Group Blog All Blog
|
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ (๑๐)  (กามนิตออกแสวงบุญ) ...รักไหนใครว่าล้ำ..กว่าตาล ใครว่ารสรักหวาน....กว่าผึ้ง แลใครว่ารักปาน.....อ้อยควั่น รักที่ใครซาบซึ้ง.....ที่แท้พิษงู... ความรักทำให้เราต้องร้าวราน ทรมานรันทดแสนอดสู ฉันตกในอำนาจมฤตยู นับแต่ขวัญพธูเข้าวิวาห์ ครั้นกลับคืนพื้นเพอุชเชนี ใช้ชีวีวกวนเหมือนคนบ้า ทอดกายในอ้อมกอดคณิกา ร่ำสุราเช้าเย็นไม่เป็นคน เห็นทรามวัยในหัวทุกชั่วแล่น เกิดความแค้นสลับความสับสน จิตติดปฏิฆะเปื้อนปะปน เปลี่ยนแปลงตนปานว่าพลิกฝ่ามือ เปลี่ยนประพฤติดีงามสู่ทรามชั่ว จนคนทั่วกรุงต้องร่ำร้องหือ เกิดคำเปรียบเปรยกันจนบันลือ รวดเร็วคือกับกามนิตเทียว กระทั่งพ่อแม่เห็นไม่เป็นท่า หวั่นลูกยาย่อยยับกินกับเที่ยว จึงหาสาวสวยสมมากลมเกลียว ผูกพันเกี่ยวกันอยู่เป็นคู่ครอง ฉันจึงหันหน้ามาทำพาณิชย์ ธุรกิจค้าขายจนแคล่วคล่อง ธุรกรรมจำเริญล้นเงินทอง เปลี่ยนครรลองชีพไวหาใครปาน ภริยาฉันมีแต่ธิดา พ่อจึงหาหญิงใหม่เข้าในบ้าน เพื่อให้บุตรแก่ฉันสืบสันดาน จัดแต่งงานตามประเพณีเรา นับตั้งแต่เวลานั้นมานะ ในเขตคฤหาสน์ไม่ขาดเหงา เสียงตะแบงแช่งชักทั้งหนักเบา ทั้งสองเฝ้าถกเถียงด่าเสียงดัง เกิดพัดพรมลมลิ้นไม่สิ้นสุด คนทั่วอุชเชนีว่า..พิถัง กล่าวกระทบกระเทียบเปรียบวาทัง รักกันดั่งเมียกามนิตนั้น เช้าหนึ่งเสียงด่าทอสุดคอหอย เป็นคำถ่อยเสนียดเย้ยเหยียดหยัน ว่าไปอ้ายขอทานรำคาญครัน เที่ยวขอของขบฉันอ้ายจัณฑาล ฉันจึงไปไล่ภริยาฉัน อภิวันท์ผู้มาขออาหาร พอพิศเห็นเป็นองคุลิมาล ใจสะท้านซ่านกลัวจนตัวชา เหตุจากนักบวชโล้นจอมโจรใหญ่ ก่อเหตุให้ใจตั้งข้อกังขา จะครองเรือนต่อไปเพื่อใดนา เมื่อความผาสุกใจนั้นไม่มี ฉันแหงนมองท้องฟ้านภาพร่าง มองเห็นทางช้างเผือกอำไพศรี มองเห็นแม่คงคาในราตรี มองเห็นวาสิฏฐีสุดที่รัก ประโยชน์อะไรกันที่ฉันเห็น ยิ่งนึกก็ยิ่งเน้นให้ช้ำหนัก ตัดสินใจในพลันจึงผันพักตร์ ทิ้งแหล่งหลักถือเพศอนาคาริก ฉันผ่านรักผ่านโลกเศร้าโศกศรี โลกเหมือนมีแต่ทุกข์ข้นขลุกขลิก ฉันถูกโลกหลอกล่อต่อกระซิก ฉันจะพลิกใจตนให้พ้นกรรม ฯ ควายเฒ่า
|
Oldbuff 1222
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
| |||||||||||||
