มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อพิน ชอบร้อยพวงมาลัยเองเพื่อไหว้พระเพราะที่บ้านเธอปลูกดอกมะลิลาไว้เยอะแยะมากมาย และมีต้นลีลาวดี 2-3 ต้น เธอก็ใช้ดอกลีลาวดีเป็นพู่ของพวงมาลัยด้วยบ้านของพินอยู่นอกเมืองแต่อยู่ใกล้รถไฟฟ้า เธอจึงได้ไปเรียนในกรุงเทพฯ เพราะสะดวกขึ้นรถไฟฟ้าและไปต่อรถเมล์อีกแค่2 ป้าย แม่ของเธอไปส่ง แล้วก็เลยไปทำงาน ตอนเย็นแม่ก็ไปรับกลับบ้านพ่อของเธอขายของอยู่บ้าน ทำกับข้าวอร่อยมาก พอกลับถึงบ้านเธอก็หิวพอดีได้กินมื้อเย็นฝีมือพ่อทุกวัน เธอเลี้ยงหมาตัวนึงชื่อว่า พลอย เจ้าพลอยเป็นหมาพันธุ์ลาบราดอร์แสนรู้มากเธอชอบเล่นกอดกับมันทุกวัน

วันนี้แม่ซื้อมือถือให้พิน เพราะบางทีตอนแม่ไปรับที่โรงเรียนจะหาพินไม่เจอพินจึงจำเป็นต้องมีมือถือ พินดีใจมากรีบโทรไปบอกดาวเพื่อนสนิทแล้วเล่นไลน์กัน

วันนึงพินรู้สึกแปลก ๆ กับมือถือ เหมือนมือถือมีชีวิต

ตอนบ่ายขณะที่เธอร้อยพวงมาลัยอยู่นั้น อยู่ ๆ ก็มีเสียงไลน์ ติ๊งตึงดาวไลน์มาคุยว่าทำการบ้านเสร็จแล้วพินก็ตอบว่าเธอก็ทำเสร็จแล้วเหมือนกันกำลังร้อยพวงมาลัยอยู่แล้วมือถือก็ปรับเป็นกล้องถ่ายรูป ถ่าย แชะ ทีนึงตอนนั้นพินกำลังวางมือถือไว้ที่หน้าตักทำให้รูปออกมาเป็นหน้าพินที่กำลังร้อยพวงมาลัยอยู่พอดีพินตกใจนิดหน่อยเพราะเธอไม่ได้แตะต้องมือถือเลยแต่มันถ่ายรูปเอง

พินเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็คิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้จึงไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่พินสงสัยจนเก็บไปฝัน

พินฝันว่ามือถือเรียกเธอ สวัสดีจ้าพินฉันคือมือถือของเธอนะ พินได้ยินเสียงนั้นจากมือถือเธอรู้สึกดีใจที่มือถือของเธอพูดได้ มือถือบอกว่าดีใจมากที่มีพินเป็นเจ้าของเพราะพินน่ารักและทนุถนอมมือถือใช้มือถืออย่างระมัดระวังไม่เคยทำตกเลยพอพินตื่นขึ้นมาก็มองหามือถือ แต่ว่ามันหายไปจากหัวเตียงของเธอ

เจ้าพลอยคาบมือถือมาให้ พินแปลกใจที่เห็นเจ้าพลอยคาบมือถือมาเธอจึงนึกได้ว่าเธอลืมมือถือไว้ที่โต๊ะร้อยพวงมาลัยเมื่อคืนนี้นั่นเองเจ้าพลอยนี่รู้ใจเธอจริง ๆ เธอชื่นชม