ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์
<<
สิงหาคม 2559
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
19 สิงหาคม 2559
 
 
Why Love? โอบกอดด้วยรัก? ตอนที่ ๑๗ (YURI)



๑๗

อลิษารับกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ ที่ได้จากเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ด้วยความอิดหนาระอาใจ มีการ์ดใบเล็กที่เขียนชื่นชมเยินยอหล่อนเสียบอยู่ ในการ์ดลงชื่อ ‘วีระศักดิ์’

'อะไรกันนักหนา! เป็นเจ้าของร้านดอกไม้หรือไง?'

ประชดประชันกับพฤติกรรมช่างตื้อของอีกฝ่าย ที่ส่งดอกไม้ช่องามมาถึงสามวันติด จนทำให้เกือบทุกคนในบริษัทรับรู้ว่า เขากำลังจีบใคร หญิงสาวได้แต่หวังว่า เรื่องนี้จะยังไปไม่ถึงหูของนายใหญ่เท่านั้น...บิดาคงไม่ชอบใจนัก

'น่ารำคาญชะมัด!'

สาวน้อยถือดอกไม้นั้นไปวางบนโต๊ะสายฝน

“ใส่แจกัน แล้วฝากไว้ที่โต๊ะพี่ฝนด้วยนะคะ”

“ได้ค่ะ” คนรับคำสั่งยิ้มนิดๆ ยามเห็นเจ้านายนิ่วหน้า คาดว่าคงหงุดหงิดวีระศักดิ์เต็มแก่

“เอ่อ แล้วเอกสารสำหรับประชุมบ่ายนี้?” หล่อนหมุนตัวกลับมาถามเรื่องงาน

“เรียงใส่แฟ้มเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

แล้วอลิษาก็เดินกลับเข้าห้องทำงานไป

'ผู้ชายคนนั้น ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่า ท้าทายใครอยู่?'

สายฝนส่ายหน้า หลังอ่านข้อความบนการ์ด

เลขาฯ สาวปักใจเชื่อว่า หมอนั่นคงไม่ยอมหยุดจีบสาวน้อยง่ายๆ และคงถึงเวลาที่เธอจะต้องลงมือทำอะไรบางอย่าง ตามที่ถูกมอบหมายเอาไว้ หยิบมือถือกดไปหาใครคนหนึ่ง พร้อมรายงานเหตุการณ์อย่างสั้นกระชับ

“สวัสดีค่ะ ช่วงนี้คุณวีระศักดิ์แวะมาหาคุณหนูบ่อยๆ ส่งกุหลาบช่อใหญ่มาสามวันติดแล้วค่ะ จะให้ดิฉันทำอย่างไรต่อดีคะ?”

สาวแว่นเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

“รับทราบค่ะ” แล้วกดวางสาย

'ยุ่งกับใครไม่ยุ่ง ดันมายุ่งกับทายาทของไดมอนด์กรุ๊ป ไม่เจียมตัวเลยจริงๆ'

แอบสมเพชวีระศักดิ์ ที่หมายเป็น ‘หนู’ ตกถังข้าวสาร


แองเจิลเม้มริมฝีปาก หัวคิ้วขมวด ครุ่นคิดหนักอยู่ในห้องทำงานที่เรดไดมอนด์ เหม่อมองไปยังกริชคนสนิทของตนที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อย่างตั้งใจ เธอมีอะไรบางอย่างค้างคาใจ เรื่องที่ยังไม่ได้คุยกับเขาเลยสักคำทั้งที่ผ่านมาแล้วหลายวัน...เรื่องกันทิมา

“พี่กริชคะ”

เขาเงยหน้ามองคนเรียกด้วยสีหน้าสงสัย

“อะไรครับนายหญิง?”

สาวลูกครึ่งทำหน้าลังเล

“ขอปรึกษาอะไรหน่อยได้ไหมคะ?”

