คุณมาถึงจุดนี้แล้วหรือยัง...อ้วนจนอ้วนต่อไม่ไหวแล้ว!!!


ถ้าคุณยังมาไม่ถึง ยินดีด้วยค่ะ lucky you แต่หมู...มาถึงแล้ว



อ้วนจนแม่ด่า  อ้วนจนพ่อเรียกไอ้อ้วน อ้วนจนอัพรูปในเฟสแล้วคนอื่นจำไม่ได้ !!

อะไรจะขนาดน๊านนนน น น ...  เออ!!  ขนาดนี้แแหละ  ขนาดที่ว่ารับตัวเองไม่ได้

ขอเกริ่นย้อนไปสักสองปีก่อนหน้านี้ เดี๊ยนก็ว่าตัวเองอ้วนแล้วนะ  แขนขาใหญ่  ไม่มั่นเลย

ตอนนั้นหนัก  50 นิดๆ  สูง 165 ซม  ผ่านมาสองปี  ตอนนี้  60 เยอะเลยจ้า 

ไม่กล้าชั่งว่าต้องปัดขึ้นหรือลง  แต่ที่แน่ๆ ถ้าพฤติกรรมการกินยังเป็นงี้อยู่  คงไปได้อีกไกล

ชมภาพ...



จุดเริ่มต้นความอ้วนของเมเริ่มจากลาออกจากงานประจำมาสโลไลฟ์ค่ะ

ทำอาหารทานเอง  แล้วคือทำเยอะไง  เสียดาย ต้องพยายามทานให้หมด

โรคเสียดายนี่ ลามไปถึงช่วงที่เรียนทำขนมเลย ทำแล้วต้องกิน เสียดาย

คือเรียนทำเค้กอ่ะ ขนมสไลต์ฝรั่งเศษ  คือต้องชิม  มิหนำซ้ำคือเป็นคนชอบกินด้วย

แม้ช่วงหลังจะไม่ชิม ไม่ทานแล้ว แต่ผลก็ยังคงเป็นเช่นที่ท่านเห็น



หยุด...ต้องหยุด !! (ขณะที่พิมพ์ตักเค้กช็อกโกแลตกินอยู่ แต่สัญญาว่าวันนี้จะพอแค่นี้จริงๆ)

วันนี้จะแรกที่เริ่มปฏิบัติการใหญ่พิชิตไขมัน 8 เม.ย. 2559

ให้เวลาตัวเอง 3 เดือน ขอลง 6 โล เพราะฉะนั้น 8 ก.ค. 2559 มาเจอกัน



cr.ภาพจาก Mthai ซึ่ง Mthai ก็เซิชมาจากกูเกิ้ลอีกทีนึง

เนื่องด้วย 70% ของการลดความอ้วน อยู่ที่การปรับการรับประทาน

วันนี้เริ่มด้วยมื้อเย็นเบาๆ ก่อนเลย  เป็นข้าวกล้องต้ม กับข้าวเบาๆ มาลองดูว่าจะเอาอยู่มั้ย

และจะพยายามอัพเดทบล็อค เพื่อเป็นสิ่งบันทึกความจำ และเป็นเครื่องเตือนใจ  ให้หยุดปากซะ!!

ลาไปแต่เพียงเท่านี้ค่ะ

Smiley






Create Date : 08 เมษายน 2559
Last Update : 8 เมษายน 2559 11:16:35 น.
Counter : 771 Pageviews.

1 comments
  
สู้สู้นะคะ
โดย: VELEZ วันที่: 9 เมษายน 2559 เวลา:10:33:37 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

น้องหมีมีขนปุกปุย
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]