ในวันที่ต้องดูแลแม่  คิดและทำอยู่เสมอ ว่าถ้าหากแม่ต้องเจ็บป่วย  คนที่ดูแลจะต้องเป็นเรา  อยากทำให้แม่รู้สึกไม่ถูกทอดทิ้ง  ไม่ว่าที่ผ่านมาจะเป็นอย่างไร แต่ต่อไปนี้ ทุกอย่างที่เราทำได้  เราจะทำ  แม่จะคิดน้อยใจอยู่เสมอว่าลูกไม่รัก ซึ่งมันเคยเป็นความคิดของเราเองสมัยเด็กๆ  ว่าแม่ไม่รัก แต่ ณ ตอนนี้ไม่ต้องสนใจ ว่ารักหรือไม่รัก  รู้แต่ว่าอยากทำให้แม่รู้สึกดีที่สุด จนถึงวันสุดท้ายที่แม่อยู่กับเรา  เราอยากจะเป็นคนหนึ่งที่คอยส่งแม่ไปสู่โลกแห่งความสุขที่รอแม่อยู่  แม้ว่าตอนนี้ไม่จะอยู่แบบไม่สบายกายนัก แต่เราจะทำทุกอย่างที่ทำได้ให้แม่สบายใจ   Create Date : 22 พฤษภาคม 2559     Last Update : 22 พฤษภาคม 2559 14:47:37 น. Counter : 508 Pageviews.   1 comment Share Tweet

28-09-2008 กลับมาใหม่พร้อมความเหงาค่ะ เมื่อไรน่ะจะมาเขียนไดอารี่พร้อมความสุขบ้าง เวลาไหนที่มีความสุขเราไม่เคยนึกถึงเพื่อนที่ชื่อไดอารี่เลยค่ะ แต่พอเวลาเหงา เศร้าทีไร นึกได้เป็นอันดับแรกเลย แล้วก็อยากจะเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง เพราะว่าเขาจะรับฟังเราทุกเรื่องค่ะ ไม่เถียง ไม่ตอบโต้ ไม่อธิบาย ไม่ปลอบใจ ก็เพราะว่าเราต้องการแค่นั้นค่ะ ต้องการแค่คนรับฟัง เพราะทุกอย่างเราเข้าใจหมดแล้ว เพียงแต่บางครั้ง บางอารมณ์ เราอยากทำอะไรที่มันผิดๆๆ แต่สะใจ อยากทำอะไรที่เขาบอกว่ามันไม่ดี แต่อยากเป็นคนไม่ดีบ้างในบางครั้งอ่ะ ก็จะมีแต่เขานี่แหละที่ไม่เคยดุ ไม่เคยว่าเราเลย อย่างวันนี้เรื่องมาเล่าให้ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นผู้หญิงขี้เหงาค่ะ จะไม่เหงาได้งัย เพื่อนไม่มีซักคน (แฟนก็ไม่มีแล้วค่ะ) ก็เลยสรรหาอยากมีเพื่อนก็เลยไปแชตตตต ก็ได้เพื่อนคุยมากมาย สังคมในแชต เราก็เข้าใจค่ะว่า เริ่มต้นด้วย ชื่ออาราย ทำงานหรือเรียน บ้านอยู่ไหน มีแฟนหรือยัง จบท้ายด้วย เราเป็นแฟนกันมั้ย แต่เดี๋ยวนี้้มีเพิ่มคำใหม่ด้วยค่ะ "เรากิ๊กกันมั้ย" เราให้คำนิยามของคำว่า"กิ๊ก" กับ "ชู้" เหมือนกันค่ะ ไม่รู้ว่ามีใครคิดเหมือนเราหรือเปล่า ตอนนี้แหละค่ะ ที่วิญญาณนางมารร้ายเข้าสิง ที่คิดว่าบางทีลองเป็นกิ๊กชาวบ้านบ้างก็ดีจะได้หายเหงา จากนั้นก็ได้เพื่อนคุยเสร็จสรรพ สมอารมณ์หมาย พอเบื่อก็เลิกคุย เลิกเล่นซักพัก แล้วบรรดากิ๊กๆ ก็หายไปค่ะ ที่หายไปน่ะ เพราะเราไม่เคยให้เบอร์โทรพร่ำเพรื่อค่ะ เลยค่อยๆ หายกันไปทีละคน วันไหนวิญญาณนางมารร้ายเข้าสิงค่อยไปหาใหม่   Create Date : 28 กันยายน 2551     Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 22:15:19 น. Counter : 244 Pageviews.   1 comment Share Tweet

