เมื่อวานเจอบางอย่างกระทบความรู้สึก
รับรู้เลยว่าตัวเองรู้สึกไม่ดีกับสิ่งนั้น
แต่แทนทีจะหลีกหนี
กลับเดินไปหามันแล้วยิ่งเห็นว่า
สิ่งนั้นมีผลกระทบกับความรู้สึกมากขึ้นไปอีก
อยู่เงียบๆ สักพัก
แล้วบอกตัวเองว่า
ถ้าเราหนีสิ่งนั้น สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกทุกข์
แล้วเมื่อไหร่เราจะหายทุกข์ล่ะ
เปลี่ยนใหม่ดีมั้ย
เดินไปหามัน แล้วไตร่ตรองมันอย่างเข้าใจ
ทำไมเราถึงทุกข์กับสิ่งนี้
ทำยังไงเราจะไม่ทุกข์กับมันอีก
ประการแรกต้องคิดว่า
สิ่งนั้นทำให้ตัวเองทุกข์ใจแน่ๆ
พอรับรู้แล้วว่าบ่อเกิดแห่งทุกข์คืออะไร
แล้วความทุกข์นี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งมาก
ก็เริ่มมองหาหนทางจะดับทุกข์
หนทางแรกที่คิดออกคือ
อย่าให้จิตตัวเองไปหมกหมุ่น
และปล่อยวางเสียให้หมด
เรื่องไม่ใช่ของเรา
เราก็อย่าเดินไปหาเรื่อง
แต่หนทางนั้นคงไม่อาจดับทุกข์นี้ลงได้
ถ้าเรายังไม่ปล่อยวางจริงๆ
เลยคิดตรงข้าม
คือ
เผชิญหน้ากับความทุกข์
แล้วอยู่กับมันไปเลย
อยู่จนให้รู้เท่าทันความทุกข์ในใจตัวเอง
แล้วจะได้...ไม่รู้สึกว่า
มันก็ไม่ได้ทำให้ตัวเองต้องทุกข์
อีกแล้ว...
คนเรามักติดนิสัยชอบหนีปัญหา
และชอบหนีความทุกข์
ถ้าเรามองปัญหาอย่างเข้าใจ
และมองความทุกข์อย่างถ่องแท้
สิ่งเหล่านี้
มันไม่ได้จะอยู่กับเราถาวรเสียหน่อย
มันผ่านเข้ามา
แล้วมันก็จะผ่านออกไป
เช่นนั้น...ก็อย่าหนี
และอย่ากลัว...
มันอีกเลย
ฉันจะไม่ทุกข์กับเรื่องเดิมๆ อีกแล้วล่ะ
ชีวิตมีอะไรให้ทำมากมาย
ไปเสียเวลาหมกหมุ่นกับบางเรื่องทำไม
ไม่เข้าใจตัวเอง...เหมียนกัลล์....
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
และ เรา ก้อ จะ ผ่านทุกๆอย่างไปได้ ด้วยตัวเรา