วิ่งตามอารมณ์อยู่ตลอดเวลา
ถูกคุกคามด้วย
ความเบื่อ จำเจ ซ้ำซาก
รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
หลงใหล วกวนกันไป
ทำอย่างไร
เราจึงจะได้เข้าถึงความเป็นปกติ
ท่ามกลางสังคมที่พอใจ
และยินดีในความไม่ปกติ
ทำอย่างไร
จึงสามารถทำหน้าที่ของเรา
อย่างปกติโดยไม่เป็นทุกข์
ทำอย่างไร
จึงจะไม่ให้การทำหน้าที่ของเรา
เสียความสมดุลของจิตใจ
ทำอย่างไร
จึงจะอยู่ด้วยสติปัญญา
ท่ามกลางคนที่ไม่มีสติ ไม่มีปัญญา
ทำอย่างไรเราจึงจะดำรงชีวิต
อย่างไม่เห็นแก่ตัว
ท่ามกลางสังคมที่เห็นแก่ตัว
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
