ม่านมนตรา / ชลนิล

ฤกษ์งามยามดีที่ได้เยือนบ้านเกิดรอบที่ผ่านมาเราก็นึกครึ้มใจติดต่อกับนักเขียน(ใหญ่)ที่คุ้นเคยกันอย่างคุณพี่ชลนิลซึ่งก็โป๊ะเช๊ะเพราะขุ่นพี่เขาว่างพอดี นัดเจอกันได้เลยในครึ่งชั่วโมง แหม...ดวงคนจะเจอกันนี่นัดกันแป๊บเดียวก็ได้เจอ 

เนื่องด้วยการพบปะสังสรรค์ครั้งนี้เรามีของฝากไปสักการะท่านชลนิลซึ่งเป็นปูชนียบุคคลของเราขุ่นพี่ก็เลยใจดีอีกรอบด้วยการหอบหนังสือของตัวเองมาให้สองเล่มไอ้เราก็เกรงใจ๊...เกรงใจ (แต่เอามั้ย เอา!) พี่ชลนิลก็เลยบอกว่างั้นอ่านแล้วคอมเมนต์มาแล้วกันถือเป็นการบ้านจากการได้หนังสืออภินันทาการ ซึ่งเล่มแรกก็คือ ม่านมนตราและอีกเล่มคือ ต่างเวลา

วันนี้ขอเอ่ยถึงม่านมนตราก่อนก็แล้วกันเพราะสำหรับเราไม่ได้อ่านเล่มนี้มาก่อนแม้จะพอทราบเนื่อเรื่องคร่าวๆ(ส่วนต่างเวลาเคยอ่านเวอร์ชั่นเก่ามาแล้ว) พล้อตหลักๆ ก็คือการต่อสู้ระหว่าง มรรคาชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมซึ่งเป็นเทพจุติลงมาเกิดเป็นมนุษย์ กับ ‘จ้าว’ซึ่งเป็นคล้ายภูตผีปีศาจที่สถิตอยู่บริเวณหนึ่ง

คำเตือน ข้อความต่อไปนี้อาจมีสปอยล์ครั้งใหญ่ถ้าท่านยังไม่ได้อ่านและอยากได้อรรถรสในการอ่าน กรุณาข้ามไปเถิด และเป็นการรีวิวโดยเอารสนิยมการอ่านตัวเองมาเป็นหลัก หากไม่ถูกใจใครก็ขออภัยไว้ณ ที่นี้

การดำเนินเรื่อง ผูกปม ทำได้ดีอย่างมาตรฐานของนามปากกานี้มรรคาเป็นเจ้าของกิจการร่ำรวย ที่ตอนนี้เจอะกับปัญหาป่าอาถรรพ์ในที่ดินที่เขากำลังจะสร้างโรงงานที่แห่งนั้นเขาเริ่มสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ไม่ได้มาดี นั่นคือภูตพรายที่มีอิทธิฤทธ์ประมาณเจ้าพ่อรากไทร(อุ้ย สปอยล์มั้ยเนี่ย) แต่เป็นเจ้าพ่อที่มีที่มาที่ไปว่ามาเพื่อล้างแค้นกันโดยเฉพาะ

งานนี้มีตัวช่วยพระเอกหลายทาง ไม่ว่าจะแม่หมออย่างพันเกลียวที่มีที่มาน่าสนใจ หรือวิญญาณสาวอับโชคอย่าง กะพ้อ ที่พยายามปรากฏตัวและช่วยเหลือมรรคาสุดๆแม้ว่าเธอจะช่วยอะไรเขาได้ไม่มาก และสุดท้ายที่คาดไม่ถึง ก็คือปีกแก้วน้องสาวบุญธรรมที่เติบโตมากับมรรคาและเข้ามาช่วยต่อสู้กับจ้าวได้อีกแรงหนึ่ง(ซึ่งเป็นอะไรที่พลิกล็อคคนอ่านอย่างเรามาก)

