8/8/2019
 

เสด็จอา 

ต้าเฟิงกวากั้ว เขียน  ซิ่วจิ่น แปล 

สำนักพิมพ์ overgraY  ในเครือแจ่มใส 

349 บาท  425 หน้า 

#yaoi #BoysLove #นิยายวาย #นิยายแปล #แปลจีน #เสด็จอา #ต้าเฟิงกวากั้ว #overgraY #รีวิวนิยาย #ออโอ


*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย

 

หลังปก 

‘ไหวอ๋องเฉิงจวิ้น’ เป็นเพียวอาผู้หนึ่งของหลานชายผู้สูงส่ง ทว่าในสายตาคนใต้หล้า เขาเป็นดังเนื้อร้ายจ้องทำลายราชบัลลังก์ ถูกหวาดระแวง ไร้คนเชื่อใจ ความจงรักภักดีที่เปี่ยมล้นในจิตวิญญาณถูกม่านหมอกบดบังไว้จนสิ้น ทั้งความรักที่ส่องไสวในดวงใจ คล้ายริบหรี่รางเลือนไร้หนทาง... 

จุดเปลี่ยนผันอันยากจะหลบเลี่ยงดำเนินมาถึง ภายใต้ผืนฟ้าและต้นเหมยในวันวาน ชะตาของ ‘เสด็จอา’ ผู้นี้คงมีเพียงสวรรค์ลิขิตได้แล้ว 

คุยกันหลังอ่าน 

ถึงจะจัดในหมวดวาย แต่เรื่องนี้มีความวายน้อยมากเลยค่ะ น้อยจนแบบที่นิยายที่ไม่วายแต่เขียนให้จิ้นได้หลายเรื่องยังมีโมเมนต์พระนายมากกว่าเรื่องนี้ด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นถึงไม่อ่านวายก็อ่านเรื่องนี้ได้แน่นอน  

ไม่ค่อยวาย ไม่หวาน แต่สนุกค่ะ 

แนวหลักคือแนวยากคาดเดา คนเขียนชอบหลอก ตัวละครหลอกคนอ่าน ตัวละครหลอกตัวเองจนคนอ่านโดนหลอกอีกที บิดไปบิดมาจนกระดูกเอวไม่เหลือ แนวรองคือดราม่าและอบอุ่นค่ะ 

‘เสด็จอา’ ตามชื่อเรื่อง เล่าถึงตัวเอก คือ ไหวอ๋องเฉิงจวิ้น เขาเป็นอาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน แต่ไม่ใช่อาแท้ ๆ  พ่อของเขาเป็นน้องแท้ ๆ ของปู่ฮ่องเต้ ไหวอ๋องก็เลยมีศักดิ์เป็นน้องอดีตฮ่องเต้ และเท่ากับเป็นอาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน 

ในสายตาราชสำนักและคนทั่วไป ไหวอ๋องเฉิงจวิ้นเป็นเนื้อร้ายก้อนใหญ่ที่ราชสำนักต้องกำจัด เพราะคุกคามความมั่นคงของราชบัลลังก์ คนเชื่อว่าเขาซุกซ่อนกองกำลังทหารไว้ และอยากขึ้นเป็นฮ่องเต้แทน ไม่มีใครเชื่อเลยว่าไหวอ๋องแสนจะจงรักภักดีและบริสุทธิ์ผุดผ่องที่สุดแล้วในเรื่อง ยกเว้นคนอ่าน เพราะเรื่องเล่าในมุมมองบุคคลที่หนึ่งแทนตัวไหวอ๋อง 

การโดนคนเข้าใจผิดมาตลอดก็สร้างความเจ็บช้ำระกำใจเหมือนกันนะ ไหวอ๋องถึงขนาดประกาศกับคนไปทั่วว่าชอบผู้ชาย เพราะต้องการให้เรื่องนี้สิ้นสุดลงที่ตัวเอง ไม่ต้องการให้ลูกต้องเผชิญชะตากรรมเหมือนตน ซึ่งพอหลอกคนอื่นไปมาก ๆ เข้า ร่างกายและจิตใจดันเชื่อตาม ตัวเองดันชอบผู้ชายเข้าจริง ๆ ซะงั้น (แต่ในเรื่องโอว่าไหวอ๋องเป็นไบนะ ได้ทั้งหญิงและชาย แต่ที่แน่ ๆ คือดวงกุดเรื่องความรักสุด ๆ ) 

