ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์
<<
เมษายน 2560
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
13 เมษายน 2560
 
 
รักออกฤทธิ์! Seductive Smile! บทที่ ๘ (YURI)



น่าจะเป็นที่นี่

พิมพ์อัปสรมองชื่อหน้าอาคารตรงกับข้อมูลในกระดาษที่ถืออยู่ เป็นตึกกระจกสูงมากกว่ายี่สิบชั้นอาคารของนิตยสารชื่อดังแห่งหนึ่งของวงการแฟชั่น ตั้งอยู่ย่านธุรกิจใจกลางเมืองเป็นงานชิ้นแรกที่หล่อนได้รับมอบหมายให้มาทำหลังเซ็นสัญญากับ VK Models ได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์

หลายวันที่ผ่านมาสินาถแนะนำผ่านมือถือให้พิมพ์อัปสรเปลี่ยนมาใส่คอนแทกเลนส์แทนแว่นสายตาหนาเตอะ สอนให้โพสท่าเลียนแบบนางแบบนิตยสารชื่อดังหลายสิบเล่มที่ส่งมาให้กับกระจกเชิดหน้าขึ้นให้ดูมีความมั่นใจในตัวเอง รวมถึงกำชับให้ควบคุมอาหาร เพื่อรักษารูปร่างและน้ำหนักตัวเพื่อให้ดูดีอยู่เสมอ

ร่างสูงซักถามกิจวัตรประจำวันและอีกหลายต่อหลายอย่างทุกวันผ่านมือถือ แม้พิมพ์อัปสรจะอึดอัดอยู่บ้าง แต่ก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องงานประกอบกับสินาถไม่ล้ำเส้นละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวจนเกินไป จึงเต็มใจร่วมมือด้วยยังไงซะหล่อนก็ต้องพึ่งพาผู้จัดการสาวคนนี้ไปอีกระยะ

ทำไมคนนี้ถึงเลือกฉันแทนที่จะเลือกคนอื่น ทั้งที่มีคนเก่งกว่าฉันตั้งเยอะ?

อดแปลกใจไม่ได้ที่สินาถเลือกหล่อนมาเป็นนางแบบในสังกัดแต่ไม่กล้าปริปากถาม กลัวโดนตอกหน้ากลับหาว่าหลงตัวเอง

แม้จะเป็นเรื่องใหม่ที่ไม่คุ้นชินแต่ร่างบางก็ไม่คิดจะถอดใจ หลังโดนผู้จัดการท้าทายกึ่งสบประมาท ขณะที่หล่อนทำท่าลังเลใจในวันเซ็นสัญญาในห้องทำงานของวิรากรบอสใหญ่ของ VKModels โดยมีนุศราร่วมเป็นสักขีพยานอีกคน

“ถ้าคุณพิมพ์อัปสรคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องเซ็นค่ะ ดิฉันไม่ชอบร่วมงานกับคนไม่เอาจริงค่ะ” สินาถพูดเสียงเรียบแต่เชือดเฉือนไม่น้อย ใบหน้าคมดูนิ่ง ปรายตาคู่คมมองหล่อนแบบเหยียดหยาม ประมาณว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนจริง

จะดูถูกกันมากไปแล้ว

พิมพ์อัปสรกำมือข้างตัวแน่นด้วยความขุ่นเคืองก่อนคว้าปากกามาลงชื่อในกระดาษตรงหน้าด้วยลายเซ็นยุ่งๆ สองแห่ง แล้วกลายเป็นนางแบบของที่นี่ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ก็ต้องถอนหายใจยาวอีกเฮือก จนถึงเวลานี้หล่อนยังไม่กล้าบอกบิดาได้แต่เก็บเป็นความลับไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้พิมพ์อัปสรอยากช่วยเหลือครอบครัวบ้าง และนี่ก็เป็นหนึ่งในวิธีที่หล่อนทำได้

แม้จะรู้เต็มอกว่าต้องโดนพิชิตว่าแน่ๆร่างบางก็ยังดื้อรั้นที่จะทำ ด้วยต้องการหาเงินมาช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัวบ้าง

หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูกับกางเกงสแลคสีดำสวมรองเท้าส้นเตี้ยสีดำ ไหล่ซ้ายสะพายกระเป๋าผ้าลายนกฮูกและเปลี่ยนจากแว่นกรอบหนามาสวมคอนแทกเลนส์ ขยับข้อมือมองเวลา ด้วยเกรงว่ารถจะติดจึงเผื่อเวลาไว้ค่อนข้างมากแต่ผิดคาดที่ถนนโล่งมากทำให้มา ถึงเร็วกว่าเวลานัดเกือบสามสิบนาที

รอตรงไหนดีเนี่ย?

