|
|
๑๒.ชาติชายต้องตายให้ไว้ชื่อ
ลิ่วล้อเล่าเรื่องสามก๊ก
ชาติชายต้องตายให้ไว้ชื่อ
เล่าเซี่ยงชุน
ในกระบวนทหารเอกของ โจโฉ นั้น มีแซ่เตียวอยู่สองคน ซึ่งเดิมก็ไม่ได้สมัครเข้ามาอยู่กับโจโฉ คนหนึ่งนั้นเคยเป็นทหารเอกของ ลิโป้ อัศวินพเนจร ชื่อ เตียวเลี้ยว
เขาผู้นี้เป็นใครมาจากไหนไม่ปรากฏชัด รู้แต่ว่าเป็นทหารที่ติดตามลิโป้มาอยู่ด้วยกันที่เมืองตันลิว จนเจอกันกับ ตันก๋ง ซึ่งเป็นที่ปรึกษาของลิโป้ แล้วก็ร่วมหัวจมท้ายไปจนถึงวาระสุดท้ายของลิโป้ ด้วยกันทั้งสองคน
เมื่อลิโป้ซึ่งอยู่เมืองชีจิ๋ว จับได้ว่าเล่าปี่ซึ่งอยู่ที่เมืองเสียวพ่าย ได้มีการติดต่อกับโจโฉที่เมืองหลวง เพื่อร่วมมือกันกำจัดลิโป้ จึงยกทัพไปตีเมืองเสียวพ่าย คราวนี้ลิโป้ให้ โกซุ่น กับเตียวเลี้ยวเป็นกองหน้า เข้าตีเมืองด้านตะวันตก ก็ได้เจอกันเข้ากับกวนอูผู้มีฝีมือ แต่กลับเจรจาด้วยคารมว่า
".....ตัวท่านมีสีสันบริบูรณ์ เราเห็นว่าจะมีสติปัญญาและความละอาย เป็นไฉนมาอยู่ในเงื้อมมือลิโป้ ซึ่งเป็นคนหยาบช้านั้น เราเห็นไม่ควร......."
เตียวเลี้ยวเป็นคนหน้าบาง เพียงได้ยินกวนอูตำหนิแค่นั้นก็เกิดความ อดสูแก่ใจ จึงถอยทัพจากด้านนี้ ไปตีด้านตะวันออกแทน คราวนี้เจอกับเตียวหุย ซึ่งมีฝีมือเข้มแข็งมุทะลุดุดัน เห็นท่าจะสู้ไม่ไหวก็เลยต้องถอยอีก เตียวหุยจะไล่ตามตีกวนอูก็ห้ามไว้ ด้วยมีใจเอ็นดูคิดจะเกลี้ยกล่อมเอาไว้เป็นพวก
ขณะนั้นพอดีโจโฉให้ แฮหัวตุ้น นายทหารเอกคุมทหารมาช่วยเล่าปี่ ที่ เมืองเสียวพ่าย โกซุ่นก็ตีทัพของแฮหัวตุ้นแตกกระจายไป ตัวแฮหัวตุ้นถูกเกาทัณฑ์ปักที่ตาข้างซ้ายพอชักลูกเกาทัณฑ์ออก ลูกตาก็ติดปลายเกาทัณฑ์ออกมาด้วย แฮหัวตุ้น เกิดเสียดาย จึงดูดกลืนลูกตานั้นเสีย เลยกลายเป็นขุนพลตาเดียวมาตั้งแต่บัดนั้น
ฝ่ายลิโป้ก็ยกกองทัพหนุนเข้ามาช่วยโกซุ่นตีเมืองเสียวพ่ายแตก เข้ายึด เอาไว้ได้ เล่าปี่กวนอูเตียวหุยต้องแยกย้ายพลัดพรากกันไปคนละทาง แล้วลิโป้ก็ให้ โกซุ่นกับเตียวเลี้ยวรักษาเมืองเสียวพ่ายไว้ ตนเองกับตันก๋งนั้นยกทัพใหญ่ไปรบกับ โจโฉที่ค่ายเสียวก๋วน หวังจะปราบโจโฉให้ราบ