“ได้แน่นอนครับ” ตอบอย่างเร็วโดยไม่เสียเวลาคิด

“พี่กริชคิดว่าอย่างไรคะ ถ้าหากว่าหมอมาจะคบกับอลิษา?” เธอตัดสินใจถามออกไปตรงๆ

'หืม!'

ชายหนุ่มทำตาโตหลังได้ยินคำถาม ก่อนคิดต่อในใจ

'นี่หรือเปล่า สาเหตุที่ทำให้พี่มาโดนคุณฟ้าอัดวันก่อน...'

“สำหรับผม ไม่มีปัญหาครับ” เขาพูดเนิบๆ ก่อนหยุดเว้นระยะนิดหนึ่ง “แต่สำหรับคนอื่น ผมไม่ทราบ”

“ทำไมพี่กริชถึงไม่คิดว่าเป็นปัญหาคะ?”

“หากสองคนนั้นจะรักกันจริงๆ ผมคงไม่มีปัญญาห้ามหรอกครับ” ชายหนุ่มพูดติดตลก ด้วยรู้จักนิสัยของสองสาวดีว่า มีความดื้อรั้นดันทุรังเป็นเยี่ยมมาแต่ไหนแต่ไร “และอีกอย่าง ถ้าเรายิ่งห้าม ก็คงไม่ต่างจากยุส่งนัก จริงไหมครับ?”

นายหญิงได้แต่คิดตาม และรู้ว่าเขาพูดความจริง

“มันก็จริงนะ” แองเจิลพึมพำเหมือนพูดกับตัวเอง

กริชมองเจ้านายสาวด้วยความเห็นอกเห็นใจ หลังเดาเหตุผลการตะบันหน้ากันทิมาหลายวันก่อนได้...เหตุผลที่เขาเองก็นึกไม่ถึง

'คุณฟ้าคงไม่อยากให้ สองคนนี้คบกันจริงๆ สินะ'

เขาเข้าใจความคิดของแองเจิล ด้วยกันทิมามีพฤติกรรมไม่ชวนไว้วางใจนัก

แม้หลายเดือนที่ผ่านมา หมอสาวจะเรียบร้อย ไม่ออกนอกลู่นอกทาง ไม่สำมะเลเทเมา ไม่คบหากับใครเป็นพิเศษ ทว่าก็ยังไม่อาจรับรองได้ว่า กันทิมาจะเป็นคนดีได้นานแค่ไหน?

...นิสัยบางอย่างใช่จะเปลี่ยนกันได้ง่ายๆ

ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ นายใหญ่จะยอมรับความสัมพันธ์ของคู่นี้ได้ไหม? จะว่าไปแล้วชีวิตของกันทิมาก็ไม่ต่างจากแขวนอยู่บนเส้นด้ายสักเท่าไหร่

'สาวสวยมีตั้งล้นเมือง ทำไมถึงต้องเป็นอลิษาด้วยนะ ให้ตายสิ!'

อดไม่ได้ที่จะสบถในใจ

กริชไม่เคยรู้มาก่อนว่า อลิษาจะมีสเปคแบบนี้ ทั้งที่รู้จักกันมาตั้งนาน อาจเพราะเขาเป็นผู้ชายและโตกว่าหล่อนหลายปี จึงไม่สนิทสนมคุ้นเคยกับหล่อนมากเท่าแองเจิลและกันทิมา แต่ในฐานะน้องชายที่ดี เขาพร้อมจะสนับสนุนพี่สาว แม้ว่านี่จะไม่ใช่เรื่องดีนักก็ตาม

'อยากรู้จริงๆ หากพ่อกับแม่รู้เรื่องนี้ จะเป็นอย่างไร? หวังว่าคงไม่เป็นลมไปเสียก่อน'

ชายหนุ่มเองก็ไม่ค่อยมั่นใจว่า ผู้ใหญ่ฝ่ายตนจะตกใจขนาดไหนหากรู้เรื่องนี้เข้า

จู่ๆ แองเจิลก็เปลี่ยนเรื่องคุยเสียอย่างนั้น

“พี่กริชจำวีระศักดิ์ได้ไหมคะ?”

“หัวหน้าโครงการของกรีนไดมอนด์”

“ใช่ค่ะ” นายหญิงพยักหน้า “เมื่อกี้ฝนโทรมาบอกว่า เขากำลังไล่จีบอลิษาอยู่”

“เหรอครับ” คนสนิทไม่แปลกใจ เพราะรู้กิตติศัพท์ความขี้หลีชีกอของหมอนี้มาบ้าง เป็นผู้ชายที่ไวไฟไม่น้อย เปลี่ยนสาวเป็นว่าเล่น ไม่รู้ว่ามีดีตรงไหน

“ฟ้าอยากเช็คประวัติหมอนี่อย่างละเอียดค่ะ” แองเจิลบอกความต้องการออกไป

“ได้ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้”

“ขอบคุณค่ะ” นายหญิงกล่าว พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “ช่วยเช็คด้วยนะคะว่า เขาแอบไปทำผู้หญิงคนไหนท้องด้วยหรือเปล่า?”

“ได้ครับ” กริชหัวเราะเบาๆ อย่างรู้ทันในลำคอ ว่าคนตรงหน้าต้องการข้อมูลประเภทนี้ไว้เพื่ออะไร

...สำหรับบางคน จำเป็นต้องมีข้อมูลลับเอาไว้ต่อรอง ยิ่งชั่วมากก็มีช่องโหว่มากเป็นธรรมดา


ช่วงบ่าย อลิษานำเสนอแบบคอนโดมิเนียมที่ได้ปรับปรุงใหม่ในที่ประชุมชุดเดิม โดยมีอนันต์ทำหน้าที่เป็นประธาน ซึ่งคราวนี้ผ่านฉลุยโดยไม่มีใครคัดค้านเลยสักคน

วีระศักดิ์ทำหน้าที่เป็นกองหนุนออกหน้าออกตา พร้อมยิ้มหวานปานจะหยดให้สาวน้อยเป็นระยะ เขาต้องการแสดงให้ทุกคนได้รู้ว่า เขาชอบคุณหนูแห่งไดมอนด์กรุ๊ป เพื่อก้าวสู่ตำแหน่งคนรักของหล่อน

'จีบเรี่ยราดชะมัด ทุเรศจริงๆ!'

อลิษานึกบ่นในใจ ไม่ชอบเลยที่หัวหน้าโครงการเกี้ยวพาราสีตนแบบนี้ แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มตอบ

“ตกลงทุกคนเห็นชอบกับโครงการนี้ ใช่ไหมครับ?” อนันต์ถามความเห็นในที่ประชุมเพื่อหาข้อสรุป

“ครับ” แม่ทัพรีบเสนอหน้าเป็นคนแรก

ทุกคนในห้องก็พากันพยักหน้า ไม่มีใครคัดค้าน

“ตกลงจะเปิดซองประมูลภายในหนึ่งอาทิตย์ นัดมาสัมภาษณ์ให้เสร็จก่อนสิ้นเดือน ผมอยากเปิดตัวโครงการนี้ในงานประจำปีของบริษัท” นายใหญ่กำหนดระยะเวลางาน กวาดตามองไปรอบห้อง ก่อนไปหยุดที่ใครคนหนึ่ง “แม่ทัพ ช่วยตั้งกรรมการพิจารณาผู้รับเหมาให้ด้วยนะ สักห้าคนให้อลิษาร่วมด้วย”

“ได้ครับ” ผู้อาวุโสอันดับสองรับคำ

แล้วอนันต์ก็ข้ามไปพูดหัวข้อถัดไป ซึ่งเป็นโครงการภายใต้การรับผิดชอบของวีระศักดิ์ ก่อนปิดการประชุม


“เก่งมากลูกพ่อ” อนันต์กล่าวชมลูกสาว หลังอยู่ตามลำพัง

“ขอบคุณค่ะพ่อ” หล่อนยิ้มกว้างพอใจ โล่งอกที่เสนองานผ่านไปได้ด้วยดี

“อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป ของจริงยังไม่เริ่มเลยนะ” คนเป็นพ่อพูดเตือนเสียงทุ้มอ่อนโยน

“หนูทราบค่ะ”

“แล้วงานประจำปีของบริษัท ลูกมีชุดแล้วหรือยัง ถ้ายังไงให้พี่ฟ้ามาช่วยดูเรื่องชุดก็ดีนะ” อนันต์อดไม่ได้ที่จะย้ำเรื่องสำคัญกับคนตรงหน้า

“ค่ะ” หล่อนรับคำ

“ว่าแต่วีระศักดิ์ ดูจะสนใจลูกมากเลยนะ?” พูดเปรยไปถึงหัวหน้าโครงการที่มาทำตีสนิทลูกสาวต่อหน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ หากแต่ไม่ได้แสดงออกมาชัดๆ ว่าชอบหรือไม่ชอบอีกฝ่าย

หญิงสาวฝืนยิ้มอย่างอึดอัด

“ก็คงสนใจในฐานะหัวหน้าน่ะค่ะ ไม่น่ามีอะไรมากกว่านั้น” ตอบเลี่ยงๆ

นายใหญ่จ้องหน้าสวยของคนตรงหน้า ก่อนพูดเรียบๆ

“ถ้าแค่นั้นก็ดี”

ในฐานะพ่อ ยังไงเขาก็หวงและห่วงลูกสาวเสมอ ยิ่งหล่อนเป็นลูกสาวคนเล็ก ซึ่งดูใสซื่อเกินกว่าจะทันเกมทันเล่ห์เหลี่ยมของคนอื่น ทำให้เขาอดที่จะกังวลไม่ได้ว่า คิดผิดหรือเปล่า? ที่ให้มาทำงานกรีนไดมอนด์ สถานที่อันคับคั่งไปด้วยบรรดาสิงห์สาราสัตว์เขี้ยวลากมากมาย

หากเปลี่ยนตัวอลิษาเป็นแองเจิล นายใหญ่จะสบายใจกว่านี้มาก เพราะรายนั้นคงขับเคี่ยวได้สูสีกว่าเยอะ

ก่อนที่จะคุยอะไรต่อ มือถือของอลิษาที่วางบนโต๊ะก็ดังขึ้น หล่อนยกดูผู้โทรเข้า ‘พี่มา’ จึงรีบกล่าวขอตัวกับบิดา

“ขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ เย็นนี้อลิษากลับเองค่ะ มีนัด”

“ตามใจ” พยักหน้ารับทราบ ค่อนข้างจะตามใจและให้อิสระกับลูกสาวตามสมควร

“แล้วเจอกันที่บ้านค่ะ”

“อือ” เขาพยักหน้าให้หญิงสาว

อลิษาก้าวยาวๆ ออกจากห้องประชุมก่อนกดรับ

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีค่ะคนสวย” เสียงในสายทักทายชวนฟัง “คอนโดที่เสนอผ่านไหมคะ?”

“แน่นอนค่ะ อลิษาซะอย่าง” หล่อนตอบเสียงใส เดินตรงไปยังลิฟต์เพื่อกลับห้องทำงานตนเอง

“ยินดีด้วยค่ะ ว่าแต่เย็นนี้เจ้าหญิงว่างไปฉลองไหมคะ?”

“ถ้ามีเจ้ามือก็ว่างค่ะ” หล่อนหัวเราะเบาๆ

“โอเคค่ะเจ้าหญิง ห้าโมงนิดๆ พี่จะไปรอชั้นล่าง”

“ขอบคุณค่ะพี่มา แล้วเจอกันค่ะ” กดเลิกสนทนา แล้วก้าวเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดออก โดยไม่ทันเห็นว่ามีใครคนหนึ่งยืนหลบอยู่

'ยายมามีนัดกับอลิษา?'

