...........เสื้อเกราะอ่อนถูกส่งมายังคอนโดที่พักของโคมฉายตอนเช้าสองหนุ่มช่วยกันแต่งตัวไปทำงาน ต้องใช้เสื้อเกราะอ่อนสวมใส่ไว้ด้านในเพื่อป้องกันการถูกลอบยิง ถึงตอนนี้มาตรการรักษาความปลอดภัยต่าง ๆถูกนำมาใช้เต็มพิกัด

“คุณทรงกลดบอกว่ายอร์นลอบติดต่อกับคนร้ายแล้วจากการดักฟังภาษาเวียดนามส่งไปแปลแล้วได้ความว่ามันจะลอบยิงคนร้ายที่ยอร์นติดต่อด้วยคงเป็นมือปืนไม่ทราบสัญชาติ ไม่ได้ผ่าน ตม.แปลว่ามันเป็นพวกหลบหนีเข้าเมือง แน่นอนตำรวจไม่สามารถสืบประวัติคุณทรงกลดบอกให้เราระวังตัว ไม่ให้มันยิงโดนหัวเราได้” โคมฉายบรรยาย เตือนให้คนรักระวังภัย

“พูดง่าย... ฟังยาก แล้วจะไปรู้ได้ไงว่าจะถูกยิงเวลาไหนทิศทางของลูกปืนมาจากทางไหนจะได้หลบหลีกได้ทันนี่ชีวิตพวกเรากำลังแขวนอยู่บนความเป็นความตายนะ” เจเรมี่บ่นอุบแม้กระนั้นยังไม่ยอมแยกกันนั่งรถคนละคันกับโคมฉาย

“ไอเป็นห่วงยู เกิดถูกลูกหลง...แยกกันไปทำงานนั่งรถคนละคันเถอะนะเจมี่” ทำเสียงเหมือนเป็นการขอร้องสองมือจับท่อนแขนชายคนรัก สายตาที่มองสบตากันเต็มไปด้วยแววกังวลห่วงใย

“ไอรักตัวกลัวตายนะ แต่ไอรักยูมากที่สุดจนสามารถเป็นเพื่อนตายได้เพื่อยู... ไอจะเป็นได้ทุกอย่าง เป็นไงเป็นกันถึงตายก็จะอยู่เคียงข้าง”เจเรมี่พูดด้วยสายตาแน่วแน่

ถ้อยคำเหล่านั้นมันซึ้งสะเทือนใจโคมฉายไม่น้อย ถึงกับทำเอาน้ำตาคลอแล้วกอดซบในอ้อมอกชายคนรัก

...........รถจอดหน้าบริษัท คนขับรถรีบเปิดประตูรถให้เจ้านายเพื่อจะได้รีบนำรถไปจอดยังลานจอดรถ

แม้โคมฉายจะไม่กลัวตายแต่รู้อยู่เต็มอกว่าอาจจะถูกลอบยิงจากที่ไหนสักแห่งเมื่อไหร่ไม่รู้นั่นทำให้ขาอ่อนแรงจะก้าวเดิน หยุดยืนมองป้ายด้านหน้าบริษัทได้แต่ภาวนาขอให้แผนการของตนสำเร็จเป็นการเสี่ยงอันตรายที่ได้ผลคุ้มค่า

จู่ ๆ เจเรมี่ดึงร่างโคมฉายเข้าไปกอด ระทึกขวัญกับทุกวินาทีเสี่ยงภัยและทันใดนั้น...

“เปรี้ยง!” เสียงปืนดัง

“ถอยไปเจมี่!” โคมฉายผลักคู่รักของตนออกห่าง รู้ตัวว่าเจ็บแขนซ้ายใกล้ตำแหน่งหัวใจแล้วก้มหลบ ใช้กระเป๋าเอกสารบังศีรษะของตน ก่อนเสียงปืนจะดังขึ้นอีกนัด

“เปรี้ยง!”

ตำรวจนอกเครื่องแบบเดินถนนปะปนกับผู้คนที่เดินบนฟุตบาตรเป็นช่วงเช้าที่มีพนักงานบริษัทเดินสวนกันไปมาพลุกพล่าน ตำรวจคอยเฝ้าระวังอยู่แล้วเมื่อเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายขึ้นจึงได้ใช้กล้องส่องทางไกลเห็นมือปืนอยู่บนดาดฟ้าของอาคารใกล้เคียงในนาทีนั้นได้สั่งด่านสกัดและกำลังตำรวจออกติดตาม...