ส่วนตันกุ๋ยกับตันเต๋งสองพ่อลูก ที่เป็นใส้ศึกของโจโฉ ก็ดำเนินกลอุบายให้โจโฉตีกองทัพของลิโป้แตกกลับมา แต่ก็เข้าเมืองชีจิ๋วไม่ได้ เพราะสองพ่อลูกไม่ยอมเปิดประตูให้ ต้องถอยไปทางเมืองเสียวพ่าย แต่โกซุ่นกับเตียวเลี้ยวก็โดนตันเต๋งหลอกให้ยกทหารออกจากเมืองจะไปช่วยลิโป้ จึงถูก โจหยิน ทหารเอกของโจโฉดอดเข้าไปยึดเมืองไว้ได้อย่างง่ายดาย
เมื่อมาพบกับลิโป้และตันก๋งที่ถอยมาจากเมืองชีจิ๋วกลางหนทาง จึงรู้ตัวว่าถูกที่ปรึกษาพ่อลูกตุ๋นเสียเปื่อยไป จนไม่มีเมืองจะอาศัยแล้ว จึงเดินทางไปอยู่ที่เมืองแห้ฝือ ซึ่งเป็นเมืองเล็กนิดเดียว
เมื่อลิโป้หลบมาอยู่เมืองนี้แล้ว ก็เกิดความย่อท้อต่อการสงคราม พอทัพของโจโฉยกมาล้อมเมือง ก็สั่งให้ปิดประตูเมืองคอยตั้งรับ แล้วก็หาความสุขสำราญอยู่กับภรรยาทั้งสองคนคือ นางเหงียมซี ภรรยาหลวงและ นางเตียวเสียน ภรรยาน้อย ต่างก็เฝ้าปรนนิบัติเอาใจสามี ไม่ยอมให้ออกไปรบ จนกลายเป็นคนติดสุราหมดสง่าราศรี
ครั้นอยู่มาวันหนึ่งเกิดกลับใจเลิกเสพสุรา ก็เลยสั่งห้ามไม่ให้ทหารทั้งปวงเสพสุราไปด้วย ถ้าใครฝ่าฝืนคำสั่งก็โดนลงโทษอย่างรุนแรง จนลิ่วล้อพากันเอาใจออกห่างไม่เต็มใจรบพุ่ง เพราะเห็นนายหลงภรรยาจนไม่มีสติปัญญาจะคิดการศึกแล้ว แม้ แต่คนสนิทก็ยังลักเอาม้าเซ็กเธาว์ตัวเก่ง ส่งไปให้โจโฉเป็นการตัดกำลัง
ลิโป้ต้องควงทวนคู่มือป้องกันทหารข้าศึก อยู่บนกำแพงเมืองตลอดเวลา ตั้งแต่เช้าจนหมดแรง ลงนั่งพิงประตูหอรบหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ลิ่วล้อก็เข้ามาลักเอาทวนคู่มือไปเสียอีก แล้วก็ช่วยกันกลุ้มรุมจับตัวมัดไว้ ในที่สุดทหารของโจโฉกับเล่าปี่ก็เข้าเมืองแห้ฝือได้ โกซุ่นกับเตียวเลี้ยวซึ่งรักษาหน้าที่อยู่บนเชิงเทินด้านตะวันตก ก็ได้พยายามที่จะเข้ามาช่วยแก้ไข ก็ถูกจับตัวทั้งสองคน ส่วนตันก๋งควบม้าหนีออกจากเมือง ไปแต่ไม่พ้น ถูกจับตัวได้เหมือนกัน
โจโฉจึงให้เอาตัวเชลยศึกทั้งหมดมาตัดสินบนหอรบ ซึ่งมี เล่าปี่ กวนอูและเตียวหุยร่วมอยู่ด้วย โกซุ่นถูกพาตัวมาเป็นคนแรก โจโฉถามว่ามีอะไรจะเจรจาหรือไม่ โกซุ่นก็นิ่งเสีย จึงถูกตัดสินประหารชีวิต
ต่อมาคือตันก๋งซึ่งโจโฉเห็นว่าเป็นเพื่อนเก่า อยากจะเกลี้ยกล่อมไว้ แต่ตันก๋งไม่ยอมนอบน้อมด้วย เร่งให้เอาตัวไปฆ่าเสียโดยเร็ว โจโฉจึงจำใจต้องสั่งให้ประหาร แล้วพาตัวมารดากับภรรยาของตันก๋งไปเลี้ยงไว้ที่เมืองฮูโต๋
