Bloggang.com : นิ้วนาง-เดียนา : อีกสักครั้ง? Again? ฉบับรีไรท์ ตอนพิเศษ ๑ จุดเริ่มต้น

ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์

พฤษภาคม 2558

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

20 พฤษภาคม 2558

อีกสักครั้ง? Again? ฉบับรีไรท์ ตอนพิเศษ ๑ จุดเริ่มต้น

อีกสักครั้ง? Again? ฉบับรีไรท์ ตอนพิเศษ ๑ จุดเริ่มต้น

เพลง สุดใจ - รัดเกล้า
https://www.youtube.com/watch?v=4UPVJut8dT4&feature=youtu.be

เช้าวันหนึ่งนัทชาในวัย ๑๒ ปี ตัวเตี้ยอ้วนกลมน่ารักน่าชัง สวมแว่นหนาเตอะในชุดเครื่องแบบนักเรียนประถมหก กำลังจะข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามที่เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาสตรีล้วนชื่อดัง เพื่อสมัครสอบเข้า ด้วยความรีบร้อนจะข้ามถนนตามคนอื่น จึงไม่ทันสังเกตไฟจราจร แต่ก่อนที่จะก้าวเท้าลงจากฟุตบาทก็ถูกใครบางคนกดไหล่เอาไว้

“อย่าเพิ่งข้ามค่ะ รถฝั่งนี้กำลังจะแล่น” เสียงหวานๆ ดังจากข้างหลัง ใกล้มากจนเหมือนว่าคนนั้นมาพูดอยู่ข้างหู

นัทชาชะงักกึก หันหน้าไปมองเจ้าของเสียงหวานที่แต่งกายในชุดนักเรียนมัธยมต้น ใบหน้านั้นสวยหวาน ผมบ๊อบสั้น รูปร่างผอมบาง ตัวสูงกว่าเธอมากกว่าสิบเซนติเมตรเลยทีเดียว

“เดี๋ยวเราข้ามถนนด้วยกันนะคะ พี่จะไปฝั่งโน้นเหมือนกัน” เด็กในชุดมัธยมต้นบอกต่อ พร้อมส่งยิ้มสวยอย่างใจดี ลดมือที่กดไหล่เด็กตัวกลมเปลี่ยนมาประสานมืออีกฝ่ายแทน

เด็กหญิงพยักหน้า ปล่อยให้อีกฝ่ายจับมือของเธอเอาไว้ รวมถึงพาจูงข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้าม เด็กคนโตจึงปล่อยมือเธอเป็นอิสระ

“ถึงแล้วค่ะ พี่ไปก่อนนะคะ” เด็กมัธยมต้นคนนั้นเอ่ยขึ้นเบาๆ ส่งยิ้มหวานให้นัทชาอีกครั้ง แล้วก้าวเท้าเร็วๆ หายเข้าในโรงเรียนมัธยมชื่อดัง ปล่อยให้เด็กตัวกลมยืนนิ่งงงอยู่ตรงนั้น

แม้จะเป็นการพบกันครั้งแรก แต่นัทชากลับจดจำหน้าอีกฝ่ายได้อย่างแม่นยำ นึกเสียดายที่ไม่ได้เอ่ยขอบคุณน้ำใจแสนอันงดงามของพี่สาวคนนั้น หลังจากตั้งสติได้ เด็กแว่นจึงค่อยๆ เดินไปยังหน้าประตูโรงเรียนนั้น เหลียวซ้ายแลขวาอย่างตื่นๆ ไม่แน่ใจว่าต้องทำอะไรบ้าง ก็ได้ยินเสียงนุ่มหวานผ่านเครื่องเสียงของโรงเรียน

“นักเรียนที่ต้องการสมัครสอบ ให้ซื้อใบสมัครที่จุดขาย ใกล้ประตูทางเข้า กรอกรายละเอียดให้ครบ แล้วจึงนำเอกสารพร้อมหลักฐานมายื่นที่เจ้าหน้าที่บนตึกขวามือเลยนะคะ”

เด็กแว่นจึงรีบตรงไปยังจุดซื้อใบสมัคร และก้มหน้าก้มตากรอกจนเสร็จ แล้วนำเอาใบสมัครไปยืนต่อแถวยาวเหยียดตามที่อาจารย์หญิงคนหนึ่งบอก ไม่แปลกใจที่มีคนอยากเรียนต่อที่นี่เยอะมาก เพราะนักเรียนที่จบจากที่นี่ส่วนใหญ่สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้เกือบทั้งหมด

'ก่อนเที่ยงจะเสร็จหรือเปล่าเนี่ย?'