ไม่รู้ท่าไหน ไหวอ๋องถึงความคิดตกผลึกว่า ในเมื่อไม่เชื่อดีนักใช่มั้ย งั้นข้าร่วมกับอีกสองเนื้อร้ายของราชสำนักที่เหลือวางแผนก่อกบฏซะเองเลยแล้วกัน ถามว่าอยากเป็นฮ่องเต้เหรอ เปล่า ไม่ใช่เลย ไหวอ๋องอยากเป็นคนเปิดโฉมหน้ากบฏ ต้องการกำจัดภัยร้ายของราชสำนักเพื่อพิสูจน์ความจงรักภักดีต่างหาก อารมณ์เป็นสายลับนั่นแหละ แต่ไหวอ๋องเป็นสายลับประเภทที่ไม่มีใครส่งไป แต่ไปเป็นเองแบบไม่ให้ชาวบ้านชาวช่องรู้ 

และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราววุ่นวาย ที่คนอ่านจะได้รู้จักคำว่า ซวย ชะตาเล่นตลก และปลงอนิจจัง 

มีทั้งตลก เศร้า บีบคั้น และอบอุ่น อ่านแล้วน้ำตารื้นขึ้นมาหลายครั้งเลย โอชอบมุกตลกของผู้เขียน ตลกหน้าตาย ที่เหมือนไม่ได้ตั้งใจให้ตลก แต่มันตลก (แต่จริง ๆ ก็ตั้งใจนั่นแหละ) หรือช่วงสะเทือนอารมณ์ ที่เหมือนไม่ได้อยากให้เราร้องไห้ แต่มันช่างสะเทือนใจเหลือเกิน (ซึ่งที่จริงก็ตั้งใจอีกเหมือนกัน) 

เราเข้าใจนะที่ตัวละครอื่นระแวงไหวอ๋อง เพราะเขาไม่สามารถอ่านความคิดของคนอื่นได้ เหมือนที่พอตัวเราอยู่ในมุมมองของไหวอ๋อง เราก็ไม่แน่ใจ และไม่เข้าใจความคิดของตัวละครอื่นเช่นเดียวกัน  

ซึ่งในความคิดของเรา ไหวอ๋องออกจะเป็นเสด็จอาที่น่ารักของหลาน ๆ ในหลายครั้งตามใจหลานมากเกินไปด้วยซ้ำ เรื่องจะมีช่วงที่ไหวอ๋องนึกถึงตอนหลานยังเด็ก แล้วช่วงเวลาเหล่านั้นก็ทำให้อบอุ่นหัวใจมาก จนอดสงสารไม่ได้ว่า คนที่น่ารักแบบนี้ จริงใจขนาดนี้ ทำไมยังต้องเจอเรื่องแบบนี้ ต้องเผชิญชะตาแบบนี้  

ซึ่งในเรื่องก็จะมีพูดถึงเรื่องที่ไม่มีใครที่บริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ นอกจากความคิดจิตใจ ก็ยังมีเรื่องของภาระหน้าที่ เจตนา บุญคุณความแค้น รวมถึงมุมมองและความเข้าใจเข้ามาเกี่ยวข้อง ในสายตาของเรา เราอาจเป็นไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่ในสายตาของคนอื่นอาจไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้ 

คำถามที่คาดว่าหลายคนน่าจะอยากรู้ เรื่องนี้มีพระนายไหม ตอบว่ามีค่ะ ไหวอ๋อง เสด็จอาผู้น่ารักของเรามีคู่แน่นอน ซึ่งกว่าจะมีได้นี่ลุ้นจนหืดขึ้นคอ ส่วนใครจะคู่กับไหวอ๋องของเรานั้น... ไม่บอกค่ะ ฮ่า ๆ  

