Bloggang.com : หมาหัวโจก - 12 วัน 12 หนัง Star Trek : Day 5

12 วัน 12 หนัง Star Trek : Day 5 - The Final Frontier

นี่คือ "12 วัน 12 หนัง Star Trek" เป็นการเอาหนัง Star Trek กลับมาดูอีกรอบรวดเดียว 12 ภาค (ยกเว้น Insurrection กับ Nemesis ที่นับว่าเป็นการดูครั้งแรก) แล้วอัพบล็อกแบบ "1 วันต่อ 1 ภาค" หลายๆภาค เมื่อเอากลับมาดูอีกรอบ จะรู้สึกยังไงกันนะ?

อนึ่ง#1 ไม่นับ Star Trek Beyond ซึ่งยังอยู่ในโรงภาพยนตร์และมีเขียนเอาไว้แล้ว

อนึ่ง#2 คะแนนที่ให้เป็นแค่ความชอบส่วนตัว หาได้เป็นตัวกำหนดความคลาสสิคหรือความนิยมไม่

Star Trek V:

The Final Frontier (1989)

[เรื่องราวเป็นแบบไหน]

เคิร์กกับลูกเรือยานเอนเตอร์ไพรส์ต้องไปช่วยมนุษย์โลก, คลิงก์ออน และโรมูแลนที่ถูกจับเป็นตัวประกันอยู่ในดาวนิมบัส III ดาวที่ไม่มียานขึ้นลงจอดเหมือนกับดาวอื่นๆ ผู้ที่อยู่เบื้องหลังแผนการนี้ก็คือชาวดาววัลแคนชื่อไซบ็อก เป้าหมายของไซบ็อกก็คือ การค้นหา "พระเจ้า" ที่อยู่ตรงใจกลางจักรวาลนั่นเอง!

[มันเป็นยังไง]

The Final Frontier กำกับโดยวิลเลียม แชตเนอร์ ผู้ที่แสดงเป็นเคิร์ก บทหนังมีปัญหามากมายและถูกการขัดเกลาหลายต่อหลายครั้งทั้งจากเพื่อนนักแสดงและทางสตูดิโอ แล้วยังมีปัญหาเรื่องสมาคมนักเขียนประท้วงอีก ผลสรุปคือหนังภาคนี้กลายเป็นความล้มเหลวทางด้านเสียงวิจารณ์ มันกลายเป็นหนึ่งในลิสต์หนัง Star Trek ยอดแย่เลยทีเดียว

แน่อนว่ามันยังทำเงิน เพราะผลพวงจาก The Voyage Home แต่ตัวเลขสุดท้ายออกมา ถือว่าน่าผิดหวัง (ถ้าเทียบกับทุนสร้างและความสำเร็จทางรายได้ของภาคที่ผ่านๆมา)

[รายได้]

52.2 ล้านเหรียญสหรัฐ

[คะแนนส่วนตัว]

5/10

[ความเห็นของข้าพเจ้า]

ผมเข้าใจเรื่องที่นักวิจารณ์และเทรกกี้มอบให้ The Final Frontier เป็นหนัง Star Trek ยอดแย่ ผมเองก็ขัดใจกับหลายๆอย่างในหนังเรื่องนี้

