2015 นิวซีแลนด์รอบ 2 : Blenheim และมาเยือนถิ่นแมวน้ำที่ Kaikoura
ต้องรีบรีวิวให้จบทริปนิวซีแลนด์แล้ว ใกล้จะปีใหม่ทริปเที่ยวเกือบทบต้นแล้ว  อีก 2 บล็อกก็น่าจะจบ จะได้ไปเที่ยวปีใหม่ที่ญี่ปุ่นอย่างสบายใจ อิ อิ
วันนี้เป็นการขับระยะทางไม่ไกล เลาะไปทางด้านเหนือของเกาะใต้ โซนแถบๆ นี้เค้าจะเรียก แถบ Marlborough sounds เป็นการเส้นทางที่ลัดเลาะริม ๆ น้ำ
คุ้น ๆ เหมือนเคยเรียนกะอาจารย์สงวน (เด็กรุ่นนี้ยังมีใครรู้จักอยู่หรือเปล่าน้อ  ) ว่า Sounds คือน้ำยื่นเข้ามาในแผ่นดิน ส่วน Cliff เป็นแผ่นดินที่ยื่นเข้าไปในน้ำ
ไม่รู้จำผิดจำถูกยังไง เพราะตอนเรียนก็นั่งหลับ ๆ ลืม ๆ แต่พอมาที่นี่ก็เห็นมันเลียบริมน้ำอยู่ ดังนั้น คิดว่าคงจำไม่ผิดหรอกเนอะ 
เท่าที่จำได้เมื่อคราวที่แล้ว เราใช้เวลาที่ Blenheim น้อยมากกก น้อยซะจนจำอะไรแทบไม่ได้เลย อิฉันนึกไปว่า Blenheim นี้มันคงมีบ้านอยู่ 10 กว่าหลังล่ะมั้้ง คราวนี้ เราเลยใช้เวลาเตร็ดเตร่อยู่ที่นี่อีกหน่อยนึง ก็พบว่า เอ๊ะ.. มันเป็นเมืองใหญ่กว่าที่คิดแฮะ
แวะมากินข้าวเช้าที่ร้านอาหารตรงสถานีรถไฟ
เงียบ ๆ เล็ก ๆ แต่ดูมี Character ชัดเจนดี
อิ่มแล้ว ก็ออกมาเดินฉุยฉายรอบ ๆ สถานีรถไฟ
แอบฝากรถไว้ที่สถานีแล้วเดินเข้าเมือง
รูปแบบคล้าย ๆ Nelson แต่เงียบกว่า แต่ช็อปปิ้งเสื้อผ้ามาได้เล็กน้อยก็จากที่นี่แหละ
ระหว่างทางก็มีสวนเล็ก ๆ ริมน้ำให้นั่งเล่น
เดินรอบนึงก็พบว่า มันไม่ค่อยมีอะไร เราจึงมองหาที่เที่ยวใหม่ใกล้ ๆ นี่ ก็เจอจาก App อะไรซักอย่าง ว่าออกนอกเมืองไปนิดนึงจะมีโรงงานช็อคโกแลตด้วย
เราจึงตาม App ไปอย่างไม่รอช้า
เส้นทางระหว่างทางก็จะเป็นไร่องุ่นตลอดทาง
เจอละ Boutique Chocolate
เป็นโรงงานเล็ก ๆ ขายช็อคโกแลตไฮโซ หรูหราสวยงาม เราซื้อกันมาแค่ 2 กล่องกะตุ๊กตาหมีตัวนึง แต่ชิมกันซะอิ่มหนำ คุณน้องคนขายแกคงเหงา เอาโน่นนี่จับยัดใส่มือให้ชิมกันใหญ่
เมื่ออิ่มจากช็อคโกแลตไฮโซแล้ว แล้วเราก็มุ่งหน้าต่อมาทาง Kaikoura เส้นทางวันนี้จะเป็นเส้นที่วิ่งเลียบชายฝั่งทะเลที่คลื่นลมโคตรบ้าคลั่ง มันก็ดูสวยไปอีกแบบล่ะนะ แต่ถ้าจะให้อิฉันไปหัดว่ายน้ำที่นี่ก็คงจะต้องขอตัว 
เส้นทางวันนี้
ระหว่างทางมีโบสถ์เล็ก ๆ น่ารัก St. Oswalds
ข้างในเล็กจิ๋ว แต่อยู่ในสภาพที่ดี และไม่มีใครอยู่เลย
มองจากหลังโบสถ์ จะมีทะเลคลื่นโหด ๆ อยู่ด้วย
ขับต่อไปแป๊บนึงจะมีเส้นทางรถไฟ เราแวะลงมาดูคลื่นกัน
ชอบอ่ะ คลื่นขาวจั๊วะ ดูยังไงก็ไม่เบื่อ
แวะกินกาแฟที่ร้านกาแฟริมทะเล น่านั่ง สวย แต่แพงงงงงง 
กินกาแฟคนละแก้ว แล้วลงไปเดินเล่นรอบ ๆ เกือบชั่วโมง
เค้ามีลานด้านหน้าให้เล่นคริคเก็ต
มีลานด้านหลังให้ลงไปดูคลื่น
และให้ไอ้บ้าไปฝึกเหาะ
ออกเดินทางต่อ อิฉันจำได้ว่าระหว่างเส้นทางนี้คราวที่แล้วมันจะขับผ่านที่ ๆ เค้าขาย Crayfish กัน แถวนี้เค้าดังด้าน Crayfish นะคะ ซึ่งอี Crayfish นี่มันก็ไม่ใช่ปลาแต่อย่างใด แต่มันคือกุ้งพันธุ์หนึ่ง หน้าตาเหมือนจะเป็นเครือญาติกับกุ้งล็อบสเตอร์ ตัวใหญ่บิ๊กเบิ้ม เมื่อต้มแล้วก็จะเปลี่ยนสีเป็นสีส้มเหมือนล็อบสเตอร์ไม่มีผิด
