BlogGang.com : : ผู้ชายในสายลมหนาว : กรุงเทพมหานคร : บานประตูวัดสุทัศนเทพวราราม (1)

กรุงเทพมหานคร : บานประตูวัดสุทัศนเทพวราราม (1)

เนื่องในการเฉลิมฉลองในวาระที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
มีพระชนมายุครบ 84 พรรษา ได้มีการจัดการแสดง แสง สี เสียง
และสื่อผสม เรื่อง วัฒนธรรมทองแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ 84 พรรษามหาราช
โดยการฉายภาพพาโนรามาที่กำแพงพระบรมมหาราชวัง

เริ่มจากวันที่ 3 ธันวาคม 2544 แต่เพียงข้ามคืนต่อมากลับถูกสั่งระงับอย่างกะทันหัน
โดยให้การแสดงจัดในวันที่4 ธันวาคม 2554 เป็นวันสุดท้าย
สร้างความพิศวงงงงวยให้กับผู้คนที่ที่วางแผนจะไปชมในวันการแสดงในวันหลัง
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เราก็ยังสามารถหาการแสดงชุดนี้มารับชมได้จาก internet

หลังจากการชมจบลงแล้วคงต้องบอกว่าน่าเสียดาย หากคุณไม่ได้ชม

โดยเริ่มการแสดงจากการฉายสไลด์ เล่าเรื่องราวของการสร้างกรุงเทพ
ขึ้นเป็นเมืองหลวงแห่งใหม่ จากนั้นเป็นสื่อผสมการแสดงจากนักแสดง
กล่าวถึงสิ่งสำคัญในรัชกาลพระบรมสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก
สงครามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างไทยและพม่าในสงครามเก้าทัพ พ.ศ. 2328

การแสดงของนักแสดงในการศึกที่สมรภูมิทุ่งลาดหญ้าที่นำการศึกโดย
สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ หลังจากการแสดงของนักแสดงจบลง
ก็เป็นการกลับเข้าสู่การฉายสไลด์เรื่องราวในสมัยต่อมา
ที่บรรยายโดยการขับเสภาที่ไพเราะงดงามจับใจ

เมื่อกาลสุดพระพุทธยอดฟ้า ยุคพระพุทธเลิศหล้าจึงมาสู่
สรรพศิลป์ ธ เสกสรรพลันฟื้นฟู ล้วนชั้นครูดั่งอินทร์สร้างมาวางลง
บานประตูวัดสุทัศน์พิลาศนัก ธ สลักงามวิจิตรพิศวง
วัดระฆังซ่อมหอไตรให้คืนคง แล้ว ธ ทรงจำหลักไม้ไว้ดุจกัน

ภาพของบานประตูไม้และหอไตรวัดระฆังลอยโดดเด่นออกมาจากหน้าจอ
กลอนบทต่อมาเป็นเรื่องราวของการสร้างเจดีย์วัดอรุณ ซึ่งเราได้เขียนถึงไปมากแล้ว
เพียงภาพของบานประตูเพียงบานเดียวก็ทำให้เกิดเรื่องราวมากมายที่อยากจะเขียนถึง
แม้บานประตูพระวิหารจะมีอยู่มากมาย แต่มีเพียงหนึ่งเดียวที่ได้รับการกล่าวขาน

อยุธยายอยศรุ่งฟ้าเมืองสวรรค์อยู่ถึงสีทศวรรษ สะสมความรุ่มรวยทั้งทรัพย์สิน
และศิลปกรรมอันสูงค่า เมื่อต้องเสียเมืองให้พม่าอยุธยาถูกทำลายลงอย่างราบคาบ
ตลอดเวลากว่า 15 ปีต่อมาในรัชกาลสมเด็จพระเจ้าตากสินบ้านเมืองต้องตกอยู่
ในการสงครามแทบจะตลอดเวลาเพื่อกอบกู้อิสรภาพและขยายอาณาจักรให้กลับมา

เมื่อเปลี่ยนผ่านสู่ยุครัตนโกสินทร์การสงครามได้ลดน้อยลง ทุกคนล้วนคิดถึง
ยามที่ครั้งเมื่อบ้านเมืองยังดี พระบรมมหาราชวังและวัดวาอารามที่สร้างขึ้น
ก็มักถ่ายแบบมาจากกรุงศรีอยุธยา มีการอัญเชิญพระพุทธรูปสำคัญจากหัวเมือง
ที่ถูกทิ้งร้างเพื่อเข้ามาในกรุงเทพเป็นจำนวนมากเพื่อเป็นหลักของบ้านเมือง

พ.ศ. 2350 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมีพระบรมราชโองการให้สร้างวัด
ให้สูงใหญ่เท่าวัดพนัญเชิง แล้วให้พระพิเรนทรเทพขึ้นไปชะลอพระโตเมืองสุโขทัย
ลงแพมายังกรุงเทพ แพพระพุทธรูปได้มาเทียบที่ท่าช้างประทับท่าสมโภชอยู่ 7 วัน
แล้วเลื่อนชักมาทางบกมากลางพระนครแต่ที่ท่าช้างองค์พระใหญ่กว่าประตูเมืองเข้าไม่ได้

ต้องรื้อกำแพงออก เมื่อแห่พระมาถึงแล้วจึงก่อกำแพงขึ้นใหม่จึงเรียกเป็นท่าพระมาทุกวันนี้
แม้พระองค์จะประชวรแต่ก็เสด็จพระราชดำเนินตามกระบวนแห่พระโดยไม่ทรงฉลองพระบาท
จนถึงพลับพลาพระราชทานนามว่าพระศรีศากยมุนี แล้วโปรดให้สร้างวิหารครอบไว้

พ.ศ. 2352 มีขุดพื้นรากเป็นฐานวิหารหลวงแล้วก่อฐานชุกชีให้สูงขึ้นเหนือพื้น
จากนั้นก็อัญเชิญพระพุทธรูปโบราณองค์ใหญ่ขึ้นบนฐานชุกชี
ในเวลานั้นรัชกาลที่ 1 ทรงประชวรหนัก ครั้นได้ทอดพระเนตรเห็นการเชิญ
องค์พระขึ้นทันสมพระราชประสงค์ทรงพระโสมนัสและอุทานว่า “ สิ้นธุระแล้ว ”