นิยายรักหลากหลายแนว by ไตรติมา
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
พิศวาสซ้อนซ่อนชัง ตอน 8 พิศวาสซ้อนซ่อนชัง ตอน 8 ............การอยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหนและไม่ได้พบเจอเพื่อนฝูง ทำให้พราวพรรณนาเกิดความรู้สึกอึดอัดขึ้นมาได้
ฉันอยากทำงานนอกบ้านบ้างคุณไฮยาโตะจะอนุญาตไหมคะ
อ้าว...แล้วใครจะอยู่บ้านดูแลผมล่ะ คุณพราวพรรณนาคงเอาเวลาไปทำแต่งาน ไม่สนใจผม
จากคำตอบดังนั้นพราวพรรณนาเข้าใจในทันทีว่า... สามีไม่ยินดีให้เธอไปทำงาน จึงไม่กล่าวเซ้าซี้อีก ถ้าอย่างนั้นฉันจะดูแลคุณไฮยาโตะให้ดีไม่คิดจะไปทำงานนอกบ้านแล้ว
ต้องอย่างนี้สิถึงเรียกว่าเป็นภรรยาที่น่ารักของผม
ไฮยาโตะกอดและหอมแก้มผู้เป็นภรรยาชื่นชมอย่างเต็มรัก... พราวพรรณนาเก็บคำถามไว้ในใจอยากพูดปรึกษาใครที่ไว้ใจได้ เมื่อถึงเวลาเย็นใกล้เวลาเลิก ผู้จัดการฝ่ายโฆษณาคุณพราวพรรณนาขอคุยด้วย จะรับสายไหมคะ
เลขาหน้าห้องโทรสายภายในถามไทสุเกะ รับครับ
ดังนั้นเลขาจึงโอนสายให้ได้พูดคุยกัน พราวพรรณนามีเรื่องอะไรกับพี่หรือ
ฉันอยากทำงานแต่คุณไฮยาโตะไม่ยอม ฉันเลยต้องเลิกล้มความตั้งใจคงต้องอยู่เป็นแม่บ้านคอยดูแลสามี ทำตามหน้าที่ภรรยาที่ดี
หึ ๆฟังดูเหมือนไม่เต็มใจเลยนะ ไม่มีความสุขหรือไงกับชีวิตครอบครัว
ไทสุเกะพูดปนหัวเราะเบาๆ เขาไม่คิดว่าเธอจะมีความทุกข์ มีความสุขดีค่ะคุณไฮยาโตะเขารักฉันมาก แต่ว่าฉันไม่เข้าใจผู้ชายเลยทำไมเขาไม่ยอมให้ภรรยาออกไปทำงานนอกบ้าน จะได้ช่วยกันทำมาหากินให้มีเงินเพิ่มมากขึ้น
พราวพรรณนาบอกเองว่าเขารักมากคงจะเป็นห่วง ไม่อยากให้ออกไปลำบาก และอีกอย่างคงหวงด้วย ไม่อยากให้ไปเจอผู้ชายอื่นพี่เดาว่าเขาคิดอย่างนั้นนะ
อย่างนั้นเหรอ
พราวพรรณนาคิดตาม... เป็นไง...ถึงกับเงียบไป
เพิ่งรู้สึกว่าจะต้องปรับตัวรับกับสภาพในสถานะใหม่ ไม่ใช่สาวโสดตัวเปล่าอย่างแต่ก่อนเรื่องเฮฮาสังสรรค์กับเพื่อนฝูง คงจะต้องผ่านการขออนุญาตจากสามีก่อน
พราวพรรณนากล่าวเสียงอ่อยๆ ก่อนวางสายไป แล้วอายาโกะจึงนั่งคุยกับไทสุเกะอยู่ครู่หนึ่ง พี่ไทสุเกะตอนนี้รู้สึกยังไงกับพราวพรรณนายังอกหักอยู่ไหม
ถามเหลวไหลน่าเขาแต่งงานมีความสุขดีแล้ว พี่ต้องดีใจกับเขา พี่มีความสุขดีกับชีวิตโสด เพราะดู ๆไปท่าทางคนที่แต่งงานแล้ว อาจจะไม่มีในสิ่งที่เรากำลังมีอยู่นี่ อิสระ...นะไม่มีหรอก
อืม...จริงของพี่ไทสุเกะ ยังมีคนที่หูไวตาไวอีกคนอยู่พอดีเวลาเลิกงานจึงเข้ามาถามลอย ๆ
ได้ข่าว...พราวพรรณนาโทรหาผู้จัดการฝ่ายโฆษณา คุยเรื่องอะไรกันเหรอ บอกกันบ้างได้ไหม
เดนิสถือวิสาสะเปิดประตูเดินเข้ามาถามถึงในห้องทำงานของไทสุเกะ ถ้าอยากรู้มาก...ทำไมไม่โทรไปถามภรรยาของคุณไฮยาโตะโดยตรงล่ะ ไทสุเกะไม่ตอบคำถามแล้วยังพูดยอกย้อนกวนใจเดนิสอีกด้วย
ฉันกับพี่ไทสุเกะขอตัวนะคะต้องรีบกลับบ้านพอดี สวัสดีค่ะผู้จัดการฝ่ายขาย
อายาโกะกล่าวลาไม่อยากเสวนาด้วย เพราะเธอไม่ค่อยชอบหน้า แม้ว่าเขาจะหล่อลากขนาดไหน จากนั้นจึงเกาะแขนพี่ชายตนแล้วพากันเดินออกจากห้องทำงานไป
............การใช้ชีวิตร่วมกันมีเรื่องให้แปลกใจได้เสมอเมื่อไฮยาโตะขอยืมใช้จักรเย็บผ้าของพราวพรรณนาที่พ่อของเธอเคยซื้อให้บัดนี้เธอขนย้ายมันมาไว้ที่บ้านใหม่นี่ด้วย
เชิญใช้ตามสบายค่ะเอ... แปลกมากนะคะ ที่คุณไฮยาโตะใช้จักรเย็บผ้าเป็น จะใช้เย็บอะไรคะ
ใช้เย็บผ้านิดหน่อยไม่มีอะไรมากครับ
เขาตอบไม่ชัดเจนนั่นแสดงว่าเขาไม่อยากให้เธอรู้ ซึ่งเธอเข้าใจ จึงไม่ซักถามต่อ คุณพราวพรรณนาสมมุติว่าถึงวันเกิดคุณ อยากได้ของขวัญอะไร
อยากได้ของกินของใช้ทั่วไป ฉันไม่เลือกมากหรอกค่ะ แต่ฉันมักจะไม่จัดงานเลี้ยงฉลองเพราะฉันไม่อยากนับอายุที่เพิ่มขึ้นทุกปีวันเกิดจึงชอบไปทำบุญที่วัดไทยพร้อมพ่อแม่ บริจาคเงินให้มูลนิธิไปทำสาธารณะประโยชน์ แต่วันครบรอบวันเกิดของฉัน ต้องปีหน้ากว่าจะถึงส่วนปีนี้ผ่านไปตั้งนานหลายเดือนแล้ว อยู่ ๆ คุณไฮยาโตะถามทำไมคะ
ผมอยากรู้จะได้เอาใจคุณได้ถูกทาง ผมเคยคบเพื่อนผู้หญิง แต่ละคนอยากได้โน่นนี่เยอะแยะไปหมดถึงไม่ใช่เทศกาลอะไร ยังอยากได้ของขวัญ แต่คุณพราวพรรณนาไม่เห็นเคยขออะไรผมเลยไม่รู้
อย่างนี้นี่เอง
ดูท่าทางเหมือนคุณพราวพรรณนา...ไม่คิดหวาดระแวงหึงหวงผม ไม่กลัวผมจะแอบไปมีหญิงอื่นบ้างหรือ
เป็นคำถามหวังหยั่งลองใจพราวพรรณนาว่าเธอคิดเช่นไร ไม่เชิงไม่หึงค่ะถ้ารักกันก็อยู่ ไม่รักก็ไปจากกัน แค่นั้น... ไม่ต้องมีปัญหาเรื่องมากฉันเป็นคนจริงจังและจริงใจ แต่ฉันคิดว่ามิตรภาพนั้นสำคัญยิ่ง หากเลิกรักกันวันนั้นอาจจะยังเป็นมิตรที่ดีต่อกันได้ขอเพียงเราพูดกันจริงใจ ไม่ทำลายน้ำใจให้เกิดบาดหมาง เพราะนั่นมันทำให้ยากคืนดี
............หลังจากนั้นพราวพรรณนาเห็นไฮยาโตะเย็บผ้าอะไรไม่รู้ เพราะเขาชอบปิดประตูนำจักรเย็บผ้าไปไว้ในห้องทำงานของเขา จนกระทั่ง... เย็บเสร็จแล้วผมให้ของขวัญคุณพราวพรรณนา
อ๊าย...ถูกใจฉันมาก
พราวพรรณนาดีใจจนกรี๊ดกร๊าดไม่เก็บอาการ เพราะเขาให้ของขวัญแบบที่โดนใจ เธอกระโดดกอดคอแล้วหอมแก้มทั้งซ้ายขวาของสามี ขอบคุณมากนะคะสามีสุดที่รัก ...น่ารักที่สุด
นึกไม่ถึงคุณจะถูกใจมากถึงอย่างนี้ รู้งี้... ทำให้อีกสักชุดน่าจะดี
ไฮยาโตะกล่าว ชอบใจที่ได้รับการขอบคุณจากภรรยา ซึ่งเธอดีใจจนเกือบลืมถาม เอ่อ...ให้ของขวัญฉันเนื่องในโอกาสอะไรคะ
เนื่องในโอกาสที่ผมอยากให้เพราะคุณไม่เคยขออะไรจากผมเลย
หึ... หึ...เพื่อน ๆ บอกฉันว่าคุณไฮยาโตะดูเป็นคนโรแมนติก คงจะจริงอย่างเขาว่าอย่างนั้นฉันขอไปลองใส่ดูก่อนนะคะ
ใส่แล้วออกมาให้ผมดูด้วยนะครับ ผมอยากเห็นจังเลย คุณพราวพรรณนาหุ่นสวย คงเซ็กซี่น่าดู
ไฮยาโตะกล่าวชื่นชมภรรยาตนด้วยใจปลื้มในตัวเธอจริง ๆ ช่างเข้าใจทำแปลกดี... การตัดเย็บประณีต ใช้เนื้อผ้ายืดนุ่มนิ่มมือ
พราวพรรณนารำพึงกับตัวเองชื่นชมในฝีมือของสามี พินิจพิจารณาของขวัญที่เขาอุตส่าห์ทำให้ มันคือ... ชุดชั้นในทั้งบราเซียร์ตัวเล็กและอันเดอร์แวร์แบบจีสตริง พราวพรรณนาใส่ชุดแล้วจึงเดินออกมาโชว์สามี ว้าว...เซ็กซี่เด็ดขาดบาดใจจริง ใส่แล้วสวยมาก คุณพราวพรรณนาหุ่นเพรียวสวยจริง ๆผมนี่โชคดีที่ได้ภรรยาสวยหุ่นดี
ไฮยาโตะกล่าวชมไม่ขาดปาก เหลือเชื่อเลยว่าสามีของฉันจะมีฝีมือขนาดนี้ชอบมากค่ะ ทั้งชุด... ทั้งคนทำชุดให้ใส่
ว่าแล้วพราวพรรณนาโอบกอดรอบคอสามีส่งสายตาหวานซึ้งให้ไฮยาโตะ... แล้วแถมด้วยหอมแก้มซ้ายขวาอีกซ้ำแทนคำขอบคุณ
............พราวพรรณนายังคงติดต่อกับจันทร์กะพ้อโดยการเขียนจดหมาย เธอไม่เคยลืมเพื่อนเล่นในวัยเด็ก คิดว่าถ้ามีโอกาส...จะต้องช่วยเหลือเพื่อนให้ได้
พี่มีเงินสองล้านบาทแล้วพี่สามารถจ่ายค่าไถ่ตัวจันทร์กะพ้อ เธอยังอยากเป็นอิสระไหม ถ้าอยาก... ช่วยบอกพี่ว่าจะให้ทำอย่างไรพี่ถึงจะรับตัวเธอออกมาจากสถานที่แห่งนี้ได้
ปล.นำจดหมายฉบับนี้ไปให้มาม่าซังดูด้วย เขาจะได้รู้ว่าพี่ตั้งใจจะมารับตัวเธอออกไป และพี่มีเงินให้เขาจริงจะให้จ่ายเป็นเงินสด หรือเช็คเข้าธนาคาร อย่างไหนพี่ยินดีจ่ายให้ได้ทั้งนั้น
จากนั้นจึงได้รับการโทรนัดจากมาม่าซัง ฉันเป็นผู้ดูแลจันทร์กะพ้อจะคุยเรื่องเงินค่าไถ่ตัว เธอต้องแลกเป็นเงินเยนและแลกเป็นเงินสดเต็มจำนวนสองล้านบาท นำมาให้ฉันด้วยตัวเอง
ใครจะรับรองความปลอดภัยฉันฉันเป็นผู้หญิงสาว ไม่กล้าไปตัวคนเดียว
พาใครมาเป็นเพื่อนได้ฉันอนุญาตเพียงคนเดียว แต่ต้องไม่ใช่สายตำรวจเด็ดขาด ถ้าเป็นพวกตำรวจ ฉันเอาเธอตายแน่
วางใจได้ฉันไม่เอาตำรวจมาเกี่ยวข้องด้วยแน่นอน
หลังจากโทรนัดวันเวลากับมาม่าซังแล้วพราวพรรณนาจำต้องหาใครสักคนไปเป็นเพื่อน ครุ่นคิดอย่างหนัก...แล้วกลับไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับสามีตน เกรงกลัวเขาจะต้องมาเสี่ยงด้วยอีกอย่างเธอไม่แน่ใจว่าสามีจะคิดกับเธอเช่นไรที่ไปไถ่ตัวโสเภณีคนหนึ่ง ซึ่งเคยเป็นเพื่อนของเธอมาก่อนแต่มีอยู่คนหนึ่งซึ่งเธอหวังเป็นที่พึ่งได้ จึงโทรหา... ไม่รู้เพราะอะไรทุกครั้งที่ฉันมีเรื่อง มักจะนึกถึงพี่ไทสุเกะก่อนใครเพื่อนเพราะเป็นคนที่ฉันไว้วางใจกว่าใครทั้งหมด
พี่รู้สึกว่าได้รับเกียรติ์อย่างยิ่งครับมีอะไรให้พี่ช่วยครับ ไทสุเกะกล่าวอย่างสุภาพนุ่มนวลประสาคนจิตใจดีมีน้ำใจงาม
ช่วยไปเป็นเพื่อนฉันนำเงินสดสองล้านบาทไปสถานที่แห่งหนึ่ง...
พราวพรรณบอกชื่อสถานที่นั้นไป นั่นมัน... ซ่องโสเภณีนี่นา
ไทสุเกะรู้จักสถานที่แห่งนั้นไม่ใช่เพราะเคยไปเที่ยว หากแต่เขารู้จากเพื่อนชายด้วยกันว่าเป็นซ่องชั้นสูงมีโสเภณีราคาแพง การบริการชั้นเยี่ยม ถ้าหากคิดว่าลำบากหรือกลัวจะเป็นอันตราย ปฏิเสธได้นะคะ ฉันเองเป็นห่วงพี่ไทสุเกะอยู่เหมือนกันฉันไม่ว่าอะไรถ้าพี่จะปฏิเสธ
พราวพรรณนาบอกกล่าวและพูดเปิดช่องทางให้เขาเลือกได้ แท้จริงเกรงใจเขาอยู่มากทีเดียว พี่ไม่ปฏิเสธเรื่องเสี่ยง ๆ พี่สนใจ นั่นจะทำให้พี่ดูดีเป็นฮีโร่ ตกลงครับพี่จะไปด้วยเพื่อช่วยปกป้องคุ้มครองพราวพรรณนา
............เมื่อถึงวันนัดหมาย...พราวพรรณนากับไทสุเกะจึงเดินทางไปด้วยกัน พร้อมกระเป๋าใส่เงินสด เงินค่าไถ่ตัวจันทร์กะพ้อสองล้านบาทฉันเอามาให้ในกระเป๋า เป็นเงินสดทั้งหมดนับดูให้ถ้วน พราวพรรณนาบอกและส่งกระเป๋าใส่เงินให้แม่เล้าชั้นสูงรับไป
เฮ้ย...เอ็งเอาไปเปิดออก นับดูเดี๋ยวนี้
มาม่าซังกล่าวกับลูกสมุนจากนั้นหันมายิ้มให้ มองพินิจพิจารณาใบหน้าพราวพรรณนา ความจริงเธอเองหน้าตาสะสวยดูยังวัยรุ่นอยู่ สนใจอาชีพนี้ไหมล่ะ ถ้าสมัครใจฉันยินดีรับเธอ และให้รายได้อย่างงามเลยนะที่นี่มีสาว ๆ สมัครใจ มาทำงานกับฉันหลายคนแล้ว ร่ำรวยไปตาม ๆ กัน
ไม่...ผัวฉันรวย ไม่จำเป็นต้องมาทำอาชีพนี้
อ๋อจริงสิคนที่มากับเธอนี่คงเป็นผัวเธอสินะ หล่อไม่เบาเลยนี่
เขาไม่ใช่ผัวฉันแต่เขาเป็นคนไว้ใจได้ที่ฉันเคารพนับถือ
เพราะพราวพรรณนาปฏิเสธมาม่าซังจึงทำการเกลี้ยกล่อม หว่านล้อมเพื่อชักจูงเธอต่อไป... ไม่ใช่ผัว? อย่างนั้นดีแล้วอย่าดูถูกอาชีพนี้เชียวนา งานสบาย ๆ รายได้ดี เผลอ ๆเธออาจได้ผัวใหม่ร่ำรวยไฮโซโก้หรูยิ่งกว่าเก่าอีก
จะดูโก้หรูยังไงมันยังเรียกว่า... โสเภณีชั้นสูง สามีฉันไม่อนุญาต และฉันเชื่อฟังสามีไม่ต้องการมีคนใหม่ เสียใจด้วย ไปเกลี้ยกล่อมสาวคนอื่นเถิดค่ะ
น่าเสียดาย
มาม่าซังเห็นท่าคงหมดหวังได้แต่ทำเสียงอ่อย ขณะเดียวกับพราวพรรณนาอยากไปให้พ้นสถานที่นี้โดยเร็วเลยต้องพูดเร่งรัด... ถ้านับเงินครบถูกต้องเต็มจำนวนฉันขอพาตัวจันทร์กะพ้อกลับไปกับฉัน ไม่อยากเสียเวลารอนาน ช่วยรีบนับเงินเร็ว ๆ
พวกเรา...นับเงินครบหรือยัง ขาดไปหรือเปล่า
ครบครับมาม่าซัง
ดีมาก อย่างนั้น...ใครสักคนไปพาจันทร์กะพ้อมาที
มาม่าซังสั่งลูกสมุนหนึ่งในจำนวนนั้นรับคำสั่ง แล้วจึงเดินออกจากห้องไป ชั่วครู่หนึ่ง... พี่พราวพรรณนา
จันทร์กะพ้อไม่เจอกันนาน เธอสวยขึ้นจนจำเกือบไม่ได้
ต่างดีใจที่ได้เจอกันหลังจากไม่ได้เจอกันมานานหลายปี จันทร์กะพ้อถึงกับโผเข้ามาหาแทบจะกอด จับต้นแขนสองข้างของพราวพรรณนาซึ่งทั้งสองสาวส่วนสูงไล่เลี่ยกัน ฉันต้องการพาจันทร์กะพ้อกลับออกไปพร้อมกับฉันเดี๋ยวนี้ได้ไหม
ไม่มีปัญหาเชิญเธอพาจันทร์กะพ้อออกไปได้ เฮ้อ เสียดาย... กำลังเป็นตัวทำเงินแท้ ๆน่าจะเรียกราคาเพิ่ม ไม่รู้ที่เสียรายได้ไปนี่จะคุ้มหรือเปล่า
มาม่าซังยังบ่นเสียดายไม่เลิก ทำให้จันทร์กะพ้อต้องยืนลังเลเพราะไม่แน่ใจในท่าทีของมาม่าซัง ว่าจะมีการเรียกร้องเงินเพิ่มหรือไม่ ตกลงจะเอายังไงแน่ได้เงินสดไปตั้งสองล้าน ยังไม่พอใจอีกหรือ
