Group Blog
All Blog
|
บทที่ 4 โลกกลางคืน 70% (ต่อ) ประตูลิฟต์เปิดพร้อมหญิงสาวและชายหนุ่มก้าวเดินออกมากลุ่มคู่รักหันมองตามเสียงซุบซิบของทีมงานถึงความล่าช้าจนทำให้ผู้ร่วมคณะทัวร์เสียเวลารติมาเดินยืดอกมั่นใจ ไม่สนสายตาของใครๆ ซึ่งมองเขา ผิดกับมุกตาภาที่เดินก้มหน้านิ่งคล้ายรู้สึกผิดมหันต์ พี่มุกทำไรอยู่คะปันปันนึกว่าพี่สองคนจะเบี้ยวไม่ไปเที่ยวด้วยกันแล้วซะอีก เด็กสาวชำเลืองมองรติมาขณะเดินแทรกเข้ามายืนตรงกลาง มุกตาภายิ้มแห้งๆและกวาดสายตามองทุกคน บ้างก็ส่งยิ้มให้เธอกลับ บ้างก็จดจ้อง บ้างก็ผงกศีรษะทักทายเธอเหลือบมองชายหนุ่มด้านข้างก่อนหุบยิ้ม โน้มกายกระซิบเพื่อนต่างวัย ก็คนหล่อของปันปันนะสิมัวแต่อาบน้ำพี่มุกรอตั้งนาน ถูกไกด์โทรตามด้วย เอาล่ะครับทุกคนมาพร้อมหน้ากันแล้ว ผมต้องขอโทษแทนสมาชิกบ้างท่านด้วยนะครับที่ทำให้เสียเวลารพีภพกล่าวเค้นเสียงและมองรติมาอย่างจงใจ เดี๋ยวเราจะเดินทางไปรับประทานอาหารที่ไชน่าทาวน์แล้วต่อด้วยบูกิสกัน คณะจัดการนำทัวร์คู่รักเดินออกจากโรงแรมมารีน่าเบย์ แซนดส์ไปยังสถานีรถไฟฟ้า เริ่มวางกติกาในการเล่นเกม โดยให้แผนที่ของการเดินทางแก่คู่รักแต่ละคู่เมื่อเห็นป้ายสถานีในแต่ละจุดขึ้นลงให้โพสท่าถ่ายรูปจนถึงจุดพักรับประทานอาหารภายในเวลาที่กำหนดจึงจะถูกบันทึกคะแนนในการแข่งขัน ผู้ร่วมกิจกรรมทุกคนต่างตื่นเต้นกับบรรยากาศแปลกใหม่ไม่คุ้นเคยขณะเดินทางคณะนำทัวร์ก็เล่าที่ถึงมาที่ไปของแหล่งท่องเที่ยวในไชน่าทาวน์ ประชากรส่วนใหญ่ในประเทศสิงคโปร์จะเป็นคนจีนอาศัยอยู่กว่าครึ่งของประชากรทั้งหมดจึงมีการจัดสรรพื้นที่ส่วนหนึ่งไว้สำหรับเป็นเมืองจีนโดยเฉพาะย่านไชน่าทาวน์จึงเป็นย่านที่คึกคักที่สุดย่านหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยร้านค้าของฝากโรงแรมที่พัก และอาหารอร่อยขึ้นชื่อ แถวไชน่าทาวน์ต้องไม่ต่างจากเยาวราชบ้านเราแน่เลยมุกตาภาโน้มกายกระซิบกับเด็กสาวด้านข้าง ซึ่งมีรติมาเดินตามหลังไม่ได้ใส่ใจสองสาวพูดคุยกันมากนัก แต่ปันปันเคยดูรีวิวตามเว็บไซค์ไชน่าทาวน์ของสิงคโปร์ไม่แออัดเหมือนประเทศไทยนะคะ ยังไงปันปันก็ชอบบ้านเรามากกว่าคนเยอะดี รู้สึกปลอดภัย ปันปันยิ้มแฉ่งและเหลียวสายตามองด้านหลังดึงความสนใจให้มุกตาภามองตามและแอบขบขันเมื่อเด็กสาวให้ความสนใจยังคู่รักจอมปลอมของเธอ แรงสั่นสะเทือนทำมุกตาภาชะงักฝีเท้าปลดสายกระเป๋าเป้ รูดซิบล้วงหยิบเครื่องมือสื่อสาร หน้าจอบอกชื่อแก้วใสโทรเข้ามาเธอกดตัดสายและแอบต่อว่าเพื่อนในใจทั้งที่รู้ว่าค่าโทรต่างประเทศแพงแสนแพงยังริต่อสายหาและที่หนักกว่านั้นหากเธอกดรับสายต้องเสียค่าใช้จ่ายนาทีละสี่สิบบาทความขี้เหนียวกำเริบ การเจรจาจึงเหลือทางเลือกเดียวคือพิมพ์ข้อความผ่านแชทไลน์ต่อให้เรื่องคอขาดบาดตายแค่ไหน ขอระรัวนิ้วบนหน้าจอโทรศัพท์แทนการเสียค่าโทรมหาศาลหากไม่รู้จักระวัง สองเพื่อนรักพิมพ์คุยถึงสารทุกข์สุกดิบและเงื่อนไขของการเดินทางแทนการชดใช้ค่าเสียหายซึ่งแก้วใสเกิดป่วยกะทันหันและการจับคู่กับเน็ตไอดอลชื่อดังทำมุกตาภาต้องยืนระรัวนิ้วไม่หยุดจนเพื่อนร่วมทางคนอื่นเดินล่วงหน้าไปเกือบหมดยกเว้นรติมา เขายืนกอดอกจดจ้องหญิงสาวซึ่งไม่รู้จักกาลเทศะยืนขวางเส้นทางการสัญจรของผู้คนละแวกนั้นที่ต่างเร่งรีบเดินทางกันวุ่นวายเมื่อโดยส่วนใหญ่จะอาศัยรถไฟฟ้าเป็นการเดินทางหลักเมื่อยืนมองอยู่นานมุกตาภายังไม่ให้ความสนใจ รติมาจึงคว้าโทรศัพท์ไว้และเดินนำหน้าปล่อยให้เธอยืนเหรอหราและวิ่งตามทวงทรัพย์สินส่วนตัวคืน เลิฟ!เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ มุกตาภาตะโกนลั่นขณะวิ่งตามคนมือไวทำชาวต่างชาติหลายคนหันขวับมองเธอเป็นตาเดียวเท่านั่นแหละจึงรู้สึกตัวว่าเริ่มทำเรื่องขายหน้าอีกจนได้ เอามือถือฉันคืนมา... เสียงดังลดลงกว่าครึ่งขณะดึงชายเสื้อของชายหนุ่มให้หยุดเดินเธอจ้องเขาตาเขม็งนึกต่อว่าในทีเหตุใดจึงเสียมารยาทฉกชิงของใช้ของเธอไปเก็บไว้หน้าตาเฉย รติมายืนกับที่ไม่อยากพูดอะไร แค่อยากให้เธอคิดได้ว่าไม่ควรเล่นโทรศัพท์กลางทาง ทว่าสีหน้าหงุดหงิดที่กำลังเหวี่ยงอารมณ์ใส่เขาคงไม่ทำให้เจ้าตัวสำนึกถ้าคืนให้ ต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่เล่นโทรศัพท์กลางทางเดินจนเกะกะชาวบ้านอีก มุกตาภาหันรีหันขวางทบทวนการกระทำท่ามกลางฝูงชนพลุกพล่าน แม้จะไม่รู้จักหรือสื่อสารกันคนละภาษา แต่เธอควรรักษามารยาทในการอยู่ร่วมกันของสังคมไม่ควรยืนกดโทรศัพท์กลางทางเดินอย่างไม่เกรงใจใครแบบเมื่อครู่นี้ ได้ฉันจะไม่เล่นโทรศัพท์อีก จะคืนได้หรือยัง รติมามองคนยืนยันอย่างไม่ค่อยเชื่อสนิทใจอีกอย่าง