ยืนลังเลใจอยู่เป็นนาทีว่าควรทำอะไรดี? ระหว่างเดินเข้าไปในอาคาร หรือหาที่นั่งรอสินาถอยู่ข้างนอก?

รู้งี้ชวนนุชมาด้วยก็ดีหรอก

นึกบ่นกับตัวเองที่ต้องมาผจญภัยในโลกกว้างเพียงลำพังยังนึกขำที่เพื่อนสนิทเอ่ยดักคอไว้

“หวังว่าพิมพ์คงไม่ไปทะเลาะกับพี่สินาถระหว่างทำงานหรอกนะ ฉันกลัวใจจริงๆ แรงพอกันทั้งคู่เลย”

นุศราอดเป็นห่วงไม่ได้ที่นางแบบคนใหม่ของ VKModels สนิทสนมถูกคอกับผู้จัดการสาวของตนมากมาย...ประหนึ่งลิ้นกับฟัน

หล่อนไม่ปริปากได้แต่ตอบในใจว่า

ใครจะกล้าตาดุซะขนาดนั้น น่ากลัวจะตายไป

กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!

เสียงมือถือรุ่นพระเจ้าเหากรีดร้องขึ้นนางแบบใหม่รีบล้วงออกจากกระเป๋าสะพาย มองหน้าจอชื่อ ‘สินาถ’ โชว์หรา จึงรีบกดรับทันที

“ฮัลโหล”

“ตอนนี้พี่อยู่ลานจอดรถแล้วน้องพิมพ์อยู่ไหนคะ?” เสียงในสายถามนุ่มนวลชวนฟังเหมือนทุกครั้ง

มาเร็วเหมือนกันเนอะ

นึกชมผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ของตนในใจ

“อยู่หน้าตึกค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวเราเจอกันตรงชั้นหนึ่งแถวประชาสัมพันธ์นะคะ” สินาถบอกตำแหน่งที่แน่นอน

“ค่ะ”พอพิมพ์อัปสรพูดจบ อีกฝ่ายก็กดวางสายไป

หล่อนก้าวผ่านประตูอัตโนมัติเข้าไปในอาคารสอดส่ายสายตามองหาจุดสังเกตที่อีกคนบอกไว้ แล้วพบว่าสินาถมายืนรออยู่แล้ว พร้อมกับกระเป๋าสีเงินใบโต

ขนอะไรมาล่ะเนี่ย?

แม้สงสัยแต่ก็ไม่กล้าถามได้แต่ยกมือทำความเคารพอย่างอ่อนน้อมตามประสาผู้อ่อนอาวุโสกว่าซึ่งร่างสูงก็รับไหว้

“ทางนี้ค่ะ” เธอชี้นิ้วไปยังลิฟต์ที่อยู่ด้านซ้ายมือ

ทั้งคู่ขึ้นลิฟต์ไปชั้น๕ โดยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันในกล่องเหล็กใบโต ไม่มีคำพูดใดๆ เอ่ยออกมาแม้สักคำเดียวจนกระทั่งผู้จัดการสาวเดินนำลิ่วไปยังห้องสตูดิโอหลักของที่นี่อย่างคุ้นเคย ด้วยเคยมาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วนโดยมีอีกคนก้าวตามหลังเล็กน้อย

โห! ใหญ่ชะมัด

พิมพ์อัปสรอดตื่นเต้นไม่ได้เมื่อเห็นภายในของสตูดิโอเป็นครั้งแรกมีอุปกรณ์และแสงสีเพียบ

“สวัสดีค่ะพี่แมน”สินาถทักทายกับตากล้องคนดังของนิตยสารแห่งนี้ หลังผลักประตูเข้าไปเห็นเขาอยู่เพียงลำพังภายในห้อง

