนอู จะไปรบเอาเมืองเกงจิ๋วคืน ต่างก็พากันหลบหนีกลับเข้าเมืองเป็นส่วนมาก ก็พาทหารที่เหลือจะเข้าตีเมืองเกงจิ๋ว ก็ถูก เจียวขิม ฮันต๋ง และ เจียวท่าย คุมทหารรุมล้อมเข้าสกัด พอกวนอูพาทหารหนีไปทางทิศใต้ ก็เจอทหารเกงจิ๋ว มาดักรอชักชวนทหารที่เป็นชาวเกงจิ๋วด้วยกัน ให้หนีออกมาเสีย กวนอูก็โกรธ ชักม้าจะเข้าไปตีพวกนั้น ชีเซ่ง กับ เตงฮอง พร้อมทหารก็ออกมาจากซอกเขาเข้าขัดขวางไว้ ทั้งห้านายก็รุมล้อมหน้าล้อมหลัง เข้ากระหนาบ กวนอู พอตกค่ำ ทหารของกวนอูก็หลบหนีไปอีกจนเหลืออยู่เพียงสามร้อยเศษ กวนอูรบป้องกันตัวอยู่จนสองยาม เลียวฮัว กับ กวนเป๋ง ซึ่งเป็นกองหลังตามมาทัน จึงเข้าช่วยแก้กวนอู ออกจากที่ล้อม แล้วพากันหนีไปอยู่ที่เมืองเป๊กเสีย ซึ่งเป็นเมืองเล็ก แต่พอจะป้องกันข้าศึกไว้ได้
ซุนกวน ก็ยกทหารเมืองกังตั๋งล้อมเมืองไว้ทั้งสี่ด้าน เลียวฮัว จึงขออาสาถือหนังสือไปขอทหารจากเมืองที่ เล่าฮอง กับเบ้งตัด ยึดครองอยู่ ให้มาช่วย กวนอู ก็ให้กวนเป๋งช่วยตีฝ่าข้าศึกที่ล้อมอยู่ ออกไปส่งเลียวฮัวได้ แล้วกวนเป๋งก็กลับเข้าเมืองมาอยู่กับบิดา แต่ เลียวฮัว ไปแล้วก็หายเงียบไปเลย เพราะ เล่าฮองกับ เบ้งตัด ไม่ยอมยกทหารมาช่วย
กวนอู รอไม่ไหว สองคนกับกวนเป๋ง ก็ฝ่ากองทัพที่ล้อมจะหนีไปเมืองเสฉวน แต่ในที่สุดก็สู้ข้าศึกที่มีทหารมากมายไม่ไหว ถูกจับตัวได้ทั้งพ่อลูก
พัวเจี้ยง กับจูเหียน ก็คุมตัว กวนอูกับ กวนเป๋ง ไปหา ซุนกวน ต่อหน้าขุนนางฝ่ายกังตั๋งทั้งปวง ซุนกวนจึงว่า
แต่ก่อนเราได้ยินข่าวว่า ท่านเป็นคนกล้าหาญ เข้มแข็ง ร้ำใจซื่อสัตย์นัก เราก็มีใจรัก จะใคร่ได้ท่านมาไว้เป็นเพื่อนตัว ท่านทำราชการอยู่กับนายท่าน เราก็หาได้ท่านไม่ บัดนี้ท่านแพ้แก่ทหารเรา ท่านจงอยู่กับเราเถิด เราจะไว้ชีวิต จะเลี้ยงท่านให้ถึงขนาด
กวนอู ได้ฟังดังนั้นก็โกรธนัก จึงด่าว่า
อ้ายเด็กน้อย ตัวกูหายอมเป็นบ่าวไม่ อนึ่งก็ได้ถือน้ำพิพัฒน์สัจจา ไว้ต่อเล่าปี่ จะช่วยเอาราชสมบัติ ให้เล่าปี่อันเป็นเชื้อพระวงศ์ ซึ่งกูจะอยู่ด้วย อันเป็นศัตรูราชสมบัติ นั้น ไม่อยู่แล้ว ครั้งนี้กูแพ้ความคิด จับตัวกูได้ อย่าพักพูดเกลี้ยกล่อมเลย ใฟห้ป่วยการปาก กูเป็นชาติทหารจะกินข้าวแดงเป็นสองเจ้านั้น หามิได้ จะสู้ตาย
ซุนกวนจึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่า อัน กวนอูเป็นคนสัตย์ซื่อน้ำใจเดียว เราคิดจะใคร่เลี้ยงไว้ จะเห็นประการใด ที่ปรึกษาจึงว่า
..................โจโฉ จับกวนอูได้ งให้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ ให้เครื่องอุปโภคเป็นอันมาก สามวันเลี้ยงโต๊ะทีหนึ่ง ห้าวันเลี้ยงโต๊ะทีหนึ่ง บำรุงเลี้ยงถึงเพียงนี้ จะเอาตัวกวนอูไว้ กวนอู มิได้อยู่ยังหนีไปหา เล่าปี่ ผู้พี่ ฆ่านายด่านเสียถึงห้าตำบล แลซึ่งท่านจะเลี้ยงไว้ นานไปข้าพเจ้าเห็นว่าจะเป็นอันตรายดังนั้น
ซุนกวนก็นิ่งตรึกตรองอยู่เป็นครู่แล้วว่า ท่านว่านี้เราเห็นชอบด้วย แล้วสั่งให้ทหาร เอาตัวกวนอูพ่อลูก ไปประหารเสีย
เมื่อกวนอู ตายนั้นเดือนสิบสอง อายุพอครบห้าสิบแปดปี เป็น พ.ศ.๗๖๒ ก็เป็นอันสิ้นสุดชีวิตของขุนพลผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ในยุทธจักรสามก๊ก มาตลอดเวลาสามกว่าปีลงเพียงนี้
และยังเป็นต้นเหตุให้ เตียวหุย น้องรอง และ เล่าปี่ พี่ใหญ่ ต้องเสียชีวิตตามไปด้วย ในเวลาไล่เรื่ยกัน ตามคำสาบานในสวนท้อ หลังบ้านของ เตียวหุย ณ เมืองตุ้นก้วนในอดีตโน้น อย่างไม่น่าจะเป็นไปได้จนหมดสิ้น
และผู้เรียบเรียง สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ก็คงจะพักงานเขียนลงด้วย เช่นกัน.
###########
| Create Date : 22 เมษายน 2559 |
| Last Update : 22 เมษายน 2559 16:24:41 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 505 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [