BlogGang.com : : คนดีผีคุ้ม : 2017 New year in Taiwan : เดินเขาที่เมาคง(Maokong) และขึ้นกอนโดลา

2017 New year in Taiwan : เดินเขาที่เมาคง(Maokong) และขึ้นกอนโดลา

วันที่สองในไทเป เราเลือกที่จะเดินทางออกไปหาธรรมชาติหน่อย ๆ แบบไม่ไกล จึงไปกันแถบเหวินซาน (Wenshan) ซึ่งก็อยู่ในไทเปนั่นแหละ แถบ ๆ นี้ เค้ามีของดีติดกันเป็นหย่อมใหญ่ ๆ มีสวนสัตว์ไทเป รถกระเช้าเมาคง และแหล่งปลูกชาเมาคง หรือใครเบื่อแฟน อยากหากิ๊กใหม่ ก็ให้พาแฟนว่าเที่ยววัดจื่อหนาน (Chih-Nan) ที่อยู่เป็นสถานีแรกของรถกระเช้า เค้าว่าที่นี่มีเทพหลี่ต้งปิน ซึ่งให้ลาภด้านธุรกิจการค้า แต่ท่านช่างขึี้อิจฉาคู่รัก เพราะเทพองค์นี้เคยอกหักจากเทพสาว แหม่....

เริ่มออกจากที่พัก เจอป้ายไรก็ไม่รู้ ดูแล้วตาลายดีแท้

ฝั่งตรงข้ามที่พัก มีร้านอาหารหน้าตาดูใช้ได้ เหมือนจะมีอะไรให้เลือกหลากหลาย หน้าตาคล้าย Cafe de Coral ที่ฮ่องกง เลยเข้าไปลองซะหน่อย

ชื่อร้าน Dante เราไม่ค่อยปลื้มแฮะ แต่คนมากินกันเยอะอยู่

มาขึ้นรถไฟใต้ดิน วันนี้ขึ้นสายสีแดง ลงสถานี Taipei Zoo

ถึงล้าวววววว Smiley

แต่เราก็ไม่เข้า Taipei Zoo แต่เดินต่อไปอีกหน่อยไปขึ้นรถกระเช้า เพื่อมุ่งหน้าไปเดินเขาเมาคง

คิวยาวมากกกกกกกกกกกกก กอไก่ล้านตัววววววว

การซื้อตั๋วนี้เป็นตั๋วแบบเที่ยวเดียว ระหว่างที่ต่อคิวย๊าวยาววววเหมือนแถวมันจะตลบแบบชั่วกัปชั่วกัลป์ ก็จะมีคนขับแท็กซี่มายืนตะโกนใส่คนที่ต่อแถวเป็นภาษาจีน จากที่ฟังภาษาจีนไม่รู้เรื่องซักกะคำ ก็เห็นคนผละออกจากแถวไปขึ้นแท็กซี่กันประปราย 3-4 คน ขึ้นรถไปต่อคันเรื่อย ๆ จนกระทั่งเราก็เข้าใจไปเองโดยปริยายว่า พี่แท็กเค้ามาเรียกลูกค้าให้ขึ้นแท็กซี่แบบรวม ๆ กัน ค่าแท็กต่อคนมันก็จะถูกลง โดยปลายทางคือยอดเขาเมาคง แทนที่จะขึ้นกระเช้าก็เปลี่ยนไปขึ้นแท็กซี่แล้วขากลับค่อยขึ้นกระเช้าลงมา

อิฉันสงกะสัยอีตัวมาสคอตบนป้ายนั่น มันตัวอะไรฟระ ปากจู๋แถมมีตรูดด้วย ดูจากบางตัวที่หัวแหลมเปี๊ยบนั่น น่าจะเป็นหน่อไม้นะ น่าเกลียดเชียว Smiley

ระหว่างที่เข้าแถวรอกระเช้า ก็มีนาฬิกาเต้นระบำมาแสดงโชว์ด้วย นึกออกไหมคะ นาฬิกาที่พอครบชั่วโมงก็จะมีตุ๊กตาออกมาหมุน ๆ ตีลังกาเต้นระบำ อันนี้ก็เป็นอย่างนั้น แพนด้าและลิงน้อยค่อย ๆ สลับกันหมุนแบบง่อย ๆ เอียงตัวดุกดิกนิดหน่อยแบบเสียไม่ได้ ดูแล้วก็ลุ้นให้กำลังใจมันอยู่ ว่าจะหมุนไปได้ขนาดไหน จะขาดใจไปก่อนไหมนะ Smiley

กระเช้าของเรามาละ การต่อแถวนี้มันจะเป็นการต่อคิวขึ้นตึก พอขึ้นไปถึงชั้นบนสุด เค้าจะให้แยกเป็นสองแถว แถวนึงขึ้นกระเช้าธรรมดา ส่วนอีกแบบนึงเป็นแบบกระเช้าใสกริ๊บแม้กระทั่งพื้น เหมาะสำหรับผู้ไม่กลัวความสูงและมีเวลาทั้งวันในการรอกระเช้า แถวกระเช้าใสนี้จะสั้นกว่า แต่ดูท่าแล้วจะรอนานกว่ามาก เพราะแบบใสมันมีไม่มากเท่าแบบธรรมดา

