[วางภาพดอกไม้ไว้เรียกขวัญก่อนนะคะ] อารัมภบทมาเยอะแล้ว เข้าเรื่องเสียที... เหตุเกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 19 ที่เพิ่งผ่านไป ขณะที่ยืนอยู่บนระเบียงบ้านสองคนกับพ่อ มองลงไปดูต้นไม้ใบหญ้า ปรึกษากันเรื่องต้นหมากรากไม้ คุยกับแม่แขกคนสวนบ้าง เดินไปเดินมาอยู่พักนึงก็รู้สึกเหมือนเหยียบอะไรนุ่มๆ คิดว่าเป็นของเล่นของเจ้านุ้ง รีบถอนเท้า แต่พอมองลงไป อุแม่เจ้า ว้ายยยยย กรี๊ดดดด ที่เห็นตัวยาวๆเคลื่อนช้าๆเข้าไปในกรอบเสาระเบียง คือ งูเขียวหางไหม้ท้องเหลือง ดังภาพข้างบนที่ไปขอยืมเขามา

ดีน้าาาาา ที่เค้าไม่ตกใจแล้วฉกให้สักแผล ถึงเค้าจะเป็นพวกพิษอ่อนแต่ถ้าแพ้พิษ ก็อาจไม่ได้มานั่งเล่าอยู่นี่ เรายืนมองเค้าเลื้อยเข้ากรอบรอบเสาระเบียง เหลือหางสีน่ำตาลแดงโผล่ออกมาราวสามนิ้ว ก็เอาไม้เท้าไปเขี่ยๆ หมายจะไล่ให้เค้าลงจากระเบียงไปเสีย เจ้าเขียวตัวยาวฉกหัวกลับออกมาอย่างรวดเร็ว ตาสีเหลืองของมันเป็นประกายวาวด้วยความโกรธ ดูรู้เลยว่ามันโกรธสุดขีด ถ้ามันพุ่งเข้าใส่ เราเสร็จแน่ ห่างกันแค่เมตรกว่า

เพราะเราตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ลุกขึ้นยืนยังไม่ไหวเลย แต่นึกขึ้นมาได้ว่า มีกล้องอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ควักออกมาแล้วก็จัดการแชะมาภาพนึง ดูลักษณะภาพแล้วก็คงรู้ว่า คนถ่ายมือสั่นขนาดไหน ไม่ได้คิดจะเอาภาพไปทำอะไร แต่เป็นวิสัยที่เกิดขึ้นจากการอยู่ที่นั่นมา 20 ปี เห็นอะไรต้องเก็บภาพไว้หมด โจทย์ตะพาบครั้งนี้ออกมาก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้ เพิ่งจะนึกได้เมื่อเช้า รีบเอามาทำการบ้าน เพราะไม่น่าจะเลทไปกว่านี้แล้ว 555 ผิดวิสัยคนจบปริญญาด้วยเกรดเฉลี่ย 3.95 โม้ดดดด

แต่เค้าก็จ้องอยู่อย่างนั้น เหมือนท้าทายว่า แน่จริงเข้ามาซิเว้ยยยย ข้าอุตส่าห์ไม่ทำร้ายเจ้าแต่แรกแล้ว วอนซะแระมั้ยล่ะ มาแหย่หางข้ารึ เอาคืนซะดีไหมฟระ พ่อเห็นท่าไม่ดี แม่ลุกขึ้นไม่ได้ งูก็จ้องมาแบบอาฆาตมาก เลยไปลากสายยางมาฉีดน้ำไล่มันไป แต่เราว่า วันนั้นทั้งเราและงูถ้ามีเวรกรรมผูกพันกันมา ก็แค่ต้องมาเจอกันให้เราเหยียบเขาเบาๆ แล้วต่างฝ่ายต่างตกใจ กว่าจะหาทางใครทางมันได้ก็เกือบจะได้ผูกเวรกันใหม่และหนักกว่าเดิม

แต่เราไม่เคยคิดจะสร้างกรรมทำเวรกับชีวิตใด พ่อแม่สอนมาดีกว่านั้น การคิด
เอาคืนคือการผูกเวรกันต่อไป จะเนิ่นนานสักแค่ไหนก็อยู่ที่กำลังจิตอาฆาต
ของกันและกัน ใครจะเอาคืนก็เอาไป ผูกเวรนั้นๆไว้กับตัวเอง เราไม่ผิด
หรือไม่ตั้งใจทำผิดและไม่คิดเอาคืนก็ขอขมาลาโทษ แผ่ส่วนกุศลให้
หนักก็คงเป็นเบาได้ สมองของสัตว์ไม่คิดอะไรได้ซับซ้อนเท่ามนุษย์
แต่เค้าก็จะไม่ทำร้ายเราถ้าไม่ตกใจสุดขีด อยู่ที่เราต้องระวังและ
แผ่เมตตาให้เสมอ

ภาพข้างล่างคือเจ้าเขียวหางไหม้ตัวที่เจอกับเราและพ่อไล่เปิดไป แม่แขก
คนสวนบอกว่า "หนูตีตายไปตั้งหลายตัวแล้วค่ะ" ช่วงนี้งูหนีหนาวเข้าหา
ที่อุ่นๆซุกอยู่ ต้องระวังมาก แต่หนนี้ออกมาแจ้งๆเลย ต้องเลื้อยมา
เพ่นพ่านอยู่เป็นนานแน่เพราะระเบียงก็ออกกว้าง แต่เรากลับ
ไม่เห็นและเหยียบเค้าเสียนี่




ฝากอังกาบเลื้อยสีม่วงไว้อีกภาพเผื่อเพื่อนๆที่มาอ่านจะอกสั่นขวัญแขวน




ขวัญเอ๊ย ขวัญมาๆนะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชม
ขอให้มีความสุขสงบและรักษาสุขภาพด้วยนะคะ