เพราะเตรียมการวางแผนป้องกันไว้ล่วงหน้าอย่างรอบคอบรัดกุมปิดช่องทางหนีของคนร้ายได้ทัน ทำให้หนีไม่รอด ตำรวจตามจับมือปืนได้ในที่สุด

...........โคมฉายถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล จากการโดนกระสุนปืนที่แขนซ้ายได้รับการรักษาจากแพทย์อย่างทันท่วงที จึงอาการปลอดภัย ได้นอนพักอยู่ในห้องวีไอพี

“โอ๊ย! แม่จะเป็นลม” คุณมโนราห์พูดอย่างหน้าซีดหน้าเซียวด้วยความตกใจหลังทราบข่าวบุตรชายคนโตถูกยิงจึงรีบรุดมาดูอาการทันที“เจมี่โทรบอกแม่ว่าโคมถูกผัวเก่าคิวลีนลอบยิง เพราะลูกขอแต่งงานกับเมียเขาแม่ฟังแล้วลมจับ หัวใจจะวายตายสองต่อ แม่ไม่อยากให้ลูกแม่ตาย แล้วก็ไม่อยากได้คิวลีนเป็นลูกสะใภ้”ผู้เป็นมารดารัวคำพูดยาวทั้งตกใจกลุ้มใจและสุดแสนเป็นห่วงบุตรชายคนโต

“ผมไม่แต่งงานกับคิวลีนจริง ๆ หรอกครับ ผมต้องการช่วยเพื่อนให้อิสรภาพกับเพื่อนอย่างเพื่อนแท้ และเพราะเราสองคนเคยเป็นคนรักเก่า”โคมฉายบอกมารดาด้วยสีหน้าราบเรียบ มีเลือดฝาดอย่างคนปกติ ไม่ขยับตัวเพราะมีทั้งสายให้เลือดและสายน้ำเกลือปักอยู่ตามแขนให้ระเกะระกะ

คุณมโนราห์ทำหน้าไม่เชื่อถือคำพูดบุตรชาย

แต่มีคนที่ยืนยันได้คือคิวลีน เธอก้าวเข้ามาในห้องอยู่ต่อหน้าโคมฉายพลางถอดสร้อยคอน้ำหนักห้าบาทที่โคมฉายสวมให้เธอออก แล้วยื่นสร้อยคอนั้นให้กับมารดาของโคมฉาย

“ฉันจะไม่แต่งงานกับโคมจริงค่ะ รับสร้อยเส้นนี้คืนไปเถอะนะคะคุณแม่”

คุณมโนราห์มีท่าทียังงุนงงอยู่ แต่แบมือรับสร้อยเส้นนั้นจากมือคิวลีนแล้วฟังคำพูดต่อไป

“ฉันนับถือเขาเป็นเพื่อนแท้ นับถือน้ำใจงดงามของเขาเพื่อนคนนี้สมควรได้รับการยกย่องเชิดชูอยู่สูงส่ง ฉันจะจดจำเขาไว้ในใจตลอดไป ตอนนี้ฉันจะอยู่ดูอาการจนแผลของเขาหายดีแล้วฉันก็จะไป...” สีหน้าที่พูดออกไปไม่มีวี่แววเสแสร้ง

“เธอเป็นเพื่อนของพวกเราแบบที่เรียกว่า... เซ็กส์เฟรนด์เป็นเพียงเพื่อนเท่านั้น จะไม่แต่งงานกันครับ” เจเรมี่ยืนยันย้ำกับคุณมโนราห์อีกคนพร้อมทั้งโอบกอดคิวลีน

“ขอบคุณที่เธอให้ความสุขกับพวกเราสองคน อีกไม่นานชีวิตของเธอจะได้เป็นอิสระแล้วจะไม่มีใครมาตามจับตัวเธอ ต่อไปขอให้ใช้ชีวิตให้มีความสุขตลอดไปนะคิวลีน”เจเรมี่หันมาพูดกับคิวลีนแม้เคยเป็นอดีตคนรักเก่าแต่ปัจจุบันคิดต่อกันอย่างเพื่อนคนหนึ่งซึ่งยอมปล่อยเธอไปตามทางเดินชีวิตของเธอ

“ฉันให้ทนายความดำเนินคดียอร์นข้อหาเจตนาฆ่านอกจากนี้ยอร์นยังเจอคดีความเก่าข้อหาฆ่าคนตายที่ประเทศเวียดนามอยู่ด้วย รับรองได้ติดคุกนานแน่จะไม่ออกมาทำร้ายเธอได้อีกแล้ว เธอจะได้เป็นอิสระอย่างแท้จริงเสียทีนะคิวลีน”โคมฉายบอกคิวลีน เขาให้ใจเธออย่างเพื่อนแท้แม้ว่าอดีตจะเป็นคนเคยรักแต่เขาเชื่อว่าได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้วนั่นคือให้เธอได้รับอิสรภาพแท้จริง

“ทั้งชีวิตของฉันเป็นหนี้บุญคุณเธอนะโคม ขอบคุณสุดชีวิตเลยแหละฉันขอเอาใจช่วยให้เธอมีความสุขสมหวังในความรักกับคนรักแท้จริงนะโคม”

“คนรักที่แท้จริงของโคมคือใคร? เจมี่น่ะหรือ”ผู้เป็นมารดาทำสีหน้าระอา แถมส่ายหน้าช้า ๆ ก่อนจะพูดต่อไปว่า“พวกผู้หญิงทั้งหลายต่างยอมพ่ายแพ้ความรักอันเหนียวแน่นของชายหนุ่มสองคนนี้รุ้งพิลาศก็แล้ว นี่ยังจะคิวลีนอีก มันจะไม่มีผู้หญิงสักเลยหรือที่จะเข้ามาแทรกแล้วแยกพวกเขาออกจากกัน”