ขึ้นมาแล้ว มีผู้เข้าร่วมกระเช้าเดียวกับเรารมอิฉันกะอาเฮียด้วยจำนวน 6 คน

นั่งกันยาวเลยฮ่ะ ระยะทางไกลทีเดียว จะมีทั้งหมด 4 สถานี สถานีเริ่มต้นที่สถานีสวนสัตว์ไทเป - สถานี Taipei Zoo South station - สถานีวัดจื่อหนาน ที่มีเทพที่ไม่ชอบคู่รักนั่นแหละ - สุดท้ายที่ยอดเขาเมาคง ที่เราจะไปนั่งจิบชาและเดินเขาดูแหล่งปลูกชากัน

เราไปลงที่สุดท้ายเลย

สูงขึ้นไปอีก ๆ ๆ

ขึ้นมาถึงยอดละ มีหน่อไม้ให้ถ่ายรูปด้วย

ที่อยู่ในมืออิฉันคือแผ่นเอกสารที่หยิบมาจาก tourist information ที่อยู่แถว ๆ ทางลงกระเช้า อันนี้น่ารัก แต่ไม่ค่อยได้ประโยชน์เท่าไหร่ หาทางเดินตามย๊ากยาก จะมีอีกแบบที่เส้นทางเป๊ะกว่า

เมาคง (Maokong) แปลว่าแมวท้องฟ้า แต่จริงๆ แล้วก็ไม่ได้มีอะไรที่เกี่ยวกะแมวเลย Smiley

ที่นี่เป็นแหล่งปลูกชาที่สำคัญของไต้หวันตอนท้าย ๆ ศตวรรษที่ 18 และตอนนี้ก็กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่คนนิยมขึ้นมาปีนเขานั่งสวย ๆ จิบชา พร้อมมองลงไปยังทุ่งชา ชิลล์ดีเหลือเกิน ฮ้าาาาาา Smiley

เส้นทางการเดินเขามีให้เดินหลายเส้นทาง มีแบบเส้นทางสั้นและเส้นทางยาว เลือกเอาที่ชอบ ๆ กันเลย

เมื่อขึ้นมาถึงข้างบนนี่ร้านอาหารเยอะ น่ากินทั้งนั้นเลยฮ่ะ

เราเลยเริ่มไล่เก็บทีละไอเท็ม เริ่มที่ลูกชิ้นปลาหมึก

เจ้านี้อร่อยจริงอร่อยจัง Smiley

บาบีคิวเนื้อก็ไม่เลว

มีคนบอกอิฉันว่า กินคาวไม่กินหวานสันดานไพร่ ดังนั้น ต้องตบตรูดด้วยของหวานทุกครั้ง Smiley

กลัวหวานไม่พอ เดี๋ยวยังไพร่อยู่ จึงกินอีก Smiley

สตรอเบอรี่ชุบน้ำตาลกรอบ หวานร่วนกรุบกรอบ กำลังอร่อย

เดินมาแป๊บนึง ก็รู้ตัวว่าเดินมาผิดฝั่ง เส้นทางเดินเขาน่าจะต้องไปอีกทาง จึงหาร้านน้ำชานั่งพักก่อนเริ่มเดินทางใหม่

เจอละ ข้างบนน่าจะวิวดี

ชาผลไม้ของที่นี่เป็นอะไรที่ห้ามพลาด ดีงามมากกกก เค้าจะสับผลไม้ลงมาให้เพียบดื่มชาไปเคี้ยวไป หวานน้อย ๆ หอมอมเปรี้ยวกินกันหมดเหยือกไม่รู้ตัว

วิวล้านดอลล่าห์ไปเลย นั่งชิลล์ลมเย็น ๆ จิบชาเย็นหอม ๆ อะไรจะดีไปกว่านี้

แกล้มมันทอดด้วย

ท่าจิบชาอาเฮียช่างแรดดีแท้ Smiley

เดินต่อ มีร้านชาเล็ก ๆ น่ารัก ๆ ตลอดทาง

ระหว่างทางจะมีร้านเพิง ๆ ขายของกินตลอดทาง

แล้วเราก็เจอของดีเมืองไทเป..

ไอติมโรตีถั่วตัด Smiley

เค้าฝนก้อนถั่วตัดอันเท่าผนังบ้านออกเป็นผง ๆ แล้วโกยผงไปใส่แผ่นโรตี ก่อนที่จะตักไอติมโบ๊ะลงไป แล้วก็ม้วน ๆ มาให้เรากิน

รสชาติเข้ากันสุด ๆ ถั่วตัดพอมันถูกขูดให้ป่น ๆ กินง่าย เมื่อเจอแป้งโรตีนุ่ม ๆ และกินพร้อมไอติมนะ สุดยอดมากๆๆ Smiley

ต่อมา เราเริ่มเดินตามทาง Trekking กัน เส้นทางนี้จริง ๆ แล้วถ้าเริ่มจากทางออกกอนโดล่า จะต้องเลี้ยวขวาแล้วเดินตรงมาเรื่อย ๆ จนเจอป้ายแมวนี่ แล้วเดินตรงไปตามป้าย