แต่จู่ๆวันศุกร์ก็มีน้องรายงานมาว่า ชมพูพันธุ์ทิพย์มันบานแร๊ววววน๊าาา มาด่วนๆ พร้อมรูปพรู๊ปว่ามันบานจริงไรจิง

Cr.นิน

เราจึงจัดทริปแบบเร่งด่วนในคืนนั้นเลยเพื่อไปวันเสาร์ แต่โชคก็ไม่ปราณี เช้าวันเสาร์สายรายงานมาว่ามะคืนฝนตก☔ แต่ยังไงเราก็จะไป   ออกจากบ้านสายๆ เพราะวันนี้ยังเป็นวันหยุดสงกรานต์ และนครปฐมเค๊าก็เพิ่งเริ่มสาดน้ำ ขอสู้ตายเพื่อดอกไม้ที่น่ารักของฉัน

ขอนอกเรื่องแพรบ....ไหนๆมานครปฐมแล้วหนิ  แวะเติมพลังข้าวหมูแดงกันก่อนที่ร้านตั้งฮะเส็ง      หน้าดับเพลิง

ร้านนี้เปิดมาเก่าแก่มว๊าากก ขนาดแม่อิฉันอายุ โอเวอร์ 60 ไปแล้ว ชีบอกร้านนี้ชีเคยกินตอนเด็กๆ

เมนูของร้าน

วันนี้กินแล้วรู้สึกว่า น้ำซอสราดหมูแดงออกจะหวานไปหน่อย  จึงคิดไปว่าตอนเด็กทำไมเราชอบฟระ สงสัยเด็กๆชอบกินหวาน แต่แปลกจังเมื่อสั่งห่อกลับมาบ้าน มากินเช้าวันนี้ ซอสราดขวดนี้เค็มซะงั้น สงสัยเอาไปอุ่นร้อนแล้วแห้ง แต่มันไม่หวานเลยแฮะ สงสัยมะวานร้านลืมใส่ความเค็ม 😁  สั่งเพิ่มเติมด้วยน้ำซุปลูกชิ้นหมูร้อนจัดแบบสะใจอร่อยจัง

อิ่มท้องแล้วอยากขนมแต่ไม่มีใครเปิดร้านเลย เดี๋ยวรอเย็นๆไปซื้อขนมไทยกลับบ้านข้างร้านขายยาสันติเวชก็ด๊ะ ไปต่อเพื่อดอกไม้ที่งดงาม

ตลอดทางเส้นมาลัยแมน มีดอกคูณหรือราชพฤษ์ บานเหลืองอร่ามเป็นกระจุกท้าสายตาอิฉันไปตลอดเส้นทางทั้ง 2 ด้าน

เมื่อเลี้ยวเข้ามหาวิทยาลัยเกษตร  ใจอิฉันก็เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่ใช่เพราะเห็นดอกไม้นะ เพราะยังไม่ถึงถนนที่มีดอกชมพูพันธุ์ทิพย์จึงไม่เห็น  ในใจคิดไปก่อนว่ามันจะฟูลบลูมจริงเร่อร์ ก็เพิ่งมาอาทิตย์ที่แล้ว ออกดอกง่อยมาก ชวนกันมาเต็มรถงี้ถ้าไม่ออกดอกหล่ะ เซ็งเลย  เมื่อคิดไปเองจนจบ รถก็เลี้ยวผ่านหน้าตึกวิศวะกรรมศาสตร์ เมื่อสมองหยุดคิด ตาก็เห็นทันที  มันก็โอ๊ววววมายก๊อดมากกก.... Full Bloom มีจริง

