หลายปีที่ผ่านมา...ชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย...
สิ่งที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเจอก็เจอ...
ชีวิตเหมือนหล่นร่วงตกอยู่ในก้นเหวลึก
แต่บอกกับตัวเองท้อไม่ได้...ล้มก็ต้องลุกได้
มีบางคนบอกว่าชีวิตเรามีโอกาสเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
ไม่ว่าจะล้มซักกี่ครั้ง  จะเจ็บสักกี่หนก็ตาม
ตราบใดที่พระอาทิตย์ยังคงขึ้นในตอนเช้า..
และจากลาในยามเย็น...ของทุกๆวัน...

นับจากนี้ชีวิตคงได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง...
ได้มองเห็นแสงแห่งปลายอุโมงค์สว่างขึ้น...
การก้าวเดินของชีวิต..ไปอย่างช้าๆ และระมัดระวังมากขึ้น
ภวนาให้การเริ่มต้นในครั้งนี้พบเจอแต่สิ่งดีๆ ด้วยเถิด
อยากทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจ...กำลังใจที่สำคัญที่สุดคือความสุขของทุกคนในครอบครัว
มืออุ่นๆของพ่อ อ้อมกอดที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรักของแม่...
ทำให้เราเป็นเราได้จนวันนี้...