อย่าเพิ่งปารองเท้าให้โอสิ จะบอกว่าเรื่องนี้มันเป็นหนึ่งในความลับของเรื่องเลยนะ เราจะไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอกนายเอก ไหวอ๋องจะรุกหรือรับ แล้วจะคู่ใครกันแน่ กว่าจะรู้ก็ใกล้จบน่ะ เอาความลับสวรรค์มาแพร่งพรายไม่น่าดี เพราะงั้นให้ไปลุ้นตอนอ่านเอาเองนะคะ จะได้แจวเรือเล่นน้ำสนุกกันไป ฮ่า ๆ  

แล้วโอเพิ่งรู้ตอนอ่านไปค่อนเรื่องว่า ‘เสด็จอา’ คือจักรวาลเดียวกับ ‘ยอดบุรุษพลิกคดี’ ไหวอ๋องคืออ๋องขาเสียที่จางผิงใน ‘ยอดบุรุษพลิกคดี’ จ้องขา สำหรับจางผิง ใน ‘เสด็จอา’ แปลใช้ว่า จางปิง บทของเขามีแค่ตอนคนอื่นพูดถึง แต่ไม่มีบทแบบมีนัยสำคัญอะไรเท่าไร ไม่จำเป็นต้องอ่านเรื่องใดเรื่องหนึ่งถึงมาอ่านอีกเรื่องได้ โดยรวมทั้งคู่ไม่ค่อยเกี่ยวกันอยู่แล้ว มุมมองและบทบาทก็คนละอย่างกัน (ซึ่งโอก็จำตัวละครในยอดบุรุษพลิกคดีไม่ได้หมด เพราะเรื่องนั้นตัวละครเยอะมาก) แต่ถ้าอยากเก็บรายละเอียดหรือมุมมองให้ครอบคลุมก็ควรอ่านทั้งสองเรื่อง สนุกทั้งคู่ด้วย เชียร์นะคะ 

มีส่วนที่ชอบมาก ๆ กับส่วนที่คิดว่า ทำไปเพื่ออะไรกันเนี่ย โดยรวมชอบค่ะ โดยเฉพาะความอุ่น ๆ ในเรื่อง ชอบฉาก ฉากหลายฉากในเรื่องไม่ค่อยได้เห็นในเรื่องอื่น เช่น อยู่ในเมืองที่น้ำท่วมบ่อยต้องพายเรือ (แบบบนปก) แนวแบบนี้หาอ่านยากด้วย ตอนพิเศษตอนแรกอ่านแล้วแอบแปลก ๆ รู้สึกมันผิดที่ผิดทางแต่พออ่านไปอ่านมาดันชอบซะงั้น แล้วดันเข้าล็อกกับที่เรื่องเคยพูดไว้ก่อนหน้า เลยกลายเป็นดีไปเลย 

4.5 ดาว 

รูปเล่ม คลิก

 

สำนวนแปลที่ติดขัดส่วนใหญ่ก็คือการแปลแบบที่ในภาษาไทยไม่ใช้กันน่ะค่ะ คือมันอาจจะมาจากภาษาจีนตรง ๆ แต่ไม่ใช่การใช้ภาษาไทยที่ดี 

เช่น  

69 ระหว่างโต๊ะยาวนี้กับโต๊ะยาวนั้นกั้นไว้ด้วยโถงกว้างประมาณสิบหมื่นแปดพันลี้ 

70 ข้ารับใช้สองคนเดินยกโต๊ะเล็กมาวางไว้ตรงกลางโถง บนโต๊ะวางไว้ด้วยกล่องผ้าแพรกล่องหนึ่ง 

71 คู่หนึ่งก็ยกอีกกล่องหนึ่งกลับมา ในนั้นวางไว้ด้วยกาสุราใบหนึ่ง,  

นางกำนัลคนงามถือจานหยกแล้วคุกเข่าลง บนจากหยกถูกรองไว้ด้วยผ้าต่วนสีเหลือง ด้านบนคือหยกแผ่นหนึ่ง 

93 “ท่านอ๋องรีบกลับวังให้หมอรักษาเถิด หย่าได้พูดล้อเล่นกับข้าน้อยอยู่เลย เรื่องในวันนี้เป็นข้าน้อยมิทันระวัง พานทำให้...” 

