สร้างความลำบากให้แก่ชีวิตเป็นอย่างมาก นอกจากมานั่งคิดถึงบ้าน คิดถึงคนที่บ้านแล้ว
อาหารการกินนั้นก็มีส่วนสำคัญไม่แพ้กัน
ตอนนี้ผมมาอยู่สหรัฐอเมริกาได้ สามอาทิตย์แล้ว
มาเรียนภาษาอังกฤษครับ เมืองซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย
หิวอาหารไทยเป็นอย่างมากกกกกกกก ก ก ก ก ก.....
ทำให้ตอนนี้ผมนิยามตัวเองว่าเป็นโรค Foodsick
ก่อนอื่นต้องรู้จักอาการ Homesick
โรคนี้เกิดขึ้นกับคนที่อยู่ไกลบ้าน
มีอาการคิดถึงทุกอย่างที่เกี่ยวกับบ้าน คนรู้จัก ยัน ต้นไม้หน้าปากซอย
ถ้าเป็นหนักถึงขนาดร้องไห้คนเดียว ไร้เรี่ยวแรง ห่อเหี่ยว
สาเหตุเกิดจาก เจอสภาวะที่ไม่คุ้นเคยและปรับตัวไม่ได้
เช่น สภาพอากาศ ผู้คน หรือแม้กระทั่งโหยหาอดีต
ประมาณว่า "ถ้าอยู่ที่ไทยนะ จะเป็นแบบนี้... แบบนู้น.."
ช่างมันเหอะ!! ผมอยู่ได้หมดอ่ะ !!
ขอกินน้ำพริกแซ่บจิ้มข้าวเหนียว แกล้มผักสดหน่อยดิ!!
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของอาการ Homesick คือสภาวะจิตใจ
บางคนไม่เคยอยู่ไกลบ้านมาก่อน
บางคนไม่เคยอยู่ตัวคนเดียวมาก่อน(ถึงจะพ่อแม่ส่งเงินมาให้ก็เหอะ)
ไม่เคยเจอภาวะที่แบบ ไอสาสเอ๊ย! ลำบากชิหายเลย!,
เหงาจัง คิดถึงแม่นะ, เฮี้ย! อยู่นี่แมร่งเซ็งเป็ด
บางคนที่ขั้นอาลัยอาวรณ์ พร่ำเพ้อถึงวันเก่าๆ สมัยนู้น สมัยนี้
ทำไมเอ็งไม่คิดถึงบ้านเลยรึ?
ปกติผมเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับคนอื่นเท่าไร
ขอมีพื้นที่เป็นของผมเล็กๆก็พอ
ที่พักผมตอนนี้ มีอินเตอร์เน็ท มีที่ซักผ้า มีโต๊ะเล่นคอม
แฟนไม่มี ติดต่อครอบครัว เพื่อนฝูงผ่าน Line/Facebook ชีวิตนี้ผมรอดและ..
รวมถึงเคยรับมือกับอาการ Homesick มาก่อน (ไปทำงานไกลบ้าน)
วิธีการรับมือกับการ Homesick นั้นง่ายสำหรับผม
เพราะผมมักนำปัจจุบัน ไปเทียบกับอดีตที่แย่บัดซบ
เช่น เวลาที่ต้องกางเต๊นท์นอนในป่า, ฉันท์อาหารมื้อเดียวสมัยเป็นพระ,
อาบน้ำกร่อยเป็นเดือนๆ เป็นต้น
แล้วคุณจะรู้สึกว่าตัวเอง โชคดีจังที่ปัจจุบันยังมีชีวิตอยู่
และห้าม!! คิดถึงอดีตดีๆ !! ขอย้ำ
ตอนเดินเหล่สาวห้าง, แดรกเหล้าที่ผับ,
สวีทกับแฟน, ดินเนอร์กับที่บ้าน
ห้ามคิด!!
อิHA! เมิงบ้ารึเปล่า?! ใครจะไปทำได้
.
.
.
.
ทุกคนทำได้ฮะ คนบ้าที่ไหน จะมัวนั่งคิดนู้นคิดนี้ทั้งวัน
พอความคิดเข้ามาในหัว คุณเพียงแค่สลัดมันทิ้งไป
ตั้งใจหายใจเข้า หายใจออก
ท่องพุท-โธ สักสิบรอบ มันจะหายไปเอง...
ไม่เชื่อเอาไปลอง... ใช้คำอื่นก็ได้นะ ผมเคยใช้ "รถ-ไฟ"
แล้ว Foodsick ที่เอ็งบอกล่ะ??
โรคที่ผมเป็นอยู่นี้ (ที่คิดว่าตัวเองเป็น) คือส่วนย่อยของ Homesick นั้นแหละ
คิดถึงอาหารไทย กินอะไรก็ไม่อิ่มท้อง ท้องผูกด้วย
(ผัก,ผลไม้ ที่นี่ราคาแพง + ไม่อร่อย)
เนื่องจากการกินอาหารมันส่งผลถึงสภาพร่างกาย
ทำให้ผมไม่สามารถควบคุมมันได้นัก
และเพื่อนๆและญาติๆ ต่างส่งภาพอาหารไทยให้อย่างต่อเนื่อง
(คุณเชื่อม่ะ? ขนาดตอนพิมพ์เนี่ย นึกภาพอาหารไทยไป กลืนน้ำลายไปเลย T^T)
ตอนนี้จึงพยายามตั้งเป้าการกิน = การเอาชีวิตรอด + สุขภาพที่ดี
รสชาติไม่ต้อง!!! ขอเพียงอิ่มท้อง!
โปรดดูตอนหน้า ว่าผมจะเป็น Homesick หรือไม่?
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [