22-23 มกราคม ที่ผ่านมาได้ไปเที่ยวเขาค้อกับเพื่อน ๆ 4 คน อันที่จริงก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปเที่ยวหรอกพอดีจะไปดูเครื่องมือเกี่ยวกับงานของเราล่ะก็เลยชวนเพื่อน ๆ ไปกัน เขาก็โอเคตกลงจะไป ได้ไปเที่ยวหลายที่เหมือนกันเราเป็นคนวางโปรแกรมไปเขาค้อ ก็อยากเที่ยวมานานแล้ว การเที่ยวสไตล์ของเราก็เป็นประเภทไปตามแผ่นพับหรือตามป้ายชี้บอกเส้นทางนั่นแหละ ตลอดการเดินทางก็มีระทึกใจตลอดเวลาเพราะว่าเส้นทางนั้นมีแต่ขึ้นเขาลงเขาตลอดทุกเส้นทางก็ว่าได้ เริ่มต้นของเราก็ตั้งแต่ไปไหว้พ่อขุนผาเมือง เป็นอนุสาวรีย์ประจำจังหวัดเพชรบูรณ์ล่ะนะ เพื่อนร่วมเดินทาง แล้วก็ไปชมการเพาะเลี้ยงหมูป่า (ของพี่แก้ว - เต้า) หมูป่านี่เขาจะเลี้ยงบนเขาแล้วเอาเส้นลวดที่มีไฟฟ้าอ่อน ๆ ล้อมไว้เพื่อไม่ให้หมูป่าเขาหนีออกไปจากบริเวณที่เขากักกันเอาไว้ เราได้ขี่หมูป่าด้วยตัวใหญ่มากเลย มันก็ใจดีให้เราขี่ด้วย ส่วนลูกหมูก็เหมือนหนูตัวเล็ก ๆ ไม่ต่างกันเลย ขำลูกหมูป่าตัวนึงถูกกัดขามันวิ่งตลกดีวิ่งแต่ขาหน้าสองข้างแต่วิ่งเร็วน่าดูเลย ที่นั่นนิยมเลี้ยงกันเยอะ เอาไว้ขายให้ร้านอาหาร ตั้งแต่ตัวละสองพันถึงหมื่นบาททีเดียว เห็นแล้วก็น่าสงสารเขาเหมือนกันอีกไม่ช้าพ่อค้าก็จะมาซื้อไปเชือดให้กับร้านอาหารทั่วไป ใครที่ชอบทานหมูป่าก็เบา ๆ ลงมั่งนะคับ ดูหน้าตามันสิน่าสงสารออก หน้ามันซื่อ ๆ นะ หลังจากนั้นก็ไปดูฟาร์มแพะ ขำเวลาได้ยินเสียงแพะร้องเรามักจะล้อเลียนเสียงของมันเสมอ มันจะร้อง แอ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ เราก็แกล้งทำเป็นแพะอีกตัวร้อง แอ๊ะ......... มันก็ร้องกันใหญ่เลย(เราชอบแกล้งสัตว์) เราเดินทางไปถึงพิพิธภัณฑ์อาวุธ(ฐานอิทธิ) ก็ลงเดินชมแต่ละจุดของค่ายทหารอากาศที่นั่นเย็นสบายมากเหมือนอยู่ในห้องแอร์ เราเลยสูดอากาศให้เต็มปอดเสียเลย อากาศแบบนี้ไม่ได้หาได้ง่าย ๆ และที่กรุงเทพด้วยแล้วอย่าหวังว่าจะได้เจอภูมิประเทศที่นั่นสวยงาม น่าหลงไหลมาก มิน่าล่ะเขาถึงบอกว่าเพชรบูรณ์นี่เหมือนสวิซเซอร์แลนด์ยังไงงั้นจริง ๆ นะ หลังจากเดินชมซะทั่วแล้วเราก็เดินทางต่อไปที่อนุสรณ์สถานผู้เสียสละเขาค้อ ก็ได้ไปไหว้ทหารที่เสียชีวิตในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ด้วยขอให้ทุกท่านไปสู่สุคติด้วยเถิด... อ่ะเดินทางต่อไปสักการะพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้าที่เจดีย์ เอ... เราจำไม่ได้ซะแล้วสิว่าชื่ออะไร ? ชักหิวแล้วสิพวกเราต้องตระเวนวนรถหาร้านอาหารระหว่างทาง ก็ขับรถไปเรื่อย ๆ จนไปเจอป้ายน้ำตกศรีดิษฐ์เลยตกลงกันว่าเราจะทานข้าวเที่ยง(แต่บ่ายสองโมงแล้ว)ที่นั่น ก็แวะร้านอาหารในบริเวณทางเข้าน้ำตกทานข้าวเที่ยงซะให้อิ่ม กองทัพต้องเดินด้วยท้องนี่ เราตาลายเห็นไก่ย่างตัวนึงตัวย้ายใหญ่น่ากินเหลือเกิน เรารีบสั่ง ไก่ย่างส้มตำซะเลย ตัวละ 120 - แหม...แพงจัง แต่ก็ต้องกินล่ะงานนี้ ไม่มีก็ต้องกิน อิ่มแระ.. ไปดูน้ำตกกันดีกว่าชมน้ำตกแล้วก็เดินลงไปเล่นข้างล่างเห็นที่พักของนายทหารผู้ใหญ่สมัยก่อนก็เป็นกระท่อมเล็ก ๆ ทำมะด้าทำมะดานี่แหละเขาก็ว่าหรูแล้วนะ(สมัยก่อน) ก็ที่ซุกหัวนอนน้อย ๆ นั่นเอง ชอบกอไผ่เขาปลูกสวยดีเป็นกอ ๆ บรรยากาศสวยแบบป่า ๆ ล่ะนะ อ่ะก็เริ่มเย็นแล้วเรารีบไปต่ออีกดีกว่า ขับรถไปเรื่อย ๆ ก็เจอป้ายทุ่งแสลงหลวงเรารีบบึ่งรถใหญ่กลัวจะไม่ได้ชมป่าพอไปถึงเรารีบลงไปประทับตราพาสปอร์ตท่องเที่ยวไว้เป็นที่ระรึกซะเลย จ่ายเงินค่าผ่านทางแล้วรีบไป เส้นทางนี้สวย ๆ มาก ๆ ถ้าใครไม่เคยไปจงรีบไปซะดี ๆ เรานึกถึงหนังฝรั่งที่ระทึกขวัญประเภทสยองขวัญอะไรทำนองนั้นเลยแหละ ทางเป็นทางลูกรังตลอดควรใช้รถกระบะหรือ 4 วิวจะดีกว่านะ อย่าเอารถเก๋งมาเด็ดขาดไม่งั้นเดี๋ยวได้ร้องไห้แน่ ๆ เดินรถทางเดียวค่อนข้างแคบ ป่าที่นั่นค่อนข้างจะทึบและก็มืดด้วย ชอบตรงต้นไม้นี่แหละช่างสวยอะไรปานนั้น ต้นสูงใหญ่ มีต้นสนสองใบเต็มไปหมดเหมือนกับเขาจับมาวางเรียงรายกันซะอย่างงั้นแหละ ขณะเดินทางก็เห็นหมาป่าสองสามตัวโผล่มาเจอ มันก็ตกใจวิ่งหนีไป เพื่อนคนนึงเห็นช้างด้วย ระยะทาง 14 ก.