ใช้ พลอยทำให้ (หมายถึง ทำให้...ไปด้วย) 

155 หานซื่อเป็นคนยกเกี้ยวกลับประสบโชคชะตาเช่นนี้ น่าประทับใจยิ่งกว่าบทประพันธ์ เพียงแต่พานทำให้ข้าหวาดเสียวเสียจนเหงื่อท่วมกาย 

ใช้ พลอยทำให้ (ทำให้ข้าหวาดเสียว...ไปด้วย) หรือ พาให้ (ทำให้) หรือ ทำให้ 

156-157 “ข้าน้อยได้ยินมาว่าวังไหวอ๋องของท่านเกิดพระสวามีขึ้นคนหนึ่ง” 

ให้กำเนิด หรือเปล่าคะ หรือไม่ก็ เกิดมี 

157 นี่คือคำพูดล้อเล่นใช่หรือไม่ วันนั้นหลังจากออกมาจากศาลากลางน้ำนั้น เขาก็ไม่ค่อยได้พูดล้อเล่นกับข้าอีก เกรงว่าคงต้องการหลีกเลี่ยงไปให้ไกล จะว่าเป็นการประชดประชัน ข้ารู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่ชื่นชอบการประชดประชันเพื่อความสนุกสนาน เช่นนั้นนี่คงเป็นประโยคที่พูดขึ้นพอเป็นพิธีเท่านั้น 

ข้าก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่ชื่นชอบการประชดประชัน (มีคำว่าจะว่าขึ้นต้นประโยคก่อนหน้า จะว่า...ก็) 

162 “ในเมื่อแบกคำครหามาแล้ว ไยไม่ทำให้มันเป็นจริงเสียเลย บรรดาขุนนางฝ่ายคุณธรรมที่ด่าทอข้า เมื่อข้าได้นั่งครองบัลลังก์แล้ว มิใช่ต้องคุกเข่าโขกศีรษะ ร้องถวายพระพรหมื่นปีเหมือนกันหมด หากบิดาข้าที่อยู่ในปรโลกได้รับรู้ก็คงจะได้เห็นว่าตอไม้ที่ท่านเรียกนั้นจะปกครองใต้หล้าอย่างไร” 

น่าจะเป็น มิใช่ต้องคุกเข่าโขกศีรษะ ร้องถวายพระพรหมื่นปีเหมือนกันหมด ‘หรอกหรือ’ หากบิดาข้าที่อยู่ในปรโลกได้รับรู้ก็คงจะได้เห็นว่าตอไม้ที่ท่านเรียกนั้นจะปกครองใต้หล้าอย่างไร 

304-305 “อีกไม่กี่วัน ข้าจะไปแคว้นจว่าวาแล้ว ความสัมพันธ์บางอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนหรือสิ้นสุดลงแล้วก็จะไม่เกิดขึ้นอีก” 

น่าจะเป็น ไม่ว่าความสัมพันธ์ที่ไม่เคยมี หรือความสัมพันธ์ที่มี แต่สิ้นสุดลงแล้ว ก็จะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป 

321 หากหลายปีต่อมาฉีเจ่อย้อนคิดถึงเรื่องนี้แล้วจะรู้สึกว่าข้ามุ่งหวังแย่งชิงราชบัลลังก์หรือไม่ ก็คงยากที่จะบอกได้ คนเราเมื่อโตขึ้น อะไรก็ล้วนเปลี่ยนแปลงไปตามวัย คล้ายที่ฉีเจ่อในวันนั้นเจริญเติบโตเป็นฮ่องเต้ในวันนี้ ก็ล้วนเป็นสิ่งไม่แน่นอน 

น่าจะเป็น 

ยากที่จะบอกได้ว่า หากฉีเจ่อย้อนคิดถึงเรื่องนี้ แล้วจะรู้สึกว่าข้ามุ่งหวังแย่งชิงราชบัลลังก์หรือไม่