แต่ไม่ได้เกลียดมัน

ผมดูภาคนี้มาประมาณสามสี่รอบ และก็คิดเหมือนเดิมคือ โดยภาพรวมแล้วถือว่าโอเค

คือส่วนตัวแล้วผมชอบไอเดียหลายๆอย่างในหนังเรื่องนี้ เช่น การเฉลยว่าไซบ็อกเกี่ยวข้องอะไรกับสป็อก, วิถีของไซบ็อกที่สวนทางกับชาววัลแคนส่วนใหญ่ แทนที่จะเน้นไปเรื่องของตรรกะ ไซบ็อกกลับไปเน้นเรื่องอารมณ์ของสิ่งมีชีวิตแทน, ไซบ็อกใช้พลัง “หลอมจิตใจ” ในการเข้าถึงด้านที่เจ็บปวดของแต่ละคนแล้วปลดปล่อยมัน (ทำให้คนอื่นเป็นพวกได้), แผนการของไซบ็อกที่ปลุกระดมชาวดาวนิมบัส III เพื่อหาทางให้สตาร์ฟรีทส่งยานมาแล้วหวังจะยึดยาน, แผนการของไซบ็อกที่จะค้นหาพระเจ้า ซึ่งเป็นเรื่องของศรัทธาและอารมณ์ มากกว่าจะเป็นเรื่องตรรกะ

ทั้งหมดนี้น่าจะเป็นกลายเป็นพล็อตที่แข็งแรง ซึ่งเชื่อมโยงระหว่างเคิร์ก, แม็คคอย, สป็อก และไซบ็อกเข้าด้วยกันได้ แถมยังเป็นการตั้งคำถามถึงเรื่องพระเจ้าด้วย มันน่าจะเจ๋งสุดยอดเลยใช่ไหม?

น่าเสียดายที่วิธีการกำกับของวิลเลียม แชตเนอร์ กับบทหนังที่มีปัญหามากมาย ทำให้พล็อตที่น่าสนใจกลายเป็นการเล่าเรื่องที่ไม่ค่อยสนุกอย่างที่ควรเป็นไปเสียได้

ครึ่งแรกของหนังหมดไปกับเรื่องเคิร์ก, แม็คคอย และสป็อกพากันไปตั้งแคมป์ปีนเขา แล้วก็นั่งล้อมวงร้องเพลง Row, row, row your boat แทน!

WTF!?... WTF!? (ให้ตายเหอะ ผมเกลียดช่วงนี้จัง)

เอาเป็นว่า กว่าพวกเคิร์กจะเริ่มออกเดินทางได้ก็ใช้เวลาค่อนข้างนานเอาเรื่องอยู่ แต่ว่า หลังจากออกเดินทางเพื่อปฏิบัติภารกิจ ก็มีฉากสะเทือนตับของแฟน Star Trek รออยู่!!

มันคือฉากการเต้นของอูฮาร่าเพื่อเรียกความสนใจจากทางฝ่ายศัตรูนั่นเอง

สยองมาก! (ไข้จะขึ้น...)

วิธีการกำกับฉากแอ็กชั่นก็ค่อนข้างจะแปลกๆ อย่างตอนที่เคิร์กโดนนางแมวเหมียวทำร้ายในบาร์

ซัพพล็อตที่เกี่ยวข้องคลิงก์ออนเหมือนจะช่วยเพิ่มความตื่นเต้นได้ แต่พอมาถึงจุดสุดท้ายกลับไม่ได้มีบทบาทที่จำเป็นต่อพล็อตมากมายซะงั้น ส่วนตัวผมมองว่าตัดไปเลยก็ได้นะ เพราะไม่ว่าอย่างไร ภาคต่อไป (VI : The Undiscovered Country) เคิร์กก็ต้องกลับมาเกลียดคลิงก์ออนเหมือนเดิมอยู่ดี

แต่อย่างที่บอก โดยรวมแล้วผมชอบไอเดียเรื่องไซบ็อกกับพระเจ้าในใจกลางจักรวาล แล้วมันก็มีฉากที่บันเทิงอยู่บ้าง อย่างครึ่งท้ายที่ไซบ็อกยึดยานเอนเตอร์ไพรส์ มุกตลกในบางฉากก็พอถูไถ ไม่ถึงกับแย่ แต่อยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้

อย่างไรก็ตาม... ถ้าให้ผมจัดอันดับหนัง Star Trek กันจริงๆ ภาคนี้ต้องอยู่อันดับท้ายๆเหมือนกับที่บรรดาเทรกกี้จัดอันดับกันอย่างแน่นอน

[บล็อกที่เกี่ยวข้อง]