นี่หรือเปล่าที่เรียกว่า..รัก...แท้

คิดถึงแม่จัง คิดถึงทุกวัน

วันอังคาร19นี้จะทำ dilat(ถ่างขยายหลอดอาหาร เพราะเป็นโรค achalasia หลอดอาหารไม่ขยันทำงานและก็ตีบน่ะ) อีกแล้ว หมอนัดเรียบร้อย

แต่ไม่กล้าบอกแม่หรอกนะ เดี๋ยวเป็นห่วง (แม่อยู่ตจว.)

ตอนผ่าตัดใหญ่ก็ไม่บอก จนค่อยยังชั่วถึงจะบอก โวยซ้า..

แต่ทำ dilat มาครั้งนี้ครั้งที่ 3 แล้ว หมอให้ admit 1-2 คืนเอง ไม่บอกดีกว่า จะโกรธจะงอนก็ยอม

เพราะตอนแม่รู้ว่าลูกผ่าตัด แม่เหนื่อยมาก...มาดูแลเราทุก

ฝีก้าวเหมือนเด็ก ๆ ไปวิ่งหาน้ำมูกน้ำมนต์มาจากทั่วทิศ

พระที่ว่าดี อะไรที่ศักดิ์สิทธิ์ แม่วิ่งไปหาจนวุ่นไปหมด

...อกหักก็แม่...มีความสุขความทุกข์ก็แม่...เงินหมดก็

แม่...เจ็บป่วยก็ยังต้องแม่อีก...แม่หนีเราไม่เคยพ้นเลย

จริง ๆ แต่การดูแลเราก็ความสุขของแม่นี่นา...

แม่จะ 70 แล้วนะ ! แม่ไม่ยอมตรวจร่างกาย(เด็ดขาด)

แม่ไม่เคยไม่สบายใหญ่โต เป็นอะไรก็ไม่เคยบอก แม่ไม่

เคยเรียกร้องความสนใจใดใด

จากลูก แม่ไม่ยอมให้ลูกกลับไปอยู่ด้วยถาวรเพราะแม่ห่วง

อนาคตลูก ให้มาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพก็ไม่ยอมมา แม่

เป็นตัวอย่างของความเข้มแข็ง อดทน แม่รักลูกที่สุด ถ้า

ลูกได้ครึ่งนึงของความเก่งของแม่ก็คงดี

ลูกถูมิใจในตัวแม่ที่สุดเลยนะ ภูมิใจตั้งแต่ชื่อแม่เลยล่ะ

"อารมณ์ ปกติ" นี่แหล่ะชื่อแม่เรา เก๋มั๊ยล่ะ ถ้าแม่ไม่ได้แต่งงานกับพ่อ ก็คงยังใช้นามสกุลนี้อยู่แน่ ๆ

โอย...คิดถึงแม่จัง เพิ่งคุยโทรศัพท์กันเมื่อตะกี๊ คุยทุกวันก็

ยังคิดถึง นี่แหล่ะรักแท้ ๆ ของเราที่หาไม่ได้จากที่ไหน

เลยจริง ๆ

Create Date : 13 ธันวาคม 2549		1 comments
Last Update : 13 ธันวาคม 2549 21:23:12 น.
Counter : 1040 Pageviews.
Share Tweet