บลอกนี้มาล่าช้ามากๆถึงมากที่สุดเลยค่ะ เพราะช่วงเดือนนี้ที่บ้านเจอปัญหาสมาชิกในบ้านป่วยกันถึงสองคน คนแรกคือยายที่อายุ95ปีแล้ว ยายหลงนอนไม่ยอมนอน สุดท้ายความดันขึ้นต้องพาไปโรงพยาบาล ส่วนอีกคนก็คือน้าสาวของ ณ มน เกิดอาการแพ้อาหารอย่างเฉียบพลัน ความดันต่ำมากจนเกือบช็อก ที่บ้านเลยวุ่นวายกันมากค่ะ จากตั้งใจจะเขียนบลอกนี้ไม่ให้ล่าช้าก็ช้าอีกจนได้
ในช่วงสองขวบสิบเดือนนี้ แฝดน้อยมีอาการเหมือนพูดติดอ่างค่ะ จากการคาดเดาของตัวเอง คิดว่าน่าจะเป็นเพราะเขาหาคำพูดมาอธิบายสิ่งที่อยากพูดไม่ทันใจเขาน่ะค่ะ เลยมีอาการติดๆ ขัดๆ แบบนั้น
ลองสังเกตและมองเองก็เลยบอกลูกว่า ใจเย็นๆ นะลูก ค่อยๆ คิด ค่อยๆพูดออกมาหนุไม่ต้องรีบก็ได้ เวลาแฝดมีอาการนี้ ณ มนก็จะบอกแบบนี้ค่ะ แล้วก็ดูเหมือนเขาจะดีขึนอาการพูดติดขัดนี่น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
เรื่องสุขภาพไม่มีเหตุการณ์เจ็บป่วยอะไรค่ะก็แข็งแรงกันดี แต่มีเหตุให้ตื่นเต้นนิดหน่อยคือตอนที่ ณ มนกำลังออกกำลังกายด้วยการหมุนห่วง เจ้าแฝดน้องก็พุ่งเข้ามาหาแม่สรุปจมูกโดนเข้ากับห่วง เลือดกำเดาไหลกันเลยทีเดียว
แต่เธอเป็นเด็กอึดมากค่ะ ไม่ร้องไห้โวยวาย คือร้องเรียกแม่แล้วเข้ามากอด จากนั้นก็นั่งนิ่งๆให้ความร่วมมือกับแม่ในการปฐมพยาบาลแต่โดยดี
เรื่องอาหารการกิน เป็นบางวันค่ะ บางวันก็กินยากบางวันก็กินง่าย แถมบางวันมีเรียกร้องเมนูอาหารเองด้วยนะคะ บอกว่าอยากกินอันนั้นอันนี้ มีวันหนึ่งแฝดพี่เขาอยากกินต้มสปาเก็ตตี้ใส่ผักแล้วก็ใส่ไข่ เขาบอกให้ยายฟัง ก็พอดีกับที่ ณ มน ทำเมนูนี้พอดี แฝดพี่เธอเลยกินอย่างเอร็ดอร่อยทีเดียวค่ะ
เรื่องการเลือกกินอาหารนี่แฝดน้องไม่ค่อยเลือกค่ะ จะกินง่ายกว่าแต่ก็วิ่งเล่นมากกว่าพี่ทำให้เธอออกจะเพรียวกว่าพี่สาวสักเล็กน้อย ส่วนแฝดพี่นี่แก้มจะออกกว่าน้องค่ะ น้ำหนักก็มากกว่าด้วย
มีเริ่มบ่นๆ อยากไปโรงเรียนกันแล้วเพราะพี่ๆเปิดเทอมเลยอยากไปโรงเรียนกับเขาบ้างแต่ก็บอกเขาไปว่ารอให้หนูโตก่อนดูแลตัวเองได้ในระดับหนึ่งก่อนแล้วค่อยไปนะ ทีนี้พอใครถามว่าไปโรงเรียนกันหรือยัง เขาก็จะพากันตอบเลยค่ะว่า "แม่บอกว่าให้โตอีกหน่อยแล้วค่อยไป"
ความจริงตอนนี้เหมือนแม่จะติดลูก แบบยังไม่อยากให้โตไม่อยากให้จากอกไปเรียนแหะๆได้ฟังเขาพูดเจื้อยแจ้วทั้งวันแล้วก็แสนจะเพลิน สงสัยถึงเวลาไปเรียนจริงๆ แม่อาจจะร้องไห้ไม่ใ่ช่ลูก 555
และนี่ก็คือเรื่องราวคร่าวๆ ของแฝดน้อยในช่วงเดือนนี้ค่า ขอบคุณที่แวะมาเยือนบลอกแฝดน้อยกันนะคะ