พราวพรรณนาว่า มาม่าซังจึงตัดใจพูดกับจันทร์กะพ้อ เธอไปเก็บข้าวของสิเขามาจ่ายเงินไถ่ถอนตัวเธอเรียบร้อย ต่อไปเธอเป็นอิสระแล้ว
อย่างนั้นรอเดี๋ยวนะพี่พราวที่จริงฉันเริ่มเก็บข้าวของเตรียมรอไว้แล้ว ตั้งแต่ได้ข่าวพี่พราวจะมาไถ่ถอนตัวฉัน
จันทร์กะพ้อบอกแล้วรีบออกไปไม่รอช้า ไม่นานจึงลากกระเป๋าเดินทางใบย่อมออกมาเดินตามหลังไทสุเกะและพราวพรรณนาออกจากสถานที่ที่ชั่วชีวิตไม่คิดจะกลับมาเยี่ยมอีกเด็ดขาด ลาแล้ว...ซ่องโสเภณีชั้นสูง
เมื่อทั้งสามคนมานั่งพร้อมกันอยู่ในรถของไทสุเกะแล้ว จันทร์กะพ้อต้องกลับไปบ้านเกิดเราที่เมืองไทยนะพี่เตรียมค่าตั๋วเครื่องบินและค่าเดินทางต่าง ๆ ไว้ให้แล้ว พร้อมค่าใช้จ่ายอื่นอีกเล็กๆ น้อย ๆ ด้วย
พราวพรรณนาบอกกล่าวกับจันทร์กะพ้อแล้วหันมาขอบคุณคนสำคัญที่จะขาดไปเสียมิได้ ฉันต้องขอบคุณพี่ไทสุเกะมากที่กล้าเสี่ยงมาเป็นเพื่อนฉันช่วยให้ฉันกับจันทร์กะพ้อ รอดออกมาได้อย่างปลอดภัย
เพราะพี่เป็นห่วงและอยากช่วยเหลืออยู่แล้วถึงมาด้วยความเต็มใจ โชคดีนะที่ไม่มีปัญหาอะไรเรื่องคราวนี้พี่จะปิดเป็นความลับ หรือพราวพรรณนาอยากบอกคุณไฮยาโตะให้รับรู้เรื่องนี้ด้วย
ไม่ค่ะไม่อยากบอก ขืนบอก... ไม่รู้คุณไฮยาโตะจะคิดอย่างไร หากฉันเคยมีเพื่อนเป็น...
พราวพรรณนาพูดละไว้สำหรับคำว่าโสเภณีชั้นสูงซึ่งเธอเป็นกังวลกับสามี ถ้าหากเขาถามในเรื่องการใช้จ่ายเงินเธอคงต้องเลี่ยงที่จะตอบคำถาม ฉันเองต้องขอบคุณพี่พราวมากอุตส่าห์เอาเงินตั้งสองล้านมาไถ่ถอนตัวฉัน ถือเป็นหนี้บุญคุณที่ฉันจะไม่มีวันลืมเลยชั่วชีวิตนี้
แต่กว่าพี่จะช่วยเธอได้พี่รู้... เวลามันผ่านมานาน เธอคงทนทุกข์ทรมานอย่างมากใช่ไหม จันทร์กะพ้อ...
จริงอย่างพี่พราวพูด...แต่ยังดีกว่าต้องทนทรมานอยู่ต่อไปอย่างไม่มีวันพ้นนรก
จันทร์กะพ้อกล่าวสำนึกในบุญคุณอันยิ่งใหญ่ และตั้งใจจะชดใช้ให้ในวันข้างหน้า... . |
สมาชิกหมายเลข 2795671
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] นามปากกา... ไตรติมา เขียนนิยายหลากหลายแนว รักหญิงชาย วาย Yaoi LGBTQ ผี แฟนตาซี Sci-fi ดราม่า คอมเมดี้ ฯลฯ
Group Blog All Blog
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