“สวัสดีครับน้องนาถวันนี้สวยเหมือนเดิมเลยนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยชื่นชมผู้จัดการสาวอย่างออกหน้าออกตา เขาแอบปลื้มผู้หญิงคนนี้มานานตั้งแต่เริ่มเข้าวงการนึกเสียดายไม่น้อยที่อีกคนไม่ยอมเป็นนางแบบไปอีกนานๆ รับรองจะดังกว่าตอนนั้นไม่รู้เท่าไหร่

สาวร่างสูงส่งยิ้มน้อยๆอย่างเป็นมิตรอันเป็นเอกลักษณ์ให้เขา

“ขอบคุณค่ะ”

แมนหันไปถามสินาถหลังเห็นสาวสวยยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ด้านหลังอย่างแปลกใจว่าเป็นใคร?

“แล้วคนนี้?”

“อ๋อ นางแบบคนใหม่ของนาถค่ะน้องพิมพ์” เธอรีบแนะนำก่อนที่จะเริ่มงานในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าหากคุ้นเคยกันเวลาทำงานก็จะคุยกันง่ายขึ้นเรื่องนี้สินาถเรียนรู้มาจากประสบการณ์ของตัวเอง

...ไม่มีใครชอบคนหยิ่งไม่ว่าจะดังขนาดไหน ก็เป็นคนไม่ต่างกัน ถ้าเข้ากับคนได้มากเท่าไหร่ก็จะทำงานได้ไหลลื่นมากขึ้นเท่านั้น

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”ร่างบางรีบทักทายก่อนในฐานะที่อ่อนอาวุโสกว่าอีกคนหลายปี

“ยินดีเช่นกันครับ”แมนตอบอย่างสุภาพ หรี่ตาสำรวจหญิงสาวที่มีหน้าตาสะสวยชวนสะดุดตาไม่น้อยอย่างพินิจพิจารณา

หน้าตาแบบนี้หุ่นแบบนี้...ไม่เลวเลย น้องนาถตาถึงจริงๆ

“คนนี้น่าจะไปไกลนะครับ”เขาหันไปพูดกับผู้จัดการสาว

สินาถแค่ผงกหัวยิ้มรับ แต่ไม่พูดอะไร

“ว่าแต่น้องนาถไม่คิดจะกลับมาถ่ายแบบอีกเหรอครับ?ผมยังรออยู่นะ” ตากล้องหนุ่มเอ่ยปากทาบทามร่างสูงทันทีเมื่อสบโอกาสเทรนนางแบบสวยเท่สูงชะลูดกำลังมาแรง หลังคนไทยชื่นชอบนักกีฬามากขึ้น

อีกแล้วเหรอ

สินาถนึกบ่นในใจแต่ไม่แสดงความรู้สึกรำคาญออกมาบนสีหน้า ด้วยรู้ว่าเขาชื่นชอบเธอจริงๆ

“คงไม่แล้วค่ะพี่แมนนาถเป็นผู้จัดการน่ะดีแล้ว” เธอปฏิเสธหนักแน่นเช่นทุกครั้ง

“เฮ้อ! คนอะไรใจแข็งชะมัดผมอยากมีคอลเลคชั่นน้องนาถอีกสักสิบชุดก็ไม่ได้เหรอครับ เสียดายจัง”บ่นตัดพ้อแบบไม่จริงจัง แม้จะแอบหวังคำตอบเชิงบวกที่แสนริบหรี่อยู่ก็ตาม

“พี่แมนพูดเกินไปค่ะ”ผู้จัดการสาวหัวเราะเบาๆ ด้วยรู้ว่าเขาพูดล้อเล่น

ไม่ยักรู้ว่าคุณคนนี้ดังมาก!

พิมพ์อัปสรเลิกคิ้วเรียวอย่างประหลาดใจด้วยไม่ค่อยรับรู้เรื่องวงการนางแบบมาก่อน นอกจากโดนนุศราพูดกรอกหูบ้างเท่านั้น

...นึกๆแล้วหล่อนแทบไม่รู้จักเรื่องอะไรของสินาถเลย นอกจากเบอร์มือถือ เป็นอดีตนางแบบ และเป็นหลานสาวของคุณสุดาเศรษฐีนีที่มีบ้านหลังใหญ่ซอยเดียวกับตนเท่านั้น

