แกะรอยบุษบา 

ตอนที่ 1

ทันทีที่มีดคมกริบกรีดลงบนเส้นเลือดใหญ่ของมือข้างซ้าย ของเหลวสีแดงสดก็ไหลรินออกไม่ขาดสาย ทว่าใบหน้าของดาราสาวกลับไม่ยินดียินร้ายต่อสิ่งที่เกิดขึ้น คมมีดกดย้ำลงอีกครั้งตรงจุดเดิมซ้ำอีกหลายครั้ง ราวกับเครียดแค้นชิงชังต่อโชคชะตาชีวิตของตน ก่อนจะปล่อยอาวุธในมือให้จมหายไปในอ่างอาบน้ำ แล้ววางมือข้างนั้นตามลงไปให้หยาดโลหิตไหลทะลักออกมาผสมกับน้ำในอ่างจนกลายเป็นสีแดงฉาน...

อาศิระขับรถออกจากบ้านตั้งแต่ช่วงเช้าของวันอาทิตย์ เขาโทรนัดกับโยธินเพื่อนสนิทที่ร้านอาหาร ซึ่งเป็นร้านที่พ่อแม่ของโยธินเปิดกิจการมานานแล้ว และเพื่อนของเขาก็เป็นผู้สืบทอดรุ่นต่อมา ทว่าวันนี้โยธินกลับไม่อยู่ที่ร้านเพราะต้องเอาของไปให้ปู่ที่บ้าน เขาจึงตัดสินใจขับรถตามไปเพราะเคยไปค้างกับเพื่อนที่บ้านหลังนั้นมาแล้วสองครั้ง ในช่วงก่อนที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำให้เขาสนิทกับปู่และย่าของเพื่อนพอสมควร

          ชายหนุ่มหยิบแว่นตาดำขึ้นมาสวม เมื่อรถแล่นมาติดไฟแดงที่แยกหนึ่ง แล้วเห็นเจ้าของรถอีกคันที่จอดอยู่ใกล้ๆ มองมา แม้รถของเขาจะติดฟิล์มค่อนข้างเข้มจนคนอื่นมองเข้ามาไม่ถนัดนัก หากเขาก็ยังรู้สึกรำคาญใจอยู่ดี และต้นเหตุก็มาจากข่าวดาราสาวฆ่าตัวตายเมื่อสัปดาห์ก่อน ข่าวที่สร้างความเสียหายให้แก่ภาพลักษณ์ของเขาอย่างมหาศาล

ปาหนัน ดาราสาวชื่อดังฆ่าตัวตายคาห้องพักหรู ตำรวจพบบันทึกเผยปมนักธุรกิจหนุ่มไฮโซสะบั้นรัก…

          หนังสือพิมพ์ทุกฉบับพาดหัวไปในทางเดียวกัน ขณะที่สภาพศพของหญิงสาวอยู่ในชุดนอนสีดำ นอนจมกองเลือดอยู่ในอ่างน้ำ ที่ข้อมือซ้ายมีรอยกรีดลึกลงที่เส้นเลือดใหญ่โดยไม่พลาดเป้า ในห้องไม่มีร่องรอยการต่อสู้หรือถูกรื้อค้นทรัพย์สิน กล้องวงจรปิดของคอนโดไม่พบผู้ต้องสงสัย หลังจากตรวจค้นที่เกิดเหตุแล้วตำรวจก็สรุปว่าเป็นคดีฆ่าตัวตาย ซึ่งเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลย ถ้าคอมพิวเตอร์ในห้องนอนของปาหนันไม่มีข้อความพิมพ์ทิ้งไว้ เล่าถึงความรักที่ไม่สมหวังของเธอกับชายคนหนึ่ง ทั้งที่เธอยังไม่เคยเปิดตัวว่ามีคนรัก หากที่ทุกคนต่างพุ่งเป้ามาที่เขาก็เพราะทั้งคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือของเธอใช้รูปคู่กับเขาเป็นภาพหน้าจอ

แฟนคลับของปาหนันต่างพากันเชื่อข่าวลือว่าเขาเป็นคนทรยศต่อความรักของหญิงสาว ทั้งที่ความจริงแล้วเขาพบกับดาราสาวครั้งแรกตอนที่บริษัทเครื่องสำอางของเขาจ้างให้เธอเป็นพรีเซนเตอร์ เรื่องมีรูปถ่ายคู่กันจึงเป็นเรื่องปกติ หลังจากนั้นเขาก็ได้เจอเธออีกหลายครั้งตอนที่เขาไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อน ซึ่งเธอก็มากับกลุ่มเพื่อนของเธอเช่นกัน แต่นิตยสารประเภทซุบซิบดารากลับมีภาพถ่ายที่สื่อว่าเขาไปเที่ยวกับเธอแค่สองคน หากเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามีข่าวกับดารานางแบบ เขาจึงปล่อยเลยตามเลยให้ข่าวลือทั้งหมดเงียบหายไปเอง ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างนั้น

          ช่างภาพยังตามเก็บภาพของเธอและเขาทุกครั้งที่เราบังเอิญพบกัน ขณะที่เขาคิดกับเธอแค่เพื่อนจึงไม่อยากออกตัวปฏิเสธให้เธอต้องเสียหาย ท่ามกลางข่าวลือที่แพร่สะพัดต่อไปว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขากำลังหอมหวาน หากแล้วจู่ๆ เธอก็กลับฆ่าตัวตายในห้องพักของตัวเอง ทำให้เขาต้องจัดงานแถลงข่าวเพื่ออธิบายเรื่องทุกอย่างให้สังคมเข้าใจ แต่ดูเหมือนภาพคู่และบันทึกก่อนเสียชีวิตที่เธอทิ้งไว้ จะทำให้ทุกคนปักใจเชื่อไปแล้วว่าเขาคือต้นเหตุที่ทำให้หญิงสาวเสียชีวิต และนั่นก็มีผลกระทบต่อยอดขายเครื่องสำอางเป็นอย่างมาก เพราะปาหนันเป็นดาราสาวชื่อดังที่มีแฟนคลับติดตามผลงานอยู่ทั่วประเทศ

เขาจึงติดต่อไปหาคันฉัตรผู้จัดการส่วนตัวของเธอ เพื่อให้ช่วยยืนยันว่าข่าวลือทั้งหมดนั้นไม่เป็นความจริง หากผลที่ได้รับกลับตรงกันข้าม เมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธที่จะทำตามคำขอร้องของเขา แม้ว่าเขาจะมีค่าเสียเวลาจำนวนมากให้ก็ตาม

‘พี่ช่วยไม่ได้จริงๆ ค่ะคุณโอบ’ หนุ่มร่างใหญ่แต่หัวใจเป็นหญิงตอบกลับมา

‘ทำไมล่ะครับ พี่แคนก็รู้ว่าผมกับคุณเปิ้ลไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวลือว่า’

          ‘แหม เป็นหรือไม่เป็น คุณโอบก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนะคะ ไม่อย่างนั้นยายเปิ้ลจะไปเที่ยวที่เดียวกับคุณตลอดเหรอคะ ต่อให้มีเพื่อนกลุ่มใหญ่ไปด้วย แต่ปิดยังไงมันก็ไม่มิดหรอกค่ะ’

          ‘พี่แคนพูดแบบนี้ หรือว่าเงินที่ผมเสนอให้จะน้อยไป’ ชายหนุ่มดักคออย่างรู้ทัน

‘ต่อให้มากกว่านี้พี่ก็ไม่รับค่ะ ยายเปิ้ลน่ะเป็นเด็กของพี่นะคะ พี่ปั้นมาเองกับมือ แล้วพี่ก็รักไม่ต่างจากน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง แล้วคุณโอบคิดหรือคะว่าจะใช้เงินมาซื้อพี่ให้ทรยศน้องสาวตัวเองได้ พี่จะพูดแต่ความจริงเท่านั้นค่ะ’

‘แน่ใจแล้วหรือครับว่ารู้จริง’ เขาถามต่อเสียงเย็นเมื่อคนตรงหน้าเคี้ยวไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้