ประสงค์ที่หยุดยืนฟังขมวดคิ้ว ไม่คิดว่าสองสาวจะกลับมาสนิทกันเร็วนัก ทั้งที่เพิ่งมีเหตุวิวาทไปไม่ถึงอาทิตย์ จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้สาเหตุที่แองเจิลลงมือกับลูกสาวเขาเลย?

'คงไม่มีอะไรมั้ง'

เขาตัดเรื่องของเด็กๆ ออกจากสมอง ก่อนสาวเท้าอย่างมั่นคงไปหาเจ้านายของตน ด้วยมีเรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องรายงาน


ห้าโมงนิดๆ อลิษาลงลิฟต์มาพร้อมกับสายฝน โดยมีวีระศักดิ์ตามเข้าไปด้วย

“เย็นนี้คุณอลิษาว่างไหมครับ? ผมว่าจะ-”

“ไม่ว่างค่ะ มีนัดแล้ว” หล่อนปฏิเสธ โดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบประโยค

'มีนัดกับหมอนั่นเหรอ?'

วีระศักดิ์คิดเดาไปว่าเป็นชานน แม้จะไม่พอใจ แต่เขายังคงเก็บอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

“แย่จัง!” แกล้งพึมพำออกมา

“ไม่หรอกมั้งคะ คุณวีระศักดิ์มีสาวๆ อยากนัดด้วยเยอะแยะไป” หล่อนแกล้งพูดทีเล่นทีจริง

“แหม! อย่าล้อผมเล่นสิครับ ไม่จริงสักหน่อย” เขาเริ่มร้อนตัวกลัวอีกฝ่ายจะระแคะระคายกับพฤติกรรมของตน

“เหรอคะ ไม่น่าเชื่อ!” อลิษาแกล้งทำหน้าประหลาดใจ

'ปากพอกันทั้งพี่ทั้งน้อง ไม่เลว หุหุ'

สายฝนอดที่จะคิดแบบนั้นไม่ได้

หลังออกจากลิฟต์ วีระศักดิ์เดินตามสองสาวแบบเว้นระยะห่างหลายก้าว ด้วยมีวัตถุประสงค์ต้องการจะเห็นหน้าคู่นัดของหล่อน ในใจลึกๆ แอบหวังว่าคงไม่ใช่ผู้ชายคนเดิม

'โธ่เอ๊ย! ที่แท้ก็นัดกับผู้หญิง...ค่อยยังชั่วหน่อย'

หัวหน้าโครงการคิดอย่างโล่งใจ

เขาคุ้นหน้ากันทิมา และรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นลูกสาวของประสงค์คนสนิทของนายใหญ่ แต่เขาไม่รู้รายละเอียดส่วนตัวของหมอสาวมากนัก และไม่เคยคุยด้วยเลยสักครั้ง

“ไปนะคะคุณอลิษา วันจันทร์เจอกันค่ะ”

“บายค่ะพี่ฝน” หล่อนกล่าวตอบ

สายฝนยิ้มน้อยๆ ให้เจ้านาย รีบแยกตัวไปหลังเห็นหน้ากันทิมา ที่มองแบบรู้ทันกันว่า เธอถูกส่งมาเป็นสายลับให้แองเจิล

เธอก้มหัวน้อยๆ ให้เป็นเชิงทักทายหมอสาว

ร่างสูงพยักหน้าตอบในฐานะคนคุ้นหน้าคุ้นตา เธอปรายตาจับไปยังวีระศักดิ์ซึ่งมองมาด้วยสายตาแปลกๆ อย่างไม่เข้าใจ

'จ้องทำไมเนี่ย?'

“ไปกันเถอะค่ะพี่มา” สาวน้อยชวนขึ้น ไม่คิดจะสนใจใคร ในเวลานี้หล่อนต้องการใช้เวลาส่วนตัวกับแฟนมากกว่า

“ค่ะ” กันทิมาส่งยิ้มให้คนข้างตัว ยื่นมือขอกระเป๋าหนังในมือของอีกฝ่าย “ให้พี่ช่วยถือไหมคะ?”

