BlogGang.com : : owl2 : Konnichiwa Nihon no densha (19)

Konnichiwa Nihon no densha (19)

วันนี้ชาวคณะได้นั่งรถด่วนชิน กังเซ็น ฮิคาริ และโคดามะ ตียาวจากสถานีนาโกยา ไปยังสถานีฮากาตะ ซึ่งอยู่บนเกาะกิวชู เกือบใต้สุดของญี่ปุ่น

ถ้าพูดเฉพาะสถานีฮากาตะ หลายท่านอาจไม่เข้าใจ แต่ถ้าพูดว่าเป็นสถานีตั้งอยู่ที่เมืองฟูกุโอกะ ต้นทางสายการบินสิงคโปร์ แอร์ไลน์ ที่จะพาชาวคณะบินกลับในวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ.2562 ใจเริ่มหายเมื่อคิดว่าใกล้เวลาสิ้นสุดรายการทัวร์แล้วหรือ ?

แต่รายการต้องเดินหน้าตามกำหนดการ ถึงจะมีปลายทางของวันนี้ที่สถานีฮากาตะ แต่ชาวคณะต้องหยุดแวะชมพิพิธภัณฑ์รถไฟที่เกียวโตก่อนที่จะออกเดินทางต่อไป

ด้วยรถด่วนชิน กังเซ็น ฮิคาริ ช่วงสถานีนาโกยา - เกียวโต ซึ่งออกจากโตเกียว พาชาวคณะแล่นไปตามเส้นทางสายนิว โทไคโด โดยมิรอช้า

จากคำบบรรยายที่พนักวางของ ทำให้ทราบว่า สามารถรับน้ำหนักได้ถึง 10 ก.ก.แน่ะ โห....

ไม่มีร่องรอยหลุดลุ่ย คลอนแคลนแม้แต่นิดเดียว

เส้นทางรถไฟด่วนช่วงนี้ครับ

ผ่านตัวเมืองนาโกยาให้ชาวคณะอาลัยอาวรณ์กันสักหน่อย

รำลึกถึงความมีระเบียบวินัยของชาวญี่ปุ่นในการใช้รถ ใช้ถนนครับ

แล้วผ่านย่านชุมชนออกไปเรื่อยๆ

ตัวเมืองสองข้างทาง

ขนานกับทางด่วนหมายเลข E 1 ก่อนที่จะแยกห่างกันออกไป

เส้นทางจะเลี่ยงชุมชนออกไป ผ่านไร่นาตามลำดับ

สภาพชุมชนสองข้างทางที่ไม่ค่อยจะได้เห็น เพราะความหนาแน่นของผู้คนในท้องที่

ย่านสถานีไมบาระ

นานๆ จะเห็นสุสานระจำชุมชนสักแห่งหนึ่งครับ

ถึงสถานีเกียวโต อดีตเมืองหลวงเก่าของญี่ปุ่น

มีป้ายยืนยันแบบนี้ ไม่ผิดสถานีแน่ๆ

แต่เรารีบลงไปยังตัวสถานี ซึ่งอยู่ชั้นล่างกันดีกว่า

แค่นี้ ก็เห็นความพลุกพล่านของผู้คนที่จะเดินทางแล้ว

ยังมีเวลาค่อนข้างเหลือเฟือ อ.วิรัตน์ เลยชวนชาวคณะไปชมอาคารสถานีซึ่งเป็นตึกสูง 15 ชั้น ที่ใครๆ มาแวะต้องขึ้นไปชม

ดูสิว่า จะโอฬารมโหระทึกขนาดไหน

ขอเล่าถึงประวัติสถานีเกียวโตกันสักเล็กน้อยครับ

อาคารสถานีแรกเป็นอาคารอิฐสีแดงที่ทันสมัยซึ่งสร้างขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2420 (ค.ศ.1877) (Meiji 10) และจักรพรรดิ Meiji เสด็จไปฉลองด้วยเช่นกัน อาคารนี้เรียกว่า "Nanajo Stensho" ถูกสร้างขึ้นรอบ ๆ จัตุรัสสถานีปัจจุบันซึ่งอยู่ทางเหนือขึ้นมาเล็กน้อย

การเพิ่มขึ้นของผู้ใช้บริการรถไฟตามพิธีราชาภิเษกของจักรพรรดิ Taisho ในเกียวโตในเดือนสิงหาคม พ.ศ.2457 (ค.ศ.1914) (Taisho 3)

อาคารสถานีรุ่นที่ 2 ของไซเปรสรวมกับสไตล์สถาปัตยกรรมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาถูกสร้างขึ้นที่อาคารสถานี แต่เกิดเพลิงไหม้เสียหายหมดทั้งอาคารในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2493 (ค.ศ.1950) (Showa 25)

การก่อสร้างอาคารสถานีหลังที่สาม ได้เริ่มขึ้นในเดือนมีนาคม พ.ศ.2495 (ค.ศ.1952) (Showa 27) ซึ่งในเดือนพฤษภาคมของปีถัดมา อาคารสถานีรุ่นที่สามที่ทันสมัย ก่อสร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็กสองชั้น (บางส่วนสูงถึง 8 ชั้น) แล้วเสร็จ

หลังจากนั้น รถด่วนชิน กังเซ็น และรถไฟใต้ดินก็เปิดให้บริการ และมีแผนงานว่าจะสร้างอาคารสถานีใหม่ขึ้นกลางปี พ.ศ.2523 (ค.ศ.1980) (Showa 50)

ในปี พ.ศ.2525 ผู้ว่าราชการจังหวัดเกียวโต นายกเทศมนตรีเมืองเกียวโต·ประธานหอการค้าเกียวโตเห็นพ้องกับการสร้างสถานีใหม่ และขอให้ทาง JNR ดำเนินการก่อสร้าง

ปี พ.ศ.2534 มีการแข่งขันระดับนานาชาติเพื่อสร้างสถานี JR Kyoto ขึ้นใหม่ ปรากฎผลโดยแบบที่เสนอโดยนายฮิโรชิ ฮารา ได้รับรางวัลชนะเลิศครั้งนี้

ในปี พ.ศ.2536 พื้นที่สถานีเกียวโต ถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่เฉพาะ ผ่อนคลายความสูงอาคาร ซึ่งปกติ จะเข้มงวดสำหรับพื้นที่เมืองที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์เช่นนี้

ปี พ.ศ.2536 เริ่มก่อสร้างอาคารสถานีเกียวโต จนแล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ.2537 ทันการเปิดใช้อาคารสถานีพร้อมกับสนามบินคันไซ

วันที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ.2540 ได้เปิดสถานที่วัฒนธรรม 9 สิงหาคม "โรงละคร 1200" ที่สถานีเกียวโตอย่างยิ่งใหญ่ และในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2560 อาคารสถานีเกียวโต ได้รับรางวัล "อาคารที่มีความเป็นเลิศในการสร้างจิตสำนึกแห่งสิ่งแวดล้อม Kyoto"

ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจากเว็บไซต์ kyoto station.co.jp มา ณ โอกาสนี้

ชาวคณะต่างไม่รอช้า เดินไต่บันไดขึ้นไปยังชั้นบน และหันมาดูชั้นล่างกันเล็กน้อย

มีเวทีตั้งไว้ให้เรียบร้อย จะจัดงานด้านละครหรือจัดคอนเสิร์ต ก็สะดวกทุกอย่าง

มองขึ้นไปตามขั้นบันได ที่ชั้น 4 ของอาคารสถานีฝั่งห้างสรรพสินค้า JR Isetan จะมีบันไดขนาดความสูง 7 ชั้น ทุกขั้นติดหลอดไฟ LED อยู่ เมื่อถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน หลอดไฟเหล่านี้จะเล่นสีสลับไปมาเป็นรูปภาพต่างๆ

ระหว่างที่เปลี่ยนภาพไปมาอยู่นั้น จะมีเสียงเพลงคอยขับกล่อมประกอบการชมภาพไปด้วย ภาพจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆทุก 5 นาที

ในวันเทศกาลต่างๆ ที่บันไดแห่งนี้ยังมีการเปลี่ยนภาพบนบันไดให้เข้ากับเทศกาลในช่วงนั้นๆอีกด้วย แต่ชาวคณะไปช่วงกลางวัน เลยอดดูปรากฎการณ์นี้

ขอขอบคุณข้อมูลจากบล็อก walk where world โดยคุณ Potcharet Rodhetbhai มา ณ โอกาสนี้

มาไกลทั้งที ขอเก็บภาพเป็นที่ระลึกไว้หน่อย

บนชั้นดาดฟ้า ไม่ได้ปล่อยให้โล่งตาเปล่าๆ นะครับ ยังจัดเป็นสวนหย่อมไว้นั่งพักผ่อนด้วย แต่ช่วงเวลานี้ แดดไม่เป็นใจให้เลย ถึงแม้อากาศจะเย็นสบายก็ตาม

มองจากชั้นบนสุดมายังชั้นล่าง กว้างขวางมากทีเดียว สมที่ได้รับรางวัลหลากหลาย

มองลงไปอีกด้านหนึ่งครับ

ซุ่มถ่ายภาพ อ.วิรัตน์ กับ คุณอรรณพ ที่กำลังเพลินเก็บภาพกันหน่อย

ขอชมวิวตัวเมืองเกียวโต แต่ไม่ได้เปิดโล่งนะ มีกระจกบานหนาใหญ่สูงท่วมหัวติดกั้นไว้รอบด้าน คงกลัวคนปีนขึ้นไปพิสูจน์แรงดึงดูดของโลก โดยใช้ตัวเองเป็นเครื่องทดลองกระมัง ?

ป้ายแสดงตำแหน่งบนชั้นดาดฟ้าครับ ละเอียดยิบเลย

หันมาอีกด้าน เห็นหอเกียวโตหลบมุมอยู่แว่บๆ เลยเก็บภาพไว้ก่อนที่จะลงไปดู อยู่ใกล้ๆ สถานีเอง

มีแผ่นป้ายเล่าสรุปถึงความเป็นมาของการก่อสร้างอาคารสถานีเกียวโต หากเป็นผม ถึงตายไปก็ไม่เสียดายที่ได้ฝากผลงานอันลือชื่อนี้ไว้

มีผู้โดยสารมานั่งพักเอาแรงก่อนที่จะขึ้นรถไปยังปลายทางต่อไป

พอได้ดูสมใจอยากแล้ว ต่างก็ชวนกันลงมาที่ชั้นล่างกันล่ะ

เลี้ยวซ้าย ออกด้านหน้าสถานี

สูดอากาศด้านหน้าสถานีครับ รับรองว่าไม่มีควันดำเข้ามารบกวนโสตประสาทแต่อย่างใด

เก็บภาพหอเกียวโตไว้อีกสักรูป แต่อาคารด้านหน้านั้นเป็นโรงแรมนะครับ ฮ่า...

รอขึ้นรถเมล์ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกที่นี่แหละ

ปรากฎว่ารถวิ่งอ้อมไปมาได้สักสามป้าย ถึงป้ายใกล้ๆ พิพิธภัณฑ์รถไฟเกียวโตแล้ว ทำเอา อ.วิรัตน์ บ่นพึมว่ารู้แบบนี้ชวนกันเดินมาดีกว่า แต่ผมว่าดีตรงที่มีประสบการณ์ขึ้นรถเมล์บ้านเขา

ขึ้นรถ ลงรถ พขร.ต้องเก็บตังค์ให้ครบก่อน ถึงจะออกรถไปยังป้ายต่อไป

จากป้ายรถเมล์ไปยังพิพิธภัณฑ์รถไฟนั้น อยู่ไม่ไกลนัก เลยถือโอกาสชมไม้สองข้างทางไปพลางๆ

เจอโอจิซังสองราย กำลังดูแลดอกไม้ที่ปลูกไว้ ท่าทางจะปราณีตด้วยสิ

ผมเดาจากการรดน้ำโดยใช้น้ำจากขวด หรือถ้าใช้น้ำจากสายยาง อาจทำให้พื้นเปียก หรือทำให้ผู้ที่เดินไปมาสะดุดล้มได้