“แน่ใจสิคะ ก็ตั้งแต่ที่เปิ้ลไปทำงานให้บริษัทของคุณวันนั้น ใจของเปิ้ลมันก็อยู่กับคุณไปแล้ว ยายเปิ้ลพูดให้พี่ฟังจนหมดเปลือกว่าคุณดีกับมันมากแค่ไหน แต่สุดท้ายคุณกลับบอกใครต่อใครว่าเป็นแค่เพื่อนกัน เปิ้ลมันฟูมฟายใหญ่โตแล้วหลังจากนั้นก็เกิดเรื่องอย่างที่คุณรู้นั่นแหละ’

‘แต่ผมว่าคุณเปิ้ลน่าจะมีปัญหาด้านอื่นมากกว่า’

‘เปิ้ลมันจะมีปัญหาอะไรได้ล่ะคะ การงานก็มีเข้ามาไม่ขาด ทั้งหนังทั้งละครไหนจะโฆษณาอีก พี่เห็นมันฟูมฟายก็แต่เรื่องความรักนี่แหละ’

‘ปัญหาสุขภาพไงครับ ผมเคยได้ยินคุณเปิ้ลพูดถึงยาที่เธอต้องกินอยู่เป็นประจำ’

‘หูย นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ ยายเปิ้ลแข็งแรงจะตาย ทั้งฟิตเนส โยคะ คุณตัดเรื่องนี้ทิ้งไปได้เลย’

          คันฉัตรขาดการติดต่อกับเขาลงแค่ครั้งนั้น แม้ว่าเขาจะให้เวลากลับไปคิดทบทวนดูอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เคยติดต่อกลับมาเลย ทำไมผู้จัดการส่วนตัวคนนั้นถึงได้มั่นใจนักว่าปาหนันรักเขา ในเมื่อทุกครั้งที่เจอกันเธอคุยกับเพื่อนๆ ของเขามากกว่าคุยกับเขาเสียอีก

          อาศิระถอนใจหนักๆ เขาอยากจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเหมือนกับทุกเรื่องที่ผ่านมา แต่ตอนนี้เขากำลังตกเป็นจำเลยของสังคมโดยที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ภาพลักษณ์ของเขาแม้จะไม่ถึงขั้นบริสุทธิ์ผุดผ่อง หากเขาก็ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงมากเท่าครั้งนี้ ที่สำคัญข่าวลือนี้มีผลกระทบต่อยอดขายของบริษัทโดยตรง ทำให้ท่านประธานหรือก็คือแม่ของเขาร้อนใจหนัก จนต้องไปปรึกษากับซินแสที่เคารพนับถือกันมานาน

‘ซินแสหวังบอกแม่ว่าดวงโอบช่วงนี้ไม่ค่อยดี ต้องระวังพวกภูตผีวิญญาณรังควานเอา โอบต้องระวังตัวให้มากนะลูก ส่วนเรื่องข่าวแม่ว่าอีกไม่นานคนก็ลืม เราต้องแผนการตลาดใหม่ๆ มากลบเรื่องนี้ให้มิด’

‘ฝากขอบคุณซินแสหวังด้วยนะครับ แต่ผมว่าที่มารังควานผมน่าจะเป็นคนมากกว่าผี’ ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ เพราะเชื่อว่าซินแสคนนั้นตอบโดยใช้ข้อมูลจากข่าวที่ได้รู้มา ไม่ใช่เพราะมีญาณทิพย์อย่างที่คนแก่ๆ ชอบเชื่อกัน

‘จะยังไงก็แล้วแต่โอบพกฮู้ติดตัวไว้ก่อนก็แล้วกัน เรื่องแบบนี้ถ้าไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่’

ชายหนุ่มจำต้องรับผ้ายันต์สีแดงสดมาเพื่อให้แม่สบายใจ แต่หลังจากนั้นเขาก็แทบจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเอาไปวางลืมไว้ที่ไหน สัญญาณไฟที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวดึงเขากลับจากเรื่องที่คิดค้างเอาไว้ ก่อนจะขับรถพุ่งตรงไปข้างหน้าทันที

          อาศิระจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านแถบชานเมือง ก่อนจะตัดสินใจลงไปกดกริ่งหลังจากโทรติดต่อหาเพื่อนแล้วไม่สำเร็จ ไม่นานชายชราซึ่งเป็นเจ้าของบ้านก็โผล่หน้าออกมามอง ก่อนจะเดินออกมาหาและเมื่อเขาแนะนำตัวว่าเป็นใคร ชายชราจึงรีบเปิดประตูและเชื้อเชิญให้เข้ามาในบ้านทันทีอย่างจำเขาได้

          “ธินไม่อยู่นะ พอดีก๊อกน้ำบ้านปู่เสีย เลยให้ขับรถไปหาซื้อก๊อกใหม่มาเปลี่ยนให้”

“ไม่เป็นไรครับคุณปู่ ผมรอได้ แล้วนี่คุณย่าไม่อยู่หรือครับ” ชายหนุ่มถามพลางมองหาผู้ที่ถามถึง

          “ย่าทอดข้าวตังอยู่ในครัวแน่ะ ยังไงก็อย่าเพิ่งรีบกลับนะ รอชิมข้าวตังหน้าตั้งฝีมือย่าก่อน”

          “งั้นให้ผมเข้าไปช่วยนะครับ” อาศิระเสนอตัวทันที เพราะเขาเองก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว

          “ไม่ต้องๆ ในครัวมันร้อน เพิ่งขับรถมาเหนื่อยๆ นั่งพักเถอะ หรือจะไปเดินดูอะไรรอบๆ บ้านก็ได้นะ ดอกไม้ดอกไร่ก็ปลูกไว้เยอะแยะ หรือถ้าสนใจนกเขาก็ไปเล่นกับมันได้ปู่เลี้ยงไว้สองตัวอยู่ด้านนอกแน่ะ” ชายชราชี้บอกทางให้เพื่อนของหลานชายก่อนจะขอตัวเข้าไปช่วยภรรยาทำของว่างต่อ

          อาศิระยังไม่ได้ขยับลุกไปไหนก็มีหญิงวัยกลางคนร่างท้วมนำน้ำหวานเข้ามาให้ ซึ่งเขาเดาว่าน่าจะเป็นแม่บ้านที่สองสามีภรรยาจ้างเอาไว้ หลังจากดื่มน้ำหวานไปเกือบหมดแก้ว ชายหนุ่มจึงลุกไปดูนกเขาตามที่เจ้าของบ้านแนะนำไว้ ทว่าเขาไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านนกเขา หลังจากยืนมองๆ อยู่ครู่หนึ่งจึงเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะสังเกตเห็นว่าบ้านหลังติดกันนั้นค่อนข้างรกร้างราวกับไม่มีคนอยู่ และเขาก็จำได้ว่าเมื่อตอนที่เคยมาค้างกับเพื่อนที่นี่ เขาได้รู้จักกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวเจ้าของบ้าน เธอชื่ออะไรนะ ชื่อที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากแต่กลับนึกไม่ออก

          ชายหนุ่มเดินไปเกาะที่ข้างรั้วเพื่อชะเง้อดูว่ามีใครอยู่หรือไม่ เมื่อไม่พบใครเขาจึงหันกลับก่อนจะหันไปทางเดิมอีกครั้งอย่างรวดเร็ว เพราะเห็นจากหางตาว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนมองมาจากในบ้านหลังนั้น ทว่าเขากลับไม่พบใครเลยสักคน นอกจากสายลมเย็นเยือกผิดปกติที่พัดลากเศษใบไม้ให้เคลื่อนไปข้างหน้า ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นลากมันไป และเมื่อครู่นี้เขาเชื่อว่าตัวเองเห็นจริงๆ ไมได้แค่ตาฝาดไป

‘ซินแสหวังบอกแม่ว่าดวงโอบช่วงนี้ไม่ค่อยดี ต้องระวังพวกภูตผีวิญญาณรังควานเอา’

จบตอน