ข้างลิโป้นั้น พอจวนตัวเข้าก็หมดลายอัศวินร้องขอชีวิตไว้เพื่อจะได้ทำ ราชการด้วย โจโฉจึงถามเล่าปี่ว่าจะเห็นประการใด เล่าปี่ก็ว่าดูครั้งเต๊งหงวนกับตั๋งโต๊ะพ่อเลี้ยงของลิโป้ที่ตายไปนั้น ก็รู้แจ้งอยู่แล้วว่า เป็นฝีมือใคร โจโฉจึงสั่งให้ทหารเอาตัว ลิโป้ไปประหาร
ขณะที่ถูกลากตัวไปนั้น ลิโป้ก็ร้องด่าเล่าปี่ตลอดทาง พอดีสวนกับ เตียวเลี้ยวที่ถูกมัดขึ้นเชิงเทินมา จึงให้สติไปว่า เกิดมาเป็นชาติทหารแล้ว จะมัวคิดรักชีวิตอยู่ทำไมเล่า ถึงตายก็ให้ลือชื่อไว้
ลิโป้จึงได้เงียบเสียงยอมให้ตัดศีรษะแต่โดยดี
โจโฉเห็นว่าเตียวเลี้ยวรูปร่างเข้มแข็งสมเป็นทหาร จำได้ว่าเคยเข้ารบกันที่เมืองปักเอี๋ยง จึงถามว่าจำได้หรือไม่ เตียวเลี้ยวตอบว่า
"......เราเสียดาย ครั้งเมืองปักเอี๋ยงนั้น เพลิงยังน้อยอยู่ ถ้าเพลิงมากก็จะเผาอ้ายศัตรูราชสมบัติ ตายเสียแล้ว....."
โจโฉได้ฟังดังนั้นก็มีความอัปยศนักจึงว่า
"......ตัวเป็นเชลย ชีวิตจะตายอยู่แล้ว ยังบังอาจว่ากล่าวหยาบช้าแก่กูอีกเล่า....."
แล้วก็ชักกระบี่เงื้อขึ้นจะฟันเตียวเลี้ยวเสียด้วยมือเอง เตียวเลี้ยวก็มิได้กลัวความตาย กลับยื่นคอให้โจโฉฟัน
กวนอูจึงเข้ายึดมือไว้แล้วคำนับว่า
"...ซึ่งท่านจะฆ่าเตียวเลี้ยวนั้น ขอให้งดไว้ก่อน ด้วยเตียวเลี้ยวเป็นคนสัตย์ซื่อ ควรเลี้ยงไว้ทำราชการด้วยท่าน ถ้าสืบไปเตียวเลี้ยวเอาใจออกห่างคิดร้ายต่อท่าน จึงตัดเอาศีรษะข้าพเจ้าแทนเถิด...."
โจโฉจึงยกโทษให้แล้วว่า ซึ่งเราทำทั้งนี้ หวังจะลองใจเตียวเลี้ยวว่าเป็นทหารจะกลัวความตายหรือไม่ บัดนี้เราเห็นน้ำใจแน่นอนมั่นคง ควรจะเลี้ยงไว้ แล้ว โจโฉก็แก้มัดให้เตียวเลี้ยว เอาเสื้ออย่างดีมาให้ใส่และจูงมือมานั่งในที่อันควร
เตียวเลี้ยวก็คำนับขอบคุณว่า
".....ซึ่งมหาอุปราชไว้ชีวิต จะเลี้ยง ข้าพเจ้านั้น คุณหาที่สุดมิได้ ข้าพเจ้าจะขอทำราชการอยู่ด้วยท่านกว่าจะตาย......"
ชีวิตของเตียวเลี้ยว นายทหารธรรมดาของลิโป้คนชั่วช้า ซึ่งกลับหักเหไปในทางตรงข้ามได้ เพราะการค้ำประกันของกวนอูผู้นิยมความซื่อสัตย์ จึงรับราชการ อยู่ในกองทัพของโจโฉไปอีกหลายสมรภูมิ .
############
| Create Date : 03 พฤศจิกายน 2558 |
| Last Update : 3 พฤศจิกายน 2558 15:21:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 490 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [