เพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นที่มาภารัศมีอยากจะประชดประชันมารดา นำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเกินกว่าที่เธอจะคาดคิดกับคนที่น่าจะเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่จะเกี่ยวข้องกับเธอ ภูพันธิตร์ นายเหมืองพลอยที่ตั้งท่ารังเกียจเธอเสียขนาดนั้น ถึงแม้เขาจะออกปากอยากรับผิดชอบในความผิดพลาดที่เกิดขึ้น หากเมื่อไม่เคยมีรักให้กัน มาภารัศมีก็ขอหนีไปให้ไกลเสียยังดีกว่า จะต้องแต่งงานเพียงเพราะเหตุผลที่ไร้หัวใจนั้น
ใครว่าเขาไม่เคยมีใจให้กับมาภารัศมี แม่เมียคืนเดียวของเขากัน แม้ท่าที่ที่ภูพันธิตร์แสดงออกจะดูเหมือนรังเกียจรังงอน แต่นั้นไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริงเลย เอาเถอะในเมื่อมาภารัศมีอยากจะหนี เขาจะปล่อยให้เธอคนว่าหนีพ้นเงื้อมมือเขาไปได้ แต่เรื่องอะไรที่เขาจะยอมให้เธอห่างไกลจากสายตาหวงแหนที่เขามีให้เธอคนเดียวโดยปราศจากสายสืบชั้นดี
อดีตมันผ่านไปนานแล้ว หากไม่มีวันใดที่มาภารัศมีจะลืมเลือนค่ำคืนแห่งความผิดนั้นได้ และดูเหมือนว่าภูพันธิตร์ก็อยากตอกย้ำให้เธอได้รับรู้ว่าเธอไม่ใช่คนอื่น มาภารัศมีมีความหมายมากกว่านั้น แต่ในครั้งนี้ไม่มีอีกแล้วกับอาการที่เหมือนไม่ใส่ใจในครั้งก่อน ภูพันธิตร์พร้อมจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอคืออะไรในหัวใจของเขา
เมื่อหัวใจเป็นของเขา ภูพันธิตร์ก็ต้องรู้ดีที่สุดว่ามันรักใคร สิ่งล้ำค่าที่สุดได้ถูกขโมยไปด้วยน้ำมือของคนที่เขารักที่สุดอย่างมาภารัศมี เขาพร้อมจะทำทุกอย่าง ทุกวิถีทางให้ได้ครอบครองหัวใจและร่างกายของเธออย่างถูกต้องตามธรรมเนียมทุกอย่าง เขาไม่ได้หวังเพียงแค่จะมีมาภารัศมีแนบข้างเพียงค่ำคืนเดียว แต่เป็นตลอดกาลต่างหาก ในเมื่อภูพันธิตร์รอคอยคืนวันที่แสนหวานมาได้นานขนาดนี้ หากจะรออีกสักหน่อยคงไม่เป็นไร
แม้จะรู้ว่าเธอไม่มีวันจะรักใครได้อีกแล้วนอกจากภูพันธิตร์ แต่ความรักที่ไม่เป็นที่ยอมรับของมารดา มาภารัศมีจะทำเช่นไร แม้เขาจะไม่ใช่แค่พ่อค้าพลอยที่ต่ำต้อยอย่างที่มารดาปรามาสไว้ แต่เมื่ออยู่ระหว่างคนที่รักสองคนที่เธอต้องเลือก มาภารัศมีก็ภาวนาให้ทุกอย่างดีขึ้น เพราะมาภารัศมีรู้ดีว่าภูพันธิตร์จะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจ
ทุกอย่างที่ภูพันธิตร์สร้างขึ้นเพื่อรอวันมาภารัศมีกลับมา แม้มันจะเริ่มต้นอย่างไม่เหมาะสมเลยก็ตาม หากนับแต่วันที่เขารู้ตัวและหัวใจเองแล้ว เขาก็พร้อมจะสร้างรากฐานของความรักครั้งนี้ให้สมบูรณ์พร้อม ครอบครัวไม่ใช่แค่เธอกับเขาเท่านั้น แต่หมายรวมถึงคนอื่นด้วย ภูพันธิตร์อาจไม่ใช่ชายหนุ่มสูงศักดิ์ หากสิ่งที่เขามีเหนือกว่าผู้ชายทุกคนคือ ความรักที่เขามีให้มาภารัศมีต่างหาก ที่สูงค่ากว่าของใคร
ฟีน่าชอบเรื่องนี้มากกว่าดวงใจในบ่วงรักนิดหนึ่งค่ะ อิๆๆ แบบว่าโคแก่กินหญ้าอ่อนกันอีกแล้วค่ะ พี่ภูนี้ปาเข้าไปสามสิบห้าล่ะ แต่น้องเภาแค่ยี่สิบต้นๆเอง กำลังดีได้ใจเชียว แต่ที่ชอบกว่านิดหนึ่งคือ พี่ภูเนี่ยเป็นพวกขี้หวง ตัวไม่ได้อยู่ใกล้ ส่งสายลับไปก็ได้ ปากว่าแล้วแต่ใจฝ่ายหญิง แต่ไม่มีวันให้คนอื่นได้แอ้ม
อาจจะปากร้ายไปบ้าง จิกกัดนางเอกนิดในช่วงแรก หากพอเอ่ยปากฝากรัก นางเอกจะกลายเป็นข้อยกเว้น จะน่ารักใส่อย่างเดียว และด้วยความแกเป็นคนปากตรงกับใจมากมาย ไม่มีล่ะจะพวกสุภาพบุรุษไม่ทำร้ายใจสาวอื่นที่ไม่ได้รัก ไม่รักก็บอกไม่รัก ไม่มีอ้อมค้อม คนสำคัญคือใครก็แสดงกันให้เห็นๆ น่ารักมากมาย ทำอะไรให้นางเอกตลอด ดูแลเอาใจใส่ไม่มีขาดตกบกพร่องเลย ไม่เว้นแม้แต่เรื่องทำกับข้าว พี่ภูนี้เก่งขนาดทำขนมไทยได้ด้วยซ้ำไป เป็นพระเอกที่แสนดีที่ยอดเยี่ยมอีกคนหนึ่งเลยจริงๆ
ส่วนนางเอก หยิ่งทระนงในศักดิ์ศรีนิดๆ ตามธรรมเนียมนางเอก (คือถ้าเป็นยัยฟีน่าคงมัดมือ มัดเท้า ลากเข้าประตูวิวาห์ไปแล้ว) แม้จะกลายเป็นเมียไม่ได้ตั้งใจกับพระเอกไปก็แล้วแต่ หากถ้าไม่รักกันจะแต่งกันไปทำไม ลืมมันไปดีกว่า
ฟีน่าชอบนะคะความคิดนางเอกแบบนี้ สิ่งที่สูญเสียไปมันยิ่งใหญ่ก็จริง แต่มันไม่ได้มีไว้ตัดสินทั้งชีวิตของเรา และนางเอกก็ไม่ใช่คนประเภทไม่ยอมรับความจริงว่าตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไป ไม่ได้แนวว่าหยิ่งทระนงเกินไปในเรื่องที่ตัวเองแก้ไขไม่ได้ ที่ชอบอีกอย่างคือ ถึงแม้จะเคยมีอะไรลึกซึ้งกับพระเอก ก็ใช่ว่ามันจะเป็นตัวแปรให้เขาเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมกันได้ ซึ่งสอดคล้องกับพระเอกที่ให้เกียรติด้วย
อีกนิดที่ชอบคือ แม้จะรักพระเอกแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้แนวว่าตัดขาดกับแม่ แม้แม่ของเธอจะดื้อเอาการอยู่ น้องเภานี้เป็นนางเอกที่น่ารักดีค่ะ ไม่ได้อ่อนหวานเกินไปจนอ่อนแอ ไม่ได้แข็งจนกระด้าง เป็นส่วนผสมที่ดีค่ะ
อย่างที่บอกว่าฟีน่าชอบกว่าเล่มแรกนิดหนึ่ง ตรงอารมณ์กวนประสาทของพี่ภูในตอนแรกที่กลับมาเจอนางเอกอีกครั้ง หรือในช่วงที่ประทะคารมกับแม่ยายเล่นๆ ตามประสาลูกเขยที่ไม่ถูกใจแม่ยาย แต่เขาก็ทำเล่นๆ อ่านแล้วมีสีสันดีค่ะไม่งั้นเลี่ยนกับความรักที่พระเอกมีให้นางเอกค่ะ อารายมันโชคดีกันขนาดนั้นเนี่ย รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลงจริงๆ หลายปีที่รอคอยสาวเจ้า
นับเป็นนิยายที่อ่านเอาหวานได้ดีเลยค่ะ ไม่มีค่าตัวให้นางอิจฉา เสียเงิน เสียเวลา สู้ไปรบกับแม่ยายดีกว่า และในเรื่องก็ยังมีตัวละครเก่าๆมาให้หายคิดถึงกันจากดวงใจในบ่วงรัก และมีตัวละครใหม่ที่น่าสนใจอย่างหนูแหวน หลานสาวสอดแนมที่มีเรื่องต่อค่ะ ที่รออ่านกันในดวงใจในคลื่นรัก