“ขอบคุณค่ะ” หล่อนรับข้อเสนอนั้น

ทั้งคู่เดินเคียงคู่กันออกไป โดยที่อลิษาไม่ลืมที่จะส่งยิ้มสวยให้กับทุกคนที่เดินผ่านอย่างเป็นมิตร

รถยุโรปคันงามเคลื่อนออกบนท้องถนนอย่างนุ่มนวล สารถีทำหน้านิ่งไม่พูดอะไรเลยสักคำตั้งแต่ออกมาจากกรีนไดมอนด์

'เป็นอะไรอีกล่ะเนี่ย?'

อลิษานึกแปลกใจ เพราะปกติหมอสาวจะยิ้มง่ายและช่างพูด

“พี่มาไม่สบายหรือเปล่าคะ? ถ้าไม่สบายกลับบ้านเลยก็ได้นะคะ ไว้เราค่อยนัดวันอื่นก็ได้”

“พี่ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ” สัตวแพทย์สาวตอบเสียงเรียบ โดยไม่ละสายตาไปจากถนนตรงหน้า

“แล้วทำไมวันนี้ถึงเงียบนักคะ?”

“พี่แค่กำลังตื่นเต้นค่ะ”

“เรื่องอะไรคะ?” ร่างเบาทำหน้างง เดาที่มาที่ไปความตื่นเต้นของอีกคนไม่เจอ

กันทิมาเอียงหน้ามองหล่อน หลังรถติดไฟแดง

“ที่จะได้พาเจ้าหญิงไปทานข้าวค่ะ”

'ทานข้าวเนี่ยนะ?'

คนฟังทำหน้าสับสน จนแทบจะเห็นเครื่องหมายคำถามตัวโตบนหน้าสวย

“อาทิตย์ที่แล้ว เราก็ไปทานอาหารกันไม่ใช่เหรอคะ?”

“แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่เราจะไปทานข้าวในฐานะแฟน พี่ถือว่านี่คือการเดทค่ะ”

“บ้าสิ! เดทที่ไหน แค่กินข้าวเฉยๆ ต่างหาก”

หล่อนหน้าขึ้นสีกับเหตุผลที่ได้ยิน เผลอส่งค้อนวงน้อยให้คนอายุมากกว่า

กันทิมาหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี ยิ้มกว้างเต็มหน้าที่หยอกล้อกับสาวน้อยของตนสำเร็จ

“คบกับคนบ้า ระวังจะบ้าตามไปด้วยนะคะ”

“ชิส์ ไม่พูดด้วยแล้ว” อลิษาย่นจมูก เบ้ปากให้อีกฝ่ายแบบที่ชอบทำตอนเด็กๆ และติดเป็นนิสัยเรื่อยมา

'น่ารักเกินไปแล้วเจ้าหญิง'

กันทิมาครางในใจ ข่มใจอย่างที่สุดที่จะไม่สัมผัสแตะเนื้อต้องตัวหล่อนเกินความจำเป็น ด้วยกลัวจะหักห้ามใจไม่ไหว

เธอต้องการพัฒนาความสัมพันธ์ให้งอกงามแบบช้าๆ ทว่ามั่นคงถาวร ไม่อยากให้ร่างกายหรือความใคร่เป็นเครื่องผูกมัด ซึ่งเป็นแค่ความผูกพันแบบฉาบฉวยชั่วครู่ชั่วยาม เหมือนหลายประสบการณ์ที่ผ่านมา

ร่างสูงเหลือบมองสัญญาณไฟจราจรที่ยังคงเป็นสีแดง อีกเกือบหกสิบวินาที ก่อนตัดสินใจเอื้อมมือไปจับมือบางของหล่อนมาพรมจูบเบาๆ ที่หลังมือจนถ้วนทั่ว

“คิดถึงนะคะ” พึมพำเสียงแผ่วแหบพร่า

อลิษาหน้าร้อนวูบอีกรอบ ไม่คิดว่าอีกคนจะโรแมนติกอ่อนหวานขนาดนี้ แต่ก็อดที่จะพูดแก้ขวยไม่ได้