ม จากด่านตรวจไปถึงทุ่งนางพญาเมืองเลนสุดเส้นทางพอดีจะมีบริเวณกางเต้นท์อยู่สองที่ ตรงนั้นเหมาะสำหรับเล่นรอบกองไฟมากเลยนึกถึงสมัยเรียนมัธยมกับปวช เล่นรอบกองไฟสนุกจริง ๆ อยากจะนอนพักที่นั่นซักคืน เสียดายน้อง ๆ เขาต้องทำงานสิเลยไม่ได้อยู่ต่อ แต่น้อง ๆ เขาบอกว่าไม่กล้านอนหรอกพี่ที่นี่ดูน่าสยองยังไงก็ไม่รู้ แต่ว่าเราก็รู้สึกเหมือนกันนะ มันหวิว ๆ ยังไงชอบกลขนาดยังไม่ค่ำเลย ขอเตื่อนว่าถ้ามาที่นี่อย่ามาสองคนเด็ดขาด ควรมาอย่างน้อยสี่คนขึ้นไป ไม่รู้อ่ะเราบอกไม่ถูก คือว่ามันสวยแบบสยอง ๆ ๆ อ่ะ เราต้องรีบกลับเพราะเหลืออยู่อีกที่สุดท้ายที่ยังไม่ได้ไป ขาย้อนกลับเห็นกวางตัวน้อย ๆ วิ่งตัดหน้ารถมันวิ่งชนิดไม่ลืมหูลืมตาซะเลย สงสัยจะกลัวสุดฤทธิ์สุดเดช เราก็ขับจะให้เห็นมันใกล้ ๆ มันเลยวิ่งเข้าป่าไปเลย มาถึงทางแยกเรารีบเลี้ยวซ้ายเพื่อที่จะไปดูแก่งวังน้ำเย็นต่อ เพื่อน ๆ พากันปวดฉิ้งฉ่องจอด ๆ ๆ ๆ ลงกลางป่ามันนี่แหละ(หัวเราะ) มันไม่ไหวแล้วใช่มั้ย....เอาพุ่มไว้ใบหญ้าเป็นที่กำบัง บางคนปวดหนักวิ่งเข้าป่าไม่ทัน เอามันข้างหลังรถที่แหละวะ(คนทีสวยที่สุด)ซะด้วย คนสวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด เขาว่าอย่างงั้นนะ เราแซว เฮ้ย ! แอน ไม่กลัวรถมาข้างหลังเหรอ เดี๋ยวเขาเห็นก้นนะ เขาตอบว่าไงรู้มั้ย มาเล๊ย...แอนจะกองก้นใส่เลย ฉ้นละขำน่าดู อ้าว ! เสร็จกันยัง ไปกันต่อได้แล้วเร็ว ๆ เดี๋ยวจะค่ำซะก่อน อีกประมาณ 5 กม. ก็ถึงแก่งวังน้ำเย็นเส้นทางนี้ค่อนข้างทึบแล้วก็ชื้นไม่เหมือนทุ่งนางพญาออกจะแห้ง ๆ พอไปถึงเราก็รีบลงถ่ายรูปแล้วก็เดินลงไปเล่นน้ำในแก่งแว๊ปเดียวก็กลับขึ้นรถเพราะเย็นมากแล้วเริ่มจะมืด ๆ มีอีกคณะนึงพวกหนุ่ม ๆ สาว ๆ พากันนอนกางเต้นท์พักค้างคืนที่นั่น เราก็เสียดายเหลือเกินที่ไม่มีโอกาสได้นอน เฮ้ย ! เสียดายจริงนะ ยังเหลืออีกสองสามที่ที่เราไม่ได้ไปเช่น ล่องแก่งเขาค้อ สวนสัตว์เปิดเขาค้อ พระตำหนักเขาค้อ หอสมุดนานาชาติเขาค้อ ก็ไว้โอกาสหน้าวันว่าง ๆ เราจะมาที่นี่อีกครั้ง ใครที่ชอบเที่ยวเมืองนอกเมืองนาก็คุณรู้ไหมว่าเมืองไทยนี่สวย ๆ เพียบเลยเก็บเงินมาเที่ยวบ้านเราดีกว่านะ เราเที่ยวเกือบทุกจังหวัดแล้วรับรองอย่างงี้เลย

Create Date : 24 มกราคม 2549
Last Update : 17 กันยายน 2553 13:31:10 น.		31 comments
Counter : 1804 Pageviews.
Share Tweet