ดอกไม้สู้แสงแดด  

ตามหัวเรื่อง full bloom ร้อนๆ -- เหอะๆแดดมันก็ร้อนแรงได้ใจจริงๆ

จากนั้นก็ลั้นลากันไป

มีกฏการดูดอกไม้อยู่ว่าดังนี้ค่ะ  จริงๆมันก็เป็นนอร์มในการดูดอกไม้ทั่วไปและทั่วโลกนะคะ  วันก่อนที่อิฉันไปถ่ายดอกกัลปพฤษ์ที่พุทธมณพลสถาน อิฉันก็เห็นคนที่มาถ่ายรูปโน้มกิ่งกันอย่างสนุกสนาน แถมพอมีอิฉันและหลายๆคนเดินไปถ่ายก็แสดงอาการไม่พอใจ  เอิ่มคือว่า"ต้นไม้นั้นของคุณเหรอคะ" ในใจถามเสียงดัง แถมคุณยังโน้มกิ่งลงมาจนมาอยู่ที่ความสูงระดับหน้าคุณ 😥 มันคืออัลไล!!!  เวลาอิฉันไปถ่าย อิฉันเกรงที่จะไปกระทบกระเทือนต้นไม้และดอกไม้ซะยิ่งกว่าอะไร เค๊าก็มีชีวิตนะคะ .. ชิ

ถึงแม้คน, รถ, สายไฟ จะมากกว่าปริมาณดอกไม้ 555  (เบื้องหลังภาพ กว่าจะฝ่าได้มา)

แต่เราก็สู้ไม่ถอยกันเลยทีเดียว

น่ารักจริงจัง  ปีนี้ยัยพลอยยังไม่ได้ไปญี่ปุ่นเลย ดู hana mimasu ที่นี่แทนไปก่อนระกัน

หนาแน่นตลอดทาง ไม่มีตกจริงๆ

แน่นป๊ะหล่ะ ดูเอง

เวลาลมพัดกลีบดอกปลิวว่อนน่ารักม๊าาากกก ประมาณ moment กลีบดอกซากุระ แต่ชมพูพันทิพย์นางดอกนักกว่ามาก เลยปลิวไม่สวยเท่า แต่เอาหน่าได้ขนาดนี้ก็ดีเหลือเฟือ

ออกมาจะไปดูแมลงที่ อุทยานแมลงเฉลิมพระเกียรติ แต่พอไปถึงเจ้าหน้าที่แจ้งว่าผีเสื้อต้องมาฤดูฝน (แป่วววว)  กลับออกมาอย่างงงๆ😅

บอกเล่าไว้ก่อนเผื่อครั้งหน้า ผู้ใหญ่ค่าเข้าชม 40 บาท อายุเกิน 60ปี เข้าชมฟรีค่ะ

เดี๋ยวต้องกลับมาจัดตอนหน้าฝนแน่นอน 😚

ขาออกกลับมาชมราชพฤษ์ที่จดจ่อไว้ในใจตอนขาเข้ามหาวิทยาลัย หน้าคณะวิทย์

ช่างงามซะนี้กระไร โดยเฉพาะเวลาลมพัดกลีบดอกปลิว

cr.โอ๋

ไม่มีที่ไปกลับกทม.ดีกว่า  ขากลับก็ไม่ลืมที่จะแวะไปซื้อขนมของโปรด  โทรไปถามเพื่อนคนครถม ฮีบอกว่าปิด 😭😭😭   เสียใจหนักมากกกกก กลับบ้านก็ด๊ะ

สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด....

อิฉันอยากให้ผู้อ่านที่รักการชมดอกไม้ไปรับชมด้วยตาตนเองค่ะ  มันงามมากๆ  ธรรมชาตินี่ช่างจัดสรรได้งดงามจริงๆค่ะ  ในสัปดาห์นี้ยังคงได้อยู่นะคะ ถ้าฝนไม่จัดหนักรูดไปซะหมด  ดอกไม้ก็เหมือนคนวัยสาวนะคะ บอบบาง น่าเชยชม พออายุมากขึ้นก็เหี่ยวเฉาและจากไปตามกาลและเวลา ต่างกันเพียงว่าดอกไม้มีอายุสั้นกว่าคนเราก็เท่านั้นเอง 💖

รักหรอกจึงบอกให้ไป...

Ploy Journey Journal