“ไว้นาถหานางแบบสวยๆมาให้พี่แมนแทนแล้วกัน” สาวผมสั้นตอบแบบไม่ให้เสียน้ำใจ

“ก็ได้ครับ” ชายหนุ่มยักไหล่จำใจยอมแพ้ แมนกลอกตามองหาผู้ช่วยที่น่าจะมาถึงสตูดิโอแล้ว

ยังไม่มาอีกเหรอเนี่ย...เหลวไหลจริง

ชายหนุ่มจึงหยิบมือถือโทรตามผู้ช่วยทันทีที่อีกคนรับสายเขาก็พูดถามเสียงเย็น

“ไก่น้องนาถมาถึงแล้วนะ เมื่อไหร่จะมา?” แมนส่ายหน้าน้อยๆ หลังฟังคำตอบ ที่เดาได้ว่าไม่สบอารมณ์นัก“อย่าช้านะเข้าใจไหม?” พูดเสียงเข้มเหมือนคาดโทษ แล้วกดวางสายเงยหน้าสบตากับผู้จัดการสาว

“ใกล้ถึงแล้วครับรออีกแป๊บนะครับไก่ไปรับช่างแต่งหน้าน่ะ”

สินาถยิ้มให้เขาไม่คิดกดดันอะไรไปมากกว่านี้ ด้วยรู้ว่าทุกงานล้วนต้องมีความยืดหยุ่น อาจมีผิดแผนไปบ้างถ้ายอมได้ก็หยวนๆ กันไป เพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย

“ไม่เป็นไรค่ะขอนาถดูชุดที่จะให้น้องพิมพ์ใส่ก่อนได้ไหมคะ จะได้เตรียมแต่งตัวถูก”

ชายหนุ่มนึกโล่งอกขึ้นที่อีกฝ่ายไม่หงุดหงิดเขาอยากให้งานชิ้นนี้ออกมายอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยไม่อยากรบกวนเวลาของอีกฝ่ายมากเกินไปทุกคนล้วนมีงานรัดตัว...เวลาเป็นเงินเป็นทอง

“ครับเชิญทางนี้”

เขาเดินนำสองสาวไปยังราวเสื้อผ้าสิบกว่าชุดที่แขวนเตรียมไว้สำหรับพิมพ์อัปสรสวมถ่ายแบบในวันนี้ เป็นคอลเลคชั่นผ้าไทยโบราณแบรนด์หนึ่งที่ต้องการโปรโมทสินค้าของบริษัทให้คนไทยรู้จักมากขึ้นแต่งบประมาณไม่มากนัก หลังคุยจบแมนจึงติดต่อไปที่ VK Models ด้วยรู้ดีว่าที่นี่ราคาพอคุยกันได้ ทว่าคุณภาพคับแก้ว โดยไม่เกี่ยงนางแบบว่าเป็นใครด้วยซ้ำ

ผู้จัดการสาวใช้ช่วงเวลานี้ไถ่ถามตากล้องหนุ่มถึงคอนเซ็ปของงานนี้ไปพลางๆ ฆ่าเวลา เพื่อให้เข้าถึงผลลัพธ์ที่ผู้จ้างต้องการว่าอยากให้งานออกมาแนวไหน?

ตอนแรกที่ตัดสินใจรับงานนี้สินาถไม่ได้กังวลเรื่องผลตอบแทนเลย เธอต้องการให้หล่อนได้เริ่มต้นงานแบบง่ายสุดคือการถ่ายภาพนิ่ง ให้เรียนรู้ว่าการเป็นนางแบบไม่ได้เป็นอะไรที่ยากเกินไปในใจลึกๆ เธอเชื่อว่า หากพิมพ์อัปสรเชื่อมั่นในตัวเองมากพอ หล่อนจะทำได้ทุกอย่างและทำได้ดีมากด้วย

“ชุดแบบนี้ควรแต่งหน้าแบบหวานๆ น่าจะเหมาะกับน้องพิมพ์นะคะ” ผู้จัดการสาวเสนอความเห็น

“ผมก็ว่าอย่างนั้น”แมนเห็นด้วยกับความคิดของสินาถ ดูๆ ไปพิมพ์อัปสรน่าจะเป็นนางแบบชื่อดังได้ไม่ยากภายใต้การปั้นของร่างสูง