“อ้าว! ทำไมคิดอยากแยกพวกเราสองคนล่ะครับคุณแม่ยาย พวกเราออกจะรักกันดี มีแต่ผู้หญิงเขาเอาใจช่วยให้เราสองคนครองรักกันตลอดไป”เจเรมี่ทักท้วงผู้เป็นแม่ยาย เขามองในมุมของตนเองเห็นแต่ความเหมาะสมลงตัวกันทุกอย่างเข้าข้างตัวเองเป็นที่หนึ่ง

...........เซ็นทรัลพาร์ค เป็นสวนสาธารณะที่ใหญ่ที่สุดในโลกตั้งอยู่ในใจกลางเขตแมนฮัตตัน พื้นที่สวนสาธารณะสองพันกว่าไร่ท่ามกลางหมู่ตึกแออัดของอาคารสูงในมหานครนิวยอร์ก

มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายพร้อมทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างร้านอาหารโรงภาพยนตร์ ภายในได้จำลองแบบสวนสาธารณจากเมืองเด่นดังทั่วโลกมากถึงเจ็ดแห่ง อาทิเช่น โกลเด้นเกทพาร์คในซานฟรานซิสโก สวนอุเอโนะแห่งโตเกียว และสแตนเล่ย์พาร์คของเมืองแวนคูเวอร์นอกจากนั้นยังมีสนามกอล์ฟ สนามเทนนิส สนามเด็กเล่น ลานสเก็ตน้ำแข็ง ถนนสำหรับวิ่งจ๊อกกิ้งน้ำพุ สระน้ำ อ่างเก็บน้ำ เรือปั่น จักรยานน้ำ สวนสัตว์และโรงละครกลางแจ้ง

“พี่คทาวิ่งกระหืบกระหอบขนาดนั้นหนีอะไรมาแล้วสมิทล่ะ” รายระวีร้องถาม พร้อมทั้งตาโตแปลกใจ

“เฮือก...ต่อไปห้ามใช้พี่ไปไหนมาไหนสองต่อสองกับสกั๊ตอีกนะ อันตรายที่สุดเลยรู้ไหมเขาไล่ปล้ำจะจูบปากพี่ โอ๊ย!อยากจะบ้าตายกว่าจะวิ่งหนีมาได้” คทาทองบ่น ทั้งพ่นหายใจแก้เหนื่อยอีกหลายเฮือกพลางลงนั่งพักข้างกายรายระวี ซึ่งนั่งม้านั่งยาวอยู่กับเบรนดี้

“ฮะ ฮะฮะ... ฉันเพิ่งอ่านเทคนิคการสร้างความประทับใจให้คู่รักเพศเดียวกันให้สกั๊ตฟังวิธีทำให้เขาตื่นเต้นโดยการขโมยจูบ นี่แปลว่าสกั๊ตนำไปใช้แล้วสินะได้ผลดีรึเปล่าล่ะคทา” หนุ่มอเมริกาหน้าสวยหวานปานมิสยูนิเวอร์สเอ่ยปากถามทั้งยังยิ้มขำขันหน้าเป็นไม่จางหาย

“อ๋อ...นายนี่เองตัวแสบ สมรู้ร่วมคิดด้วยเหรอเบรนดี้” คทาทองต่อว่าเพื่อนหนุ่มอเมริกันหน้าหวาน

ขณะนั้นหนุ่มอเมริกันผิวสีแทนส่วนสูง185 เซนติเมตรนามว่าสกั๊ตค่อย ๆ เดินประคองของกินที่สั่งไปเต็มทั้งสองมือและถุงหูหิ้ว ในนั้นมีทั้งไอศกรีมป๊อบคอร์น มันฝรั่ง ช็อกโกแลตและเครื่องดื่ม น้ำผลไม้กระป๋อง

“ไม่มีใครช่วยฉันถือเลย” หนุ่มอเมริกันผิวสีแทนบ่นอุบ

คทาทองไม่สนใจสกั๊ต กดดูมือถือของตนแล้วบอกข่าวดีกับรายระวี

“เซอร์ไพร์ส! มีเมล์ส่งมาบอก... พี่โคมกับเจมี่มาถึงนิวยอร์กแล้วและตอนนี้มาเที่ยวที่เซ็นทรัลพาร์คเหมือนกันให้บอกว่าพวกเราอยู่ตรงไหนของสวนสาธารณะ”

รายระวียิ่งตาเบิกโตตื่นเต้นดีใจเข้าไปใหญ่ไม่ได้เจอหน้าตากันมานานนับเป็นแรมปีแล้ว อยากเจอที่สุด!

“พี่คทาส่งเมล์ตอบไปเลยว่าเราอยู่ตรงถนนวิ่งจ็อกกิ้ง”