17/04/2008 มะวานไปเที่ยวห้างค่ะ หลังจากที่ไปตากแดดอยู่บ้านนอกบ้านนามาหลายวัน พอกลับมาก็เลยคิดถึงแอร์เย็นๆ ที่ห้างแถวบ้าน ไปเดินเที่ยวได้ซักพัก คุณพระช่วยเจอโจทย์เก่าค่ะ (แฟนเก่า) เดินมากะภรรละเมีย แบบว่าตอนเลิกกันเพราะว่าไปแต่งงานมาแล้วยังมาหลอกเราอยู่ได้ บ้ามั้ยล่ะ ปกติเราก็เดินแบบไม่เคยสนใจใครเลยน่ะ บังเอิญสายตาก็ไปประสบพบเจอเข้า (เพื่อนบอกว่าเป็นเพราะมันคุ้นเคยกันน่ะค่ะ) เดินลิ่วๆๆๆ ออกไปจากตรงนั้นเลยค่ะ ทีแรกก็นึกเหมือนกันว่าทำไมต้องเดินหนี้ด้วยน่ะ แต่ว่า ก็ดีแล้วล่ะ ดูท่าฝ่ายนั้นเขาก็ไม่ได้อยากเจอเราเหมือนกัน เพราะก่อนหน้านี้เคยเจอกันที่ตลาดแถวบ้าน เข้ามาทักเราแล้วเราก็ไม่คุยด้วยเดินหนี้ซะดื้อๆ จริงๆ แล้วจากวันนั้นถึงวันนี้ คิดถึงแล้วเศร้าใจ ชีวิตความรักตัวเองที่ไม่มีจุดจบ ไม่เคยเจอใครที่รักเรา ทำให้ตอนนี้เราไม่ค่อยเชื่อในความรักแล้วล่ะไม่มีใครที่เขาจะมารักเราจริงๆหรอก ไม่มีรักแท้ ใครจะมารักเราดูแลเรา แย่จังคนทุกวันนี้หวังแต่ร่างกาย เรื่องจิตใจไว้ทีหลัง ผู้หญิงสมัยนี้ก็ไม่มีใครรักนวลสงวนตัว (รวมทั้งตัวเราเองด้วย) เลยทำให้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับผู้ชายไปซะแล้ว   Create Date : 17 เมษายน 2551     Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 22:14:19 น. Counter : 221 Pageviews.   0 comment Share Tweet

16/04/2008 สับสนกับชีวิตตัวเองค่ะ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง มีโรคเป็นของตัวเองที่ต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ถ้าดูแลตัวเองดีๆ ก็อยู่กันไปได้นานนนนน แต่ถ้าดูแลไม่ดี ก็ต้องตายไปพร้อมๆกัน แต่เรื่องนั้นไม่เท่าไรค่ะ ชีวิตผู้หญิงช่างฝันคนหนึ่ง ไม่มีอะไรหรอก นอกจากเรื่องความรักกก แค่อยากมีคนที่รักเราจริงๆ ซักคน แต่ว่าหาไม่เจอค่ะ จนทุกวันนี้ไม่เชื่อแล้วล่ะกับคำว่าความรัก ไม่มีใครที่ไหนจะรักเรา ดูแลเราได้ดีเท่ากับตัวของเราเองค่ะ คนทุกคนคิดได้น่ะค่ะ ว่าคนที่รักเราก็คือพ่อและแม่ของเรานี่แหละ ที่รักเราที่สุด ไม่หวังผลใดๆ ทั้งนั้น เราทุกคนรู้ดีค่ะ แต่สิ่งที่ต้องการด้วยก็คือคนรักที่จะต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต อยากมีคนดูแลเราค่ะ อยากดูแลใครซักคนที่เรารักเขามากๆ แต่ว่า สิ่งที่เจอทุกวันนี้ คนที่เขามาก็เพียงคนที่ไม่จริงใจ ผู้ชายทุกคนรักเราทุกคนค่ะ แต่ก็ไม่ได้มีเราคนเดียวทุกคนเหมือนกัน เข้าใจธรรมชาติผู้ชายน่ะค่ะว่ามันเป็นเรื่องธรรมดากับการมีใครๆๆ เพียงแต่ว่า เราอยากให้มีใครซักคนรักเราคนเดียว มีเราคนเดียว แต่ก็หาไม่ได้ ในตอนนี้ถึงได้เศร้าใจค่ะ แค่อยากระบาย ระบาย ความจริงอยากเขียนให้เยอะกว่านี้ แต่ว่า เอาไว้วันหลังมาอ่านแล้วก็คงนึกขำตัวเองเหมือนเวลามีปัญหาอะไร เมื่อก่อนก็จะเขียนใส่สมุดไว้ พอวันอื่นหยิบมาอ่านก็ขำตัวเองทุกที เขียนไปได้งัย ความรู้สึกตอนนั้นมันเลวร้ายขนาดนั้นเชียว เหมือนกับที่เวลาที่เราเศร้า พอผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ มองย้อนกลับไปอีกที ปัญหาแค่นี้เองทำเอาเราแทบแย่ในตอนนั้น คิดว่าคนอื่นก็คงเป็นเหมือนเราและน่ะ มีใครเป็นบางช่วยบอกหน่อยน่ะ   Create Date : 16 เมษายน 2551     Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 22:14:36 น. Counter : 167 Pageviews.   1 comment Share Tweet

05/08/2007 วันนี้กิเลสมีท่วมท้นเลยล่ะ เช้ามาก็ไม่เช้ามากน่ะ เกือบเที่ยงออกไปข้างนอก ว่าจะไปจอบแฟลตเอื้ออาทร แต่ปรากฎว่าเขาปิดวันเสาร์ย่ะ เลยอด แล้วก็รอๆๆ จะไปดูร้านผ้านวมที่เขาบอกว่าอยู่ละแวกนั้น โทรไปก็ปรากฎว่าเพิ่งปิดร้านออกไปเอาของ ต้องรอประมาณ 2 ชั่วโมง พวกเราก็โรคจิต ไหนๆๆ ไปแล้วก็เลยกินข้าวนั่งเล่น อยู่แถวนั้น มีสวนสาธารณะ ให้นั่งเล่นด้วย วันนี้ลมเย็นสบาย เลยไม่ค่อยหงุดหงิดเท่าไร สบายๆๆๆ แล้วก็ถึงเวลาเจ้าของร้านกลับมาปรากฎว่า ไม่มีอะไรใหม่ๆๆ น่าสนใจเลย เซ็ง กลับบ้าน ไปเที่ยวแฟชั่นต่อ ไปดูที่นอนที่อยากได้มากๆๆๆ แพงจัง ราคาลดแล้ว 17000 แนะ พ่อรู้ด่าตายเลย ที่นอนอะไรแพงจัง แต่ชอบๆๆๆ เลยแหละ งอแงๆๆ อยากได้ กลับมาทำใจที่บ้านอยากได้ๆๆ ทำไงดี เงินก็ไม่มี เซ็งๆๆๆ   Create Date : 04 สิงหาคม 2550     Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 22:14:50 น. Counter : 191 Pageviews.   0 comment Share Tweet