วัดกะพังสุรินทร์ พระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ เดิมชื่อวัดกะพัง ตั้งอยู่ที่บ้านกะพัง เลขที่ 28 ถนนเวียนกะพัง ตำบลทับเที่ยง อำเภอเมืองตรัง จังหวัดตรัง สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2440 โดยมีเจ้าเส เป็นผู้บริจาคที่ดินสร้างวัด ได้รับวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2480 และผูกพัทธสีมาเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2490 พื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบ 

ภายในวัดมีพระอุโบสถ ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมท้องถิ่นภาคใต้ เสาไม้ฝาก่ออิฐถือปูน หลังคาหน้าจั่วต่าง ๆ ระดับสองชั้น ซึ่งกรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อวันที่ 17  มีนาคม พ.ศ. 2542 

วัดกะพังสุรินทร์ เป็นที่ตั้งโรงเรียนพระปริยัติธรรมสหประชาสรรค์ และศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ เจ้าอาวาสรูปแรกคือ พระครูวิเชียร ปัจจุบันมีพระพรหมจริยาจารย์ (สงัด ปญฺญาวุโธ) เป็นเจ้าอาวาสและดำรงตำแหน่งเจ้าคณะใหญ่หนใต้ เจ้าอาวาสเป็นพระนักเทศน์ เทศน์ได้ไพเราะจับใจ เคยดำรงตำแหน่งทางการปกครองสงฆ์หลายตำแหน่ง ได้รับความไว้วางใจจากมหาเถรสมาคม ให้เป็นที่ปรึกษาคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช ทั้งยังได้รับความเชื่อถือจากคณะสงฆ์และอุบาสก อุบาสิกา ทั่วทั้งภาคใต้ 

ศาสนสถานภายในวัด มี อุโบสถ 1 หลัง กว้าง 9.50 เมตร ยาว 15.40 เมตร เขตวิสุงคามสีมา กว้าง 24 เมตร ยาว 36 เมตร อุโบสถถูกสร้างขึ้นในสมัยพระอธิการแย้มเป็นเจ้าอาวาส และสร้างเรื่อยมาจนถึงพระอธิการเพื่อม  โครงสร้างเสาไม้ ฝาผนังหล่อปูน หลังคา 2 ชั้น มุงกระเบื้องปูนชนิด 4 เหลี่ยม ต่อมาชำรุดไปตามกาลเวลา ซึ่งในปี พ.ศ. 2525 จัดการบูรณะเสียใหม่ในส่วนหลังคาในสมัยพระพรหมจริยาจารย์ (ครั้งดำรงสมณศกดิ์ที่พระปิฎกคุณาภรณ์) เป็นเจ้าอาวาส พ.ศ. 2525 รูปทรงยังคงรูปเดิมไว้ กระเบื้องหลังคาเปลี่ยนเป็นกระเบื้องลอนเล็กใช้มาจนถึงปัจจุบัน เพราะความเก่าแก่มานาน กรมศิลปากรจึงขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2542 มีประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนพิเศษ 17 ง วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2542 มีพื้นที่ 1 งาน 94 ตารางวา 

ศาลาการเปรียญ 1 หลัง กว้าง 11 เมตร ยาว 18 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. 2495 สมัยพระอธิการเพื่อม เป็นเจ้าอาวาส โครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็ก ใช้งานมาเป็นเวลาหลายปีจนชำรุดไปตามสภาพ ต่อมาภายหลังสมัยพระพรหมจริยาจารย์ เป็นเจ้าอาวาส รื้อออกสร้างใหม่ในนามเดิม กว้าง 17 เมตร ยาว 28 เมตร เป็นอาคาร 2 ชั้น 

ขอบคุณข้อมูลจาก : วิกิพีเดีย