ทักทายคราฟ

เห็นด้วยค่ะ ยกมือสูง ๆ เลย เราน่าจะพัฒนาการเดินทางสาธารณะให้ดีแล้ว ถนนกับรถก็จะจำเป็นน้อยลง ถนนเยอะจะร้อนไปหมดแล้ว 4 เลนก็เป็น 6 เป็น 8 ก็ไม่เห็นมันจะพอวิ่งเลยค่ะ ป่าไม้ก็เป็นรีสอร์ทไปหมดแล้ว

หุหุ เก็บกดมานาน

จากบล็อกเรื่องอาหาร ... วันหลังไปบ้านสีลมที่เชียงใหม่นะคะ ของดีแน่นอน

ทุกวันนี้ก็พยายามไม่ซื้ออาหารสำเร็จเพราะไม่ทราบว่าเขาใส่อะไรลงไปมากแค่ไหน โดยเฉพาะผงชูรส ( นี่ขนาดไม่ค่อย นอกบ้านนะคะ ) จะหน้าชาหลังจากทานเสร็จซัก 15 นาที และเคยเห็นเขาเอาฟองน้ำ ลงไปเช็ดขวดโหลที่บรรจุลอดช่องสิงคโปร์ขายแต่ก๋วยเตี๋ยวนี่ก็ยังทำร้อน ๆ นะคะ

เรื่องรถไฟนี่พูดกันยาวนานมากค่ะ โดยฉพาะเรื่องรถไฟความเร็วสูง
ทราบไหมคะว่า เรื่องนี้พูดกันนับครั้งไม่ถ้วน ศึกษาความเป็นไปได้แล้ว
เสนอโครงการผ่านแล้ว แต่ก็ยังเป็นเพียงโครงการบนแผ่นกระดาษอยู่นั่นเอง
เป็นความไม่พร้อมของหลายๆ อย่างในประเทศของเราค่ะ

(ที่ทราบเพราะคุณสามีเป็นหนึ่งในที่ปรึกษาโครงการนี้ค่ะ)

เคยเล่นตั้งเตไหมคะ มาดูหน่อยจิ ว่าเล่าถูกไหม ที่บ้านค่ะ

ความไม่พร้อม ? แล้วเมื่อไหร่เราจะพร้อม ?

มันเป็นคำถามที่ดูจะไร้คำตอบจริงๆ นะ

neck tie กระโปรง สีแดงด้วยนะจ๊ะ ขอบอก

ตอนเปิดเว็บกูเกิ้ลแมป เคยสงสัยว่าทำไมถนนเมืองไทยถึงได้ซอยถี่ยิบขนาดนี้

มาอ่านบล็อกนี้ถึงพอเดาออก

มาตอบเรื่องเลนส์ตาเทียมที่นี่นะคะ

การผ่าตัดของป้าแอ๊ด เป้นการนำเอาเลนส์ตาเดิมออกไป แล้วใส่เลนส์ตาเทียมที่เลือกแล้ว เข้าไปแทนที่ค่ะ
โดยการเปิดแผลเพียงนิดเดียว ในการเปลี่ยนถ่าย
และแผลนี้ไม่มีการเย็บ เพียงปิดไว้เฉยๆ ให้แผลสมานตัวเองเท่านั้น

ก่อนจะใส่เลนส์ตาเทียม หมอจะถามว่าต้องการอย่างไร
ป้าแอ๊ดบอกว่าต้องการสายตายาว ที่ขับรถได้ ไม่ต้องใส่แว่นสายตาอีก
และเมื่อเปลี่ยนเลนส์ตาเทียมแล้ว สามารถมองเห็นได้เหมือนสายตาปกติ ของคนสายตายาว
ยกเว้นเวลาที่จะอ่านหนังสือตัวเล็กๆ ต้องใช้แว่นอ่านหนังสือค่ะ