ฟีน่าชอบฉากหวานของพระเอกนางเอกจังค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าพระเอกจะขี้อ้อนมากมาย สงสัยกลัวจะไม่เข้ากับชื่อเรื่องว่าดวงใจอ้อนรัก เขาจะขี้อ้อนกับนางเอกคนเดียว คนอื่นจะนิ่งๆ จริงจังไปหมด อย่างที่บอกว่าชอบที่ไม่ลังเล กั๊กเรื่องรักใคร มีแฟนชื่ออะไร ตามแบบนิยายบางเรื่องรักเขาแต่ปากแข็งจนน่าอัดให้น่วม เรื่องเข้าใจผิดกันก็เลยไม่มีค่ะ และที่ว่าฉากหวานน่ารักที่ชอบก็คือ ตอนที่พระเอกซื้อนาฬิกาให้แล้วบอกว่าเวลาทั้งหมดที่เขามียกให้นางเอกหมด โรแมนติกมากค่ะ
และที่ชอบอีกอย่างคือ พระเอกน่ะรู้ดีว่าเขาต้องทำให้แม่นางเอกยอมรับให้ได้ในลูกเขยแบบเขา แต่ไม่ได้แนวว่าต้องดื้อรั้นว่าก็เขาเป็นแบบนี้ต้องรับให้ได้ซิ สำหรับคนที่สวมหัวโขนจนเคยชินคงยาก ประจวบเหมาะกับธุรกิจ เขาจึงสร้างรากฐานแห่งการยอมรับมาเรื่อยๆ ซึ่งพระเอกจะไม่ทำก็ได้ แค่นี้ก็ร่ำรวยจะแย่แล้ว เรื่องนี้ค่อนข้างจะได้ใจก็ตรงความรักที่พระเอกมั่นคงและมีให้นี้ล่ะคะ
ฟีน่าว่าโทนเรื่องมันออกแนวน่ารักอบอุ่นใจค่ะ ตัวละครรอบข้างนางเอกดีหมด จะมีนิสัยไม่ดีก็แค่ไม่กี่คนเองค่ะ ขนาดแม่นางเอกที่เจ้ายศเจ้าอย่าง ฟีน่ายังไม่หมั่นไส้เท่าไรเลยค่ะ เพราะอย่างน้อยแม่นางเอกก็ไม่ได้หลับหูหลับตาเสือกไสนางเอก หรือทำตัวอยากจะเร่ขายนางเอกเกินไป แม้จะเป็นลูกเลี้ยงก็ตาม แต่เลี้ยงมากับมือ รักมาก อาจจะอยากให้ได้สามีดีๆ แต่ต้องมีขอบเขตไม่ได้อยากได้ลูกเขยจนโอเวอร์ เป็นสิ่งที่ทำให้นางเอกตัดแม่ไม่ได้ ก็แม่ของเธอดีขนาดนั้น
และร้ายแค่ไหน ก็ยังเป็นแม่ที่รักลูกเสมอค่ะ คนเป็นแม่จะเป็นแบบนี้จริงๆ จะจำได้ว่าลูกชอบกินอะไร จะมีความสุขที่ทำของอร่อยที่ลูกชอบให้กิน ตัดไม่ตาย ขายไม่ขายหรอกค่ะ
นิยายแนวนี้ฟีน่าชอบนะคะ แม้ว่าตามความคิดส่วนตัวของฟีน่าคือ นิยายแนวนี้คือรักหวานใส โลกนี้สีชมพูจะค่อนข้างจะไม่มีจุดพีคหรือจุดที่ดึงอารมณ์ร่วมแบบสุดๆให้กับเราก็ตาม คืออ่านได้เรื่อยๆ อมยิ้มได้เรื่อยๆ ไม่ต้องคิดมากให้ปวดหัว อาจจะน่าเบื่อบางในนิยายบางเรื่อง แต่อย่างที่ฟีน่าบอกค่ะว่า อ่านได้เลยในยามที่เราไม่ต้องการอะไรซับซ้อนในนิยายรักมากๆค่ะไม่ต้องมาเสียน้ำเป็นปี๊บๆให้พระเอกนิสัยเลวร้ายเกินกว่าจะเป็นพระเอกไหว
แหมหลายวันมาล่ะ มือดีหยิบจับนิยายอะไรก็สนุกไปหมดเลยค่ะ เป็นช่วงเวลาที่แสนสุขดีค่ะ ทุกเล่มประสบความสำเร็จในการอ่าน เล่มนี้ก็เช่นกันค่ะ ฟีน่าขอแนะนำเลยนะคะสำหรับคนชอบนิยายอ่านแล้วอมยิ้มตลอดเวลา อิจฉาในความรักของคนทั้งสอง อยากรู้สึกดีๆว่าบนโลกใบนี้ความรักก็ไม่ได้จำเป็นต้องเริ่มด้วยแค้น เกลียดชัง ชิงชังน้ำหน้ากันอย่างแรงก็มีนะคะ