Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 3619592 - ความเป็นแม่ ใช่ว่าใคร ๆ ก็เป็นได้ (3)

Group Blog

Myblogme

มกราคม 2560

10 มกราคม 2560

ความเป็นแม่ ใช่ว่าใคร ๆ ก็เป็นได้ (3)

All Blog

ความเป็นแม่ ใช่ว่าใคร ๆ ก็เป็นได้ (3)

ฉันเดินออกมาจากวัด ด้วยความรู้สึกมุ่งมั่นว่าฉันต้องเลี้ยงดูลูกคนนี้ให้ดีที่สุด

แต่ในขณะเดียวกันฉันก็สับสนมากด้วย ว่าฉันจะทำยังไงต่อไปดี ฉันโทรไปหาพ่อของลูก

"ฮัลโหล พี่ ตอนนี้พี่เป็นไงบ้าง สบายดีไหม"

เขาอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วค่อย ๆ พูดว่า " สบายดี มีอะไรหรือเปล่า"

"...... คือ.. ตอนนี้พี่มีแฟนหรือยัง หรือว่าพี่กลับไปคืนดีกับแฟนเก่าแล้ว??"

"อ๋อ.. ไม่ต้องห่วงพี่เรื่องนั้นหรอก พี่อยู่คนเดียว ไม่มีใครนะ"

ฉันดีใจที่สุด คิดในใจว่า ถ้าฉันพูดออกไป เขาต้องดีใจมากแน่..

"คือ พี่จำได้ไหมที่เราเจอกันครั้งสุดท้ายน่ะ คือ ประจำเดือนไม่มาหลายเดือนแล้ว

คือ ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะขูดมดลูก ประจำเดือนก็เลยไม่มา คิดว่าเป็นผลข้างเคียงน่ะ

แต่เพิ่งไปตรวจที่โรงพยาบาลมา หมอแจ้งว่า ท้องได้ 5 เดือนแล้วนะ"

".... หรอ .." เขาไม่ได้ทำเสียงยินดี ยินร้ายอะไร แต่รู้สึกได้ว่าเขายิ้ม..

"แล้วจะทำยังไงต่อล่ะ อยู่ไหน?? มาอยู่ด้วยกันสิ มาเลยนะ.."

ฉันดีใจมาก ที่เขายังไม่มีใคร แต่ฉันเตรียมใจเอาไว้ก่อนแล้ว ว่าหากเขาบอกฉันว่า เขามีแฟนใหม่ หรือ กลับไปอยู่กับครอบครัวเดิม ฉันก็จะยังบอกเขาว่าเขามีลูกกับฉัน แต่ฉันจะไม่เรียกร้องให้เขามาอยู่ด้วย แค่ให้เขารับรู้ไว้เท่านั้น ส่วนการส่งเสีย ฉันไม่คาดหวังเลย เพราะฉันเข้าใจเขาทุกอย่าง แต่ในเมื่อเหตุการณ์มันเป็นเช่นนี้ เขายังไม่มีใครนี่ ฉันจึงขึ้นรถประจำทางไปที่ท่ารถเพื่อไปหาเขาทันที ตอนนั้น เขาพักอยู่ที่ จ.กระบี่..

ระหว่างทางการนั่งรถ ฉันพูดคุยกับพี่เขาทางโทรศัพท์เกือบทั้งคืน เพราะเราสองคนตื่นเต้นกันมาก ที่ท้องอีกครั้งหนึ่ง โดยจะไม่มีใครมาพรากเราสองคนจากลูกอีก ฉันตัดสินใจไม่ได้บอกทางครอบครัว เพราะพวกเขาต้องเสียใจมากแน่..

เมื่อมาถึง จ.กระบี่ เขาพาฉันไปพักอยู่เกสต์เฮ้าส์เล็ก ๆ มี 3 ชั้น ฉันเลือก ชั้น 2 เพราะชั้นแรกเต็มพอดี เขาบอกให้ฉันอยู่ที่นี่ไปพลาง ๆ ก่อน แล้วค่อยไปหาบ้านเช่าเล็ก ๆ อยู่ด้วยกัน แต่ฉันแอบสังเกตเห็นว่า ตอนกลางคืน เขาต้องออกไปทำงาน ฉันก็สอบถามเขาเหมือนกัน เขาให้เหตุผลว่า งานกุ๊กต้องทำงานกลางคืน ฉันก็พอจะเข้าใจ แต่บางทีโทรมาบอกว่า วันนี้ไม่ได้กลับนะ พอดีมีงานเลี้ยงที่โรงแรม ต้องอยู่ดึก บางทีก็ 2 วันไม่ได้กลับมาหาฉันเลย ฉันก็พอเข้าใจและไม่คิดจะเรียกร้องอะไร เพราะแค่เขาให้เกียรติฉัน โดยที่ไม่สงสัยสักนิดว่าลูกในท้องเป็นลูกเขาไหม ฉันก็นึกขอบใจเขาจริง ๆ

แต่ฉันก็ไม่ได้อยู่เฉย พยายามโทรหาเพื่อน ๆ หรือญาติผู้ใหญ่ที่รู้จักและสนิทกัน สอบถามเรื่องหางานทำ แต่ก็เหมือนไม่มีที่ไหนจะว่างเลย แต่ฉันก็ไม่ได้บอกเขาหรอกว่าฉันกำลังท้อง เพราะถ้ามองผิวเผินฉันก็เหมือนท้วม ๆ เท่านั้น ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้เพราะแค่ท้องแรก ท้องไม่ใหญ่เท่าไหร่.. ฉันก็อยู่ไปวัน ๆ อย่างนั้น รอเขามาหา เขาไม่มาก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่อยากจะมีปัญหา ส่วนเรื่องเงินเขาให้ไว้ใช้ พออยู่ไปวัน ๆ

Create Date : 10 มกราคม 2560
Last Update : 10 มกราคม 2560 15:44:37 น.
Counter : 559 Pageviews.

3 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณaitai อ่านว่า อะอิไต้

อ่านมาทั้ง3บล๊อก
การเป็นแม่ไม่ยาก แต่การเลี้ยงลูกคนนึงให้เติบโตขึ้นมาแบบมีคุณภาพ ยาก นะ

ไงก็สู้ๆนะ ขอให้ปลอดภัยทั้งแม่และลูกค่ะ

ปล พี่ไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง

โดย: kai (aitai อ่านว่า อะอิไต้

) วันที่: 10 มกราคม 2560 เวลา:17:06:43 น.

ชีวิต เจ้าของบล็อกเองค่ะ ขอบคุณจริง ๆทุกกำลังใจค่ะ แต่เรื่องราว ยังดราม่าไม่จบ เพราะมันยังอยู่ในใจตลอดเวลา แต่อดีตก็คืออดีต ปัจจุบันต้องทำให้ดีที่สุด สุดความสามารถ จะตั้งใจเลี้ยงลูกให้ดีที่สุดค่ะ :) เพราะเราคือแม่พิมพ์ของเขา ล้านคำสอน ไม่เท่าหนึ่งแบบอย่างที่ดี

โดย: สมาชิกหมายเลข 3619592

วันที่: 10 มกราคม 2560 เวลา:19:49:31 น.