“จะคิดถึงอะไรนักหนาคะ เมื่อกลางวันก็คุยกัน เมื่อคืนก็คุยตั้งเกือบชั่วโมง”

แม้จะพูดไปแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ชักมือหนีจากมือเรียวของอีกฝ่าย

กันทิมายิ้มจางๆ อดไม่ได้ที่จะขยับตัวไปหอมแก้มเนียนนุ่มของหล่อนหนึ่งฟอด

“แบบนี้ถึงจะหายคิดถึงหน่อย”

“คนฉวยโอกาส!” หล่อนต่อว่า แกล้งทำหน้างอ ทั้งที่เขินอายจนใบหน้าสวยแดงเข้ม พลางชักมือที่ถูกจับอยู่ไปกอดอกตัวเอง

'จะน่ารักไปถึงไหนกัน!'

กันทิมาโวยวายในใจ

“พี่ให้เจ้าหญิงหอมคืนสองทีเลยก็ได้ค่ะ ถือเป็นการไถ่โทษ” เธอแกล้งพูดข้อเสนอแบบหน้าตาย

“ใครเขาอยากหอมพี่มากัน” แสร้งพูดเสียงเข้มเหมือนไม่สนใจ

เธอเหลือบตามองไฟจราจรที่เปลี่ยนเป็นสีเขียว จึงขยับมือเลื่อนเกียร์อัตโนมัติ

“เยอะไปค่ะ” แกล้งพูดยั่ว

หล่อนหันขวับจ้องคนขับด้วยสายตาคมกริบ แล้วถามเสียงเขียว

“ใครคะ?”

“น้องหมาน้องแมวค่ะ” สาวร่างสูงรีบตอบอย่างเร็ว ก่อนที่อีกคนจะฉุนขวัญออกหูขึ้นมาจริงๆ ไม่เช่นนั้นเดทแรกอาจจะพังไม่เป็นท่า

'เสียงดุขึ้นมาเชียว...ขี้หึงมากเลยนะเนี่ย'

“ไม่ใช่เจ้าของสาวๆ สวยๆ เหรอคะ?”

“พี่รักเจ้าของป๊อกกี้คนเดียวค่ะ”

“ให้จริงเถอะ” อลิษาแกล้งพูดงอนๆ

ในใจคลายความขุ่นเคืองไปมากแล้ว ไม่รู้ทำไมหล่อนถึงใจอ่อน แพ้ความปากหวานของอีกฝ่ายเสมอ...ไม่เคยใจแข็งได้นานนัก

“พี่พูดจริงทุกคำค่ะ” กันทิมาพูดจริงจัง พร้อมให้คำสัตย์สาบานกับตัวเองในใจ

'พี่จะรักอลิษาเป็นคนสุดท้ายในชีวิตค่ะ พี่สาบาน'

OoXoO

ครั้งนี้หมอมาจริงจังนะคะ ขอบอก ...แต่ความสัมพันธ์นี้คงไม่ราบรื่นง่ายๆ นัก ส่วนจะเป็นอย่างไรนั้น ต้องลุ้นกันต่อค่ะ

ตอนหน้าจะเป็นตอนสุดท้ายที่อัพให้อ่านนะคะ

ส่วนเรื่องหนังสือ ตอนนี้รอตัวอย่างอยู่ คาดว่าจะมาถึงเร็วๆ นี้ แล้วจะแวะมาแจ้งความคืบหน้าเป็นระยะนะคะ ...หรือจะตามข่าวที่แฟนเพจ 'นิ้วนาง' ก็ได้ค่ะ

ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ

นาง

OoXoO



Create Date : 19 สิงหาคม 2559
Last Update : 19 สิงหาคม 2559 16:50:28 น. 1 comments
Counter : 899 Pageviews.

 
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ


โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:13:15:16 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
 

นิ้วนาง-เดียนา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี


[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com