| All Blog
|
ใครว่าวันอาทิตย์เป็นวันหยุด?? วันอาทิตย์สำหรับฉันและครอบครัว ไม่เคยเป็นวันหยุด วันหยุดของเราคือวันตรุษจีน วันสงกรานต์ วันสิ้นปี และวันปีใหม่ งานที่บ้านเรารันตลอด 24 ชม./ 7 วัน งั้นเราจะหยุดยังไงล่ะ?? ก็ผลัดกันไปสิจ๊ะ ผลัดกันหยุด มีคนทำงาน มีคนลาหยุด วันอาทิตย์นี้ของฉัน เรามีไหว้วันครบรอบวันเสียของอาม่า พ่อให้เหตุผลว่า เราอยู่กันพร้อมหน้า อย่างน้อยก็มีคนช่วยกินกับข้าวไหว้ ส่วนฉัน สั่งให้ลูกน้องมาช่วยทาสีศาลปึงเถ่ากงหรือศาลเจ้าที่ (ฉันชักไม่แน่ใจ) เพราะเราไม่ได้ทำนานมากแล้ว สีซีด ไม่มันเงาเหมือนเคย และแทบไม่เคยแตะต้องข้างในของศาลเลย ฉันเป็นคนไปซื้อสีทาเคลือบไม้ ทินเนอร์ แปรงสำหรับทาสี ใหม่ทั้งหมด ส่วนลูกน้องก็จัดการทาสีหลังคาให้ใหม่ (ฉันคิดไม่ทัน พวกนี้ทำกันเอง ดีเนอะ) ฉันเลยพบว่า ป้ายปึงเถ่ากงที่ว่า มันผุพังมากแล้ว กรอบไม้หลุดเป็นชิ้น ป้ายสีลอก กระดาษแปะหลังกรอบรูปก็บวมย้วย ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีนอกจากทาสีกรอบไม้ให้ใหม่เป็นสีแดง ผลสรุปคือ เราควรซื้อป้ายใหม่ แล้วเอากรอบเดิมไปไว้ใต้ต้นไม้หรือที่วัดแทน แม่ว่างั้น แม่จะพาไปซื้อร้านอื่นแทนร้านประจำของเรา (ซึ่งมีทุกสิ่งให้เราเลือกสรรเวลาเราต้องการไหว้เจ้า) แม่ไม่เห็นของ ฉันเลยตัดสินใจให้แม่เลือกเองดีกว่า เพราะถ้าเลือกผิด ชีวิตอาจพลาดได้ ฮา ฉันเชื่อว่า การทำความสะอาดศาลเจ้า หิ้งพระ ศาลพระภูมิเป็นประจำ ทำให้เราโชคดี มีเงินมีทอง เราให้เค้า เค้าก็จะให้เราคืนมา ดังนั้นเวลามีไหว้เจ้า ฉันต้องจัดเต็มทุกครั้ง (แม่ฉันว่าแบบนั้น ฉันก็ว่าตาม) แต่ก่อนฉันไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้เลย ฉันไหว้ไปแกน ๆ ไม่ค่อยใส่ใจ มีอยู่ช่วงนึงโรงงานวุ่นวาย ลูกน้องลาออก งานไม่เดิน ฉันทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ ฉันตัดสินใจเชื่อเพื่อน ไปดูดวงกับพี่คนนึงที่ปราณบุรี ไพ่ตำแหน่งอุปสรรคที่ฉันจับได้เกี่ยวกับเทพเจ้า ศาลพระภูมิ เหมือนฉันไม่ยอมทำความสะอาดหรือทำอะไรไม่ดีไว้ ท่านจึงโกรธและทำให้เรื่องทุกอย่างมันเลวร้ายลง ฉันได้ยินแบบนั้นแล้วก็ไม่สบายใจเพราะฉันก็ไม่ยอมทำความสะอาดจริง ๆ สมัยแม่ฉันเป็นคนดูแล ทุกอย่างสะอาดเรียบร้อย แต่ฉันที่รับช่วงต่อไม่เคยสนใจพวกนี้เลย ฉันจึงเปลี่ยนความคิด เอาของไหว้อย่างดีมาถวายทุกวันพระ พร้อมดอกไม้ ตั้งใจทำความสะอาด (แม้ลูกน้องไม่ทำ ฉันก็ทำเอง) มันทำให้ฉันสบายใจขึ้นมาก เรื่องที่ไปดูไพ่มา ฉันเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็เชื่อนะ แล้วก็ช่วยกันพูดให้ลูกน้องทำตาม (เพราะมันขี้เกียจสันหลังยาวไปถึงพม่า) ก็ได้รับความร่วมมือมาช่วงนึง สุดท้ายฉันก็เป็นคนทำเองเกือบหมดอยู่ดี ฉันเชื่อว่า ใครทำดีย่อมได้ดี ใครทำไม่ดี สิ่งไม่ดีก็ย้อนเข้าหาคนคนนั้นเอง เวรกรรมใครก่อคนนั้นก็รับไป ฉันไม่ชอบการแก้แค้น ฉันชอบอยู่นิ่ง ๆ เกลียดใครก็ห่างจากคนนั้น ไม่ไปจองเวรกับใครต่อ สุดท้ายก็แผ่ส่วนกุศลและขออโหสิกรรมกันไป สรุปว่า วันนี้ฉันวิ่งวุ่นอยู่กับการเตรียมของไหว้อาม่า กับจัดการศาลปึงเถ่ากงนี่แหล่ะ ฉันยังไม่แน่ใจว่าฉันจะได้พักตอนไหน แต่มาเขียนไดอารี่แบบนี้ได้ คงเรียกว่าเวลาพักแล้วล่ะมั้ง?? ฉันเพิ่งอ่านหนังสือ I roam alone ของคุณมิ้นต์ เจ้าของเพจชื่อเดียวกับหนังสือ ฉันชอบนะ เธอเก่งมาก ฉันได้แรงบันดาลใจบางส่วนจากเธอคนนี้แหล่ะตอนที่ไปทริปญี่ปุ่นคนเดียว เพียงแต่ฉันผูกมิตรไม่เก่งแถมชอบอยู่คนเดียวเป็นหลัก เรื่องแบบนี้เลยเกิดขึ้นไม่บ่อย ไม่สิ ฉันก็ได้คุยกับสาว ๆ ร่วมห้องใน dorm เหมือนกันนะ แล้วก็เจอสองพี่น้องจากออสเตรเลียด้วย ฉันก็มีเพื่อนคุยเหมือนกัน นี่แหล่ะที่ฉันภูมิใจนอกเหนือจากการเที่ยวคนเดียวสำเร็จ
|
อัลปาก้าจัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?] สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่บล็อกของ Piyoko-chan !! เจ้าของบล็อกชื่อ เป้ ค่ะ แต่งหน้าก็พอไหว แต่งตัวไม่ได้เรื่อง(ในบางที) ตอนนี้มีหมวดท่องเที่ยวแล้ว ความฝันอีกอย่างคือได้เที่ยวทั่วโลกค่ะ จะพยายามรีวิวให้ได้มากที่สุด รวมไปถึงทริคและเรื่องอื่นๆ เกี่ยวกับการท่องเที่ยวต่างประเทศให้ได้ชมกันค่ะ เอาเป็นว่า นั่งอ่านขำๆ ไปแล้วกันนะคะ ^^ ถูกใจบล็อก donate สมทบทุนค่าเดินทางในทริปต่อๆ ไปได้ที่นี่เลย.. https://www.paypal.me/yanisapae ขอบคุณล่วงหน้าค่า | ||||||||||||
