Group Blog All Blog
|
68 - จำเลยใจทัณฑ์อสูร : บุษบายุธ  จำเลยใจทัณฑ์อสูร #บุษบายุธ สำนักพิมพ์ พลอยวรรณกรรม พิมพ์ครั้งแรก พฤศจิกายน2554 จำนวน 414 หน้า ราคา 299 บาท ----- โปรย เพราะอุบัติเหตุลิฟต์ค้างเมื่อหนึ่งปีก่อน ทำให้ เมฆา วรรชยะ เพลย์บอยปีศาจจอมเจ้าชู้ บุตรชายเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ในวงการธุรกิจด้านการเกษตรได้ใกล้ชิดกับ ?ณิริน? หญิงสาวที่ชายหนุ่มเข้าใจผิดคิดว่าหล่อนเป็นนักศึกษาฝึกงานของบริษัทเป็นครั้งแรก แม้ครั้งนั้นเขาจะไม่มีโอกาสได้ สานสัมพันธ์ กับหล่อน แต่ความไร้เดียงสาและรูปร่างหน้าตาที่เย้ายวนชวนให้อารมณ์พิศวาสแล่นพล่านก็ยังฝังลึกอยู่ในจิตใจของชายหนุ่มจนเขาไม่อาจจะลืมได้คิดไม่ถึงว่าหนึ่งปีต่อมา เขาจะได้พบกับหล่อนอีกครั้งในฐานะบุตรสาวของศัตรู!ชู้รักสารเลวที่พาแม่เลี้ยงของเขาหนีตามกันไป จนสร้างความอับอายขายหน้าให้แก่เจ้าสัวผู้เป็นบิดาอย่างที่สุด! เมฆาตัดสินใจลากตัวหล่อนกลับไปกักขังและคาดคั้นถึงที่ซ่อนของชายโฉดหญิงชั่วคู่นั้นหากณิรินกลับไม่ยอมปริปากแม้แต่คำเดียว! ความจองหองของหล่อนทำให้ความชื่นชมหลงใหลที่เขามีต่อหล่อน แตกสลายกลายเป็นความชิงชังรังเกียจและขยะแขยงไม่ต่างจากกิ้งกือไส้เดือน!ดีล่ะ! ในเมื่อหล่อนไม่ยอมบอกเบาะแส เขาก็จะตีความว่าหล่อนมีส่วนรู้เห็นในแผนการอันอัปยศนี้ด้วย! ในเมื่อให้อยู่สบายๆไม่ชอบ เขาก็จะลงทัณฑ์หล่อนให้สาสมกับตำแหน่งของนางเชลยตัวประกัน! และนั่น... จึงเหลือเพียงวิธีเดียวที่เขาจะสามารถเค้นเอาความจริงจากปากของนางเชลยจอมผยองได้ นั่นคือการใช้ร่างกายกำยำและความหนุ่มแน่นเป็นเครื่องมือสำเร็จโทษ! แล้วทรมานหล่อนด้วยเกมพิศวาสอันเร่าร้อน! ดุเดือด! และถึงเลือดถึงเนื้อ! ----- เม้ามอยหลังอ่าน 'จำเลยใจทัณฑ์อสูร' แต่ฟังชื่อเรื่องและอ่านคำโปรย แลดูเป็นนิยายน้ำเนาเคล้ายุงชุม รักๆแค้นๆ นางบำเรอ มีแต่ดราม่า พระเอกใจร้าย นางเอกง้องแง้งแน่นอน แต่พอลองจนจบแล้วก็แบบ เฮ้ยย เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คิดทั้งหมด พระเอกก็ไม่ได้เลวร้ายหรือแลดูหื่นตามคำโปรยเลย ถึงแกจะร้ายบ้าง เจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจไปบ้าง แต่นั้นมันมีสาเหตุและเพราะปมอดีตในใจต่างหาก และที่สำคัญในแง่ความรัก คือ พี่แกนี่รักนางเอกสุดๆ ทำเพื่อนางเอก จะเรียกว่าเป็น รักแรกพบ เลยก็ว่าได้ ที่บอกว่ารักแรกพบนั่นก็เพราะจุดเริ่มต้นของพระนาง'เมฆ และ นิน' เจอกันในสถานการณ์ที่ไม่ปกติ เพราะวันนั้นเธอต้องเอาแฟ้มงานมาให้ผู้เป็นพ่อ แต่ดันมาป๊ะพระเอกในลิฟท์แถมยังติดลิฟต์ที่ค้างด้วยกันอีก นางเอกที่กลัวความมืดและที่แคบเลยออกอาการกลัว ตัวสั่นและสติหลุดจนเป็นลมเลยได้พระเอกนี่ล่ะเป็นคนดูแล ซึ่งเขาก็ถูกชะตากับแม่สาวน้อยแสนหวาน แต่ด้วยสถานภาพและอะไรหลายอย่างๆจากวันนั้นเส้นทางทั้งคุ่ก็ไม่เคยมาบรรจบกันอีก จนถึงวันหนึ่งเมื่อพ่อนางเอกได้ทำการใหญ่โตพาคู่รักของพ่อพระเอกหนีไป จนนางเอกที่ไม่ยอมไปด้วยต้องกลายมาเป็น ตัวประกันในกรณีนี้ของพระเอกที่อุกอาจเข้ามาคาดคั้นเรื่องพ่อกับเธอตั้งแต่เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากพ่อเธอหนีไป แต่คงไม่มีใครรู้ว่าความจริงแล้ว นอกจากต้องการความจริงเรื่องคุ่รักพ่อ เหตุผลสำคัญอีกประการนั่นคือ ปกป้องนางเอกจากพ่อเขาเอง แต่นั่นล่ะเมื่อนางเอกไม่รู้และเขาไม่บอก การมาอยู่ด้วยกันของพระนางจึงอารมณ์จำเลยรัก ที่จับตัวมาเป็นเชลย ถูกคุม และคาดคั้นหาความจริงมากๆค่ะ แต่การที่คุณเมฆแกมีความรู้สึกดีเป็นทุนเดิม ไอ้ความร้ายกาจเลยลดน้อยลง แต่ก็ยังเจ้าอารมณ์และขู่ขวัญหนูนอนอยู่เนืองๆ ซึ่งช่วงแรกคุณเมฆจะร้ายๆหน่อย ไม่ว่าจะเพราะนางเอกที่ปากแข็ง ดื้อดึงจนเขาอยากลงโทษ หรือเพราะความรู้สึกลึกๆในใจสั่งทำก็ตาม ช่วงนี้เลยอยากฟาดคุณเมฆเล็กน้อย แต่ด้วยความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งคู่เรียนรู้ เข้าใจในตัวตนของกันและกันทั้งแง่บวกและแง่ลบ จนพัฒนากลายเป็นความรักในที่สุด แต่ความรักของทั้งคู่จะลงเอยกันได้อย่างไร ในเมื่อสถานะจำเลย แถมพ่อเขายังแค้นพ่อเธอเป็นที่ตั้ง มันไม่ง่ายเลยจริงๆ ถ้าคิดว่าเล่มนี้นางเอกจะเป็นเบี้ยล่างพระเอกแล้วล่ะก็ คิดผิดเลยค่ะ ไอ้ปากขู่ว่าจพะปล้ำๆๆเธอเนี่ย สุดท้ายก็ได้แค่ชิมนิด ชิมหน่อยทั้งเล่ม แรกๆเพราะมีอะไรมาขัดไปซะหมด แต่หลังๆเขารักนางเอกมากจนไม่อยากหักหาญน้ำใจ คือดี๊ดี รักจริงก็ต้องรอไปนะคะพี่เมฆ555 แต่ก็นะหลายคนคงสงสัยว่าแนวแบบนี้นางเอกรักได้ยังไง นั่นก็เพราะพี่เมฆแกไม่ได้ร้ายจริงน่ะสิคะ ในความร้ายๆของแกมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่(แม้ช่วงแรกอาจจะหาไม่ค่อยเจอก็ตาม) แต่ก็แหมบุคลิกพี่เมฆแกเป็นแบบนั้นอ่ะ ด้วยวัยต้อง36-37 เป็นชายหนุ่มภูมิฐานตามวัย เด็ดขาด ดุ จริงจัง มีความเป็นผู้นำ ไม่ค่อยลงให้ใคร แกจะมีนิสัยบางอย่างที่หลายๆคนต้องโอนอ่อนผ่อนตาม ดังนั้นการที่นางเอกปากแข็งและเขาต้องการความจริงก็เลยต้องใช้วิธีการกำราบแบบได้ประโยชน์แต่นางเอกเสียเปรียบไปซะหน่อยเท่านั้น(จริงๆก็ไม่ค่อยเห็นด้วยหรอกหน่าา แต่ก็นะนิยายแนวนี้ก็ลงแบบนี้ทุกที) แต่ที่มันสนุกเพราะต่างจากเล่มอื่นนี่ล่ะค่ะ เพราะนอกจากพี่เมฆจะเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนแบบสุดๆแล้ว พี่แกเป็นคนฉลาด รักมั่นคง