เป็นคนใจเย็นกว่าที่คิดนะเนี่ย

สาวสวยเงี่ยหูฟังการสนทนาอย่างสนใจพลันคิดว่า ผู้จัดการของตนไม่ได้เป็นคนใจร้อน หรือร้ายกาจแบบที่เคยคิดเอาไว้ตอนแรก

พิมพ์อัปสรยอมรับว่าไม่ค่อยเข้าใจสินาถเท่าไหร่ในบางครั้งไม่ชอบใจสาวร่างสูงแต่ก็ต้องอดทน ด้วยมั่นใจว่ายังไงซะอีกฝ่ายก็คงไม่ทำให้หล่อนเดือดร้อนหรือลำบากจนเกินไป เพราะมีผลประโยชน์ร่วมกัน

ไม่ถึงสิบนาทีต่อมาไก่ผู้ช่วยของแมนมาพร้อมกับช่างแต่งหน้าที่เป็นหนุ่มใจสาวเหมือนกันที่ช่วยกันหอบถุงเสื้อผ้าหลายใบกับอุปกรณ์ที่จะใช้แต่งตัว

“ขอโทษนะคะที่มาช้า”ไก่ตัวยักษ์รีบขอโทษขอโพยเสียงอ่อย สีหน้าซีดขาวหลังสบตากับแมนที่กอดอกจ้องเขม็งอย่างคาดโทษเขารู้ดีว่าเจ้านายเป็นคนตรงต่อเวลามากขนาดไหน กลัวโดนหักเงินเดือนหรือไม่ก็ได้ซองขาวเป็นของกำนัล

อย่าแจกซองอั๋งเปากันนะคะไก่ไม่อยากได้

ขณะที่โตช่างแต่งหน้าตัวต้นเหตุได้แต่ยืนสำนึกผิดอยู่ด้านหลังอย่างหวาดๆหัวใจเต้นกระหน่ำไม่ต่างจากรัวกลองจังหวะร็อค

ผู้ชายอะไรหล่อลาก...แต่ดุโคตร

“เอาชุดไปให้น้องพิมพ์แล้วแต่งหน้าให้ดีล่ะ โทนสีออกชมพูอ่อนนะ” แมนกำชับเสียงเรียบทำหน้านิ่งข่มขวัญลูกน้อง เขาไม่ใจร้ายที่จะไล่ใครออกด้วยสาเหตุเพียงแค่นี้แต่ก็ต้องมีบทลงโทษเพื่อให้หลาบจำ จะได้ไม่ทำผิดซ้ำซาก...ไว้ค่อยเคลียร์หลังเสร็จงาน

“ค่ะพี่แมน”ผู้ช่วยใจสาวรีบกุลีกุจอทำงานทันที เดินไปจูงมือของพิมพ์อัปสรอย่างเป็นกันเอง“ทางนี้ค่ะน้องพิมพ์” ก่อนหันไปสั่งช่างแต่ง หน้า “โตเอาถุงทั้งหมดกับชุดแต่งหน้าตามมาเร็วๆ”

“ค่ะ”โตขานเสียงต่ำ รีบคว้าข้าวของตามสั่งทันที

หล่อนเงยหน้าสบตากับผู้จัดการของตนเองเป็นเชิงถามสาวร่างสูงพยักหน้าให้เหมือนบอกว่าไม่เป็นไร

แล้วสามคนก็ผลุบหายไปยังห้องแต่งตัวที่อยู่ด้านใน

สินาถที่นั่งอยู่คิดอะไรได้ก็พูดขึ้นเหมือนขอความเห็นจากเขา

“นาถคิดว่าถ้าถ่ายภาพน้องพิมพ์แบบทำหน้านิ่งๆ ไม่ยิ้มเลย จะดีไหมคะ?”