ส่วนตัวแล้วความเป็นมาของเจ้าพ่อรากไทรรายนี้นั้นจับรายละเอียดยากสำหรับเราไปหน่อยเพราะงงว่าเรื่องตอนนั้นอยู่ในยุคอดีตในช่วงไหนแน่หรือว่าเป็นดินแดนอีกภพหนึ่งไปเลย หรือว่าอะไรก็เลยทำให้มองภาพเรื่องราวอดีตภพระหว่าง จ้าว กับ ทิชาเทพ (ร่างอดีตของมรรคา)ไม่ได้ชัดเท่าไหร่ รู้แต่ว่ามรรคาในอดีตชาติพยายามปัดเป่าสิ่งเลวร้ายที่ จ้าวจะกระทำกับมนุษย์ ฟาดฟันพันตูกันจนถึงขั้นจุติลงมาเพื่อปราบมาร

แต่สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้เรื่องน่าสนใจคือการเดินเรื่องที่ค่อยๆเปิดปม แล้วคลายปม เรื่องราวผีสางที่ทำให้บรรยากาศน่าติดตามมีบทต่อสู้ทางจิตระหว่างภูติและมนุษย์ที่เชือดเฉือน สำคัญและเป็นลายเซ็นนักเขียนท่านนี้ไปแล้วคือการแทรกธรรมะซึ่งแม้ว่าสุดท้ายแล้วพระเอกย่อมชนะตัวร้ายแต่ตัวร้ายก็ยังได้รับความเมตตาจากตัวเอกคือไม่ได้เป็นการสู้ห้ำหั่นให้ตายกันไปข้างนึง แต่สู้กันแบบแมนๆ

ถ้าเทียบเฉพาะตัวพล้อตนี้ก็ถือว่าครบรสในแง่นิยายแต่ถ้าเป็นรสนิยมการอ่านส่วนตัวแล้วเราคิดว่าเรายังติดขัดในใจกับการเกลี่ยบทบาทในเรื่องนี้อยู่เพราะถ้าให้เจาะบุคลิกตัวละคร เรากลับคิดว่าตัวที่เด่นและแมนที่สุดกลับเป็นพันเกลียวเพราะปูมหลัง-คำพูด-การกระทำ ของตัวละครนี้หนักแน่น ชัดเจน มีบทบาทในเรื่องตั้งแต่เริ่ม ส่วนตัวมรรคานั้นเด่นด้วยตัวพล้อตที่เล่าเรื่องโดยเขาเป็นแกนกลางอยู่แล้วแถมในเรื่องเขายังเป็นพระเอกที่เป็นที่หมายปองของตัวละครหญิงทั้งสามคน(ฮาเร็มเชียวนะคะคู้ณ)

และถ้าถามว่าใครบทน้อยลงมา ตัวแรกเราว่ากะพ้อเป็นตัวละครที่อับแสงด้วยตัวคาแรกเตอร์เธอเองตั้งแต่ต้นยันจบ ส่วนปีกแก้วนั้นเหมือนถูกซุกไว้ในหีบอยู่ค่อนเรื่องแล้วค่อยมาเฉลยว่าเป็นคู่บารมีของมรรคาที่ตามมาเกิดคู่กันเชียวนะ ซึ่งอ่านถึงตอนจบแล้วเราแอบรู้สึกว่าเคมีดูยังไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ คือความสัมพันธ์เป็นแบบเป็นพี่น้องกันมาตลอดแล้วตอนท้ายจะให้พลิกกลายเป็นรักแบบคนรัก มันก็เลย...อืม... พูดยาก อาจเพราะคนอ่านอย่างเราไม่ได้ผูกพันกับตัวละครอย่างปีกแก้วเพราะเธอดูมีมิติเดียวคือน่ารักสดใส ไม่เหมือนตัวละครอื่นที่มีมิติมากกว่า ดังนั้นนิยายเรื่องนี้เรามองว่าเด่นในด้านพล้อตดังที่คนเขียนบอกว่าไม่ถนัดแนวรักหรืออะไรหวานๆ อ่านเรื่องนี้แล้วเข้าใจเลย

ขอจบรีวิวม่านมนตราเพียงเท่านี้เดี๋ยวจะมาต่ออีกเรื่องคือต่างเวลา ซึ่งอยากบอกว่ากรี้ดมากกับ A New Edition ในรอบนี้