เมื่อมันโด่งดังในแถบนี้ เมื่อ 7 ปีที่แล้ว อิฉันอยากจะลองกินมาก แต่ก็พบว่าเค้าเล่นขายกันเป็นตัว ไม่มีให้ชิมแค่ชิ้น 2 ชิ้น และเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ถึงอิฉันจะสามารถเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศได้ แต่ก็ไม่ได้มีสตุ้งสตังค์อะไรมากมายพอที่จะผลาญไปกะกุ้งยักษ์แบบไม่คิดอะไร คราวนั้น จึงกลับบ้านโดยไม่ได้ลองชิม Crayfish เลยซักกะนิด
คราวนี้ พลังในกระเป๋าตังค์อิฉันมีมากขึ้น ถึงจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก แต่แค่กุ้งยักษ์ซักตัวสองตัว ขนหน้าแข้งตรูไม่ร่วงแล้วล่ะ หุ หุ
มาถึงละ กระท่อม Crayfish
ตัวนี้แหละ
เอิ่มมมมมมม กุ้งตัวนึงสองพันแปด
ถึงเป๋าตังค์จะหนักขึ้นนิดนึง แต่ความขี้เหนียวมีมากกว่า และความขี้เหนียวมันชนะแฮะ อีอาเฮียมันก็เชียร์จั๊งงง กินเลย ๆ ๆ เอาเลยๆๆๆๆ
เราจึงจบกันที่กินติมละกันฮ่ะ คนละถ้วย
ไม่ได้แหลกกุ้งอีกตามเคย ไม่เป็นไรคราวหน้าละกัน
มุ่งหน้าต่อมา แถบนี้จะเริ่มเป็นโซนแมวน้ำล้นหลามละ จริง ๆ จะมีดงแมวน้ำเป็นระยะ ๆ แต่ช่วงที่เราไปโชคร้ายมาก พายุมันเพิ่งผ่านไป พายุคลื่นลมซัดก้อนหินก้อนเท่าหัวคนซัดขึ้นมาบนถนนเป็นระยะเลยทีเดียว ตอนที่ขับผ่านตรงที่คลื่นสูง ๆ ต้องรีบขับผ่านไปเชียว กลัวมันพัดหินขึ้นมาทุบรถเรา
และแมวน้ำก็หายไปหมดเลยย 
ตรงนี้ ควรจะมีแมวน้ำยั้วเยี้ย คราวนี้ไม่มีเลยแฮะ
และแล้วก็มาถึง Kaikoura กันแบบหิวโซ
แวะหาอะไรกินกันก่อนเลยค่ะ น้องหมาเลย..
ไม่ใช่ละ..
มาแวะร้านอาหาร จะสั่งหอยแมลงภู่ชดเชยกุ้งยักษ์ แต่หอยก็อดแหลกอีก เพราะพายุคลื่นลมแรงนั่นแหละ ทำเอาชาวประมงงดจับหอย
ออกมาเดินย่อย ตัวเมือง Kaikoura คึกคักน่าเดิน ร้านเยอะ คนเยอะกำลังดี
เลยจากตัวเมืองไปนิดนึง จะเป็นแหล่งแมวน้ำ พวกเราจึงตกลงว่าจะไปดูแมวน้ำกันก่อนมาหาที่พัก ขับรถต่อไปนิดเดียว จริง ๆ บางคนเค้าเดินกันด้วยฮ่ะ
อันนี้เราแวะตามรายทางก่อนถึงดงแมว
เจอละ อยู่ริมลานจอดรถเลย 
น้องแมวน้ำน่ารักมากๆๆๆๆ ดูรูปรัว ๆ เลยนะคะ
คนเยอะนะคะ แมวน้ำมันเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ แต่เค้าก็มีป้ายบอกไว้ชัดเจนว่าอย่าไปรบกวนพวกมัน
นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ แม้แต่พวกเด็กวัยรุ่นฝรั่งก็เชื่อฟังกันอย่างดี แมวน้ำก็คงเข้าใจ นอนเลื้อยกันแบบสบายอารมณ์
จนกระทั่งมีกลุ่มคนไทยเข้าไป เค้าเข้าไปรุมล้อมค่ะ ล้อมแมวน้ำ จนมันต้องลุกขึ้นมาขู่ ทีแรกอิฉันก็ว่าไอ้พวกนี้ แมร่งคนจีนรึเปล่าฟระ มารยาทแย่ คุกคามสัตว์ ไร้อารยธรรม ไร้การอบรมสิ้นดี
สุดท้ายคนไทยค่ะ
แย่ และรู้สึกอับอายนะคะ เหมือนเค้ามีคนไทยที่น่าจะเป็นไกด์อยู่ในกลุ่มคอยบอกแหละว่าอย่าเข้าใกล้ แต่ลุง ๆ ป้า ๆ พวกนี้ก็อยากเข้าไปใกล้เหลือเกิน เฮ้ออออ...
แล้วก็มาหาที่ซุกหัวนอนคืนนี้ดีกว่า ได้แบบออกนอกตัวเมืองมานิดนึง
วิวหลังระเบียงห้องดี๊ดี
| Create Date : 24 ตุลาคม 2558 |
| Last Update : 25 ตุลาคม 2558 20:10:03 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1810 Pageviews. |
 |
|
) ว่า Sounds คือน้ำยื่นเข้ามาในแผ่นดิน ส่วน Cliff เป็นแผ่นดินที่ยื่นเข้าไปในน้ำ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [