Bloggang.com : พิธันดร : คู่มือเตรียมต้นฉบับ (สำหรับนักเขียน)

คู่มือเตรียมต้นฉบับ (สำหรับนักเขียน)

ข้อเขียนนี้ลงในเว็บ forwriter.com เพื่อเป็นคู่มือการเตรียมต้นฉบับ สำหรับนักเขียนที่จะส่งงานเขียนมารวมกันเป็นเล่มในกิจกรรมหนึ่งของเว็บครับ คุณพีทเห็นว่าสรุปเอาไว้สั้นดี (ปกติชอบเขียนยืดยาว อิๆ) เลยเอามาบันทึกไว้ตรงนี้อีกแห่ง เผื่อมีประโยชน์ต่อตัวเองและผู้พบเห็น สาธุ

เนื่องจากงานนี้เราจัดหน้าและพิสูจน์อักษรกันเอง จึงต้องขอให้นักเขียนแต่ละคนตรวจทานและจัดต้นฉบับของตัวเองมาให้เรียบร้อยนะครับ จะได้พร้อมต่อการจัดพิมพ์มากที่สุด

คู่มือการเตรียมต้นฉบับสำหรับนักเขียนนี้ แบ่งเนื้อหาเป็นสามส่วนนะครับ

ส่วนแรกพูดถึงการเตรียมไฟล์และตั้งหน้ากระดาษ

ส่วนที่สองพูดถึงการใช้เครื่องหมายวรรคตอน

ส่วนที่สามพูดถึงการสะกดคำ

(1) การเตรียมไฟล์และตั้งหน้ากระดาษ

พิมพ์ต้นฉบับด้วยโปรแกรมเวิร์ดจะดีที่สุดครับ

ขนาดหน้ากระดาษให้ใช้ A4 แนวตั้ง ตามที่โปรแกรมให้มา

ตั้งขอบกระดาษตามที่โปรแกรมให้มา (คือ บนล่างหนึ่งนิ้ว ซ้ายขวาไม่เกินนิ้วครึ่ง)

ขนาดฟ้อนต์ตัวอักษรใช้ 14 หรือ 16 พอยต์เท่านั้น และใช้ขนาดเดียวกันทั้งเรื่อง

รูปแบบฟ้อนต์ตัวอักษรควรใช้ Angsana, Browallia, Cordia อย่างใดอย่างหนึ่ง และใช้รูปแบบเดียวกันทั้งเรื่อง ยกเว้นมีเหตุจำเป็นให้ต้องเปลี่ยนฟ้อนต์จริงๆ

บรรทัดแรกให้พิมพ์ชื่อเรื่องกลางหน้ากระดาษ บรรทัดต่อมาให้พิมพ์นามปากกาชิดขวา แล้วหลังจากนั้นถึงเป็นเนื้อเรื่อง

เมื่อจบเรื่องแล้วให้พิมพ์กลางหน้ากระดาษว่า “จบ” (เพื่อให้แน่ใจว่าต้นฉบับครบถ้วน)

ถ้าทำหัวกระดาษเป็น ให้ใส่ชื่อเรื่องกับนามปากกาไว้บนหัวกระดาษด้วย (ถ้าทำไม่เป็นก็ให้เว้นไป)

เมื่อขึ้นย่อหน้าใหม่ ให้กดปุ่ม Tab หนึ่งครั้งเท่านั้น อย่าใช้วิธีเคาะแป้นเว้นวรรคหลายครั้ง เวลาจัดหน้าแล้วมันจะเลื่อน

แต่ละย่อหน้าให้พิมพ์บรรทัดติดกันไปเลย ไม่ต้องเว้นบรรทัดว่างระหว่างย่อหน้าที่ต่อเนื่องกัน

เมื่อตัดฉากเพื่อขึ้นช่วงใหม่ ให้เว้นบรรทัดว่างหนึ่งบรรทัด ไม่จำเป็นต้องพิมพ์เครื่องหมายแปลกๆ ถ้าเกรงจะสับสน ให้ใช้เครื่องหมายดอกจันสามดอกกลางหน้ากระดาษแบบนี้พอครับ

* * *

(2) การใช้เครื่องหมายวรรคตอน

การเว้นวรรคโดยทั่วไป ให้เว้นในตำแหน่งที่เหมาะสม เช่นระหว่างประโยค หรือระหว่างข้อความย่อยๆ ที่ไม่ต้องการให้อ่านติดกัน

การเว้นวรรค ให้เคาะแป้นหนึ่งหรือสองครั้งเท่านั้น (แล้วแต่ว่าชอบสไตล์ไหน) อย่าเคาะกระหน่ำ

อย่าเคาะแป้นเว้นวรรคต้นย่อหน้า ให้ใช้ปุ่ม Tab หนึ่งครั้ง

กดแป้น Enter เมื่อจบย่อหน้าเท่านั้น อย่าตัดแบ่งย่อหน้าออกมาเป็นชิ้นส่วนย่อยๆ

เครื่องหมายคำพูด ใช้กับถ้อยคำที่ตัวละครพูดส่งเสียงออกมาเท่านั้น ถ้าคิดในใจไม่ต้องใส่เครื่องหมายคำพูด หรือถ้าจำเป็นจริงๆ ให้ใช้แบบเขาเดี่ยว ‘ตัวอย่างเช่นข้อความนี้’