พยายามทำให้เรื่องทุกอย่างมันคลี่คลายและหาทางลงให้มันสวยงาม พ่อจะแค้นก็แค้นไป เขาไม่ได้แค้นด้วยนี่น่า แถมรักสาวเจ้าเข้าอีก เลยพยายามจะทำให้ทุกอย่างให้ความรักของเขาเติบโตไปได้ และไม่ว่าพ่อเขาจะไม่ชอบนางเอกหรือหาสาวคนอื่นมาทดแทน เขาก็ไม่มีทางยอม เมื่อรักนางเอกแล้วก็รักแบบสุดๆ นางเอกเปรียบเสมือนแสงสว่างในใจอะไรแบบนั้นเลยอ่ะ จนทำให้กรี๊ดสุดกับฉาก ยอมสละชีวิตเพื่อความปลอดภัยของนางเอก ฉากนี้เล่นเอา เฮ้ยยย คุณเมฆแกบ้าบิ่นเหลือเกิน แสดงว่าต้องรักนางเอกมากกกกกแน่ๆ ฉันชอบผู้ชายมีอายุจริงๆนะ5555 (เล่มนี้ตอบโจทย์กินเด็กได้อีกธีมเลยนะคะ เพราะพระนางห่างกันประมาณ 14 ปีได้แน่ะ) แต่ถามว่าไอ้อาการตุบตับพระเอกมีเยอะไหม อ้อ แน่นอนค่ะว่า....มี ถึงจะบอกพี่เมฆแกรักนางเอกมากกก แต่เวลาบทพี่แกต้องการให้นางเอกคายความจริงก็ล่อลวงงงงเหมือนกันเหอะ นางเอกนี่เหมือนลูกแกะในกำมือราชสีห์เลยทีเดียว แต่ไอ้ช่วงบทแบบนี้มันเหมือนพ่อแง่แม่งอน แบบคู่กัดหน่อยๆนะคะ ถึงแกจะใช้กำลังแต่ก็ไม่ได้ทำร้าย เรียกว่าขุ่ให้กลัว แต่พอทำจริงๆไอ้ความรู้สึกที่มีต่อสาวเจ้ามันทำให้ตบะแตก หัวสมองเลยคิดไรไม่ออกนี่ล่ะ555555 แต่ไอ้ช่วงที่โมโหนางเอกตอนแรกนี่ แกเหมือนน็อตหลุดทั้งห่วง ทั้งหวงและโกรธที่เธอไม่ทำตามทำคำสั่งเขา จนเมื่อลูกแกะเดินกลับมาหาเองเลยต้องลงโทษ แต่ออกจะรุนแรงไปนิดดนะพ่อคูู๊ณณณดีว่ายั่งตัวไว้ทัน ส่วนตอนกลางๆที่มีบทเข้าใจผิดอีกเนี่ย โอ้ว โหวว อยากจะฟาดดดคุณเมฆ ใจร้ายกับนางเอกมากเลยฉากนี้ แต่ก็เข้าใจนะว่าถ้าเราเป็นคุณเมฆได้ยินและเห็นหลักฐานแบบนั้น ย่อมโกรธและผิดหวังเป็นธรรมดา ยิ่งมาเจอกับคำพูดนางเอกและท่าทางอีก สติเลยหลุด แล้วเป็นไงล่ะทำเธอเจ็บ เขาเจ็บมากกว่าหลายเท่า พี่เมฆเลยเป็นประเภทกับนางเอกไม่ค่อยแน่จริงเท่าไร555555 อยากทำร้ายเขาแต่มาทุรนทุรายซะเอง แต่ในความไม่เข้าใจกลับกลายเป็นการเปิดเผยใจ จนกลายเป็นเข้าใจกันดีมากกว่าเดิมไปซะงั้น อิชั้นงงกับคนคุ่นี้จริงๆ อ่านแล้วกราฟขึ้นๆลงๆ ฮ่าา แต่อย่างว่าความรักไม่พอ เมื่อความแค้นระหว่างพ่อยังไม่จบลง ต้องช่วยกันคลี่คลายปัญหานี้ให้ลงตัว โชคดีนะคะว่าถึงเนื้อเรื่องจะมาทำนองนี้แต่พระนางค่อนข้างโอเคเลยล่ะ ยิ่งนางเอกเนี่ยไอ้สวยน่ารักเนี่ยแน่นอน แต่เธอเป็นประเภทสาวศิลปะ มีความแสบและไม่ได้เรียบร้อย ดังนั้นเหมาะสมกับพระเอกที่สุด คนอย่างพี่เมฆต้องเจอนางเอกแบบนี้ จะได้สูสีกันหน่อย5555 ไม่ได้สาวเจ้าน้ำตา ทิฐิแรง ง้องแง้ง ไม่ฟังเหตุผล ถึงจะปากแข็งแต่เพราะความปลอดภัยของพ่อ อีกอย่างเธอรู้ว่าสถานการณ์ไหนควรทำอย่างไร เรียกว่ามีสติเหมือนกันเลยค่ะ แถมไม่ใช่ประเภทสาวดื้อดึง อวดดี ยอมอ่อนยอมลงให้เพื่อความสงบอีก