“ทำไมล่ะครับ?”แมนย้อนถาม ไม่เข้าใจความต้องการของสินาถ เขาคิดว่าพิมพ์อัปสรสวยมากเวลาแย้มริมฝีปากน้อยๆดูมีเสน่ห์เหลือล้น อาจเป็นเพราะมีลักยิ้มสองข้างชวนมอง ต่างจากนางแบบคนอื่น

“คืออย่างนี้ค่ะถ้าหากเราเปลี่ยนให้เป็นการถ่ายภาพชุดไทย ที่นางแบบทำหน้านิ่งเหมือนนางในภาพวาดหรือจินตนาการ ภาพชุดนี้น่าจะออกมาสวยนะคะ”

หลายวันก่อน สินาถนั่งดูภาพถ่ายหลายอัลบั้มของพิมพ์อัปสรที่ขอยืมมาจากเจ้าตัว เพื่อดูว่ามุมไหนของวงหน้าเจ้าหล่อนดูดีเป็นพิเศษเพื่อสร้างความเป็นเอกลักษณ์ให้กับหล่อนดึงส่วนที่งดงามสะดุดใจที่สุดของหญิงสาวออกมาแล้วทำให้โดดเด่นเป็นหนึ่งในเคล็ดลับที่เธอปั้นนาง แบบดังมาแล้วนักต่อนัก

“อยากได้แบบนั้นเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะอีกอย่างเวลาใส่ชุดไทย ไม่จำเป็นต้องให้มองกล้องตรงๆ ก็ได้ให้ดูเหมือนน้องพิมพ์กำลังเฝ้ารอใครสักคน”

“อืมน่าสนใจครับ” แมนคล้อยตามไอเดียของผู้จัดการสาวที่ดูจะตรงกับความต้องการของลูกค้าพอดิบพอดี “พี่ว่าโครงหน้าด้านซ้ายของน้องพิมพ์สวยมาก”

“ค่ะด้านขวานัยน์ตาจะดูเศร้าไปนิด” ร่างสูงกล่าวเสริมข้อมูลจากที่สังเกตเห็นจนจดจำแม่นขึ้นใจทั้งหลับตาลืมตาใบหน้าของพิมพ์อัปสรไม่สมมาตรเลยทีเดียว หากแต่สวยหวานสะดุดตาชวนมองถ้าปราศจากกรอบพลาสติกกางกั้น

“นั่นสิ” ตากล้องหนุ่มเห็นพ้องกับคนตรงหน้าเขาชอบทำงานกับสินาถตรงที่ไม่ต้องจูนคลื่นกันนานก็คุยกันรู้เรื่อง ผิดกับผู้จัดการนางแบบนายแบบหลายคนที่ใจร้อนเอาแต่ใจแบบไร้เหตุผล นอกจากไม่ร่วมมือยังเอาเท้าราน้ำอีก

ไม่นานพิมพ์อัปสรในชุดไทยสไบสีชมพูกับผ้านุ่งลายสวยก็ก้าวออกมาดูไม่ต่างจากสาวไทยโบราณเลยสักนิด

“พอได้ไหมคะ?”เสียงหวานๆ เอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจนัก หล่อนเกรงว่าภาพที่ออกมาจะดีไม่พอรวมถึงไม่อยากถูกสินาถเย้ยเยาะซึ่งอย่างหลังดูจะมีผลกับความเชื่อมั่นของตนเองมากแบบไม่น่าเชื่อ

สองหนุ่มใจสาวที่ช่วยแปลงร่างเดินมาสมทบด้านหลัง

“ดูดีมากครับ”แมนตอบเสียงทุ้มนุ่มดูพอใจกับนางแบบมาก

สินาถมองนางแบบมือใหม่อย่างพินิจพิจารณาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนตัดสินใจเสนออะไรบางอย่างออกมา

“พี่แมนคะ ขอเพิ่มเครื่องแต่งตัวอีกนิดดีไหมคะ?”

“อะไรครับ?”เขาทำหน้าไม่เข้าใจ

เธอเปิดล็อคกระเป๋าใบโตที่เอามาด้วยเผยให้เห็นเครื่องประดับสีทองแวววาวหลายชิ้น อาทิ เข็มขัด สังวาล แหวนและสร้อยคอ

“นี่ค่ะ”

“โห สุดยอดมาก”แมนอุทานออกมาอย่างแปลกใจ

“บังเอิญนาถไปขอยืมคนรู้จักมาค่ะ”ร่างสูงรีบออกตัว ไม่อยากให้ใครคิดว่า ของพวกนี้เป็นของเธอ