ตอนนี้เรากำลังตกเป็นเป้าสายตา รู้สึกอึดอัดบ้างไหมเขามองหน้าเธอและแค่นยิ้มเมื่อนึกถึงรพีภพซึ่งเฝ้าจับตามองเขากับมุกตาภาทุกฝีก้าวตั้งแต่ออกจากโรงแรมจนถึงสถานีรถไฟฟ้ามารีน่าเบย์เพื่อเตรียมเดินทางต่อยังไชน่าทาวน์หากใช้เล่ห์กลหลบจากสายตาของชายคนนั้นได้ วันนี้ทั้งวันคงเป็นอิสระ มุกตาภานิ่งคิดและหันมองรอบตัวเธอกับเขากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครในเมื่อเพื่อนร่วมคณะทัวร์กำลังจะก้าวขึ้นรถไฟฟ้า! คุณหมายความว่าไง ไม่มีอะไรแค่จะบอกว่า...รติมาดึงกระเป๋าเป้ของมุกตาภาไว้ ปล่อยให้ทุกคนขึ้นรถจนหมด กระทั่งประตูรถเคลื่อนปิดพร้อมเสียงแว่วไกลๆเรียกชื่อมุกตาภาและรถไฟฟ้าเคลื่อนตัวจากไปอย่างรวดเร็ว รติมาจึงพูดต่อ อย่าเพิ่งไป อ้าว! ทำไมทำแบบนี้ถ้าผลัดหลงกับทัวร์จะทำไงละ ไม่หลงหรอกน่าแผนที่ก็มีจะกลัวอะไร รติมาว่าพลางมองป้ายสถานีสีแดงและสีส้มซึ่งและเปิดแผ่นพับในมือศึกษาเส้นทางการเดินรถไฟฟ้าแต่ละสี คุณคิดว่าไปถูกหรือไง เมืองเล็กแค่นี้คงไม่หลงทางง่ายๆหรอก ประชดประชันจบเขาก็เดินไปยังประตูรถไฟฟ้าอีกฝั่งซึ่งเป็นสายสีแดงและชี้ชวนให้หญิงสาวมองตามนี่ไงป้าย ถ่ายรูปเก็บไว้สิ อยากได้คะแนนไม่ใช่เหรอ เพียงเท่านั้นมุกตาภาตาลุกวาวรีบคว้าโทรศัพท์จากรติมาซึ่งส่งคืนให้กดเก็บภาพ คุณมาถ่ายคู่กันสิ เดี๋ยวต้องเอารูปคู่โพสลงหน้าเว็บเพจกิจกรรมด้วยนะ รติมาปฏิเสธทว่าถูกดึงให้ต้องยืนข้างกันเสียแล้ว มุกตาภาหันซ้ายหันขวาหาตัวช่วยเห็นหญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาสวย หมวย ขาว เธอจึงเดินเข้าไปสะกิด อิกคิ้วมี โฟโต้พูดพลางชี้ที่โทรศัพท์มือถือและผงกศีรษะ หญิงสาวคนนั้นยิ้มและพยักหน้าคว้าโทรศัพท์เตรียมถ่ายภาพให้อย่างเต็มใจ เร็วๆเกรงใจเธอ มุกตาภากระทุ้งศอกเข้าที่เอวของชายหนุ่มซึ่งเหล่มองอย่างไม่เต็มใจนักทว่ายอมเป็นนายแบบคู่ให้ แม้จะถูกบังคับก็ตาม To be... ภาพแผ่นที่รถไฟฟ้าของสิงคโปร์ค่ะ ขอบคุณภาพจากกูเกิล ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ |
มาโซคิส
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] เ ร า ต่ า ง กั น แ ส น ไ ก ล Blood A_Blood Type Series เรียบง่าย อยู่บนเหตุและผล สันติ ยุติธรรม ถ้าในฝันนั้น.. ฉันได้มีเธอ.. ขอนอนหลับไม่ตื่นได้ไหม..
Link |