• 2024 coffee & everything in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

ดีใจ 1 วัน = มีความสุข 1 วัน 3 วันก่อน จู่ ๆ อากาศก็กลับมาตกลงสู่เลขตัวเดียว อีกรอบ แล้วเช้านั้น ป้าจิ๋วก็โทรมาบอกว่า ... อยากกินซุปหัวหอม แปลว่า ป้าอยากไปนั่งกินในร้านฝรั่ง ถามว่า ป้าอยากจะไปเมื่อไหร่คะ ป้าบอกว่า มื้อบ่ายวันนี้เลยมั้ย เหลือบมองงานพิสูจน์อักษรในมือ มีงานเร่งอยู่ 2 เรื่อง เรื่องหนึ่ง กำหนดส่งวันที่ 20 อีกเรื่อง กำหนดส่งวันที่ 24 แต่ตอบป้าว่า ได้ค่ะ แล้วย้ำ งั้นเดี๋ยวไปรับที่บ้านป้า สักเที่ยงครึ่งนะคะ ป้าบอกว่า ป้าจะขับรถโบราณของป้าไปจอดหน้า cvs เพราะป้าเกรงใจที่ต้องไปรับถึงบ้าน ทุกที ให้ไปเจอกันที่นั่น บอกป้าว่า บ้านเราห่างกันแค่ 6 ไมล์เองนะคะ แค่นี้เอง ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย แต่ป้าก็ยังยืนยันเช่นเดิม เลยตามใจป้า นั่งอ่านงานไปเรื่อย ๆ เพราะดีที่เป็นคนอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวเองพร้อมตั้งแต่ 8 โมงเช้าของทุก ๆ วัน เพื่อน ๆ เคยถามว่า ไม่ได้ออกไปทำงานออฟฟิศ ทำไมแต่งตัวพร้อมทุกวัน ตอบเพื่อนว่า แค่เดินออกไปไขตู้รับจดหมาย ก็ถือว่าออกจากบ้าน ออกจากบ้านทุกก้าว ต้องพร้อมไหมอะเธอ  ... พอเที่ยง 15 ก็คว้ากุญแจรถ cvs ห่างจากบ้าน แค่ 2 ไมล์  ไปถึงก็เห็นรถโบราณของป้า จอดอยู่ข้าง ๆ ดงกุหลาบขาว บอกป้าว่า วันนี้จะไม่พาไปร้าน black cow ที่ป้าชอบ แม้ที่นั่นจะมีซุปหัวหอมที่ป้าโปรดปราน เพราะวันนี้อยากจะป้าพาไปชิมซุปหัวหอม ในร้านฝรั่งเศสใกล้ ๆ ตรงนี้ ห่างออกไปไม่ถึง 2 ไมล์เองนะคะ ชื่อร้าน france cafe ตั้งอยู่บน foothill blvd. นี่แหละ ป้ามีอาการงอแงนิดหน่อย กลัวจะไม่อร่อย เกลี้ยกล่อมป้าว่า ลองค่ะลอง ไม่อร่อย เราก็ไม่ต้องกลับไปอีก แต่ถ้าอร่อย เราจะได้มีร้านใกล้บ้าน ใกล้กว่าร้านเดิมไงคะ ขับรถออกจาก cvs ไป 2 ไมล์ ประมาณ 3 - 4 ไฟแดงสั้น ๆ เลี้ยวเข้าลานจอดรถทางขวา ว้าว ร้านเล็กมาก ๆ มีเพียง 2 โต๊ะใหญ่ และ 2 โต๊ะเล็ก สมกับเป็นคาเฟ่จริง ๆ  ทว่า ก็แสนจะมีความเป็นฝรั่งเศสทั่วทั้งร้าน โดยเฉพาะเชฟ พนักงาน และแคชเชียร์ สุดยอดเลย และก็มีรายการอาหารพิเศษประจำวันด้วย ถูกใจแล้ว นั่งคุยกับป้าไปพลาง มองภาพเขียนของแวนโก๊ะไปพลาง สวยดี แล้วก็เห็นสินค้าสไตล์ชาวฝรั่งเศสโบราณ วางขายอยู่หลายอย่าง รวมถึงซอสแบบฝรั่งเศสหลายขนาน ตอนนี้ป้าจิ๋วเงียบกริ๊บแล้ว เพราะถูกใจเช่นกัน หลังจากสั่งกาแฟคนละแก้ว ก็สั่งอาหาร แน่นอนว่า ป้าต้องกินซุปหัวหอม ส่วนฉัน กินเมนูพาสต้าของเชฟวันนี้ อร่อยดีนะ ... ชอบแหละ แต่ก็เห็นร้านปิดวันอาทิตย์ พร้อมเขียนกำกับว่า ทุกวันอาทิตย์ ไปเจอกันได้ที่ตลาดชาวนา ก็เลย อืมมมม น่าสนใจ .. พอจ่ายเงินแล้ว กิน 2 คน 2 เมนู คือ 82.79 เหรียญ รู้สึกว่า แพงแฮะ เพราะของป้า แค่ซุปหัวหอมถ้วยเดียว จึงจัดว่าแพง! รวมทิปแล้วเกือบจะ 100 เหรียญเชียว  แต่ก็โอเค ทว่าป้าบอก คราวหน้าเรากลับไป black cow กันเหอะ  ... ผ่านมา 3 วัน คราวหน้าของป้าจิ๋วก็มาถึง ป้าจิ๋วโทรมาตอนเช้า บอกว่าทำน้ำสลัดแขกมาให้ และถ้าว่างวันนี้ อยากไป black cow เพราะยังมีความอยากซุปหัวหอม เลย ไปก็ไปค่ะ ขับรถพาป้าไปกินซุปหัวหอม ไปถึงร้าน คนเยอะมากเช่นเดิม หนนี้ป้าสั่งแซนด์วิชเนื้อ + สลัด และแน่นอนว่า จะต้องมีซุปหัวหอมเป็นนางเอก ส่วนฉันสั่งข้าวรวมธัญพืช ราดกุ้งไดนาไมต์ ปรากฏว่า ขณะกิน ฉันเจอเส้นผมขนาด 1 เซนติเมตร ในจาน, ถึงกับหัวเราะ และสะกิดบอกพนักงานชายชรา ... พนักงานขอโทษ ยกจานนั้นออกไป ถามว่า จะสั่งแบบเดิม หรือจะสั่งเมนูอื่น ได้ทั้งหมด เกรงสั่งเมนูเดิมจะสะอิดสะเอียน ครั้นจะสั่งเมนูอื่นก็หมดความอยากกินแล้ว เลยไม่ได้สั่งอะไร  แบ่งสลัดของป้ามากิน 3 คำ และหั่นแซนด์วิชครึ่งนึงมากินพลาง ๆ แล้วสั่งเอสเปรสโซ่ร้อนมา 2 ช็อต ตอนจ่ายเงิน พนักงานไม่ได้คิดค่าอาหารในส่วนของฉัน ทุกรายการเลย ข้าว + กาแฟ และพนักงานยังเอาเค้กกล้วยหอมมาให้ 1 ปอนด์ บอกว่า โปรดรับไว้ด้วย นี่เป็นคำขอโทษจากทางร้าน ฉันก็ ... ไม่กินขนมอบเป็นทุนเดิม แต่ก็ยอมรับมา และ (แวะไป) ให้กับเพื่อนอีกคนแล้ว ... ป้าจิ๋วหัวเราะ และว่า นี่ไงเสน่ห์ของร้านในอเมริกา จากนั้น ก็ควรจะต้องไปส่งป้า ที่รถป้าจอดไว้อยู่ แต่พอป้าได้ยินว่า ฉันจะไปเดินที่ home goods เพื่อซื้อชั้นไม้มาตอกติดผนัง เพื่อจะวางกล้องหุ่นยนต์ (กล้องวงจรปิด) ป้าก็ขอไปด้วย, เลยพาป้าไปด้วย และมั่นใจว่า ป้าน่าจะซื้อเยอะ แล้วก็จริง ป้าชอบซื้อของใช้ในบ้าน ตามประสาอดีตนักตกแต่งภายใน ที่จบช่างศิลป์มาก่อน เดินซื้อของกับป้า แบบต่างคนต่างเดิน เดินแยกกันจนครบชั่วโมง จากนั้นก็พาป้าไปส่งที่รถของป้า แล้วกลับบ้าน, มือเปล่า เพราะสิ่งที่ตั้งใจไปซื้อ ไม่มีชิ้นไหนถูกใจ ส่วนป้าที่งอแงขอติดสอยห้อยตามไปด้วย กลับได้ข้าวของมา 2 ถุงใหญ่ ๆ .... คิดแล้วก็ขำ ๆ แหละ แต่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขดี และดีใจ ที่ได้พาคนแก่วัย 77 ไปโน่นมานี่ ดั่งใจ "ป้า" ปรารถนา, เสมอ ๆ Create Date : 14 พฤษภาคม 2566 Last Update : 14 พฤษภาคม 2566 9:35:50 น. 1 comments Counter : 613 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณ**mp5**, คุณhaiku

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ โดย: **mp5** วันที่: 14 พฤษภาคม 2566 เวลา:14:40:07 น.

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com