ทุกคนเชื่อหมดยกเว้นพิมพ์อัปสรที่จ้องหน้าสินาถอย่างรู้ทัน

น่าจะเป็นของคุณเองมากกว่า

ผู้จัดการสาวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาของหล่อน

“ฉันว่าของแท้อ่ะ”ไก่กระซิบกับโต หลังเห็นของมีค่าที่ผู้จัดการสาวเตรียมมาด้วย

“หนูก็ว่างั้น”ช่างแต่งหน้าใจสาวเห็นด้วย ตาลุกวาวเมื่อคิดถึงมูลค่าของสิ่งที่เห็น...น่าจะชิ้นละหลายหมื่นบาทขึ้นไป

“เปลี่ยนสังวาลเข็มขัด กับแหวนนะ” แมนหันมาสั่งลูกน้องของตนหลังเห็นว่าอุปกรณ์ของสินาถสวยกว่าเพราะเป็นสีทองสุกอร่าม

ในชั่วอึดใจพิมพ์อัปสรเปลี่ยนเครื่องประดับเสร็จ

“สวยมากเลยครับ”แมนอดที่จะชมขึ้นไม่ได้ ไม่บ่อยนักที่จะเห็นหญิงสาวดูดีในชุดไทยแบบนี้

น้องพิมพ์ต้องไปได้อีกไกลแน่ถ้าได้น้องนาถดูแล

“ขอบคุณค่ะ”หล่อนยิ้มน้อยๆ รับคำชมนั้น ชำเลืองมองผู้จัดการของตนผ่านทางหางตานึกคลางแคลงใจอะไรบางอย่าง แต่ไม่สะดวกที่จะพูดออกมาตอนนี้

แล้วการถ่ายแบบก็เริ่มต้นขึ้นโดยใช้ฉากหลังเป็นแบคกราวน์ยุคเก่าเรือนไทยโบราณที่ใช้เทคโนโลยี ๓๖๐ องศา ทำให้ไม่ต้องออกไปถ่ายนอกสถานที่จริงจากนั้นใช้การรีทัชผ่านคอมพิวเตอร์ ซึ่งช่วยประหยัดงบประมาณของนิตยสารไม่น้อย

“ทำหน้านิ่งๆครับน้องพิมพ์ สาม สอง” แมนบอกบทกับนางแบบเป็นระยะพลางกดชัตเตอร์กล้องฟลูเฟลมราคาเรือนแสน ยาวต่อเนื่องเป็นชุด “หันซ้ายครับแบบนั้นเลย สาม สอง”

“ทอดสายตามองไปไกลๆเหมือนกำลังคิดถึงใครบางคนอยู่” ตากล้องทำหน้าที่ของตนต่อเนื่อง“มือซ้ายถือดอกพุดครับ ยกสูงขึ้นอีกนิด ใช่แล้วแบบนั้นแหละ สาม สอง”เสียงชัตเตอร์ดังรัวอีกชุด

สินาถยืนกอดอกมองพิมพ์อัปสรด้วยสีหน้านิ่งๆเยื้องด้านหลังของตากล้อง โดยแทบไม่ละสายตาไปจากอีกฝ่าย

ทำไมต้องจ้องกันขนาดนี้ด้วย?

พิมพ์อัปสรแอบบ่นในใจรู้สึกแปลกๆ ยามสายตาคู่สวยนั้นจับจ้องเหมือนสแกนร่างเข้าไปจนทะลุปรุโปร่ง

หลังถ่ายต่อเนื่องจนแมนพอใจเขาก็ขอให้หล่อนเปลี่ยนชุดเป็นชุดใหม่ พิมพ์อัปสรต้องเปลี่ยนอีกห้าชุดแล้วถ่ายต่อซึ่งกินเวลากว่าสามชั่วโมงงานจึงเสร็จสิ้น ก่อนเปลี่ยนกลับมาใส่ชุดเดิมของตน

“ขอบคุณครับน้องพิมพ์ถ้าไม่มีอะไรต้องแก้ จะส่งต้นฉบับรูปไปให้ที่บริษัทภายในอาทิตย์นี้นะครับ”

“ขอบคุณค่ะพี่แมน”หล่อนโล่งอกไม่น้อยที่ได้ยินประโยคนี้ ยามนี้พิมพ์อัปสรรู้สึกอ่อนเพลียไม่น้อย ทั้งเหนื่อยและหิวนิดๆไม่เคยคิดมาก่อนว่า การถ่ายแบบจะเหนื่อยหนักไม่ต่างกับการรำนาฏศิลป์เลย

