✿ ถนนสายนี้มีตะพาบ กม. 135 "เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง" ✿
เคยมั๊ย?? ต้องขับรถคนเดียวตอนฝนตกหนัก ๆ ตอนเขียนนี่ไม่เครียดนะแต่อยู่ในสถานการณ์จริงล่ะ จะหยุดจอดก็ไม่ได้ กลัวคันข้างหลังจะมาจิ้มตรูด จะไปต่อก็แทบมองไม่เห็น กลัวจะไปจิ้มตรูดคันข้างหน้า(อ่านเจอมาเขาว่าห้ามเปิดไฟกระพริบนะ) เครียด เครียด
เปิดไฟก็แทบจะช่วยอะไรไม่ได้ ไม่เห็นอะไรเลย รอบตัวมีแต่สีขาว แล้วก็ไฟท้ายรถคันหน้าแบบลาง ๆ เล็งซะปวดตา (อ่านเจอมาเขาว่าสวมแว่นตากันแดดจะช่วยได้) ปัดน้ำฝนด้วยระดับความเร็วสูงสุด ราวกับจังหวะแรปก็ไม่ปาน แทนที่จะเป็นจังหวะลีลาศพริ้ว ๆ แบบที่น้องซีลูกมี๊เก๋กำลังฝึกเดินท่าสวย ๆ เครียด เครียด
แถมถ้าใช้รถที่ไม่คุ้นมืออีก เอาแล้วไงเจอกะตัว เจ้าหมูแดงป่วยเลยยืมรถหลานมาใช้ คันนี้มันไม่ใช่สัญชาติญี่ปุ่นที่ใช้ประจำ ตำแหน่งซ้ายขวาก็สลับกันไปหมด แล้วสวิทซ์ไฟมันอยู่ตรงไหน (วะ) กว่าจะหาเจอ เครียด เครียด
ยิ่งเป็นช่วงเย็นรอยต่อของช่วงพลบค่ำ ราวกับขับอยู่ในทไวไลท์โซนเพื่อนคุยก็ไม่มี ขับไป หลอนตัวเองไป ถ้าอยู่ ๆ ขับไปทะลุอีกมิติหนึ่ง แล้วจะทำยังไง จะกลับบ้านยังไง เครียด เครียดโชคดี....ฝนหยุดตกซะก่อนที่จะเป็นบ้า 55555 หลังฝนตก รถก็ติด สว.ไม่ได้ดื่มเหล้าแต่เมารถได้อีก ขับเองเมาเองเนี่ยแหละโดยเฉพาะเวลาที่รถข้าง ๆ เคลื่อนตัวไปข้างหน้าช้า ๆ แต่รถเราไม่ได้ขยับเมาอย่างแรงเหมือนรถเราไหลหลัง ต้องการยาดม ยาอม ยาหม่องอย่างด่วนทั้งเครียดและเมา แล้วเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง
Create Date : 30 กรกฎาคม 2558 |
Last Update : 30 กรกฎาคม 2558 20:06:30 น. |
|
14 comments
|
Counter : 1388 Pageviews. |
|
|
|