นัทชาคิดอย่างกังวล เพราะคุณแม่บอกเธอว่า จะแวะมารับกลับไปส่งบ้านช่วงนั้น เกือบชั่วโมงที่ยืนต่อคิวจนเมื่อย ถึงได้รับการตรวจสอบเอกสารจากเจ้าหน้าที่ที่ประจำโต๊ะต่างๆ เธอนำหลักฐานผ่านการตรวจจากห้องแรกจนถึงห้องที่สาม ซึ่งเป็นจุดสุดท้ายก่อนจะได้รับบัตรเข้าห้องสอบ

“ขอดูหลักฐานด้วยค่ะ” เจ้าของเสียงไพเราะ พูดขึ้นโดยไม่ได้เงยหน้าจากงานตรงหน้า

“เอ่อ...นี่ค่ะ” นัทชาวางเอกสารบนโต๊ะตรงหน้าของอีกฝ่าย

เด็กมัธยมต้นคนนั้นชะงัก เมื่อเห็นรูปถ่ายที่ติดอยู่มุมขวา เงยหน้าขึ้นมองผู้สมัครตัวกลม แล้วยิ้มหวานชวนละลายออกมา

“เจอกันอีกแล้วนะคะ”

“เอ่อ...ค่ะ” นัทชาได้แต่งึมงำ จำได้ว่าเป็นพี่สาวที่จูงข้ามถนนเมื่อกี้

เด็กสาวคนนั้นอ่านชื่อนามสกุลในใบสมัคร ตรวจเอกสารทุกอย่างโดยละเอียด ก่อนออกบัตรสอบยื่นคืนให้พร้อมสำเนาหลักฐาน

“นี่ค่ะน้องนัทชา”

“คะ?” เด็กตัวกลมทำหน้าสับสน เมื่อถูกเรียกชื่อ

“บัตรสอบค่ะ ส่วนเอกสารที่เหลือเก็บไว้ให้ดีนะคะ เอามาใช้อีกทีตอนรายงานตัว” เด็กมัธยมต้นอธิบายคร่าวๆ

“อ๋อ ค่ะ” นัทชารับกระดาษสำคัญเหล่านั้น มาสอดเก็บเรียงในแฟ้มใสสีขาวด้วยท่าทางเงอะงะ

คนนั่งมองทุกอากัปกิริยา พร้อมอมยิ้มมุมปาก จนกระทั่งเด็กตัวกลมเก็บทุกอย่างเรียบร้อยทำท่าจะเดินไป จึงพูดขึ้นลอยๆ แผ่วเบาว่า

“โชคดีนะคะน้องนัทชา”

เด็กแว่นตัวกลมเหมือนจะได้ยิน เลยหมุนตัวกลับไปมอง แต่เด็กมัธยมคนนั้นกำลังก้มหน้าดูเอกสารบางอย่างอยู่

'หรือจะหูแว่ว?'

นัทชานึกสงสัยแต่ก็ไม่ติดใจอะไร สาวเท้าไปประตูทางออก โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งเหลือบมองตามเธอจากด้านหลัง

นัทชาตั้งใจอ่านหนังสือเตรียมสอบอย่างหนัก เพื่อให้ได้เข้าเรียนโรงเรียนที่เธอหมายตามานานแล้ว โดยมีบิดามารดาคอยมาเฝ้าให้กำลังใจในวันสอบด้วย สร้างความมั่นใจให้นัทชาไม่น้อย

ไม่กี่วันต่อมาวันที่รอคอยก็มาถึง เด็กตัวกลมตื่นเต้นดีใจอย่างออกนอกหน้า เมื่อเห็นชื่อของตนปรากฏอยู่บนป้ายประกาศรายชื่อผู้สอบผ่าน

“นัทสอบได้ค่ะ นัทสอบได้” ตะโกนเสียงร่าเริงกับพ่อแม่ที่มาดูผลสอบด้วย

“เก่งมากลูก” มารดายกมือลูบหัวลูกสาว พร้อมดึงมากอด แล้วหอมแก้มกลมป่องทั้งซ้ายขวา

“นัทคนเก่ง ขอพ่อกอดหน่อย” ผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆ ร้องขอ เด็กสาวผละจากมารดาไปหาเขาทันที เขายกเธอตัวลอยสูงเหมือนปุยนุ่น

“ว้าย!” นัทชาหลุดร้องออกมาอย่างลืมตัว กอดคออีกฝ่ายแน่น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” บิดาหัวเราะชอบใจ

“คุณพ่ออ่ะ ชอบแกล้งนัท” เด็กสาวทำเสียงงอนๆ

“แกล้งเพราะรักหรอกนะคะ ลูกสาวพ่อทั้งน่ารักทั้งเก่ง” เขาหอมแก้มนุ่มๆ ของเด็กสาวหนึ่งหน ก่อนย่อตัวปล่อยร่างเล็กกลมให้ยืนข้างกายตามเดิม

“พ่อก็ชอบแกล้งลูก เดี๋ยวนัทงอนขึ้นมาจริงๆ จะมาบ่นไม่ได้นะคะ” แม่พูดเข้าข้างเด็กสาว โดยที่นัทชาหารู้ไม่ว่าผู้ใหญ่สองคนรู้เห็นเป็นใจกัน

“ใช่ค่ะคุณแม่” เด็กตัวกลมย่นจมูก ค้อนแล้วทำหน้าเชิด ยกสองมือขึ้นกอดอก เป็นท่าที่น่ารักน่าชังชวนให้หลายคนหันไปมองแล้วอมยิ้ม

“โตขึ้น นัทยังอยากเป็นสถาปนิกแบบแม่ อยู่หรือเปล่าคะ?” บิดาถามลูกสาวตัวกลมที่ยังคงทำหน้ากวนๆ ชวนให้คว้ามากอดเล่นเป็นตุ๊กตาเสียจริง

“แน่นอนค่ะ นัทต้องเก่งกว่าคุณแม่ให้ได้ คอยดูสิ” เด็กน้อยตัวกลมยังคงยืนยันหนักแน่น

“ได้ค่ะ พ่อจะคอยดู” ผู้เป็นพ่อลูบหัวลูกสาวอย่างรักใคร่ เป็นภาพครอบครัวอบอุ่นที่หาได้ยากในสังคมเมืองปัจจุบัน

บนอาคารชั้นสอง มีนักเรียนมัธยมต้นชั้นปีที่สามยืนอยู่หลายคนตรงระเบียง สอดส่ายสายตามองลงไปยังหน้าตึก ที่มีผู้ปกครองและผู้เข้าสอบจำนวนมากมายืนอ่านชื่อผู้สอบเข้าเรียนชั้นม.๑ ได้

“เด็กคนนั้นน่ารักเนอะ” สินีสาวแว่นรูปร่างบางพูดขึ้นลอยๆ

“คนไหน?” เหมวดีที่ตัวสูงกว่าและหนากว่าเอ่ยถามอย่างสนใจ

สาวแว่นชี้นิ้วไปยังนัทชาที่ยืนอยู่ข้างล่าง

“เด็กใส่แว่นตัวกลม ที่ยืนกอดอกอยู่นั่นน่ะ”

“อืม ก็น่ารักดี แต่ตัวเตี้ยไปหน่อย” สาวร่างหนาพูดออกมาตามความรู้สึก ก่อนหันไปถามเพื่อนสนิทอีกคนที่ยืนเงียบเหม่อแบบไม่ใส่ใจนัก “กานต์ เด็กคนนั้นเป็นไง?”

“หืม?” ชนากานต์สะดุ้ง หันมองเพื่อน พร้อมทำหน้าสงสัย

“นั่นไง” สาวห้าวบอก

หล่อนหันมองตามนิ้วเหมวดีที่ชี้ไปยังเด็กที่อยู่หน้าตึก ก่อนเผลอยิ้มกว้างออกมาอย่างลืมตัว เมื่อเห็นท่าทางงอนน่ารักของอีกคน จนลืมทุกอย่างรอบตัวไปสิ้น

นานหลายนาที ที่หล่อนไม่ได้ละสายตาไปจากเด็กแว่นตัวกลมเลย จนกระทั่งพ่อแม่ลูกจูงมือพากันเดินหายออกนอกโรงเรียนไป

'น่ารักจริงๆ...น่ารักมาก'

เด็กสาวคิดด้วยหัวใจพองโต

หล่อนชักอยากรู้จักและสนิทสนมกับเด็กที่ชื่อ ‘นัทชา’ ให้มากกว่านี้เสียแล้ว ก่อนที่คนอื่นจะตัดหน้าคว้าเด็กแว่นตัวกลมไป แล้วเด็กสาวก็ยิ้มมุมปากออกมา เมื่อมีแผนการมากมายในสมองผุดขึ้น

'พี่ไม่ยอมปล่อยนัทให้เป็นของคนอื่นแน่...คอยดูสิ'

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตามนะคะ อิอิ

สำหรับตัวนิยาย ก็ขออัพเพียงแค่นี้ แต่จะแวะมาแจ้งข่าวเรื่องหนังสือเป็นระยะๆ ค่ะ ที่จองเข้ามาหลายท่าน ไรท์จะทยอยตอบกลับทางอีเมล์นะคะ รอกันหน่อยนะคะ

ถ้าสนใจหนังสือ ส่งหลักฐานการโอนเงิน พร้อมชื่อที่อยู่ มาที่อีเมล์ที่เขียนไว้นะคะ

ช่วงนี้งานยุ่งมาก นิยายเรื่องที่ ๓ ยังไม่ค่อยไปไหน แต่ได้ลงบทนำยั่วไปแล้ว สนใจก็แวะไปอ่านได้นะคะ เผื่อคิดถึงกัน

คาดว่าคงรออีกไม่นาน...สักสี่ห้าเดือนน่าจะเป็นรูปเป็นร่าง

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

นาง

Create Date : 20 พฤษภาคม 2558

Last Update : 20 พฤษภาคม 2558 18:16:27 น.

0 comments

Counter : 1936 Pageviews.

นิ้วนาง-เดียนา

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]

งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี

[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

Bloggang.com