เขาหันไปหาผู้จัดการสาวแล้วเอ่ยชมขึ้นอย่างจริงใจ

“ต้องขอบคุณน้องนาถที่เสนอไอเดียให้น้องพิมพ์ทำหน้านิ่งๆผมว่าภาพชุดนี้ต้องออกมางามมากแน่ๆ”

“ก็แค่ไอเดียเล็กๆน้อยๆ ค่ะ ฝีมือพี่แมนเยี่ยมอยู่แล้ว” พูดอย่างถ่อมตัวสินาถเช็คเครื่องประดับทุกชิ้นครบเรียบร้อย ก่อนปิดกระเป๋าลงล็อคตามเดิม

“ขอบคุณครับ”เขายิ้มรับคำชมนั้นอย่างเต็มใจ

ไอเดียคุณเหรอ?

พิมพ์อัปสรนึกอย่างแปลกใจที่ต้องถ่ายหน้านิ่งๆในตอนแรก แต่ไม่พูดอะไรออกมา แม้จะมีข้อเคลือบแคลงใจผุดขึ้นก็ตาม

สินาถมองเวลา เมื่อเห็นว่าเลยเที่ยงวันไปพอสมควรแล้วก่อนเหลือบมองนางแบบมือใหม่แวบหนึ่ง

“ถ้างั้นนาถกลับก่อนนะคะแล้วค่อยเจอกันใหม่ค่ะพี่แมน พี่ไก่ พี่โต” หญิงสาวกล่าวอำลาครบทุกคนตามมารยาทที่ดีถือกระเป๋าใบโตไว้ในมือพร้อมจะไปจากที่นั่น

“บายครับไว้พี่จะติดต่อไปนะ” ตากล้องรีบตอบเป็นคนแรก อดที่จะโปรยเสน่ห์ทิ้งท้ายไม่ได้

“ค่ะ”สินาถรับคำ

“บายค่ะคุณนาถน้องพิมพ์” / “บายค่ะ” สองเสียงทุ้มห้าวของไก่กับโตดังขึ้นอย่างร่าเริง

“สวัสดีค่ะ” พิมพ์อัปสรส่งยิ้มสวยให้เขาและผู้ช่วยแล้วเดินตามสาวร่างสูงออกไป

“ดูดีชะมัดคนอะไร!” แมนเปรยขึ้นอย่างเพ้อๆ หลังมองแผ่นหลังบอบบางของสินาถหายลับไปจากสายตา

“พี่แมนหมายถึงใครคะ?”ไก่ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นอันเป็นนิสัยที่แก้ได้ยากยิ่ง เขาไม่แน่ใจว่าลูกพี่ชมใครกันแน่?

ยุ่งอะไรด้วย!

ชายหนุ่มเอียงคอมาถลึงตาดุๆให้ลูกน้อง ที่พยายามจะมาสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเขา

“อุ๋ย! ขอโทษค่ะ” ไก่หดคออย่างหวาดๆเผ่นแนบไปให้ห่างรัศมีบาทของหัวหน้าตัวเองทันที

OoXoO

สุขสันต์วันปีใหม่ไทยค่ะ ขอให้ทุกท่านมีความสุขมากๆ ทำอะไรก็สำเร็จอย่างง่ายดายนะคะ

สนใจหนังสือสั่งได้ถึง 30 เมษายนนะคะ ส่วนเรื่องอื่นๆ เหลืออีก 3 เรื่องค่ะ รายละเอียดการสั่งซื้อดูที่ 'สินค้า' แถบซ้ายมือบนค่ะ

ส่วน Ebook จะเข้าโหลดได้ประมาณปลายเดือนนี้ค่ะ

ขอบคุณที่กรุณาติดตาม

นาง

OoXoO




Create Date : 13 เมษายน 2560
Last Update : 13 เมษายน 2560 21:30:00 น. 1 comments
Counter : 818 Pageviews.

 
สวัสดีนะจ้ะ แวะมาเยี่ยมนะจ้าาา sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ


โดย: สมาชิกหมายเลข 4057910 วันที่: 23 สิงหาคม 2560 เวลา:17:38:12 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
 

นิ้วนาง-เดียนา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี


[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com