เครื่องหมายคำพูด ให้พิมพ์ติดกับข้อความในคำพูดโดยไม่ต้องวรรค แต่ให้เว้นวรรคนอกคำพูด “ตัวอย่างเช่นข้อความนี้ ถ้ามีเว้นวรรคภายในก็ทำได้ แต่ท้ายสุดไม่ต้องมีวรรค”

เครื่องหมายวงเล็บ พิมพ์เหมือนเครื่องหมายคำพูด (ตัวอย่างเช่นข้อความนี้ ถ้ามีเว้นวรรคภายในก็ทำได้ แต่ท้ายสุดไม่ต้องมีวรรค)

เครื่องหมายไปยาลใหญ่ เว้นวรรคทั้งหน้าและหลังแบบนี้ ฯลฯ (ยกเว้นเวลาอยู่ท้ายสุดในเครื่องหมายคำพูดหรือในวงเล็บ ไม่ต้องเว้นวรรคก่อนปิด ตัวอย่างเช่น “แบบนี้ ฯลฯ” หรือแบบนี้ ฯลฯ)

เครื่องหมายวรรคตอนทั่วไปถ้าใช้ ให้เขียนชิดซ้ายคือไม่วรรค แต่ทางขวาให้วรรค ตัวอย่างเช่น จุลภาค, เครื่องหมายคำถาม? เครื่องหมายตกใจ! ไปยาลน้อย เช่น กรุงเทพฯ

ไม้ยมก มีมาตรฐานที่นิยมใช้กันอยู่สองแบบ แบบแรกคือราชบัณฑิตฯ ใช้เว้นวรรคหน้าหลังแบบนี้ “ต่าง ๆ นานา” อีกแบบคือพิมพ์ชิดซ้ายเหมือนเครื่องหมายวรรคตอนอื่นแบบนี้ “ต่างๆ นานา”

เครื่องหมายละ ประกอบด้วยจุดสามจุด (...) ห้ามขาด ห้ามเกิน มันไม่ใช่จุดเดี่ยวของใครของมัน มันเป็นเครื่องหมายวรรคตอนที่เป็นรูปสามจุดเรียงกันครับ

(3) การสะกดคำ

ไม้ตรีกับไม้จัตวาให้ใช้ได้กับอักษรกลางเท่านั้น ถ้าเป็นอักษรต่ำห้ามใช้เด็ดขาด ตัวอย่างเช่น มั้ง มั้ย ว้าย ยี้ พวกนี้ห้ามใช้ไม้ตรี ให้ใช้ไม้โททั้งหมด ถ้าจำอักษรกลางไม่ได้ให้ท่อง “ไก่จิกเด็กตายบนปากโอ่ง”

คำที่เสียงคล้ายกันเป็นคู่ เลือกใช้วรรณยุกต์ให้ถูก เช่น คะ/ค่ะ นะ/น่ะ ยะ/ย่ะ วะ/ว่ะ จ๊ะ/จ้ะ เป็นต้น

ไม้ยมก ใช้สำหรับซ้ำคำ ในบางกรณีที่เสียงมันซ้ำกันแต่ความหมายไม่ซ้ำ ห้ามใช้ไม้ยมก ตัวอย่างเช่น คนคนนั้น คำคำนี้ หน้าที่ที่ต้องทำ เป็นต้น

ถ้าเขียนย่อโดยการตัดท้ายพยางค์ ต้องใส่ไปยาลน้อยเสมอ เช่น กรุงเทพฯ พฤหัสฯ

คำที่ไม่รู้ว่าเขียนอย่างไร หรือไม่แน่ใจ ขอให้ตรวจสอบในพจนานุกรมเล่มใดก็ได้ เช่น ฉบับราชบัณฑิตฯ (ซึ่งมีในเว็บให้ค้นด้วย) ฉบับมติชน ฉบับ ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม เป็นต้น

คำที่ไม่มีในพจนานุกรมแต่จำเป็นต้องใช้เพื่อสื่อความหรืออารมณ์ในเรื่อง อย่างน้อยต้องสะกดให้ถูกอักขรวิธีไทย เช่น ใช้สระและวรรณยุกต์ให้ถูกต้อง (เช่นในเครื่องหมายคำพูดอาจจะมีคำเลียนเสียงได้ เช่น ซะ งี้ งั้น ยังไง พวกนี้ถึงไม่มีในพจนานุกรมก็ใช้ได้ แต่อย่าสะกด “งี้” หรือ “งั้น” ด้วยไม้ตรี)

ถ้าต้องใช้คำทับศัพท์ พยายามสะกดให้ถูกหลักการทับศัพท์หลักใดหลักหนึ่ง

ตัวเลขในนวนิยายและเรื่องสั้นนิยมเขียนเป็นตัวอักษรมากกว่า เช่น แปดนาฬิกา แต่ก็มีกรณียกเว้นมาก ขอให้พิจารณาตามความเหมาะสม ตัวอย่างกรณีที่นิยมใช้ตัวเลขมากกว่า เช่น เมื่อตัวเลขมีจุดทศนิยม หรือปรากฏกับตัวอักษรย่อที่มีจุด เช่น ป.1 พ.ศ.2552 ตัวเลขรหัส ตัวเลขยาวๆ เช่นหมายเลขโทรศัพท์ เป็นต้น