อย่างที่จะเห็นเลยว่าเธอเข้าใจนิสัยคุณเมฆดีว่าเขาจะไม่ยอมลง เธอเลยยอมถอยหนึ่งก้าวเพื่อให้เรื่องมันคลี่คลายเสมอ แล้วก็เป็นนางเอกที่มีเหตุผลพอตัว ไม่ได้คิดเองเอง ใครเป่าหูก็เชื่อไปซะหมด มีไรก็คุยกันตรงๆ เอ้อแหะ ชอบนางเอกแบบนี้ มีไรเคลียร์ๆไปเลย อีกอย่างเข้าใจพระเอกมากๆด้วย ว่าเขาทำทุกอย่างเพื่อเธอ เธอจึงไม่อยากให้พระเอกรู้สึกว่าเพราะพ่อเขาเธอเลยเจอเรื่องร้ายๆ พยายามถนอมน้ำใจพระเอกมากๆ ลืมพูดอย่างฉากถูกพระเอกใจร้ายใส่มากๆ แทนที่จะโกรธ คิดไปคิดมากลับเข้าใจพระเอกซะงั้น และอีกอย่างเธอรู้ว่าเขารัก ดังนั้นความหวั่นไหวก็ลืมไปซะเถอะ เธอเชื่อใจเขา แต่ปัญหาคือระหว่างพ่อเขาและครอบครัวเธอมันไม่ลงรอยกัน เธอไม่อยากให้เขามีปัญหา จึงไม่อยากเห็นแก่ตัว อยากให้เขาทบทวนดูซะใหม่ แต่มีหรือคุณเมฆจะยอมมมม ส่วนปมปัญหาความแค้นอันนี้ก็ไม่ได้มาลอยๆมากนัก พอจะเข้าใจเหตุผลของตัวละครอยู่บ้าง แต่คนเขียนอาจจะไม่ได้ลงลึง แต่ช่วงหลังเราจะเข้าใจที่มาที่ไปและเหตุผลเทาๆของตัวละคนทุกตัวที่พัวพันกัน สุดท้ายแล้วคนที่แพ้ก็ชนะอย่างยิ่งใหญ่ด้วยการปล่อยวาง และยอมถอยออกมาเพื่อความสุขของที่ฝ่าย แม้เขาจะเจ็บปวดไปบ้าง แต่การทำเพื่อลูกที่เขารักมากที่สุดเป็นสิ่งที่ต้องยอมจริงๆ เนื้อแท้ไม่ใช่คนเลวร้าย แต่เพราะความรักที่มากมาย และวิธีแสดงความรักที่ผิดรูปแบบจนทำให้ไม่เข้าใจกันเลยก่อเกิดปัญหาตามมานั่นเอง ส่วนตัวร้ายอีกตัวที่ตามราวีอันนี้ก็ต้องบอกว่าเข้าใจเช่นกัน เพราะความเข้าใจผิดที่ประจวบเหมาะ พระเอกเลยตกเป็นจำเลยด้วยความไม่ตั้งใจเพราะวัยเด็ก แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกผิดเป็นตราบาปมาจนถึงปัจจุบัน ในเล่มก็มีเปรี้ยงปร้างกันเล็กน้อยตามสไตล์ค่ะ เลยบอกว่าเล่มนี้เข้มข้นทั้งเล่มเลย กราฟขึ้นๆลงๆ หวานบ้าง ขมบ้าง ดราม่ากันไป ร้อนๆกันหน่อย เป็นสีสันดี แต่ภาพรวมถือว่าอ่านสนุกใช้ได้นะคะเล่มนี้ แม้จะมีบางอย่างที่ไม่ค่อยชอบใจ ขัดใจบ้างช่วงแรก แต่รวมๆพระนางโอเค คนเขียนก็บรรยายได้ดี ทำได้น่าติดตาม มันก็เลยอ่านเพลินเลยค่ะ ถ้าใครชอบแนวๆโรแมนติกดราม่านิดๆแต่พระเอกรักนางเอกมากกกกลองดูนะคะ เผื่อจะชอบจำเลยรักเวอร์ชั่นคุณเมฆเล่มนี้ ผู้ชายที่ทำร้ายเขาแต่เจ็บเอง แถมมอบของขวัญให้นางเอกด้วย เข็มทิศ เพราะเธอคือบ้านของเขา และเขาจะไม่หลงทางไปไหนอีกแล้ว โรแมนติกสุดดสุดดดด >///< ธันวาคม 2559
|
MiNT_DoReMoN
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]
|
||||||||||||||||||||||||
สำหรับเราโอเคระดับนึง ไม่ถึงกับชอบมาก อ่านไปยังรู้สึกสะดุด ไม่รู้ว่าเขียนเรื่องแรกหรือเปล่า แต่ก็ยังชอบพล๊อตพระเอกรักนางเอกมาก