Group Blog
 
All blogs
 
โรคซึมเศร้าจ้า...กระเป๋าข้าฯ จะฉีกแล้ว

เกริ่นนำก่อนสักนิดรักษาโรคซึมเศร้ามาได้เกือบๆ สองปีแล้ว
เคยรักษากับโรงพยาบาลรัฐบาลเฉพาะทางจิตเวช
ก่อนจะเปลี่ยนมารักษากับโรงพยาบาลเอกชนเพราะถูกใจหมอ
การกล้าเล่าทุกเรื่องให้ใครคนหนึ่งฟังมีค่ามากสำหรับข้าพเจ้า
มีค่าซะจนตอนนี้กระเป๋าสตางค์ใบน้อยน้ำหนักเบาเข้าไปอีก
ขนหน้าแข้งร่วง
 
เล่าแบบติดตลก
ตอนคุยกับหมอก็สบายใจดีนะ
แต่ตอนจ่ายเงินกลับไปกลุ้มใจอีกรอบ
 
ค่านั่งคุยกับคุณหมออยู่ที่ประมาณ 1,500-1,700 บาท
อันนี้รักษาที่โรงพยาบาลเอกชนฝั่งธนแห่งหนึ่ง
เคยจับเวลาก็อยูที่ประมาณ 30-45 นาที
คุยกับหมอไม่นานนะ แต่ด้วยการรักษา การเล่าเรื่อง
บางรอบมันก็หนักหน่วง น้ำตาตกในอยู่ทั้งวัน
บางรอบก็เฮฮา อิอะ
 
ปัจจุบันเจอหมอเดือนละหนึ่งครั้ง
 
เรื่องของยา
ใช้ยาต่อเดือน ดังนี้
Lexapro 2 กล่อง
Valosine 1 กล่อง
Abilify ครึ่งกล่อง
รวมๆ ค่ายาประมาณ 4,000 บาท
มีปรับยาขึ้นๆ ลงๆ ตามอาการ
 
ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าจะมาถึงจุดนี้
จุดที่แบบใช้เงินครึ่งหมื่นรักษาตัวเองทุกเดือน
บางจังหวะมันเรรวนกวนอุราไปหมด
เพราะมีโรคอื่นๆ แทรกซ้อนเข้ามาอีกจากน้ำหนักตัว
บางเดือนต้องตรวจเอคโค่หัวใจ
เจาะเลือดดูค่าน้ำตาล
คือเจอพร้อมๆ กันหมดต่อให้บางส่วนใช้ประกันสุขภาพของบริษัทได้
ข้าพเจ้าก็ร้องไห้...เงินบินจากกันไปแสนรวดเร็ว
 
เพราะเห็นค่าของเงิน (ใช่หรือฟร่ะ)
ถ้าไม่ติดเตียง ไม่ดิ่งนี่จะต้องกินยาตรงเวลา
กล่องยามีค่าเทียบเท่ากับกระเป๋าสตางค์เลยทีเดียว
ต้องพกติดตัวเอาไว้ตลอด
 
ซาบซึ้งมากกับประโยคที่ว่า
“การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ”
ร่างกายและสุขภาพจิตใจแข็งแรง ใช้ชีวิตตามปกติ
ไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอันใดให้ต้องกังวลใจ
 
กระเป๋าอาจจะฉีกไปบ้างเพราะโรคภัยไข้เจ็บ
แต่ก็รู้สึกดีที่มันเกิดขึ้นกับเราเร็วมาก
อย่างน้อยก็ยังมีเรี่ยวแรงทำงาน
ทำมาหากินเพื่อค่ายาต่อไป
เอานะ...ป่วยก็น่าจะเป็นเจ้าแม่เงินเก็บได้





Create Date : 22 พฤศจิกายน 2563
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2563 19:40:57 น. 1 comments
Counter : 513 Pageviews.
Share

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณรัชต์สารินท์


 
พออายุมากขึ้น
พี่ก๋าก็หมดเงินไปกับการรักษาตัวเช่นกันนะครับ
นี่ก็ลากยาวยังไม่ได้ตรวจสุขภาพประจำปีเลย
เจอโควิดเง่นงานก่อน 555
แต่ยังไงก็ต้องไปพบหมอทุกสามเดือน รับยา
ออกกำลังกาย คุมอาหาร คุมน้ำตาล
จนกลายเป็นเรื่องปกติแล้ว

บางโรคถ้ามันไม่หาย
ขอแค่ดีขึ้นก็ยังดีนะครับ
พี่ก๋าก็คิดเสียว่ามีเพื่อนใหม่ตอนวัยกลางคน 555

ปล. ล่าสุดพี่ก๋ายามที่ร้านก็กลับบ้านที่อีสานแล้วครับ
อยู่นี่ลูกชายก็ดูแลไม่ไหว ต้องส่งกลับบ้านเกิดเลย



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 พฤศจิกายน 2563 เวลา:15:19:10 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ผู้งมงายพระจันทร์
Location :
นนทบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [?]

โลกไม่ใช่โรงละครเศร้า
แม้เราจะพรากจากทุกวัน
โลกไม่ใช่ลานดนตรีเงียบงัน
แม้บางฝันจะไม่สำเร็จสักที
โลกไม่ใช่สวนสนุกเก่าร้าง
แม้ความอ้างว้างจะอยู่ทุกที่
โลกคือโลก-มีร้ายและดี
เพื่อให้ชีวิตมีความหมายนัก

--เหมือนพระจันทร์--
New Comments
Friends' blogs
[Add ผู้งมงายพระจันทร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.